บทที่ 1618

ที่เสาโจว พวกนางได้รู้จักกับเพื่อนท้องถิ่นหลายคน เป็นพวกพ่อค้าเร่ที่เดินขายของตามตรอกซอกซอย ซึ่งเป็นของเล่นพื้นเมืองเฉพาะถิ่นของกว่างหนานตงลู่

ล้วนเป็นของเล่นสำหรับเด็ก เซี่ยเจิงปากบอกว่าตนเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่แท้จริงกลับชอบของเล่นพวกนี้ที่สุด

นางซื้อหัวสิงโตเล็กๆ สองอัน เป็นแบบย่อส่วนของการเชิดสิงโต ดูน่ารักยิ่งนัก

แถบกว่างหนานตงลู่ล้วนมีธรรมเนียมเชิดสิงโตกันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะในเทศกาลปีใหม่หรือเมื่อมีงานมงคลในบ้านใด ก็สามารถเชิญทีมเชิดสิงโตมาได้ โดยเฉพาะช่วงปีใหม่จะคึกคักเป็นพิเศษ

ช่วงปีใหม่ที่เสาโจวก็มีการเชิดมังกรเชิดสิงโตกันในหมู่บ้านด้วย ครึกครื้นยิ่งนัก พวกนางดูจนเพลินไปหมด

หลังจากผ่านปีใหม่แล้ว นางก็เขียนจดหมายกลับไปยังเมืองหลวงและภูเขาเหม่ยชาน แล้วจึงออกเดินทางต่อ

มาถึงมณฑลกว่างโจวในเดือนสอง อากาศไม่หนาวไม่ร้อน กำลังพอดี

นางไปหาใต้เท้าเหยียน ข้าหลวงประจำกว่างหนานตงลู่ นำตราองค์หญิงออกแสดง ใต้เท้าเหยียนก็รีบให้การต้อนรับอย่างแขกผู้มีเกียรติ และพาไปดูความคืบหน้าในการสร้างจวนองค์หญิง

จวนองค์หญิงตั้งอยู่บนแนวแกนกลางของมณฑลกว่างโจว อยู่ไม่ไกลจากที่ว่าการ มีพื้นที่กว้างใหญ่ ช่าง