Share
บทที่ 700 คนที่รนหาที่ตายคือเจ้า
Related chapters
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 701 ยิ่งเห็นเลือดเจ้ายิ่งควบคุมไม่อยู่
ก่อนที่จะพูดจบ ทั้งสองก็ซัดฝ่ามือปะทะกันอีกครั้งการปะทะกันของกองกำลังภายในที่เกะกะระราน ทำให้กลุ่มทรายกระเด็นขึ้นมาทันที ชายสวมหน้ากากก็ถูกกระแทกถอยหลังสามก้าวเช่นกันคนผู้นั้นอุทานว่า “เอ๊ะ” ราวกับว่าเขาไม่คาดคิดว่าเย่จิ่งอวี้จะมีกำลังภายในที่แข็งแกร่งเช่นนี้จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ข้าประเมินเจ้าต่ำเกินไป ฝ่ามือนี้ จะทำให้เจ้าตายโดยไร้ดินกลบหน้าแน่นอน”เมื่อฟังเสียงที่บาดหูนี้ ความโกรธในใจของเย่จิ่งอวี้ก็เพิ่มขึ้นอีกหลายส่วน จิตใจสับสนวุ่นวาย มีเพียงความคิดเดียวในใจ นั่นคือฉีกร่างคนที่อยู่ตรงหน้าออกเป็นชิ้นๆ เขางอนิ้วเป็นกรงเล็บ และคว้ากะโหลกศีรษะของคนผู้นั้นอย่างรวดเร็วปานอสุนีบาต คนผู้นั้นแค่นเสียงหึออกมาอย่างเย็นชาอีก แล้ววาดฝ่ามือมุ่งตรงไปที่เบื้องหน้าของเย่จิ่งอวี้มือทั้งสองประสานกันอีกครั้ง ทำให้เกิดเสียงอู้อี้ราวกับระเบิด พื้นดินใต้เท้าจมลงสามนิ้วพร้อมกันเลือดหยดหนึ่งไหลออกมาจากปกเสื้อของชายสวมหน้ากาก ซึ่งทำให้เขาเดือดดาลเป็นอย่างยิ่ง“ตายซะ เจ้าตายไปซะ!”เขาพูดสองประโยคติดต่อกัน ลมฝ่ามือก็เคลื่อนไหวเร็วขึ้นหลายเท่าสีแดงในดวงตาของเย่จิ่งอวี้เข้มขึ้นอ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 702 สังหรณ์ใจไม่ดี
อินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้กลับมาถึงหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์แล้วเมื่อรู้ว่าทั้งเสี่ยวหนานเฟิงและเซี่ยวอิ๋นหวนหลับไปแล้ว คู่สามีภรรยาก็เข้าไปในมิติมองไปที่เตียงคู่ที่อินชิงเสวียนแลกมา เย่จิ่งอวี้ก็อดไม่ได้ที่จะนั่งลงครู่หนึ่งนุ่มมาก!เขาเงยหน้าขึ้น กลับเห็นหญิงสาวยืนอยู่ข้างๆ มองเขาด้วยรอยยิ้ม อดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ “คืนนี้เรานอนที่นี่กันเถอะ”อินชิงเสวียนเป็นคนที่มีประสบการณ์แล้ว ย่อมรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แก้มค่อยๆ แดงระเรื่อ“ไว้ค่อยว่ากันทีหลัง จัดการเรื่องสำคัญก่อนดีกว่า”เย่จิ่งอวี้ยื่นมือออกมา ดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน“นี่ก็คือเรื่องสำคัญ!”เมื่อมองดูใบหน้าสีชมพูระเรื่อดวงนั้น เย่จิ่งอวี้ก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจอายุสิบแปดสิบเก้าปี เป็นวัยที่เปี่ยมไปด้วยความคึกคัก จะไม่คิดถึงภรรยาได้อย่างไร แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนบ้าตัณหา แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าอินชิงเสวียน กลับยากที่จะควบคุมตัวเองได้ เขาโน้มตัวจูบกลีบปากสีชมพูนุ่มนิ่มอินชิงเสวียนยกมือยันหน้าอกเขา สูดหายใจเบาๆ “อาอวี้จะไปนั่งทำสมาธิข้างบ่อน้ำพุวิญญาณไม่ใช่หรือ”เย่จิ่งอวี้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 703 เจตนาฆ่า
“อาอวี้ ท่านเป็นอะไรไป”อินชิงเสวียนรีบไปที่น้ำพุวิญญาณ หน้าผากของเย่จิ่งอวี้มีเหงื่อผุดพรายเป็นเม็ดๆ“เหมือนฝันเลย”เย่จิ่งอวี้คุกเข่าลง ล้างหน้าด้วยน้ำพุวิญญาณ แล้วจึงรู้สึกสดชื่นในทันที“ข้าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง”เขาหันไปหาอินชิงเสวียน เผยรอยยิ้มอันสดใสอินชิงเสวียนนั่งลงข้างๆ เขา มองดูเขาแล้วถามว่า “ความฝันอะไรหรือ”เย่จิ่งอวี้พูดอย่างสบายๆ “ฝันว่าข้าถูกจับไว้ในวงกลมสีแดง อาจเป็นเพราะช่วงนี้ต่อสู้กับคนตงหลิวตลอด เรื่องมีความคิดฟุ้งซ่านแล้ว”อินชิงเสวียนตอบอ้อ และถามว่า “คราวนี้ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้วหรือ”เย่จิ่งอวี้หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหน้า พูดด้วยความผิดหวังเล็กน้อย “ไม่มี บางทีความทรงจำเดียวที่ข้าลืม คือความทรงจำที่เกี่ยวกับเจ้าสำนักเซี่ยว”อินชิงเสวียนปลอบใจเขา “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าคิดมาก ถึงอย่างไรเมื่อรถถึงหน้าภูเขาแล้วย่อมมีทางวิ่งต่อ เรือถึงสะพานย่อมมีทางไป”“อื้ม คิดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ ไม่สู้ใช้เวลาว่างมาพักผ่อนให้เต็มที่ดีกว่า”เย่จิ่งอวี้กระตุกมุมปากยิ้ม จากนั้นเอื้อมมือออกไปกอดอินชิงเสวียนเมื่อคิดถึงเหตุการณ์พัวพันเมื่อครู่ อินชิงเสวียนก็ดิ้นรนทันที“ท่านป
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 704 แหไฟฟ้า
อินชิงเสวียนเห็นพฤติกรรมแปลกๆ ของเย่จิ่งอวี้ จึงเดินปรี่เข้ามาทันที“อาอวี้ ท่านเป็นอะไรไป”เย่จิ่งอวี้รู้สึกตัว คลี่ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ข้าแค่เห็นทะเลเป็นครั้งแรก แค่ตกใจนิดหน่อย”อินชิงเสวียนพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ “ก็น่าตกใจจริงๆ เมื่อเห็นทะเลจิตใจของคนทั้งคนก็ดูกว้างขวางขึ้นมาก”เย่จิ่งอวี้กล่าวด้วยสายตาอ่อนโยน “เป็นเช่นนี้จริง คนโบราณจึงมักเปรียบเทียบปณิธานกับทะเล”อินชิงเสวียนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “น่าเสียดายที่ปณิธานแบบนี้ไม่มีทั่วไป ท้ายที่สุดแล้วเราทุกคนก็เป็นคนธรรมดา”เย่จิ่งอวี้เอามือไพล่หลัง มองทะเลแล้วพูดว่า “มนุษย์หาใช่ปราชญ์ไม่ เพราะเหตุนี้แล”อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบาๆ ใช่แล้ว มนุษย์ไม่ใช่นักปราชญ์ มีสักกี่คนที่ปราศจากความต้องการไร้ซึ่งความปรารถนา เมื่อมองไปที่อวิ๋นฉ่ายและจังอวี้จิ่นที่วิ่งไล่ตามคลื่นไกลๆ อินชิงเสวียนก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนจะคิดมากเกินไปจริงๆ แล้วการมีความต้องการก็ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป ผู้ที่ปรารถนาให้กินอิ่มนอนอุ่นก็คือความสุข ส่วนผู้ที่ปรารถนาความมั่งคั่ง หากสามารถหาเงินได้เพียงเล็กน้อย ก็จะมีความสุขไปอีกครึ่งวันและตัวเองในฐา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 705 เมืองเติงหลงถูกโจมตี
ทั้งสองนั่งศึกษาค้นคว้าอยู่ในห้อง โดยหลักการพื้นฐานได้พอสมควรแล้ว เหลือเพียงการติดตั้งในหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์มีลูกศิษย์ไม่มีขาดแคลน เมื่อเซี่ยวอิ๋นหวนเรียนรู้ว่าพวกเขากำลังจะไปตั้งค่ายกลบนชายหาด เดิมทีก็คิดว่าเป็นค่ายกลสามพรสวรรค์อะไรเทือกนั้น จึงเรียกลูกศิษย์ที่เชื่อถือได้สิบห้าคนทันทีทุกคนช่วยกันนำอุปกรณ์ติดตั้งมาถึงชายฝั่งทะเลเป่ยไห่ในตอนกลางคืน อินชิงเสวียนหยิบไฟกลางแจ้งออกมาเพื่ออำนวยความสะดวกในการติดตั้งให้เย่จิ่งหลานลูกศิษย์ของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ต่างประหลาดใจกับสิ่งที่ส่องแสงสิ่งนี้มาก อินชิงเสวียนไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องโกหกตบตาพวกเขาไปก่อนซึ่งเย่จิ่งอวี้คุ้นเคยกับสิ่งแปลกประหลาดนี้อยู่แล้ว ทุกคนต่างก็ยุ่งกันจนดึกดื่น แล้วจึงลากแหไฟฟ้าลงทะเลไปหลายร้อยเมตร และติดตั้งกังหันลมกำลังสูงสามตัวข้างๆหลังจากต่อไฟฟ้าแล้ว ก็มีเสียงซู่ๆ อยู่ใต้น้ำ โชคดีที่น้ำทะเลมีขนาดใหญ่มาก ไม่นานก็กลบเสียงได้ลูกศิษย์ของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยเห็นเทคโนโลยีขั้นสูงเช่นนี้มาก่อน ไม่รู้ว่ามีไว้สำหรับอะไร แต่ถ้าบอกว่าเป็นค่ายกล ก็ดูไม่เหมือนเลย ทั้งหมดไม่กล้าถาม ดังนั้นจึงกลับไปพัก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 706 สันดานเลวที่ฝังรากลึก
เย่จิ่งหลานมองไปที่อินชิงเสวียนทันที ทั้งสองคนสบตากันแล้วเบนสายตาทันควัน ต่างนึกถึงคนตงหลิวพวกนั้นที่แอบเข้าไปในเมืองหลวง“เจ้าสำนักเซี่ยวทราบหรือไม่ว่าเป็นฝีมือใคร?”อินชิงเสวียนถามเบาๆ เจ้าสำนักเซี่ยวขมวดคิ้วและพูดว่า “ต้องเป็นคนที่มาจากตงหลิวแน่ ในเมืองเติงหลงยังมีพื้นที่ติดชายทะเล คิดว่าพวกเลวระยำหมานี่คงขึ้นฝั่งที่นั่น”เย่จิ่งหลานสบถสาปแช่งอย่างอดไม่ได้ “ไอ้พวกชาติหมา ถึงกับกล้าโจมตีราษฎรธรรมดา สารเลวจริงๆ”เจ้าสำนักเซี่ยวเห็นด้วยและกล่าวว่า “ด่าได้ดี คนเหล่านี้ไม่เพียงแต่ควักอวัยวะภายในของราษฎร แต่ยังกินเด็กห้าหกคนทั้งเป็นด้วย ตอนที่พวกเราไปถึง มีคราบเลือดอยู่ทั่วผนังและพื้น น่าหวาดเสียวยิ่งนัก”เมื่อได้ยินเช่นนี้ท้องไส้ของอินชิงเสวียนก็ปั่นป่วน นี่เป็นเหมือนวิธีการของเดรัจฉานร้ายพวกนั้นจริงๆไม่ว่าจะยุคไหน ก็ไร้มนุษยธรรมไม่แพ้กันมิน่าเล่าไอ้พวกเลวระยำหมานี่ถึงไม่ได้ขึ้นฝั่งทางนี้หลายวันแล้ว ที่แท้ก็ไปที่เมืองข้างๆ คนพวกนี้ล้วนฝึกวรยุทธ์ที่ผิดหลักทำนองคลองธรรม ต้องใช้คนเป็นๆ มาเสริมวรยุทธ์ของพวกเขาอินชิงเสวียนอยากนำน้ำพุวิญญาณของตัวเองออกมาแจกจ่ายให้ทุกคนคนละถ้วย แต่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 707 อยู่ดีไม่ว่าดี
อินชิงเสวียนตกใจ หันขวับกลับไปพลัน เจ้าสำนักเซี่ยวได้เหาะแขนเสื้อกระพือออกไปแล้วเย่จิ่งอวี้ก็มาที่ประตู คว้าข้อมือของอินชิงเสวียนไว้“เราก็ไปดูกัน”มืออันแข็งแกร่งโอบไหล่ แล้วก็เหาะออกไปจากลานบ้านหลังจากข้ามถนนเส้นหนึ่ง ทั้งสองได้กลิ่นคาวเลือดรุนแรงหัวใจของอินชิงเสวียนเต้นแรงหรือว่าผีแคระตงหลิวเหล่านั้นได้ร่อนลงบนเกาะแล้ว?ตอนที่ติดตั้งแหไฟฟ้า ก็มีการติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ด้วยหลายตัว อินชิงเสวียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที แล้วมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นใครมาที่เกาะเลยหรือว่ามีคนตงหลิวอาศัยอยู่บนชายฝั่งทะเลเป่ยไห่มาโดยตลอด?ขณะที่คิดเรื่องนี้ เย่จิ่งอวี้ก็เหาะลงจอดที่พื้นแล้วนอกจากเจ้าสำนักเซี่ยวแล้ว ยังมีชายชราอีกสองคนที่อินชิงเสวียนไม่เคยเห็นยืนอยู่ข้างๆ มีเสียงเสื้อผ้าปะทะลมดังพึ่บพั่บอยู่เป็นระยะๆ เห็นได้ชัดว่ามีคนกำลังมาที่นี่อินชิงเสวียนรีบก้าวไปข้างหน้า ภาพตรงหน้านางเกือบทำให้นางอาเจียนอาหารทะเลที่นางกินตอนบ่ายออกมาชายวัยกลางคนสองคนนอนอยู่บนพื้น ร่างกายเปียกโชกไปด้วยเลือดเกือบทั้งตัว ท้องถูกผ่าจากลำคอไปจนถึงเอว สามารถเห็นเลือดเนื้อที่กองอยู่บนพื้น และอวัยวะภายในก็ว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 708 เงาคนในกล้องวงจรปิด
เก่อหงยวนเพียงรู้สึกมึนศีรษะ ส่วนคนกระเด็นถอยไปข้างหลังมีเสียงดังปัง ล้มหน้าหงายเนื่องจากมีคนสองคนเสียชีวิตกะทันหัน ทุกคนจึงอยู่ในความตึงเครียด ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงอู้อี้อยู่ด้านหลัง จึงหันหลังกลับทันทีแทบทุกคนเห็นเก่อหงยวนล้มลงกับพื้นใบหน้าของเก่อหงยวนเปลี่ยนเป็นสีแดงจนถึงใบหูทันทีในไม่ช้านางก็ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ ใช้แขนข้างหนึ่งวางบนเข่า แล้วเท้าคางบนฝ่ามือ ถลึงตามองและพูดว่า “มองอะไรกัน ข้าขอนั่งพักสักครู่ไม่ได้หรือ”ขณะที่พูด ผู้อาวุโสสวีก็มาถึงแล้วเขาขมวดคิ้วถามว่า “หงยวน เจ้าวิ่งมาตั้งแต่เมื่อไหร่”เก่อหงยวนหัวเราะแห้งๆ แล้วพูดว่า “ข้าแค่อยากมาดูเรื่องสนุก แต่จู่ๆ ก็รู้สึกเหนื่อย ก็เลยนั่งพักอยู่ที่นี่ อาจารย์อาสวี ท่านไม่ต้องสนใจข้า ไปทำธุรกิจของท่านเถอะเจ้าค่ะ!”อินชิงเสวียนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เก่อหงคนนี้มีนิสัยเหมือนเด็ก...แค่คิดได้ครึ่งหนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกมีหนามทิ่มที่หลังพออินชิงเสวียนหันกลับมา ก็ไม่เห็นว่ามีใครอยู่ในระยะ แต่ความรู้สึกยังคงไม่หายไป ทำให้นางยืนขึ้นด้วยความหนาวสั่นและสยดสยองเมื่ออินชิงเสวียนหันกลับมาอีกครั้ง ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงแรงกดดันที
Latest chapter
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 800 บ้านนอก
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 799 ข้ากับเจ้านัดกันใหม่ชาติหน้า
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 798 ไม่ ท่านไม่คิด
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 797 ความรู้สึกสนิทใจ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 796 หนอนหนังสือ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 795 ฝนน้ำพุวิญญาณที่ขัดกฎธรรมชาติ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 794 ฝนน้ำพุวิญญาณ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 793 เกิดความคิดในฉับพลัน
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 792 ถูกกู่
