All Chapters of วิศวะเสือร้ายพ่ายรักยัยเฉิ่มเนิร์ด: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงเพลงอีดีเอ็มสุดตื๊อดังแว่วเป็นระยะ ห้องพักโซนนี้เป็นของวีไอพีเลยไม่ค่อยมีเสียงรบกวน จนมันทำให้คนที่กำลังผลักประตูได้ยินคนคุยกันลับหลัง“น้องส้มหวานก็น่ารักดี แต่ดูเด็กเรียนไปหน่อยว่ะ”“โคตรจะติดเรียน เฉิ่มสัดอ่ะ หลอกเอายากฉิบหาย”เสียงสนทนาของชายหนุ่มสองคน เป็นเหมือนของแข็งที่กระแทกหัวคนฟังให้มึนเบลอ เพราะชื่อของเธอดันไปอยู่ในการพูดคุยของพวกเขาได้มือเรียวที่จะผลักประตูแตะค้างไว้ มืออีกข้างก็กำโทรศัพท์แน่น เธอแค่จะออกไปโทรตามเพื่อนแปปเดียว พอกลับมาทำไมถึงโดนพูดถึงในทางแย่ๆ ได้กัน“สวยขนาดนี้ยังไม่จริงจังเหรอวะ”“สวยก็จริงแต่จืดเกินไปก็ไม่ไหวว่ะ”“เออ น้องมันสวยแต่สวยแบบจืดๆ จริง”สวยแต่จืด...ดวงตากลมโตเหมือนตุ๊กตาใต้กรอบแว่นหลุกหลิกไปมา มือไม้มันสั่นชาจนทำตัวไม่ถูก เพราะต่อหน้ากับลับหลังเขาเหมือนไม่ใช่คนเดียวกันเลย“กูทักไปทีไรบอกอ่านแต่หนังสือ ถ้าได้ชิมส้มหวานเมื่อไหร่กูก็ทิ้งแล้ว นี่ยังไม่ได้แดกเลยคุยต่อ”“พี่แทน...”ใบหน้าเรียวเล็กได้รูปมุ่นคิ้ว รู้สึกโกรธจนใจสั่นแล้วก็อยากร้องไห้ รุ่นพี่ที่เธอรู้สึกดีด้วยที่แท้ก็เป็นคนหน้าหม้อนี่เอง“เห็นติ๋มๆ นึกว่าจะหลอกแดกง่าย” เสียงหัวเร

มหาวิทยาลัยดวงตาที่ไร้แว่นนำทางทำส้มหวานไม่กล้าสบตาใคร ปกติก็ไม่ค่อยสบตาคนเวลาพูดคุยอยู่แล้ว พอมองไม่ชัดเธอก็ยิ่งก้มหน้าก้มตาเข้าไปใหญ่เลย“อ่า... มองเห็นไม่ค่อยชัดเลย” เธอพูดคนเดียว ขณะที่นั่งอ่านหนังสือรอเพื่อนสนิทอย่างแตงโมตรงโต๊ะหินอ่อนส้มหวานนักศึกษาคณะแพทย์ศาสตร์ปีสอง หญิงสาวหน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาบีเจดีที่ฮอตฮิต ดวงตากลมโตราวกับกวางมีปากนิดจมูกเชิดขึ้นหน่อยดูไร้ที่ติเมื่อคืนพอเสือรุ่นพี่วิศวกรรมศาสตร์ปีสี่กลับไป เธอก็นอนข่มตาให้หลับไม่ลงทั้งคืน พี่แทนทักรัวหาเธอเป็นสิบข้อความเลยแต่เธอก็ไม่ได้ตอบเขา“ยัยหวานของเค้า”“แตงโมทางนี้ๆ”เธอเงยหน้าขึ้นโบกมือให้เพื่อนสนิท ก่อนจะยิ้มออกได้สักทีที่ไม่ต้องนั่งซึมอยู่คนเดียวแตงโมสาวตัวเล็กเดินมานั่งเบียดเธอ ก่อนยื่นหน้าไปหาแล้วทำหน้าจริงจังคล้ายว่าจับผิดส้มหวานอยู่กลายๆ“เมื่อคืนพี่แทนบอกว่าแกกลับก่อน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”“พี่แทนทักไปหาแกเหรอ”“ใช่สิ บอกว่าแกไม่ตอบข้อความเขา

เสือขับรถมาส่งส้มหวานที่คอนโด แต่ขอใช้ห้องน้ำเธอเพื่อปล่อยเบาแล้วก็กำลังกลับ ไม่คิดจะอยู่ยื้อเวลาให้เธอดูไม่ดีเขาสะบัดมือหลังเดินออกจากห้องน้ำ แต่พอเดินออกมาก็พบว่าส้มหวานเหยียบเก้าอี้ปีนไปหยิบหนังสือบนหลังชั้น“เฮ้ยๆ เดี๋ยวก็ตกหรอกไอ้หมวยจิ๋ว” เขาพูดฉายาเธอที่เป็นคำติดปากมานาน ถึงส้มหวานไม่ชอบเขาก็เรียกอยู่ดี“เรามีชื่อนะพี่เสือ มาเรียกหมวยจิ๋วได้ยังไง” เธอหันมาทำหน้าดุเขา ก่อนจะเขย่งปลายเท้าหยิบหนังสือที่อยู่ในมุมลึก“ทำอะไรของเธอวะ บอกว่าเดี๋ยวก็ตกหรอก”“หนังสือติวตอนมอปลาย เราจะส่งต่อให้รุ่นน้องน่ะ”“ลงมา พี่หยิบให้เธอเอง”ส้มหวานไม่ยอมรับการช่วยเหลือ เธอยืดแขนจนสุดแล้วก็คว้าหนังสือด้านในออกมาได้ พอหยิบได้ก็โบกชูให้เสือดู แต่คงไม่ทันระวังตัวเธอก็เลยเซจะล้ม“นี่ไงเจอแล้ว... เหวอ”ร่างสูงรีบออกตัวเข้าไปรับตามสัญชาตญาณ คนตัวเล็กเสียการทรงตัวล้มหน้าเกือบคะมำ ก่อนที่จะได้เสืออ้าแขนรับไว้แต่ก็ทรงตัวไม่อยู่เช่นกันทุกอย่างเกิดขึ้นแค่กะพริบตาเดีย

เสือตกลงไปในห้วงภวังค์ความคิด ครั้งหนึ่งสิงห์เคยขอเขาไว้เรื่องส้มหวาน และเขาก็ไม่กล้าล้ำเส้นนั้นมาโดยตลอด สิงห์คงจะกลัวคนที่ไม่จริงจังกับใครจะทำน้องเขาเสียใจส้มหวานทำท่าจะโน้มหน้าไปจูบเขา แต่เสือกลับหันหน้าหนีแล้วหอบหายใจเพื่อระงับอารมณ์แทน“อย่าหันหน้าหนีเรานะ” เธอทำหน้างอใส่เขา ความน้อยใจตีตื้นขึ้นอกเพราะเขาปฏิเสธที่จะจูบ“พอเหอะ”“หื้อ”“ไม่จูบแล้ว”เสือสูดลมหายใจเข้าเพื่อปรับอารมณ์ให้คงที่ ก่อนจะรวบตัวเธอแบกขึ้นบนบ่ากว้าง ทั้งที่ช่วงล่างเขามันปวดหนึบไปทั้งลำจนอยากหาที่ปลดปล่อย“อ่ะ พี่จะพาเราไปไหน”ส้มหวานร้องเสียงหลง เธออยู่ในอาการลุ่มร้อนจนอยากหาที่ระบาย แต่ตอนนี้กลับถูกอุ้มพาดบ่าจนหัวห้อยโตงเตงอยู่

คำว่าจะทำให้เขามีอารมณ์ภายในสามนาที เป็นเหมือนภารกิจที่เธอต้องพิชิตให้สำเร็จ ก่อนเธอจะดันร่างเสือให้นั่งลงที่ปลายเตียงนอนแล้วคร่อมตักเขาเอาไว้“เธออยากนอนกับพี่เหรอ”“เอ่อ...”“ถามก็ตอบ”ส้มหวานสบตาเขาแต่แววตาสั่นประหม่า เธอวางมือเกาะบ่ากว้างของเสือแล้วตอบกลับอย่างละล่ำละลัก“บอกแล้วไงว่าเราจะทำให้พี่มีอารมณ์ภายในสะ...”“งั้นก็เอาเลย อยากรู้ว่าจะเก่งเหมือนปากแค่ไหน”เสือถอนหายใจใส่ไม่สบอารมณ์ เขาเท้าแขนลงบนเตียงแล้วเอนหลังท้าทายอำนาจเด็กเนิร์ดอย่างเธอรู้จักกันมาตั้งแต่เธออยู่มอสี่ ไม่เคยเห็นส้มหวานเข้าหาผู้ชายก่อนแม้แต่คนเดียว เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะมีวิธีไหนมาหลอกล่อเสือให้ออกจากถ้ำได้“แค่นี้ก็ตัวสั่นแล้วเหรอ” เขาเลิกคิ้วถามเธอที่ตัวสั่นเทิ้ม“เราไม่ได้สั่น...”“เหอะ”เสือแสยะยิ้มแล้วหยิบมือถือขึ้นมาจับเวลา เขาคิดว่าเธอก็แค่อยากเอาชนะถึงได้พูดแบบนั้น แต่วินาทีต่อมาคนตัวเล็กกลับโน้มใบหน้าลงมาที่ซอกคอลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดที่ลำคอเขา สัมผัสเบาบางและกลิ่นหอมจากตัวเธอกำลังรบกวนสมาธิเขาอย่างหนักส้มหวานค่อยๆ กดแนบริมฝีปากที่ซอกคอเสือ เธอใช้ปากขบเบาเม้มไม่ลงน้ำหนักมากนัก ก่อนจะลา