บทที่ 5 คนของคุณเจต 2/3

บทที่ 5 คนของคุณเจต 2/3

บัวบูชายังยิ้มได้ไม่เท่าไหร่คนตรงหน้าก็หาเรื่องมาให้เธอยิ้มไม่ออกเสียแล้ว

"หายดีรึยัง เห็นว่าป่วย"

"ดีขึ้นมากแล้วค่ะ"

"งั้นคืนนี้ก็ขึ้นไปที่ห้องฉันด้วย"

เจ้าของใบหน้าคมเข้มทิ้งคำพูดไว้แค่นั้นก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ไม่รอฟังด้วยซ้ำว่าบัวบูชาจะตอบว่าอะไร และเธอจะตอบอะไรได้อีกนอกเสียจาก

"ค่ะ"

บัวบูชาถูกเรียกตัวให้ขึ้นมายังห้องของเจตนิพัทธ์ทุกคืน เขาตักตวงความสุขจากร่างกายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับจะเรียกคืนให้คุ้มกับหนี้ทุกบาททุกสตางค์ที่พ่อเธอได้หยิบยืมไปอย่างไรอย่างนั้น

แต่อย่างน้อยเขาก็เริ่มใจดีกับบัวบูชาบ้าง หลังจากที่เห็นร่องรอยฟันของตัวเองตามร่างกายบัวบูชา อีกฝ่ายก็อ่อนโยนกับเธอขึ้นมานิดหน่อย หมายถึงไม่ได้หนักมือขบกัดเธอเช่นค่ำคืนแรก แต่เรื่องที่เขารังแกจนเธอหมดเรี่ยวหมดแรงคาเตียงทุกค่ำคืนยังคงเป็นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

และวันที่บัวบูชาเฝ้ารอคอยก็มาถึง เธออาบน้ำแต่งตัวในชุดเรียบร้อย ผมยาวหยักศกเล็กน้อยถูกรวบไว้เป็นหางม้า เผยให้เห็นกรอบหน้าหวานชัดเจนขึ้น และใบหน้าที่ทุกวันไม่ค่อยได้แต่งแต้มเท่าไหร่ ก็ถูกเติมแต่งบาง ๆ พอให้ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง เพราะวันนี้เป็นแรกที่เธอจะได้เริ่มทำงานยังสำนักงานของไร่จิตรลดา

“มินฝากสอนงานบัวบูชาหน่อยนะ เน้นที่บัญชีเป็นหลัก แล้วก็ช่วงนี้ผมให้มาเป็นผู้ช่วยของคุณไปก่อนก็แล้วกัน”

“ค่ะ คุณเจต” มินตราพยักหน้ารับรู้คำสั่งจากเจ้านาย ก่อนที่เธอจะหันมายิ้มให้กับหญิงสาวหน้าตาน่ารักซึ่งยืนอยู่ข้างกายเจตนิพัทธ์

บัวบูชายกมือไหว้ทักทายอีกฝ่าย เพราะดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้อายุมากกว่าเธอหลายปีทีเดียว ซึ่งมินตราก็รับไหว้พร้อมรอยยิ้มใจดี

“งั้นน้องบัวเอาเอกสารตรงนี้ไปดูทำความเข้าใจก่อนนะ เดี๋ยวพี่หางานให้ทำ”

“ได้ค่ะพี่มิน” หญิงสาวตอบรับด้วยท่าทีกระตือรือร้น ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ว่างข้าง ๆ มินตรา

เจตนิพัทธ์ยังไม่เข้าไปที่ห้องทำงานของเขา เขายืนมองท่าทีของบัวบูชาอยู่อีกสักพัก ก่อนจะยกมุมปากขึ้นมา อยากจะรู้เหมือนกันว่านอกจากงานบนเตียงแล้วผู้หญิงคนนี้ทำอะไรได้ดีอีกบ้าง

บัวบูชาทั้งหัวไวในการเรียนรู้งานและยังกระตือรือร้นตลอดเวลา ซึ่งมันทำให้มินตราพอใจกับพนักงานใหม่คนนี้ไม่น้อย จึงทำให้ทั้งคู่สนิทสนมกันได้ไว

เมื่อถึงเวลาพักเที่ยงเลขาของพ่อเลี้ยงเจตนิพัทธ์ก็พาน้องใหม่มาทานข้าวพร้อมกันที่โรงอาหาร การมาของบัวบูชาทำให้พนักงานคนอื่นให้ความสนใจไม่น้อย ซึ่งมินตราก็รับหน้าที่แนะนำให้ทุกคนได้รู้จักว่าบัวบูชาเป็นพนักงานบัญชีคนใหม่

ในระหว่างที่คนตัวเล็กกำลังทานข้าวกับมินตราอยู่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวขาวจัดคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหา ฟังจากคำทักทายของมินตราแล้วก็ทำให้บัวบูชาเดาได้ว่าผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นหมอ

พร้อมพงษ์เป็นสัตวแพทย์ที่มาดูแลแม่โคนมในฟาร์มโคนม ที่เพิ่งเปิดใหม่ของเพื่อนสนิทอย่างเจตนิพัทธ์

“หมอ ทานข้าวด้วยกันสิคะ อาหารวันนี้แม่ครัวทำอร่อยมาก” มินตราเอ่ยทักคนมาใหม่ด้วยท่าทางสนิทสนม

“ผมก็ได้กลิ่นหอมลอยมาแต่ไกล จนต้องรีบมานี่แหละครับคุณมิน”

หลังได้รับข้าวสัตวแพทย์หนุ่มก็ถือจานเดินกลับมานั่งร่วมโต๊ะกับมินตรา ก่อนจะต้องตกตะลึงเมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งนั่งข้างกับมินตรา ยิ่งเธอยิ้มคล้ายจะทักทายกัน หัวใจของหนุ่มโสดก็แทบเด้งกระดอนออกมาจากอก

“ผมพงษ์ครับ เป็นสัตวแพทย์ประจำฟาร์มโคนมครับ” พร้อมพงษ์รีบแนะนำตัวเพราะอยากรู้จักหญิงสาวตรงหน้าใจจะขาดอยู่แล้ว

“เอ่อ บัวค่ะ เป็นพนักงานคนใหม่ของที่นี่ค่ะ”

สัตวแพทย์หนุ่มยังจ้องมองใบหน้าหวาน เรียกได้ว่าบัวบูชาเป็นผู้หญิงที่ตรงตามสเปคของเขาเลยก็ว่าได้ น่ารัก ดูอ่อนหวาน ไม่คิดไม่ฝันว่าความโสดที่หวงแหนมานานหลายปี แต่พอได้มาเจอหน้าบัวบูชาแค่ไม่กี่นาทีพร้อมพงษ์กลับอยากจะลาขาดจากวงการโสดนี้เสียแล้ว

ท่าทางของสัตวแพทย์หนุ่มทำให้มินตราที่มองอยู่อมยิ้มออกมา เธอไม่ใช่สาวน้อยเพิ่งผ่านโลกสักหน่อย เรื่องแค่นี้แค่ดูสายตาก็รู้แล้วว่าสัตวแพทย์สุดหล่อของไร่กำลังอยู่ในอาการตกหลุมรัก

หลังจากที่ทานข้าวเที่ยงเสร็จ บัวบูชาก็กลับมายังสำนักงาน เธอทำงานต่อตามที่ได้รับมอบหมายมาจากมินตรา และเมื่อไม่เห็นเจตนิพัทธ์อยู่ในห้องทำงานก็รู้สึกโล่งใจไม่น้อย เมื่อเช้าเธอแอบเห็นว่าเขามักจะมองมาราวกับจะจับผิด ซึ่งมันทำให้เธอเกร็งไปหมดทั้งตัว กลัวว่าจะทำอะไรไม่ถูกใจเขาขึ้นมา

บัวบูชาพอจะได้ยินจากมินตรามาบ้างเรื่องการทำงานของเจตนิพัทธ์ ถึงได้รู้ว่าวัน ๆ หนึ่งเขาทำงานอะไรบ้าง ไม่ได้มีเพียงงานที่สำนักงานเท่านั้น แต่ยังต้องไปที่ไร่ คุมคนงาน ไหนจะรีสอร์ตกับคาเฟ่อีก

ยิ่งนึกตามบัวบูชาก็ยิ่งแปลกใจ ว่าเขาทำงานหนักขนาดนี้ ทำไมถึงยังมีแรงเหลือกลับไปรังแกเธอทุกคืนได้อีก ทว่าเมื่อได้เผลอปล่อยตัวให้คิดถึงเรื่องราวอันร้อนแรงยามค่ำคืนที่ได้ใช้ร่วมกัน บัวบูชาก็หน้าแดงขึ้นมาเสียอย่างนั้น จนทำให้มินตราต้องเอ่ยถามอย่างสงสัย

"ร้อนเหรอบัว ให้พี่ปรับแอร์ไหม"

"ก็ร้อนนิดหน่อยค่ะ" บัวบูชาได้แต่พยักหน้าตามน้ำไป ก่อนจะรีบสะบัดหน้าไล่ภาพบนเตียงเหล่านั้นออกจากความคิดของตัวเอง

ชีวิตที่ผ่านมาของบัวบูชาก็นับว่าไม่ได้แตกต่างอะไรเลยในแต่ละวัน กลางวันทำงานยังสำนักงาน ตกกลางคืนเธอก็ต้องมาทำหน้าที่นางบำเรอให้แก่พ่อเลี้ยงหนุ่มของไร่จิตรลดาเช่นเคย

ร่างขาวเนียนโยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นของคนด้านบน ผมยาวสวยสยายไปกับผิวเตียงที่บัดนี้ยับยู่ยี่ไปหมด เพราะบัวบูชาจิกทึ้งมันครั้งแล้วครั้งเล่า

“อะ คุณเจตเบาหน่อยได้ไหมคะ” บัวบูชารู้ว่าเขาไม่ชอบคำนี้ และเธอก็ไม่ได้ใช้มันมานานแล้วเช่นกัน เพราะก่อนหน้านี้บทรักของเจตนิพัทธ์มันเริ่มอ่อนโยนขึ้นมาก แต่วันนี้เขากลับมาเป็นคนเดิมเหมือนกับค่ำคืนแรกอีกครั้ง ทั้งรุนแรง ทั้งดุดันและสร้างร่องรอยตีตราไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ