Ep.7 ฝากเกียร์ไว้กับเธอ

Ep.7 ฝากเกียร์ไว้กับเธอ

มหาวิทยาลัย KLA 

ตึกบริหารฯ

“พี่พอลจอดแอบๆ ตรงนั้นก็ได้ค่ะ”

“ทำไมต้องแอบ”

“ก็… เพื่อว่าคนคุยของพี่มาเห็นเข้า อาจจะเข้าใจผิดได้”

พอลถอนหายใจหนักๆ ก็บอกแล้วไงว่าโสดมาก แล้วไอ้ที่หยอดๆ ไปก่อนหน้านี้ไม่เข้าใจหรือไง ถ้ามันไม่ชัดเจนพองั้นก็คงเหลือแค่พูดตรงๆ แล้วล่ะ

“ก็บอกแล้วไงว่าโสด รอคนมาคุม”

“...”

“คนน่ารักแถวๆ นี้”

ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ พี่พอลพูดราวกับว่าชอบฉัน ชอบงั้นเหรอ เด็กบ้านนอกจนๆ ที่ไม่มีอะไรให้น่าสนใจอะนะ มือสองข้างของฉันขยุ้มกระโปรงแน่น เมื่อเห็นว่าพี่พอลโน้มตัวมาหาฉันอีกแล้ว ลมหายใจอุ่นๆ ที่รดต้นคอ กลิ่นน้ำหอมประจำตัวที่ได้กลิ่นเมื่อไหร่ก็หอมเอามากๆ

“ฝาก”

“สร้อยเกียร์? นี่มันของสำคัญนะคะ”

“อืม ของสำคัญ”

… “ก็ต้องอยู่กับคนสำคัญน่ะถูกแล้ว”

ฉันเม้มปากแน่น แบบนี้มัน…

“พี่พอล ชะ ชอบเกลเหรอคะ”

ฉันตัดสินถามไปตามตรง และคำตอบก็คือ

“อยากได้”

… “อยากได้ที่หมายถึงชอบ”

“ชะ ชอบเกลจริงๆ เหรอคะ”

“แล้วเธอล่ะ ชะ…”

กึก! เสียงปิดประตูรถคันหรู มิเกลหนีไปแล้ว เธอไม่อยู่บอกคำตอบคนที่ถาม 

มิเกล

ฉันเสียอาการมาก แก้มร้อนวูบวาบ มวนท้องแปลกๆ ทั้งคำพูด ทั้งแววตา ทั้งน้ำเสียงที่ดูจริงจังมาก ให้ตายเถอะ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ไหนลองหยิกแขนตัวเองดูก่อน

“โอ้ย เจ็บ”

ไม่ได้ฝันไป นี่คือความจริง แล้วหัวใจฉันเป็นอะไรไป ทำไมถึงเต้นแรงเป็นจังหวะสามช่าขนาดนี้

“ยัยเกล”

“แคนดี้”

“ทำไมมายืนหลบตรงนี้ แล้วนั่น… ทำไมหน้าแดงขนาดนั้น”

“แดงมากเลยเหรอ”

“มาก เหมือนคนวิ่งมาสิบรอบจนหน้าแดง”

“สงสัยอากาศร้อนน่ะ เรายืนรอแคนดี้ตรงนี้นานพอสมควร”

“โกหก นานอะไรกัน”

“...”

“สารภาพมาเลย ฉันเห็นนะยัยเกล ว่าแกวิ่งลงจากรถพี่พอล”

“ระ รู้จักพี่พอลด้วยเหรอ”

“ทำไมใจจะไม่รู้จัก นั่นของดีในมอเราเลยนะ แก๊งพี่เขามีสามคน หล่อเบ้าหน้าฟ้าประทานทั้งสามคนเลย แต่จะมีก็แต่พี่พอลนี่แหละที่โสดอยู่”

“แคนดี้รู้เรื่องพวกพี่เขาเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ยัยเกล พี่เขาดังขนาดนี้ คนพูดถึงตั้งเยอะตั้งแยะ แกไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้จักพี่เขา”

“ก็เราไม่ได้สนใจใครนี่นา”

“จ้า ไม่สนใจก็ไม่สนใจ งั้นเข้าเรียนกันก่อน แต่ตอนพักเที่ยงแกต้องเล่าเรื่องพี่พอลให้ฉันฟังทุกอย่างว่าไปรู้จักกันได้ยังไง ห้ามตกหล่นแม้แต่ประโยคเดียว แล้วที่คอแกน่ะมีสร้อยเกียร์ด้วย เรื่องมันเป็นยังไงเล่ามาให้หมดเลยนะ”

ทั้งสองคนต่างก็เข้าเรียนในคาบเช้า มิเกลตั้งใจมาก มากจนไม่ได้สังเกตว่าเพื่อนที่เคยสนิทของเธอที่นั่งเยื้องกันนั้นมองเธอด้วยความไม่พอใจ

พักเที่ยง @ โรงอาหาร

ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์มิเกลดังขึ้น

รายการเงินเข้า จากบัญชี 9823-xxxx เข้าบัญชี 1245-xxxx จำนวน 50,000 บาท มียอดเงินคงเหลือ 200,025.23 บาท

มิเกลมีเงินเก็บเป็นของตัวเองเพราะเธอทำงานหลังเลิกเรียนมาตลอด เธอหาเงินเก็บไว้เป็นค่าเทอม เมื่อพอลโอนเงินมาสมทบให้ เธอจึงมีเงินเก็บมากขึ้น 

หน้าจอแสดงชื่อผู้โอน ทำให้รู้ได้ว่าเงินก้อนนั้นถูกโอนมาจากใคร

“ทำไมให้เยอะขนาดนี้”

“มีอะไรเหรอยัยเกล”

“เอ่อ งั้นเดี๋ยวเล่าให้ฟังเลยละกัน”

“ฉันพร้อมมาก”

“เรื่องมันมีอยู่ว่า…”

มิเกลเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้แคนดี้ฟังอย่างไม่ปิดบัง เล่าทุกเหตุการณ์ ทุกประโยค ทุกการกระทำ และที่มิเกลเล่าให้แคนดี้ฟังทั้งหมดนั้น เธออยากฟังความคิดเห็นของแคนดี้ว่าคิดเหมือนกันกับเธอไหม

“ชัวร์ แบบนี้ชัวร์ พี่พอลเขาชอบแก”

“ฉันควรทำยังไงต่อจากนี้”

“ยัยเกล แกจะคิดอะไรเยอะแยะ ถ้าเป็นฉันนะ ฉันคงจู่โจมพี่พอลตั้งแต่คืนแรกแล้ว”

… “กรี๊ด เขินแทนอ่า วาสนากียัยเกลมาก”

“มันจะดูไม่น่าเกลียดไปเหรอ มันเร็วมากเลยนะ หากฉันจะตอบไปว่าก็ชอบเขาเหมือนกัน”

“เฮ้อ ยัยเกล ฟังนะ ความรักมันไม่เกี่ยวกับเรื่องของเวลาหรอก ถูกใจ ใจตรงกันก็คบกันไปเลย ขอแค่ไม่ผิดผัวผิดเมียใครก็พอแล้ว คืนนี้กลับไปตอบพี่พอลเลยนะ ถือว่าสานฝันให้ฉันก็แล้วกัน”

“เขาจะไม่คิดว่าฉันคบเขาเพื่อหวังผลใช่ไหม เพราะตอนนี้ฉันเดือดร้อนจริงๆ” ฉันจำฝังใจกับประโยคของพี่โฬมที่ดูถูกฉัน การโดนดูถูกดูแคลน ความรู้สึกของคนฟังมันแย่มากนะ

“ไม่ต้องคิดเยอะ แล้วก็อย่าลืมควงพี่พอลไปฟาดหน้าไอ้พี่โฬมด้วยนะ ฉันล่ะหมั่นไส้มากจริงๆ”

อีกด้าน

“ไอ้พอล มึงนึกสนุกอะไรชวนกูกินกินข้าวที่โรงอาหารฝั่งนี้ เดินก็ไกล ร้อนชิบ”

“เปลี่ยนบรรยากาศ”

“ใช่เหรอ ไอ้แอลมึงเชื่อมันป่ะ”

“ไม่ต้องเสือกเรื่องของมัน รีบเลือกจะกินร้านไหน”

“ด่ากูเสือก กูขอให้เมียไม่รัก”

“ระวังเข้าตัวเองนะ กูจะฉลองให้”

“ไอ้เพื่อนเวร น้องกอหญ้ารักกูคนเดียว”

“เถียงกันจบยัง พวกหมาสองตัว”

“มึงสิหมา / ไอ้พอลหน้าหมา”

สามหนุ่มสามสไตล์มุ่งตรงไปยังร้านอาหารตามสั่ง ซึ่งเพื่อนก็ได้แต่งงว่า โรงอาหารฝั่งคณะเขาก็มีอาหารตามสั่งเหมือนกัน พอลจะเปลี่ยนโรงอาหารทำไม ไกลก็ไกล ร้อนก็ร้อน แต่บ่นไปก็เท่านั้น

“ไอ้พอล มึงเอาไข่ดาวมาแลกดิ๊ กูบอกว่าเอาสุกๆ แต่ป้าทอดให้แบบยางมะตูม”

“เรื่องมากชิบ”

บ่นเพื่อน แต่ก็ยอมให้แลกไข่ดาว พอลทานได้หมดทั้งแบบสุกและแบบยางมะตูม มีแต่เพื่อนเขาที่เรื่องมากอยู่คนเดียว

พอลเห็นเป้าหมายแล้ว นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเขามากนัก แต่ไหนบอกว่าไม่มีเพื่อน แล้วที่นั่งคุยออกอรรถรสแบบนั้น เรื่องนี้ช่างมันไปก่อน เขาแอบเห็นสายตาของหนุ่มๆ ข้างโต๊ะหันมองมิเกลบ่อยครั้ง ออร่าความขาวของเธอในตอนนี้มันสะกดสายตาของหนุ่มๆ มาก เขาทานข้าวเรียบร้อย พร้อมกับมิเกลที่กำลังจะลุกออกจากโต๊ะ ทว่า…

ซ่าส์!!!

“อ๊ะ”

“อุ้ย โทษที พอดีไม่เห็นน่ะ”

ลูกน้ำเดินชนกับมิเกลเข้าอย่างจัง แต่เป็นความตั้งใจของลูกน้ำที่ต้องการจะทำน้ำหกใส่เสื้อของมิเกล ยังดีที่เป็นแค่น้ำเปล่า แต่ตอนนี้เสื้อมิเกลเปียกจนบางแนบเนื้อไปครึ่งตัว

“ตาบอดหรือไง”

มิเกลไม่ได้กลัวและไม่คิดจะยอม

“อย่ามาหาเรื่องมิเกลนะ อีลูกน้ำ”

แคนดี้ที่เอ่ยขึ้นอย่างโมโห ดูก็รู้ว่าตั้งใจทำน้ำหกใส่เสื้อของมิเกล

“เพื่อนมึงซุ่มซ่ามเองต่างหาก มาโทษฉันได้ยังไงกัน”

… “อีแคนดี้ มึงไม่ต้องเสือกเรื่องของฉันกับมิเกล”

… “ฉันหมั่นไส้มานานมากล่ะ คนอะไรแอ๊บเกิน”

“ฉันไม่เคยแอ๊บ แต่ถึงฉันจะเป็นยังไงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ”

“เกี่ยวสิ เกี่ยวแน่”

“ไหนๆ วันนี้ก็เปิดหน้าว่าไม่ชอบกันละ ขอตบหน่อยเถอะ”

ในตอนที่ลูกน้ำง้างมือเพื่อจะฟาดลงบนแก้มเนียนใสของมิเกล มิเกลเองก็กำลังจะหยุดมือของลูกน้ำไว้แต่ก็ไม่ทันอีกคน

พรึบ!

“โอ้ย” พอลคว้าข้อมือของลูกน้ำไว้ จากนั้นก็สะบัดแรงจนลูกน้ำเซถอยหลังจนเกือบล้ม

“เป็นอะไรไหม”

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ”

“อีมิเกล นี่แกรู้จักกับพี่พอลด้วยเหรอ”

ลูกน้ำถามอย่างอดที่จะสงสัยไม่ได้ มิเกลไปรู้จักคนดังของมหาลัยได้ยังไง แล้วไปรู้จักกันตอนไหน หนุ่มหล่อที่สาวๆ หลายคนหมายปอง รวมไปถึงเธอด้วย

“หยุดเรียกมิเกลว่าอี ถ้าไม่อยากปากแตก”

“พี่พอล เกลไม่เป็นไรค่ะ แยกย้ายเถอะนะคะ คนมองเยอะแล้ว”

“ถ้ามันมาหาเรื่องอีกก็มาฟ้องฉัน”

“...”

“เอาเสื้อฉันไปใส่คลุมไว้ก่อน”

“ขอบคุณนะคะ”

ลูกน้ำมองตามไปด้วยความไม่พอใจ ผู้ชายที่เธอหมายปองทำไมถึงได้สนใจมิเกลกันหมด โฬมก็เช่นกัน  เพียงแต่พอลไม่เคยสนใจและไม่เคยเล่นด้วยสักครั้ง ยิ่งเจอเหตุการณ์แบบนี้มันยิ่งตอกย้ำลูกน้ำ ถ้าเธออยากได้เธอก็ต้องได้ ได้โฬมมาแล้ว ได้พอลอีกคนก็คงจะไม่ยาก มิเกลจืดชืดขนาดนั้น ผู้ชายคนไหนอยู่ใกล้เป็นต้องเบื่อแน่นอน

พอลพามิเกลมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนของฝั่งวิศวะ แต่ตรงนี้เป็นมุมลับ ไม่ค่อยมีใครผ่านมาเท่าไหร่นัก

“ครั้งต่อไปอย่ายอม”

“เกลก็ไม่ได้ยอมนะคะ”

“สู้ไปก่อน ถ้าสู้ไม่ได้ก็กลับมาฟ้องฉัน”

… “นี่เพื่อนฉัน คนนี้เธอคงรู้จักแล้ว ส่วนอีกคนชื่อแอล มีเมียแล้วทั้งคู่”

“...” แอล

“...” พอร์ช

“...” มิเกล

“...” แคนดี้

ทุกคนอึ้งว่าพอลจะบอกเรื่องนี้ทำไม เว้นก็แต่แอลและพอร์ชที่รู้จุดประสงค์ของเพื่อนตัวเองดี คงกลัวสาวของตัวเองหวั่นไหวน่ะสิ เพราะความหล่อมันกินกันไม่ลงจริงๆ 

ยังไม่ได้เป็นอะไรกันก็หวงน้องขนาดนี้ อาการน่าเป็นห่วง

✨✨✨