บทที่ 60 ปล่อยตัวปล่อยใจ

ดีแลนกดแช่แก่นกายของเขาค้างไว้แม้จะเพิ่งสอดใส่เข้าไปได้เพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น หากเป็นในช่วงปกติเขาคงไม่ลังเลที่จะกระแทกฝ่าความคับแน่นเข้าไปให้โพรงเนื้อของเธอกลืนกินแท่งเอ็นของเขา ทว่าตอนนี้ดีแลนกลับเอาแต่จ้องมองไปยังหน้าท้องนูนซึ่งมีสิ่งที่กำลังเติบโตอยู่ด้านในของเธออย่างไม่สามารถจะละสายตาได้เลย

“หวังว่าลูกที่แข็งแรงของเธอคงไม่ตกใจกับเรื่องแค่นี้นะ”

มาเฟียหนุ่มเอ่ยประชดประชันเมื่อนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของแชมเปญที่บอกเขาตอนอยู่โรงพยาบาล จากนั้นจึงเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกด้านในโพรงเนื้อนุ่มของหญิงสาวด้วยจังหวะเนิบช้า

“อื้อ~”

“อ่าส์...” ไม่ใช่แค่หญิงสาวเท่านั้นที่รู้สึกทรมาน แต่ดีแลนเองก็กำลังอดทนกับแรงบีบรัดภายในกายของเธอเช่นกัน เพราะทั้งคู่ห่างหายจากเรื่องดังกล่าวมาเกือบสองเดือนจึงทำให้เขารู้สึกว่าช่องทางคับแคบของเธอเล็กลงกว่าเมื่อก่อนมาก

“อย่าให้โดนท้องนะ!” แชมเปญยังคงเป็นห่วงลูกในท้องของเธอเสมอทำให้หญิงสาวรีบเอ่ยห้ามคนที่กำลังโน้มตัวลงมา จนดีแลนพ่นลมหายใจหนัก ๆ กับความกังวลจนเกินเหตุของคุณแม่สาว

“แล้วฉันจะจัดการกับตรงนี้ยังไงล่ะ” เขาเอื้อมมือมาขย้ำตรงหน้าอกใหญ่ของเธอแล้วเอ่ยถามไปด้