บทที่ 3

"คำตอบของฉันมันก็อยู่ที่การกระทำของคุณนั่นแหละ" ว่าแล้วฟ้างามก็เปิดประตูออกไปเพราะเธอจะไม่มัวเสียเวลากับผู้ชายที่เธอไม่ชอบหน้า

ส่วนคนที่เธอทิ้งไว้ด้านหลังเอาแต่จับจ้องมองไปหน้าประตู และตอนนี้มันค่อยๆ ปิดลงแบบอัตโนมัติ

"เสี่ยขาเรามา.."

"ออกไป"

"เสี่ยอย่าถือสาคุณฟ้าเลยนะคะ แกเป็นหัวหน้า.."

"บอกให้ออกไปไง"

"คุณฟ้านะคุณฟ้า" วันนี้อุตส่าห์ว่าจะขอทิปงามๆ สักหน่อย

"มีคนไปแจ้งว่าห้องพิเศษมีปัญหา ห้องไหน" เห็นพนักงานเสิร์ฟเดินผ่านฟ้างามเลยลองถามดู

"ไม่เห็นนี่คะว่าห้องไหนมีปัญหา"

ในห้องพิเศษที่พิมพ์กำลังรับลูกค้าอยู่..

"ทำไมหนูพิมพ์ถึงนั่งไกลจัง ขยับเข้ามาหาเสี่ยหน่อยสิ"

"พิมพ์จะชงเครื่องดื่มให้ค่ะ" ตอนที่พิมพ์ไปเปิดประตู เพราะตอนนั้นเธอตกใจที่อยู่ดีๆ ไอ้เสี่ยก็เอื้อมมือมาล้วง แต่พอเปิดประตูออกไปก็เห็นกายอยู่ตรงนั้นพอดี เธอเลยนึกขึ้นได้ว่าต้องทำงานนี้ให้สำเร็จให้ได้ เลยต้องจำใจกลับมานั่งที่เดิม

หลังจากที่ชงเครื่องดื่มเสร็จเธอก็ต้องนำเครื่องดื่มนั้นมาให้ และจังหวะที่ยื่นแก้วไปก็ถูกเสี่ยกระชากตัวให้เข้ามานั่งบนตัก

"อุ๊ยเสี่ยคะ พิมพ์ตัวหนัก"

"จะหนักที่ไหนล่ะอุ้มยังไหวเลย" เสียงชายวัยกลางคนกระซิบพูดข้างใบหู เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนมากเมียที่บ้านรู้หรือเปล่าว่าผัวตัวเองเป็นแบบนี้

"ดื่มก่อนนะคะเสี่ย" พิมพ์ยกแก้วเหล้านั้นมาจ่อที่ปาก พอเสี่ยขยับริมฝีปากขึ้นเธอก็กรอกเหล้านั้นลงไปในปาก

แต่จังหวะที่ไอ้เสี่ยไพโรจน์มันอมเหล้าจนเต็มปากมันก็จับศีรษะของเธอกดเข้ามาหวังจะให้เธอดื่มจากปากของมันด้วย

เพล้ง! แก้วเหล้าในมือที่ยังมีเหล้าติดอยู่เล็กน้อยตอนนี้กระแทกกับศีรษะของเสี่ยนั่นจนแตก

"โอ๊ย"

พอเธอใช้แก้วเหล้ากระแทกศีรษะมันแล้วพิมพ์ก็ดันตัวลุกขึ้นด้วยความกลัว เธอทำอะไรลงไปเนี่ย

"เสี่ยคะพิมพ์ขอโทษ" พิมพ์มองไปเห็นเลือดที่ศีรษะของเสี่ยกำลังไหล ตกใจทำอะไรไม่ถูกเลยเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำมาว่าจะล้างเลือดให้ก่อน แต่ไพโรจน์ตกใจมากกลัวว่าเธอจะเอาแก้วอีกใบมาซ้ำแผลเดิม จึงตะโกนเรียกลูกน้องให้เข้ามา

"เกิดอะไรขึ้นครับเสี่ย" ลูกน้องเข้ามาเห็นสภาพเสี่ยแล้วรีบเข้าไปประคอง

"จะเกิดอะไรล่ะ จัดการอีนี่สิ"

ได้ยินไอ้เสี่ยบ้ากามบอกว่าจะให้จัดการเธอ..พิมพ์ก็รีบเปิดประตูออกไปและจังหวะนั้นฟ้างามก็เดินผ่านพอดี

"คุณฟ้าคะ"

"พิมพ์มีอะไร"

"คุณฟ้าช่วยพิมพ์ด้วย" พิมพ์รีบเดินไปซ่อนด้านหลังฟ้างาม

"เกิดอะไรขึ้น"

"พิมพ์ขอโทษ"

ฟ้างามรีบเปิดประตูเข้าไปดูในห้องพิเศษว่ามันเกิดอะไรขึ้น และภาพที่เห็นตอนนี้หน้าผากของเสียไพโรจน์มีเลือดไหล

"พิมพ์ทำอะไรลงไป"

"ก็ไอ้เสี่ยนั่นมันจะให้พิมพ์กินเหล้าจากปากมันนี่คะ"

"พิมพ์เลยเอาแก้วเหล้าฟาดหัวเสี่ยเหรอ" มองไปก็เห็นว่าเศษแก้วกระจัดกระจายตกอยู่พื้น

"พิมพ์ขอโทษค่ะ พิมพ์นึกอะไรไม่ได้จริงๆ"

"ไม่เป็นไรนะพิมพ์"

"จะไม่เป็นอะไรได้ยังไงวะ มึงดูหัวกูสิ" ไพโรจน์ที่นั่งฟังอยู่ว่าทางคลับจะรับผิดชอบยังไงแต่ดันไปปลอบใจคนที่กระทำผิด

ผ่านไปสักพัก ลูกน้องของเสี่ยไพโรจน์ไปตามเจ้าของคลับเข้ามาคุยกัน

ทีแรกฟ้างามก็บอกอยู่ว่าเจ้าของไม่อยู่ ตอนนี้อยู่บ้านภรรยาต่างจังหวัด แต่เสี่ยไพโรจน์ก็ไม่ยอมจะคุยกับคนที่มีอำนาจ พอลูกน้องกลับมาก็กลับมาพร้อมกับ..

"สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น"

"สวัสดี" เสียงห้วนเปล่งออกมา "ดูลูกน้องของคุณทำสิ" ไพโรจน์ขยับผ้าที่หน้าผากออกเล็กน้อยเพื่อให้เห็นว่าตอนนี้มันถึงกับแตก

"คุณ.." ที่ฟ้างามตกใจเพราะคนเข้ามาก็คือ.. "ขอโทษค่ะผู้ชายคนนี้ไม่ได้ข้องเกี่ยวอะไรกับคลับเรา" หญิงสาวพลางหันไปพูดกับเสี่ยไพโรจน์เพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ

"อ้าว.. พวกคุณเล่นตลกอะไรกับผม"

"จะไม่ข้องเกี่ยวได้ยังไงครับ ตอนนี้ผมเป็นหุ้นส่วนของที่นี่ครึ่งหนึ่ง ยังไม่เพียงพออีกเหรอ"