แชร์

5 กลืนเข้าไป NC18+++

ผู้เขียน: มิส ศิริ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-10-12 01:28:00

“อยากได้ไอโฟนหรอ ทำไมไม่ลองขอแม่ของเธอดูละ” เสี่ยกันต์ลองพูดตามที่เขาคิดดู

“เสี่ยคิดว่าหนูได้เงินไปโรงเรียนวันละเท่าไหร่ล่ะ?”

“วันละ500ละมั้ง” เด็กสมัยนี้ใช้เงินเยอะจะตาย ที่เขาตอบเธอไปนี่คงจะเป็นขั้นต่ำซะมากกว่า

“ถ้าได้แบบนั้นก็ดีสิคะ หนูจะได้ไม่ต้องบากหน้ามายืมเงินอยู่ที่นี่หรอก” แป้งหอมบ่นออกมาอย่างหน้าง้ำหน้างอ ถ้าเธอได้เงินวันละเท่าที่เขาพูดมาแปลว่าแม่เธอก็ต้องรวยมากๆนะสิ

“เอ้าหรอ! แล้วได้วันละเท่าไหร่ละ” เขาคิดว่า500นี่ก็เป็นขั้นต่ำแล้วนะ ยังมีเด็กที่ได้เงินไปโรงเรียนน้อยกว่านี้อีกหรอ ไม่ค่อยน่าเชื่อเลยแหะ

“หนูได้วันละ100เองค่ะ บางวันก็ได้น้อยกว่านั้น” ใช่! เธอพูดความจริงเพราะแม่เธอให้ใช้เงินเท่านี้ต่อวันจริงๆ บางวันก็ได้น้อยกว่านั้นแล้วแต่แม่จะยื่นให้ ถึงได้วันละ100แต่ทุกวันก็เหลือใช้นะเพราะอาหารและขนมในโรงเรียนก็ไม่ได้ราคาแพงขนาดนั้น

“จริงหรอ มันพอใช้จริงๆหรอเงินแค่นั้นอ่ะ” ปกติเขาใช้วันละเกือบ3000แหนะ 3000นี่แค่ข้าว น้ำ เหล้าแล้วก็ค่าเดินทางนะ

“พอสิคะ หนูก็ใช้ของหนูอยู่ทุกวัน”

“แล้วนี่จะทำยังไงล่ะ ในเมื่อตอนนี้ฉันไม่ให้เธอกู้เงินกับฉันแล้ว” เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะทำอย่างไรต่อไป ในเมื่อเขาไม่ยอมให้เธอกู้เงินกับเขา

“ก็ไปยืมที่อื่นไงคะ ที่นี่ไม่ให้ยืมหนูก็หาไปเรื่อยๆแหละค่ะ”

“อยากได้ขนาดนั้นเลยหรอ ไอ้โทรศัพท์ไอโฟนนะ” ถึงจะพูดไปอย่างนั้นก็เถอะ เขาเองก็ใช้ไอโฟนเหมือนกันแหละ แต่เขาหาเงินใช้เองไงเลยต้องซื้อหาความสุขและความสบายให้ตัวเอง

“อยากได้สิคะ ก็ไอ้กล้วยหอม อุ๊ย! ก็เพื่อนหนูใช้อยู่หนูก็อยากใช้อยากมีเหมือนเพื่อนบ้าง อีกอย่างตอนนี้โทรศัพท์ที่หนูใช้อยู่มันก็ใกล้จะเจ้งอยู่แล้วด้วย” โทรศัพท์รุ่นดึกดำบรรพ์ของเธอตอนนี้มันเริ่มค้างแล้วก็ติดๆดับๆแล้ว

“หื้ม? เพื่อนเธอชื่อกล้วยหอมอย่างนั้นหรอ เหมือนชื่อไอ้เด็กบ้าที่ฉันรู้จักอยู่เลยแหะ” เสี่ยกันต์รู้สึกสะดุดหูกับชื่อเพื่อนของเธอที่หลุดปากพูดออกมา

“ช...ใช่ค่ะ นั่นชื่อเพื่อนของหนูเอง”

“หรอ แล้วถ้าฉันบอกว่าจะซื้อโทรศัพท์ให้เธอล่ะ ไม่ใช่แบบที่กู้เงิน”

“จริงหรอคะ! เสี่ยจะซื้อให้หนูจริงๆหรอ แล้วหนูทำยังไงถึงจะได้มันมา” ก็ถือว่าฉลาดอยู่นะที่รู้ว่าต้องมีอะไรมาแลกถึงจะได้ในสิ่งที่ต้องการ

“นอนกับฉัน แค่นี้แหละทำได้ไหมละ” ใช่! แค่นอนกับเขาก็เท่านั้น เพราะตั้งแต่ที่เขาเห็นหน้าของเด็กนี่ ไอ้ลูกชายของเขามันก็ยังไม่ยอมสงบลงเลยจนถึงตอนนี้

“น...นอนหรอคะ ถ้านอนแล้วจะได้เลยใช่ไหมคะ”

“เออ เดี๋ยวกูพาไปซื้อพรุ่งนี้แมร่งเลย” จะเอาสัก10เครื่องเขาก็ซื้อให้ได้เหอะ เงินแค่นี้มันไม่ทำให้ขนหน้าแข้งเขาร่วงหรอก

“ตกลงค่ะ หนูจะนอนกับเสี่ย” แค่เขาพูดว่าจะซื้อให้ เขาจะให้เธอทำอะไรก็ยอมหมดแหละ

“หึ!ดี งั้นก็ตามฉันมา”

“ตามเข้ามาในนี้สิ” เสี่ยกันต์จูงมือของแป้งหอมให้เดินตามมาในห้องเชือดของตัวเองที่ชอบเอาไว้เชือดสาวๆที่ชอบมาลิ้มลองรสชาติของเอวอันสุดพริ้วของเขา

“ข..เข้าไปในนี้แล้วต้องทำเลยหรอคะ” แป้งหอมถามเสี่ยกันต์ออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ถึงจะตอบตกลงในเงื่อนไขที่เขาเสนอมาแล้วก็เถอะ แต่เธอก็ยังมีทั้งความกังวลและความกลัวที่จะต้องทำแบบนั้นอยู่ดี เพราะนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้

“เข้ามานี่เร็วๆ” เสี่ยกันต์กระโดดขึ้นไปนั่งรอที่เตียงเป็นที่เรียบร้อย โดยที่อีกคนยังยืนเกาะขอบประตูของห้องอยู่เลย ไม่รู้จะกลัวอะไรนักหนา

“ค..ค่ะ”

“อมให้หน่อยสิ” เมื่อแป้งหอมเดินมาหยุดอยู่ที่ข้างๆเตียงที่เสี่ยกันต์นอนอยู่แล้ว เสี่ยกันต์ก็บอกความต้องการของตนเองของไปในทันที จนคนฟังได้แต่ตกใจจนหน้าซีดที่โดนจู่โจมแบบรวดเร็วขนาดนี้

“ตะ...แต่หนูทำไม่เป็นค่ะ”

“เดี๋ยวสอน ขึ้นมานั่งนี่เร็วๆ ใช้ปลายลิ้นของเธอเลียให้ทั่วๆ แล้วตอนที่อมมันก็อย่าให้โดนฟันเด็ดขาด ระวังห้ามให้โดนฟันนะเข้าใจไหม”

แป้งหอมมองหน้าของเสี่ยกันต์สลับกับแก่นกายของเขาที่ไม่รู้ว่าไปถอดกางเกงทิ้งตอนไหน เสี่ยกันต์ที่เห็นว่าแป้งหอมนั่งอยู่นิ่งๆไม่ยอมทำอะไรสักที เลยคว้ามือของแป้งหอมไปจับที่แก่นกายอันยักษ์ใหญ่ของเขาก่อนจะบังคับให้มือเล็กๆรูดขึ้นรูดลง

“ซี๊ดดด อ๊าสส์มือโคตรนุ่ม นุ่มชิบหาย”

ในเมื่อตอนนี้เธอถอนตัวไม่ทันแล้วเลยต้องก้มหัวลงไปที่กลางกายของเขา ก่อนจะค่อยๆใช้ลิ้นเลียไปรอบๆแก่นกายตามที่เสี่ยกันต์สอนก่อนหน้านี้ เลียไปสักพักก็ใช้มือขยับรูดแก่นกายรูดขึ้นรูดลงไปพร้อมกับร่างกายของเสี่ยกันต์ที่ตอบสนองด้วยการกระตุกเบาๆ

“อ๊าสส์ อมเข้าไปเลย อมให้หน่อย อมที่หัวอ่ะ” เสี่ยกันต์มองไปที่คนตัวเล็กในตอนนี้ดูเหมือนเด็กที่พึ่งเรียนรู้เรื่องเซ็กส์ แต่มองไปมองมาก็เซ็กซี่ชิบหายดูยั่วๆเขาแปลกๆ เมื่อมองคนตัวเล็กไปสักพักเสี่ยกันต์ก็เริ่มที่จะครางกระเส่าออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะหลังจากที่คนตัวเล็กค่อยๆใช้ปากครอบครองที่แก่นกายของเขาอย่างเงอะๆงะๆ

“ซี๊ดดด อืมมม” แป้งหอมวางมือไว้ที่หน้าขาของเสี่ยกันต์ก่อนจะใช่แค่ปากขยับเข้าออก ถึงจะเคยดูหนังโป๊มามากแล้วก็เถอะแต่พอถึงเวลาทำจริงๆมันไม่ง่ายเอาซะเลย ตอนนี้เธอรู้สึกอยากจะอ้วกเอามาม่าที่พึ่งจะกินเข้าไปออกมาสุดๆ เพราะแก่นกายของเสี่ยกันต์มันกระแทกเข้าไปลึกมาก

อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก

“อืมมม ดีมากอ๊า”

“ซี๊ดดด อย่าพึ่งขยับเร็วเดี่ยวแตก อื้มมมม” แป้งหอมที่ได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกอยากจะแกล้งคนตัวโต เธอเลยขยับเข้าออกเร็วๆขึ้นพร้อมกับเริ่มใช้ลิ้นตวัดเลียไปที่แก่นกายของเขารัวๆ ก่อนจะได้ยินเสียงกระเส่าโทนต่ำของเขาดังขึ้นมาอีกรอบ

“อื้มม ซี๊ดด อมแน่นๆเดี๋ยวเสี่ยจะขยับเอง มันจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว อ๊า”

เสี่ยกันต์พูดเสร็จฉันก็รีบทำตามที่เขาบอกทันที สักพักเสี่ยกันต์ก็ล็อกหัวฉันไว้แน่นก่อนจะตอกอัดแก่นกายอันใหญ่โตของเขาเข้ามาในโพลงปากของฉันรัวๆจนแทบจะหายใจไม่ออก

เสี่ยกันต์เสียวแบบที่ไม่เคยเสียวมาก่อนในชีวิตนี้ ไม่คิดว่าปากของคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าของเขามันจะนุ่มนิ่มและรัดแน่นไปทุกส่วนขนาดนี้ ยิ่งเห็นใบหน้าของเธอที่ไม่ต่างจากตุ๊กตาบาร์บี้เขาก็ยิ่งขยับสะโพกตอกแก่นกายเข้าออกแบบรัวและเร็วขึ้นเพราะตอนนี้มันเริ่มจะไม่ไหวแล้ว

“อื้ออออ อ๊อก อ๊อก อ๊อก”

“แตกแล้ว!!! แตก ซี๊ดดดด!” แป้งหอมเจ็บคอและโพลงปากไปหมดเพราะเสี่ยกันต์รัวสะโพกอยู่พักใหญ่ก่อนจะถึงจุดสุดยอด เมื่อเสี่ยเสร็จเขาก็ปลดปล่อยน้ำรักอันเหนียวข้นของเขาเข้ามาในปากของฉัน

“อย่าคายนะ กลืนเข้าไป” เสี่ยกันต์เห็นคนตัวเล็กมีท่าทีพะอืดพะอมก็รีบเอาฝ่ามือใหญ่ไปปิดปากพร้อมกับออกคำสั่งให้กลืนน้ำรักของตัวเองไปด้วย

“อื้มมมมมม” แป้งหอมแทบจะไม่อยากบรรยายรสชาติของมันออกมาเลย จึงรีบกลืนลงคอไปตามคำสั่งของเสี่ยเขา เธอยอมเขาเพราะไม่อยากจะให้รสชาติของน้ำกามแบบนี้อยู่ในปากของเธอไปนานๆ เมื่อเสี่ยกันต์เห็นว่าฉันกลืนน้ำของเขาลงคอไปหมดแล้วเสี่ยก็คลายมือออกจากการปิดปากของฉันทันที

“แหวะ!!!”

“หึ!! ของอร่อยจะตาย มาทำเป็นรังเกียจ”

“เสี่ยลองชิมไหมล่ะ จะได้รู้ว่ามันอร่อยหรือไม่อร่อย” เธอก็ไม่อยากจะเถียงหรือใช้ฝีปากกับเขามากนักหรอก เพราะตอนนี้เธอยังต้องตกเป็นรองของเขาอยู่ แต่มาบอกว่าน้ำกามของตัวเองอร่อยนี้เธอยอมรับมันไม่ได้จริงๆ เพราะความจริงคือมันคาวมากแถมยังมีกลิ่นเฉพาะตัวที่เธอไม่สามารถบรรยายออกมาให้ถูกอีก รู้แค่ว่ามันทำให้เธออยากแหวะก็พอ

“อื้มมม” ฉันก้มลงไปเลียที่แก่นกายของเขาอีกครั้งเหมือนกับการทำความสะอาด พร้อมกับใช้ลิ้นห่อเป็นอันเล็กๆเพื่อแยงไปตรงที่เป็นรูที่อยู่บนส่วนหัวของแก่นกายอันพองโตของเสี่ย

“อืมมม ดี มึงเลียเก่งชิบหาย อ๊าส์~” เสี่ยกันต์ที่โดนกระตุ้นตรงจุดไวสัมผัสก็ต้องร้องครางกระเส่าออกมาอีกครั้งอย่างเลี่ยงไม่ได้ พร้อมกับเอื้อมมือไปลูบที่หัวของแป้งหอมเบาๆ

แป้งหอมก็ยังคงทำหน้าที่ได้ดี ใช้ลิ้นเลียไปที่ทั่วแก่นกายพร้อมกับพรมจูบไปทั่วๆแก่นกายของเสี่ย ก่อนจะดูดแรงๆตรงส่วนหัวแก่นกายอีกครั้งจนเสี่ยกันต์สะดุ้ง

“โอ๊ยยย พอก่อน อ๊าส์ เดี๋ยวมันก็จะแตกอีกรอบหรอก”

“จุ๊บ!” เมื่อเสี่ยกันต์สั่งให้หยุด แป้งหอมเลยจุ๊บที่ตรงส่วนหัวเป็นการส่งท้ายอีกหนึ่งครั้ง ซึ่งทำให้เสี่ยกันต์ยกยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวกับการกระทำที่น่ารักของแป้งหอม

“เมื่อทำให้เสี่ยเสร็จแล้ว เสี่ยก็จะทำให้หนูบ้าง ถือว่าวินๆกันทั้งคู่” อยู่ๆเสี่ยกันต์ก็พูดเพราะขึ้นมาทันตาเห็น แถมยังเรียกเธอด้วยใช้คำว่าหนูอีก มันจึงทำให้เธอรู้สึกหน้าร้อนเพราะเสี่ยมาพูดเพราะกับเธอนี่แหละ เธอเขิน^-^

“ส..เสี่ยขา~ ถ้าหนูยังไม่พร้อมละคะ” เธอไม่พร้อมจริงๆนั้นแหละ อีกอย่างเธอก็กลัวเจ็บด้วย เพราะขนาดแก่นกายของเสี่ยมันใหญ่มาก มันน่าจะใหญ่กว่าพวกผู้ชายในหนังโป๊ที่เธอชอบดูเสียอีก ถ้ายัดเข้าไปในน้องสาวของเธอมันจะไม่ฉีกเอาก่อนหรอ

“เดี๋ยวฉันจะเล้าโลมเธอก่อน เดี๋ยวมันก็พร้อมเองนั่นแหละ” พูดเสร็จเสี่ยกันต์ก็กระชากตัวของแป้งหอมไปตราตรึงไว้ที่เตียงทันที

“วร๊ายยยยย”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • สก๊อยของเสี่ย   26 ปลูกต้นรัก[จบ]

    สามปีต่อมา “เสี่ยขา~” เสียงเจื้อแจ้วดังมาแต่ไกล แต่คนที่เป็นเจ้าของชื่อนั่นกลับไม่ได้ตอบรับกลับไป “เสี่ยคะ เสี่ยขา!!!” “โถ่~ ไอรินลูก หนูต้องเรียนกว่าคุณพ่อสิครับ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินก็เข้าใจกันไปหมดหรอกว่าพ่อเลี้ยงต้อยหนู” เสี่ยกันต์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้กับลูกสาวตัวน้อยของเขาที่ไม่ยอมเรียกเขาว่าพ่อสักที ไม่รู้ว่าไปยินแป้งหอมพูดกับเขาตอนไหนถึงได้เรียกตามแป้งหอมที่ชอบเรียกเขาว่าเสี่ยเวลาอ้อนอย่างนี้ “ก็คุณแม่ก็เรียกเสี่ย ว่าเสี่ยขานิคะ ทำไมหนูจะเรียกไม่ได้” ไอริน หรือ เด็กหญิงนันท์นารี วราฤทธิ์ อายุสามขวบเต็มๆไปเมื่อสามวันก่อน ไม่ค่อยชอบเรียกเขาว่าพ่อตั้งแต่พูดได้ เอาแต่เรียกเขาตามที่แม่คนสวยของตนเรียกว่าเสี่ยขา ตอนนี้เป็นช่วงอยากรู้อยากเห็นไปหมดทุกอย่างสอนอะไรก็ทำตามไปหมด ยิ่งเห็นคนเป็นแม่ทำยังไงก็อยากทำตามเดี๋ยวนั้นทันทีโดยเฉพาะตอนที่แป้งหอมอ้อนเขา ลูกสาวสุดสวยของเขาก็จะอ้อนเขาเรียนแบบคนเป็นแม่ทันที จากที่เขามีความสุขอยู่แล้วก็ยิ่งเป็นสุขคูณสอง “ครับลูกครับ แล้วนี่หนูไม่เล่นกับลุงบอลแล้วหรอครับ หื้ม?” เขาลูบตามกรอบหน้าของลูกสาวที่ตอนนี้มีเหงื่อไหลตามไรผมเล็กน้อย ไม่รู้ว่าไอ้บอ

  • สก๊อยของเสี่ย   25 หยุมหัว

    9เดือนผ่านไป ตอนนี้แป้งหอมกำลังตั้งครรภ์อยู่ที่ไตรมาสสุดท้ายแล้ว อีกสามวันจะถึงกำหนดคลออด โดยที่มีคุณพ่อขี้เห่อประกบอยู่ไม่ห่างเพราะกลัวว่าเมียรักของเขาจะเกิดปวดท้องคลอดก่อนกำหนดเลยทิ้งทุกอย่างไว้ให้คนเป็นเลขาดู ส่วนเขาก็นั่งเฝ้าเมียทั้งวี่ทั้งวัน “พ่อจ๋ายังไม่ต้องมาเฝ้าแม่ขนาดนี้ก็ได้ แม่ไม่ได้จะคลอดวันนี้สักหน่อย กำหนดคลอดไอ้จิ๋วยังเหลืออยู่อีกตั้งสามวัน แม่ว่าพ่อจ๋ากลับไปทำงานก่อนดีกว่าไหม” แป้งหอมพูดกับเสี่ยกันต์ที่ตอนนี้ทั้งสองคนเราตกลงกันแล้วว่าจะไม่เรียกกันแบบเดิมอีกแล้ว แต่จะแทนกันว่าพ่อจ๋ากับแม่จ๋า ตอนแรกมันก็ไม่ค่อยจะชินปากเท่าไหร่แต่พอนานวันไปมันก็เรียกกันได้อย่างไม่เคอะเขินแล้ว “ไม่เอาน่ะแม่จ๋า พ่อจ๋าอยากเฝ้าแม่กับไอ้จิ๋วนี่น่า ไว้ใจไม่ได้หรอก บางครั้งอาจจะเจ็บท้องก่อนคลอดก็ได้ใครจะไปรู้” เสี่ยกันต์รีบเข้าไปกอดคนท้องโตที่นั่งช็อปปิ้งเสื้อผ้าลูกอยู่ทันที ทั้งเขาและแป้งหอมย้ายมาอยู่บ้านที่เขาซื้อวันนั้นหลังจากผ่านมาสามเดือน เพราะมันยังเหลือตกแต่งอยู่อีกนิดหน่อยเลยไม่สามารถย้ายเข้ามาได้ทันที แต่แป้งหอมก็ไม่ได้ติดอะไร รอได้อยู่แล้ว ส่วนแม่ของแป้งหอมก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันน

  • สก๊อยของเสี่ย   24 นี่แท่งอะไร?

    ทางด้านของเสี่ยกันต์ก็รีบเดินจ้ำอ้าวตรงไปที่รถยนต์ทันทีเพื่อที่จะรีบไปเอาของขวัญที่ตัวเล็กอยากให้เขาในวันนี้ ส่วนมากจะเป็นเขามากกว่าที่จะชอบเซอร์ไพรส์เธอทุกๆครั้งที่มีโอกาส แต่ครั้งนี้เขาได้รับของขวัญจากเธอไม่ว่าอะไรเขาก็ดีใจทั้งนั้น แต่ก็แอบลุ้นเหมือนกันว่าของขวัญที่เธอจะให้เขานั้นมันคืออะไร แกร๊กกก!!! “หื้ม? นี่มันแท่งอะไรเนี้ย สงสัยจะโดนไอ้ดื้อแกล้งซะแล้วซิเรา” เสี่ยกันต์ได้แต่ขำตัวเองอยู่ในใจเบาๆที่โดนเธอแกล้งแบบนี้ จึงคว้าสิ่งที่วางอยู่บนเบาะมาใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงโดยไม่ได้สังเกตของชิ้นนั้นให้ดีๆแล้วรีบวิ่งเข้าไปในตัวบ้าน ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก! “ไอ้ดื้อ หนูแกล้งอะไรเสี่ยเนี่ย ฟอดดดด” เสี่ยกันต์เข้าไปสวมกอดเมียตัวน้อยที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่บนโซฟาพร้อมกับหอมแก้มลงโทษไปอีกหนึ่งฟอดใหญ่ที่บังอาจมาแกล้งเขาให้เดินไปกลับจากบ้านถึงรถ “อื้อออ~ อะไรคะเสี่ย หนูแกล้งอะไรคะ” แป้งหอมถามเสี่ยกันต์ออกไปแบบงงๆ ทำไมเขาถึงไม่ดูดีใจอะไรเลยล่ะ หรือมีแค่เธอที่ดีใจไปคนเดียว “ก็หนูบอกจะเซอร์ไพรส์เสี่ยไงครับ แล้วนี่หนูเป็นอะไรทำไมทำหน้าหงอยอย่างนั้น” “ก็หนูเสียใจนี่คะ ที่หน

  • สก๊อยของเสี่ย   23 เซอร์ไพรส์

    ปึก ปึก “ฮือออออ หนูปวดขามากๆเลยง่า~” หลังจากที่ก้นแปะกับเบาะรถได้ไม่ถึงวินาที แป้งหอมก็บ่นโอดครวญพร้อมกับบีบนวดขาตัวเองไปมาทันที “หึหึ วันนี้เป็นวันที่เสี่ยมีความสุขมากเลยรู้ไหมครับ จุ๊บ!” เสี่ยกันต์ยกยิ้มเล็กน้อยกับท่าทีความเมื่อยของคนตัวเล็กของเขาพร้อมกับดึงหัวทุยของแป้งหอมเข้ามาจุ๊บเป็นรางวัลทันที “หื้ม? ทำไมเสี่ยมีความสุขคะ วันนี้เป็นวันเรียนจบของหนูนะ หนูต้องมีความสุขก่อนสิคะ” “ก็นี่ไง วันนี้เป็นวันสิ้นสุดสัญญาการปกปิดเรื่องเราเป็นแฟนไม่ให้คนอื่นๆรู้ไงครับ นี่เป็นไง รูปนี่สวยไหม” เสี่ยกันต์โชว์โทรศัพท์ของเขาให้คนตัวเล็กดู “น…นี่เสี่ยจะเร็วไปไหนคะเนี่ย แล้วโพสต์อะไรเยอะแยะคะ ตั้งร้อยเกือบสองร้อยรูป” ไม่รู้เธอจะตกใจกับอะไรก่อนดีระหว่างลงรูปเธอเพื่อที่จะประกาศเปิดตัวหรือรูปที่เธอถ่ายคู่กับเขาที่มีมากถึงสองร้อยรูปที่เขาโพสต์ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง “นี่ยังไม่หมดนะ เสี่ยยังมีอีกตั้งเยอะ ก็หนูไม่ให้เสี่ยลงอะไรเลยมาตลอดสามเดือนที่เราเป็นแฟนกันนี่น่า เสี่ยก็อยากให้คนอื่นๆเห็นว่าเสี่ยรักเมียตัวน้อยของเสี่ยคนนี้มากๆๆๆๆ” “ค่ะๆ หนูรู้แล้วค่ะ แต่ค่อยๆลงก็ได้ค่ะเสี่ยไม่ต้องรีบขนาด

  • สก๊อยของเสี่ย   22 อยู่เคียงข้าง

    สามเดือนผ่านไป นี่ก็ผ่านมาสามเดือนแล้วหลังจากที่ผมได้ขอคนตัวเล็กเป็นแฟนบนรถ เป็นสามเดือนที่ผมอดทนมามากที่สุดเพราะเป็นแฟนก็เหมือนเป็นชู้ ไม่สามารถประกาศออกสื่อหรือบอกคนรู้จักได้เลยเพราะคนตัวเล็กขู่ผมไว้ นี่ถ้าไม่รักไม่ยอมขนาดนี้นะครับ ย้อนกลับไปในวันที่คนตัวเล็กโดนขอเป็นแฟน วันนั้นผมก็ขี่รถกลับบ้านคนตัวเล็กเลยครับ โดยที่ไม่ลืมที่จะซื้อหมูกระทะเป็นชุดมากินที่บ้านของเธอแทน เพราะอยากที่จะเข้าไปคุยทุกอย่างให้แม่ของเธอได้รับรู้ด้วย “เสี่ยหนูไม่กล้าลงไปเลยอ่า เสี่ยค่อยมาบ้านหนูวันอื่นไม่ได้หรอ วันนี้หนูยังไม่พร้อมเลย” แป้งหอมอิดออดไม่ยอมลงจากรถคันหรูของเสี่ยกันต์สักทีเพราะเอาแต่กลัวว่าแม่ของตนนั้นจะด่าตนเรื่องที่ตกลงเป็นแฟนกับเสี่ยกันต์แล้ว “หนูกลัวอะไรครับเด็กดี เสี่ยก็จะเข้าไปคุยกับคุณแม่ของหนูด้วยไง ไปครับลงรถได้แล้ว เราต้องเดินเข้าไปอีกนะ” เสี่ยกันต์มาจอดรถไว้ที่ข้างฟุตบาตเหมือนเดิมเพราะซอยเข้าไปในบ้านของแป้งหอมนั้นมีแค่รถมอเตอร์ไซต์เท่านั้นที่เข้าไปได้ “ฮืออออ ก็ได้ค่ะ ถ้าหนูโดนแม่สุตีเสี่ยต้องช่วยหนูนะคะ” “ครับๆ เมียเสี่ยทั้งคน เสี่ยยอมแลกชีวิตเข้าไปช่วยเลย” “บ้า เสี่ยก

  • สก๊อยของเสี่ย   21 ห้ามบอกใคร

    “นี่หนูไม่ใช่หรอคะ?” แป้งถามเสี่ยกันต์อย่างอึ้งๆ นี่เขาพูดมาทั้งหมดนั้นคือเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำอะไรอยู่ คิดจะมาให้ความหวังกับเด็กแบบเธอแล้วก็ทิ้งหรือเปล่า แป้งหอมคิดหาเห็นผลต่างๆนานาในหัวจนวุ่นวายไปหมด “ใช่ครับ นี่แหละคนที่เสี่ยอยากจะฝากหัวใจไว้ ไม่รู้เขาจะรับหัวใจของเสี่ยหรือเปล่านะ แล้วหนูละครับว่ายังไง อยากรับหัวใจของเสี่ยดวงนี้ไว้ดูแลไหมครับ” “แล้วหัวใจดวงนี้ของเสี่ยมีคนเข้าไปนั่งเยอะแล้วหรือยังคะ” ข้อนี้แป้งหอมอยากรู้มากที่สุด เพราะดูจากการใช้ชีวิตของเขาแล้วน่าจะมีผู้หญิงเข้าหาไม่น้อยเลย “หึ หัวใจของเสี่ยมีห้องเดียวเท่านั้น แล้วมันก็เขียนชื่อไว้หน้าประตูเลยว่าแป้งหอม” “งื้ออออ หนูไม่เชื่อหรอก เสี่ยไม่ต้องมาหลอกล่อหนูเลย” แป้งหอมดันใบหน้าอันหล่อเหลาของเสี่ยกันต์ออกให้ห่างจากแก้มของตัวเอง “แล้วต้องทำยังไงครับ หนูถึงจะเชื่อว่าเสี่ยพูดออกมานั้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมด” เสี่ยกันต์พูดพร้อมกับมองลึกเข้าไปในดวงตาของคนตัวเล็กอย่างสื่อความหมาย เขาดูไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมคนตัวเล็กถึงยังดูไม่ค่อยเชื่อใจเขาสักเท่าไหร่ “เสี่ยก็ต้องทำให้หนูเห็นสิคะว่าเสี่ยมีหนูคนเดียวอย่างท

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status