ตอนที่ 22 พี่ชอบเราหรือยัง

สงครามยั่วประสาทจบลงเมื่อหมดเวลาบุฟเฟต์ สิงห์ไล่เสือให้กลับคอนโดแต่ก็เกือบจะวางมวยกัน ส่วนตัวเขาขับรถมาส่งส้มหวานถึงคอนโดแบบไม่ให้คลาดสายตา

“ขอบคุณนะคะที่วันนี้เลี้ยงเราจนอิ่มเลย”

ส้มหวานยิ้มหวานส่งให้พี่ชาย ก่อนจะหน้าเจื่อนเมื่อสิงห์ตวัดสายตามองมา ขนอ่อนนี่พร้อมใจกันลุกชันเลยทีเดียว

“อย่าไปยุ่งกับไอ้เสือมันเข้าใจมั้ย”

“แต่พี่เสือเป็นเพื่อนพี่สิงห์นะคะ...”

“เพราะเป็นเพื่อนกันพี่ถึงได้เตือนเธอ”

เธอเอียงคอใส่สิงห์ที่จ้องเขม็งราวกับจับผิด ที่จริงเขาก็จับผิดเธออยู่นั่นแหละ เห็นนั่งหน้าแดงฉานใส่จอมกะล่อมของคณะวิศวะ อย่าคิดว่าจะเล็ดลอดสายตาเหยี่ยวคู่นี้ไปได้

“ที่พี่อยากจะพูดคืออย่าไปชอบมัน”

“คะ”

“เราจะรักใครชอบใครพี่ไม่ว่านะส้มหวาน แต่อย่าไปชอบไอ้เสือมันเลย เธอจะเสียใจเปล่าๆ รู้มั้ย”

เขาไม่รู้หรอกว่าลับหลังสองคนนี้ทำอะไรกัน แต่การที่เสือดูใส่ใจส้มหวานเป็นพิเศษ สัญชาตญาณของพี่ชายก็ทำงานขึ้นมา เป็นกังวลว่าสิ่งที่เขากลัวมันจะเกิดขึ้น

“พี่เสือเป็นคนไม่ดีเหรอคะ ทำไมเราต้องเสียใจล่ะ” เธอดูดื้อรั้นเล็กๆ ตอนเถียงเขากลับ ปกติไม่เคยต่อประโยคด้วยซ้ำ

“พาร์ทของการเป็นเพื่อนมันดี แล้วมันก็ดีกับเธอพี่รู้”

“ถ้างั้นทำไมล่ะคะพี่สิงห์...”

สิงห์ดูลำบากใจที่จะพูด เขาอยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างสามคนที่ผ่านมาเกือบ 6 ปียังคงอยู่ต่อไป ไม่ใช่ต้องพังลงเพราะเพื่อนรักกับน้องสาวมีสัมพันธ์ลับต่อกัน

“แต่ในส่วนคนรักมันคนละเรื่อง... รู้หรือเปล่า”

ส้มหวานนั่งเงียบแต่ฟังเขาอยู่ และสัมผัสได้ถึงความวิตกกังวลของสิงห์ในน้ำเสียง

“พี่ไม่อยากเห็นภาพมันทำเธอเสียใจ ถ้าเกิดว่าวันนึงจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปเป็นอย่างอื่นกัน”

“พี่สิงห์...”

“พี่น้องมันยืนยาวกว่า เชื่อพี่สิ”

เธอรับฟังในสิ่งที่สิงห์พูดแต่ไม่อยากเข้าใจ คนเราล้วนมีมุมดื้อเงียบลึกๆ อยู่แล้ว ส้มหวานเองก็แอบต่อต้านสิงห์เรื่องนี้เหมือนกัน

“เข้าใจที่พี่พูดใช่มั้ย” สิงห์ย้ำเสียงแข็งแล้วมุ่นคิ้วใส่อีกฝ่าย

เธองุดหน้าลงก่อนเบือนหนีไปอีกทาง ทำสิงห์รู้สึกแปลกใจกับอาการของน้องสาวที่ดูมีพิรุธแอบแฝง

“ไม่ได้ยินที่พี่พูดเหรอ”

“ได้ยินค่ะ”

“ได้ยินก็ตอบ เข้าใจใช่มั้ยที่พี่พูดไป”

เขาเผลอใช้น้ำโทนเสียงแกมบังคับกับเธอ พอรู้ตัวก็รีบใช้น้ำเสียงที่อ่อนลงหนึ่งระดับ เพียงเพราะไม่อยากให้ส้มหวานรู้สึกว่าเขาเป็นพี่ชายนิสัยไม่ดี

“ไหนเธอเงยหน้ามองตาพี่สิ”

“เรา... เราอยากขึ้นห้องแล้วค่ะ”

ส้มหวานไม่ตอบอะไร เธอพรวดพราดเปิดประตูลงจากรถไปอย่างรีบร้อน ทิ้งสิงห์ให้นั่งกุมขมับคิดไม่ตกอยู่คนเดียว

“ไม่ใช่หรอกมั้ง กูคงคิดมากไปเอง”

ไม่ใช่หรอก...

สิงห์พยายามหลอกสมองตัวเอง เพื่อนเขาคงไม่คิดจะเคลมน้องสาวเขาลับหลังหรอก ทั้งคู่เป็นพี่น้องที่ดีต่อกันมาตลอด และมันจะเป็นแบบนั้นตลอดไปด้วย

เสือขับรถจี๊ปตามหลังมา เขาจอดแวะที่ร้านสะดวกซื้อก่อนถึงคอนโดเธอ นั่งนับเวลารอให้สิงห์กลับไปก่อน

จะได้ไม่เป็นที่จับสังเกตเห็น เพราะคืนนี้เขาจะกกน้องสาวเพื่อนทั้งคืน พอส้มหวานส่งข้อความมาว่าสิงห์กลับแล้ว เขาก็ย่องเบากว่าตีนแมวเข้าห้องเธอเหมือนเคย

เตรียมพร้อมถึงขั้นเอาชุดมาเปลี่ยนอาบน้ำ พรุ่งนี้เช้าก็แค่สวมเสื้อยืดที่ซักวันนี้ไปเรียนกับใส่ช็อปทับแค่นั้น

“เป่าผมให้มา” เสือเรียกเธอที่เดินออกมาจากห้อง ในมือถือผ้าเช็ดผมผืนเล็กๆ ขยี้เส้นผมอยู่

ร่างบางเดินไปนั่งลงบนพื้น เธอส่งผ้าให้เขาแล้วหลับตาพริ้มยิ้มอย่างสบายใจ มีคนคอยดูแลเอาใจมันดีแบบนี้นี่เอง

เสือใช้ผ้าซับผมเธออย่างเบามือ เขาขยับเช็ดให้แล้วก้มลงดมกลิ่นแชมพูหอม พอส้มหวานเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเขากำลังยิ้มอยู่

“กลิ่นน้ำจิ้มยังติดหัวเราอยู่มั้ย”

“ไม่มีค่ะ หอมมาก”

“อื้อ วันนี้เรากินเยอะจนจุกเลย”

เสือกระตุกคิ้วเล็กๆ ตอนได้ยินคำว่าจุก ในหัวมันคิดเรื่องดีไม่ได้เลย เขามันคนบาปที่รักเรื่องใต้สะดือเป็นชีวิตจิตใจ

“ไม่ได้ใส่เสื้อในเหรอ” เขาถามออกไปกับสิ่งที่คิดในหัว

เธอนั่งอยู่บนพื้น ส่วนเสือนั่งบนโซฟา มุมเขามันสูงกว่าพอหลุบมองก็เลยเห็นลึกเข้าไปในเสื้อคอกว้างของเธอ

“แอบมองเหรอ” ส้มหวานยกมือปิดเสื้อคอกว้างตัวเอง

“เสื้อคอลึกขนาดนั้นไม่ต้องแอบหรอกหมวยจิ๋ว”

“ก็... ก็เราอึดอัดนี่คะ อยู่บ้านไม่อยากใส่เสื้อใน”

ใบหน้าน่ารักเห่อร้อนขึ้นมานิดๆ ไม่รู้จะอายเขาทำไมก็ในเมื่อเห็นกันมาหมดแล้วนี่ สำรวจครบทุกซอกทุกมุมอีกด้วย

“จะปิดทำไม ทั้งจับทั้งดูดมาแล้วตรงนั้นน่ะ”

“พี่เสือ”

ส้มหวานตวัดสายตาคาดโทษมองเขา เขาพ่นลมขำแล้วใช้ผ้าซับน้ำบนเส้นผมให้พอหมาด จุดที่บอกว่าทั้งจับทั้งดูดเริ่มจะทำให้แข็งอีกครั้ง

มุมนี้เห็นเนินอกขาวโผล่พ้นขอบเสื้อมา ตอนเธอยอมลดมือลงแล้วเอนหลังให้เขาเช็ดผมได้สะดวก

“ขึ้นมานั่งบนนี่มา” เสือจับเอวเธอแล้วยกร่างบางให้ขึ้นมานั่งบนตัก ก่อนจะวางคางเกยไหล่เธอแทน

กลิ่นแชมพูจากตัวเธอหอมมาก หอมจนเสือมือไวเริ่มฟอนเฟ้นไปทั่วร่างกายส้มหวาน มือใหญ่ทั้งสองข้างกอบกุมเข้าที่เต้านมอวบอิ่ม บีบเคล้นคลึงจนส้มหวานนั่งตัวเกร็ง

“ไอ้สิงห์มันดุอะไรหรือเปล่า”

“ก็ดุค่ะ”

“ดุอะไร”

ส้มหวานเอียงใบหน้าซบไหล่ เธอเขินอายกับการถูกเขาเล่นหน้าอกอยู่ พอเอี้ยวลำคอไปมองก็พบว่าเสือสบตามาพอดี

“ว่าไงคะ สิงห์มันดุอะไรเธอ” ปากเขาเค้นถาม มือก็เค้นคลึงหน้าอกเธอไปพร้อมกัน

“บอกไม่ให้ยุ่งกับพี่เสือ”

“แค่นั้นเหรอ”

“ยะ- อย่าไปชอบพี่ด้วย”

ร่างบางตัวสั่นเกร็ง เมื่อนิ้วของเสือสะกิดยอดอกผ่านเสื้อยืดคอกว้าง ทั้งโกยบีบและนวดเป็นวงกลมจนเต้าอวบเสียดสีกันไปมา ใบหน้าก็ซุกแผ่นหลังเธอไม่เงยขึ้นมาเลย

“พี่เสือชอบเราหรือยังคะ”

“หื้อ”

“พี่ชอบเรามั้ย...”

เธอจับมือเขาที่กำลังบีบหน้าอกเอาไว้ เสือถึงได้ยอมส่งเสียงตอบกลับมา แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกไปอยู่ดี

“ถ้าไม่ชอบจะเอาตัวมาอยู่ใกล้ๆ เหรอวะเธอ” เสือมุ่นคิ้วนิดๆ เพราะรู้สึกว่าเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาบ้างแล้ว

“อื้อ... ดะ- เดี๋ยวสิคะพี่เสือ เราขอถามก่อน”

“ก็ถามมาดิ ตอบอยู่ แต่จะจับนมด้วย”

“เราอยากได้ยินว่าพี่ชอบหรือไม่ชอบนี่”

ร่างกายเธอมันร้อนผ่าว จับมือเขาให้ห้ามเล่นหน้าอกยังไงก็สู้แรงไม่ไหว ไหนจะความเสียววาบหวามที่แล่นผ่านท้องน้อยอีก มือไม้เธอที่พยายามจะขัดขืนก็อ่อนแรงไปหมดเลย

“แล้วบอกตอนไหนว่าไม่ชอบล่ะคะ” เสือว่าแล้วซุกใบหน้าที่หลังคอเธอ ส้มหวานหดลำคอหนีแต่ก็โดนเขาตามไซ้อยู่ดี

“ก็แปลว่าชอบถูกมั้ยคะ อึก ตอบเราสิ”

แค่อยากได้ยินว่าชอบ พูดให้ชัดว่าชอบเธอแล้ว ไม่ต้องอ้อมค้อมชักแม่น้ำแปดสายมารวมกันหรอก แค่เสือร้ายพูดว่าชอบเธอเข้าแล้ว แค่นี้ส้มหวานก็คงดีใจจนตัวลอย

“พี่เสือ... ถ้าไม่ตอบก็กลับไปเลยนะคะ”

“ตอนนั้นก็ตอบไปแล้ว”

“ตอนไหน”

“ตอนทะเลาะกัน”

เสือแทบกลั้นอารมณ์ไม่ไหว บางอย่างมันกำลังดันก้นเธอขึ้นมาแล้ว

“เป็นตัวเธอเองก็ดีอยู่แล้ว”

“ใครไม่ชอบแต่พี่ชอบ”

ชอบอะไรล่ะ ชอบนิสัยใจคอ หรือชอบทุกอย่างที่เป็นเธอ

แค่พูดว่าพี่เสือชอบส้มหวานครับทำนองนี้ ได้ยินแค่นี้เธอถึงจะพอใจ ในตอนนั้นเขาบอกว่าชอบแต่ไม่ชัดเจนนี่นา

“งั้นพูดใหม่สิ เอาชัดๆ นะคะ อื้อ” ส้มหวานขบกัดริมฝีปากแน่น เมื่อเสือใช้นิ้วมือบีบขยี้ยอดอกเธอจนมันตั้งพานสู้นิ้ว

“ให้พี่ลองบ้างได้มั้ย”

“ลองอะไรคะ”

“แค่ 1 นาทีก็พอ”

ในดวงตาคู่งามสั่นประหม่า เสียววูบวาบร้อนรุ่มไปทั้งตัวจนปฏิเสธเขาไม่ไหว โดนท้าทายกลับด้วยการขิงเวลาที่จะเอาชนะเธอให้ได้อีกต่างหาก

“พี่จะทำให้เธอมีอารมณ์ภายใน 1 นาที...”