LOGINShare
บทที่ 23
Last Updated:
2024-12-06 17:33:22
Related chapters
สยบรัก บทที่ 24
"..ฉันเป็นวันนั้นของเดือน"ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็ค่อยๆ หันหน้ากลับมา"เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ?""ฉันเป็นรอบเดือน"สายตาคมมองต่ำลงไปที่จุดซ่อนเร้น"แล้วเธอมาเป็นอะไรตอนนี้""นี่คุณมันจะเลือกได้เหรอว่าต้องเป็นตอนไหน"เวรกรรมของฉันเองแหละที่พาเธอมาด้วย" ว่าแล้วเขาก็ส่ายหน้า เหมือนโทษตัวเอง ..แต่ทำไมคนฟังถึงคิดว่าเธอเป็นตัวก่อปัญหาให้เขา"แล้วนี่ตามลงมาทำไม อยู่บ้านก็ดีแล้ว" เหนือตะวันพูดพร้อมกับคว้าแขนของเธอให้เดินตามขึ้นมา..ซึ่งก็มีสายตาหลายคู่ที่มองตาม"ก็ฉันกลัวนี่""จะกลัวอะไร แถวนี้มีอะไรน่ากลัว!"หญิงสาวไม่พูดโต้ตอบเพราะตอนนี้แค่ที่เธอกลั้นไม่ให้ประจำเดือนมันไหลลงมาก็หนักใจพออยู่แล้ว"เดินตามมาเร็วๆ สิ" ขายาวๆ ของเขาก้าวเดินนำหน้าไปแบบไม่รอ"ฉันก้าวเร็วไม่ได้ ถ้าเดินเร็วมันก็.." มิลานพูดออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบาเพราะกลัวว่าเขาจะอารมณ์เสียใส่อีก"ฉันจะเอายังไงกับเธอดีเนี่ย" ชายหนุ่มร่างสูงหยุดแล้วก็เดินย้อนกลับมาหา.."นะ..นายจะทำอะไร?" มือเรียวตวัดโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ เมื่อเหนือตะวันอุ้มร่างบางของเธอลอยขึ้นจากพื้น"เดินแบบนี้เมื่อไรจะถึงบ้าน" ชายหนุ่มพูดออกมาแบบหงุดหงิดพร้อมกับก้าวเดินไ
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 25
พอตั๊กแตนกลับไปแล้วเขาก็ถือกล้องนั้นเดินขึ้นมาบนบ้านแบบฉุนเฉียว"ออกมา""ฉันทำตก แค่เบาๆ เองนะ" เธอได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาคุยกัน และก็รู้ว่าเขาคงจะรู้แล้วว่าใครเป็นคนทำกล้องตกหญิงสาวค่อยๆ ก้าวเดินออกมาจากมุมเสาที่แอบซ่อนอยู่ แต่ที่จริงเขาก็เห็นแหละว่าเธออยู่มุมนั้น เพราะเวลาทำอะไรผิดเธอชอบจะแอบหลบมุมเสาแบบนี้ประจำ"รู้ว่าตัวเองเป็นคนซุ่มซ่ามทำไมชอบจับของของคนอื่นนัก!""ฉันซื้อตัวใหม่คืนให้ก็ได้""รวยนักหรือไง! เธอรู้ไหมว่ากล้องตัวนี้..""ฉันรู้ว่ามันแพงมาก แต่ฉันมีปัญญาซื้อคืนนายแล้วกัน""เธอรู้ไหมว่าบางสิ่งบางอย่าง มันไม่สามารถที่จะซื้อทดแทนกันได้ มันมีค่าทางจิตใจของ.." ชายหนุ่มถึงกับหยุดพูดเมื่อเห็นน้ำตาของเธอไหลออกมา"..เธอคิดว่าน้ำตาของเธอ จะช่วยได้ทุกครั้งงั้นเหรอ""จะซื้ออันใหม่คืนให้นายก็ไม่เอา ถ้างั้นนายก็ตีฉันเลยสิ""เธออย่ามาท้าฉันนะมิลาน""ใครบอกว่าฉันท้านาย"เพี๊ยะ! ฝ่ามือหนาฟาดลงที่ก้นงอนๆ ของหญิงสาว เพื่อลงโทษที่เธอเถียงคำไม่ตกฟากมิลานไม่ต่อสู้และไม่ร้องเจ็บเพราะรู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นคนทำผิด หญิงสาวกอดอกแล้วหันหลังให้เขาลงโทษจนกว่าจะพอใจ"ฉันจะเอายังไงกับเธอดี" ธรรมดาเธ
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 26
ตอนนี้แทบจะลืมไปเลยว่าตัวเองลงมาทำอะไร แต่ก็คงลืมไม่ได้เพราะมันปวดหน่วงลงมาใกล้จะออกอยู่แล้วพอเธอทำเป็นไม่สนใจ แล้วเดินไปทางห้องน้ำเขาก็เริ่มโมโหเพล้ง!"โธ่เว้ย!!" ตอนที่โมโหไม่รู้ว่าเท้าไปถูกอะไรตกลงมาแตก ที่จริงเขาไม่ได้ตั้งใจทำของตกหญิงสาวหยุดไม่กล้าเดินต่อ เพราะตกใจไม่คิดว่าเขาจะมีอารมณ์รุนแรงขนาดนั้น ใบหน้างามค่อยๆ หันกลับมา"ทำไมนายต้องอารมณ์เสียใส่ฉันทุกครั้ง พูดกันดีๆ ไม่ได้หรือไง""เธอไม่สมควรที่จะได้คำพูดดีๆ จากฉัน" ว่าแล้วเขาก็รีบขึ้นไปข้างบนคนร่างบางนั่งทรุดลงกับที่ตรงนั้น และเสียงสะอื้นของเธอก็ค่อยๆ ดังขึ้นทีละน้อยเช้าวันต่อมา.."คงจะทะเลาะกันหนักล่ะสิ" ป้ากับลุงลงมาก็เห็นว่าเธอนอนอยู่แคร่ใต้ถุนบ้าน เมื่อคืนนี้ทั้งสองก็ได้ยินเสียงทะเลาะและคิดว่าคงจะลงไม้ลงมือกันด้วย เพราะได้ยินเสียงของแตก"ลุงจะออกไปทำงานแล้วเหรอคะ" หญิงสาวลุกขึ้นมาแบบอายๆ เพราะคิดว่าพวกท่านคงจะได้ยินเสียงที่ทะเลาะกันเมื่อคืนนี้แน่"ใช่แล้วล่ะหนู ลุงยังเก็บข้าวไม่เสร็จเลย" ข้าวที่เก็บเกี่ยวเสร็จต้องได้เก็บไปไว้ที่ลานข้าวอีก"พ่อไปก่อนเถอะ เดี๋ยวถ้าแม่ทำกับข้าวเสร็จจะตามเอาไปส่ง""ถ้างั้นพ่อไปก่อนนะแม
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 27
"อือออ!!" มันยิ่งทำให้หญิงสาวตกใจไปใหญ่เมื่อถูกมือของเขาปิดปากไว้"จะกรี๊ดทำไม" ที่เขาต้องปิดปากเธอเพราะเสียงกรีดร้อง กลัวว่าถ้าใครผ่านมาแถวนี้จะได้ยินเข้า"นายถอยไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!" หญิงสาวรีบก้มลงไปเมื่อเป็นอิสระ ..แต่เขาคิดว่าเธอจะล้มก็เลยรีบสวมกอดไว้"กรี๊ดดด!!" พอสวมกอดเธอไว้เท่านั้นแหละถึงรู้ว่าที่เธอกรี๊ดก็เพราะผ้าถุงหลุด แต่ตอนนี้มือของเขาแนบอยู่ที่หน้าอกของเธอเต็มๆ"เอามือออกไปนะ!!" หญิงสาวพยายามจะปกป้องตัวเอง แต่ตอนนี้ไม่ทันแล้ว พอเขาได้สัมผัสเนื้อในของเธอ เลือดในกายก็เพิ่มสูงขึ้น ไม่สามารถที่จะห้ามตัวเองได้อีกต่อไป ..ยิ่งตอนนี้ร่างกายของเธอไม่มีอะไรปิดบังเลย"นายจะทำอะไร!!" มิลานพยายามจะผลักหน้าอกของเขาออก แต่ก็สู้แรงอันมีมากกว่าไม่ได้"อืมมม!" คนตัวสูงโน้มลงมาจูบริมฝีปากบางแบบไม่พูดพร่ำทำเพลง เธอถึงได้กลิ่นแอลกอฮอล์ออกมาจากลมหายใจของเขา ..นี่เขาดื่มมาใช่ไหม เธอได้แต่คิดเพราะปากยังไม่เป็นอิสระเพียงไม่นานลิ้นหนาก็ได้ถูกส่งเข้ามาในโพรงปาก ถึงแม้เธอจะพยายาม กีดขวางมันแล้วแต่ก็สู้ความต้องการของอีกฝ่ายไม่ได้"อี๊ดดด!" หญิงสาวตกใจอีกครั้งในขณะที่ถูกจูบ..มือของเขาก็อยู่ไม่นิ่งลูบคล
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 28
"พี่ตะวันขึ้นนอนแล้วเหรอป้า" มะลิซ้อนที่เดินตามมาพอเห็นป้าก็ทักขึ้น"เอ็งนี่ชักจะเหลวไหลเข้าไปทุกทีแล้วนะไอ้มะลิ บ้านไม่กลับน้ำท่าไม่ตัก""ขอโทษครับป้าเดี๋ยวผมทำให้..ป้าวางไว้เลย""จะทำได้ยังไงเดี๋ยวก็ตกหัวทิ่มลงไปในบ่อน้ำเมาขนาดนั้น..ไม่รู้จะกินอะไรนักหนา" ที่บ่นไม่ใช่เพราะอะไรก็เพราะเป็นห่วงนั่นแหละ"แหะๆ ป้าก็" พวกเขาก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไปชอบสังสรรค์เฮฮา มันเป็นชีวิตที่มีเสน่ห์มากเสียงคนที่คุยกันอยู่ใต้ถุนบ้านยังดังก้องออกมาหาคนที่ยืนแอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ เหนือตะวันรีบถอดเสื้อตัวเดียวที่มีอยู่ มาสวมใส่บนเรือนร่างของเธอ พร้อมกับติดกระดุมให้เรียบร้อย เพื่อที่จะปิดบังร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอไว้ก่อนทั้งสองไม่พูดอะไร และก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกันด้วย เพราะเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมากพอมีเสื้อผ้าปิดบังร่างกาย มิลานก็รีบแยกตัวออกจากเขา กลัวว่าเหตุการณ์แบบเมื่อสักครู่มันจะเกิดขึ้นอีกหญิงสาวเลือกที่จะเดินอ้อมไปด้านหลังบ้าน แล้วก็มาขึ้นบันไดเพื่อที่จะขึ้นไปชั้นบน"คนสวย" จังหวะที่เธอกำลังจะก้าวขึ้นบันได คนที่นั่งอยู่ใต้ถุนก็มองไปเห็นพอดี"อ้าวพี่..ผมนึกว่าพี่นอนไปแล้ว แล้วพี่ตะวันล่ะครับ"
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 29
"แต่เธอไม่ได้อยู่ข้างบนนะครับ""ป้าก็ตื่นมาทำกับข้าวแต่เช้าอยู่นะ ยังไม่เห็นลงมาจริงๆ"เหนือตะวันเริ่มใจไม่ดี เมื่อคืนนี้ยิ่งทำไม่ดีกับเธออยู่ ..หรือว่าเธอจะโกรธจนไม่ให้อภัยเขาชายหนุ่มรีบวิ่งออกมาจากบ้าน แล้วตรงเข้าไปในหมู่บ้าน เพื่อที่จะไปดูว่าเธอไปที่นั่นไหม แต่เธอจะไปหาใครในหมู่บ้านเธอไม่รู้จักใครเลย"อะไรนะครับพี่"เขาใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงหมู่บ้าน ...และคนแรกที่เขาไปถามก็คือมะลิซ้อน"เธอไม่ได้มาที่นี่นะครับพี่""แล้วเธอจะไปไหน" ชายหนุ่มค่อยๆ ก้าวออกมาจากบ้านหลังนั้น คนร่างสูงหยุดยืนอยู่สี่แยก เพื่อที่จะมองหาทุกแยกแถวนั้นพร้อมกัน แต่ก็ไร้วี่แววของเธอเหนือตะวันกลับมาที่บ้านอีกครั้ง เพื่อดูข้าวของว่าเธอได้เอาอะไรไปด้วยไหมเขาค้นทุกอย่างแบบบ้าคลั่ง แต่เธอไม่ได้เอาอะไรติดตัวไปเลยนอกจากชุดที่ใส่อยู่นั้น"เธอไปไหนมิลาน" ในใจภาวนาขอให้เธอยังปลอดภัย"ผมเดินหาทั้งหมู่บ้านแล้วก็ไม่เจอ" มะลิซ้อนรีบกลับมาหาลูกพี่ที่บ้าน เพื่อส่งข่าว"แกคิดว่าเธอจะไปไหนมะลิ เธอเกลียดกูมากเลยใช่ไหม""ผมว่าเธอคงจะหนีไป แต่ถ้าเธอจะหนีทำไมถึงเพิ่งหนีล่ะพี่" ทั้งๆ ที่เธอก็มีโอกาสนี้ตั้งหลายครั้ง"มึงรออยู่แถวน
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 30
ทั้งสามขับรถมาจนถึงตัวจังหวัด เขายังพยายามตามหาเธอมาตลอดทางที่ขับรถผ่าน ถ้าเธอจะกลับไปที่กรุงเทพฯ ต้องมาสถานีรถ ชายหนุ่มไปดูสถานีรถทัวร์ก่อน แต่เขาก็ไม่ได้ถามใครเลย แค่เดินหาแถวนั้นเผื่อว่าเธอจะตกรถ แต่ก็ไม่มีวี่แววเลยในหัวใจของเขาร้อนรุ่มมาก ความเป็นห่วงมันมากมายเหลือเกิน มันคือความรู้สึกอะไรกันแน่ หรือเขาแค่รู้สึกผิด ที่ไปทำล่วงเกินเธอแบบนั้น"พวกมึงทะเลาะกันแรงเลยเหรอวะถึงต้องหนี" เสกสรรยังไม่รู้เรื่องอะไร รู้แค่ว่าเมียของเพื่อนหนีออกจากบ้านแต่เหนือตะวันกับมะลิซ้อนก็ไม่ได้อธิบายอะไรให้เสกสรรฟังพวกเขาขับรถออกมาแล้วมุ่งหน้าไปสู่เมืองหลวง ซึ่งต้องใช้เวลาอีกหลายชั่วโมง"กูว่ามึงขับช้าลงกว่านี้จะปลอดภัยกว่าไหมวะ" แทนที่นั่งรถมานานจะง่วงหรือหลับไปแล้ว แต่นี่เสกสรรกับตื่นเต้นตลอดทาง เพราะยิ่งกว่านั่งรถแข่งเสียอีก"มึงอย่าพูดมากน่ะ เดี๋ยวกูก็ปล่อยลงตรงนี้ให้หาทางกลับเองเลย""ทำไมต้องอารมณ์เสียใส่เพื่อนด้วยวะ" จากนั้นเสกสรรก็ไม่พูดอะไรได้แค่เกาะที่จับตรงข้างประตูไว้ให้แน่น[คอนโดมกรา]ทีแรกเสกสรรคิดว่าเป็นคอนโดของเหนือตะวัน เพราะมันหรูหรามาก ราคาคงหลายล้าน แต่แบบไอ้เหนือตะวันนี้เหรอจะมีป
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 31
ชายหนุ่มรีบกลับลงมาที่รถ ..ก่อนอื่นเขาต้องตามหาพ่อให้เจอก่อนเหนือตะวันใช้เวลาขับรถอยู่พอสมควร เพราะมันเป็นช่วงเวลาเร่งด่วน กว่าจะมาถึงบ้านหลังนั้นก็ค่ำมืดมากแล้ว"คุณมาหาใคร" บอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่ด้านหน้ารีบเดินมาขวางรถของเขาไว้คนที่เป็นเจ้าของรถก็เลยต้องได้เปิดประตูลงมาจากรถ"ถอยไป!" เขาพยายามจะเบียดคนพวกนั้นเพื่อที่จะเข้าไปด้านในให้ได้..แต่ชายหนุ่มก็ถูกล็อคตัวไว้ด้วยชายฉกรรจ์อีกหลายคน"ปล่อยกู กูจะเข้าไปหาพ่อกู!!""พ่อ??" ส่วนมากไม่ค่อยมีใครรู้จักเขานอกจากคนสนิทจริงๆ"มีอะไรเกิดขึ้นวะ" สาครมือขวาของสำราญรีบออกมาดู"คุณชาย?!" พอรู้ว่าเป็นใครก็เลยรีบบอกให้ลูกน้องปล่อย"พ่ออยู่ข้างในใช่ไหม?!!""คุณชายมาหาท่านมีอะไรครับ" สาครรีบเดินตามไปขวางหน้าไว้ ส่วนคนที่เหลือได้แต่ยืนมองสถานการณ์ก่อน"กูถามว่าพ่อกูอยู่ข้างในใช่ไหม!!""เข้าไปไม่ได้นะครับ""ทำไมกูจะเข้าไปไม่ได้!""คือ..ท่าน""ตอนนี้อยู่กับใคร? ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร!!" ชายหนุ่มเริ่มใช้อารมณ์หนักขึ้น และตอนนี้ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาขวางเมื่อรู้ว่าเขาเป็นใคร เพราะรู้ดีว่าท่านรักและห่วงลูกชายมากเมื่อไม่มีใครขวางเขาอยู่แล้ว เหนือตะวันก็
Last Updated : 2024-12-06
Latest chapter
สยบรัก บทที่ 100 ตอนจบ
สามเดือนผ่านไปตอนนี้ท้องของมิลานก็เริ่มโตขึ้นจนโผล่พ้นออกมาให้เห็นมากแล้ว"ทำไมกลับบ้านเร็วล่ะคะ" หลายวันมานี้สามีกลับบ้านก่อนเวลาตลอด"ว่าจะไม่ไปทำงานด้วยซ้ำ""ทำไมล่ะ""ก็เป็นห่วงคุณไง ดูสิจะเดินจะนั่งก็ดูลำบากไปหมด" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับประคองภรรยาค่อยๆ นั่งลงที่โซฟา"ฉันอยู่ที่บ้านกับคุณแม่ไม่เห็นมีอะไรต้องน่าเป็นห่วงเลยค่ะ"ถึงแม้ว่าแม่ของเขาจะดูแลเธอเป็นอย่างดี แต่ผู้เป็นสามีก็อดห่วงไม่ได้ เพราะอยากจะดูแลเธอเอง มือหนาลูบไล้หน้าท้องของภรรยาซึ่งตอนนี้เด็กดื้อที่อยู่ในนั้นกำลังดิ้นแรงมาก"เหลืออีกตั้งสี่เดือนกว่า ลูกถึงจะคลอด ถ้าไม่ไปทำงานใครจะดูงานให้ล่ะคะ""ก็ให้ท่านรองประธานดูไปสิ""คุณเสกสรรนะเหรอ""ไอ้เสกมันทำงานเก่งไม่เป็นแบบที่คุณคิดหรอกนะ" ใครจะคิดว่าเสกสรรจะเก่งในการทำงานขนาดนี้ เพราะเคยเห็นแต่สำมะเลเทเมาไปวันวานพอรู้ว่าโปรเจคงานที่ก่อปัญหาในครั้งนั้นเป็นผลงานของเสกสรร เหนือตะวัน และพ่อของมิลานก็มองเสกสรรใหม่ จนตอนนี้ให้ตำแหน่งเขาเป็นถึงท่านรองประธาน เพื่อที่จะมาดูงานช่วยกันอีกแรงแต่เสกสรรจะยอมรับตำแหน่งนั้น ถ้าให้ภรรยาของเขาเป็นเลขาส่วนตัว เพราะทีแรกจั๊กจั่นขอไปทำงานที่แ
สยบรัก บทที่ 99
เช้าวันต่อมา.."ถ้ามีโอกาส เราจะมาเที่ยวเล่นที่นี่อีกนะ" ประไพเอ่ยพูดขึ้นกับลุงพงษ์และป้าวรรณีที่เดินมาส่งตรงท้ายหมู่บ้านเพื่อจะขึ้นรถไปสนามบิน"เชิญพวกท่านทั้งสองได้เสมอเลยครับ" ลุงพงษ์ตอบกลับไปแบบนอบน้อม"ถ้าเมื่อไรอยากได้ถนน กับไฟฟ้า ให้บอกมาได้ตลอดเลยนะ เดี๋ยวให้คนมาจัดการให้" คำพูดนี้ท่านรัฐมนตรีเป็นคนพูดเอง เพราะถ้าเป็นคำสั่งของท่านคงใช้เวลาไม่นาน"ก็ไอ้หำน่ะสิ..เออ..ขอโทษครับ" ลุงพงษ์เผลอปากเรียกลูกชายท่านว่าหำต่อหน้า"ไม่เป็นไรหรอกครับลุง ลุงถนัดแบบไหนก็พูดแบบนั้นเถอะ" เหนือตะวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ได้พูดให้ลุงคลายกังวล"ลูกหลานมันอยากจะเก็บบรรยากาศแบบนี้ไว้ ก็ทำตามคนที่เขาอยู่อาศัยต่อเถอะครับท่าน" มันยิ่งทำให้ป้าและลุงรักหลานชายคนนี้เพิ่มขึ้น เพราะเขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่ยังมาอาศัยอยู่กับพวกท่าน ถือว่าบุญเก่าเคยทำมาร่วมกัน"คุณพ่อกับคุณแม่กลับไปก่อนนะครับ ถ้าพ้นช่วงฮันนีมูนแล้วเดี๋ยวผมจะพาลูกสะใภ้กลับไปหาเอง" เหนือตะวันพูดพร้อมกับเปิดประตูให้ผู้เป็นพ่อกับแม่ได้ขึ้น"ฝากดูแลท่านทั้งสองด้วยนะเสก" เขายังหันไปพูดกับเสกสรรที่กำลังจะขึ้นรถอีกคัน"ได้สิ มึงอย่าลืมนะว่านี่ก็พ่อตาแม่ยายกูเ
สยบรัก บทที่ 98
"คิดถึง""คะ?" จะตกใจอะไรก่อนดี ระหว่าคำที่ท่านบอกว่าคิดถึง หรือมือที่ท่านยื่นมาโอบกอด สัมผัสแบบนี้ไม่เคยเจอมาเป็นสิบปีแล้ว ถึงแม้เวลามันจะยาวนาน แต่นางก็นับวันนับคืน ว่าเมื่อไรสามีจะหันหน้ากลับมาหา แต่ยิ่งท่านหันหลังให้ก็ยิ่งเดินห่างไกลออกไป วิ่งตามเท่าไรก็ตามไม่ทัน"ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" ความคิดนี้พุ่งขึ้นมาในหัว ส่วนมากถ้าคนที่เป็นโรคร้าย ชอบจะกลับมาตายรังแบบนี้เสมอ เพราะอีหนูพวกนั้นคงดูแลไม่ได้"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ""ก็ดูท่านเปลี่ยนไป" นอกจากคำว่าคุณแล้ว ประไพชอบเรียกสามีว่าท่าน เพราะยังไงนางก็อายุน้อยกว่าเป็นสิบปี"ถ้าผมไม่สบายจริง คุณจะดูแลไหม"เพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงสะอื้นของภรรยาเก่า พร้อมกับมือที่ขยับขึ้นปาดน้ำตาตัวเองออก"คุณเป็นอะไร" สำราญตกใจ รีบลุกขึ้นนั่ง จะจุดไฟตะเกียงก็ทำไม่ได้แล้วเพราะทำไม่เป็น"คุณป่วยระยะที่เท่าไรแล้วคะ""ระยะที่เท่าไรหมายความว่ายังไง""คุณเป็นมะเร็งใช่ไหม คุณไปหาหมอมาหรือยัง แล้วทำไมคุณไม่รีบกลับมาหาฉัน" สิ้นประโยคคำพูดเสียงสะอื้นของนางก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ที่ประไพคิดแบบนี้ ก็เพราะมีไม่กี่โรคหรอกคนรุ่นราวคราวนี้ที่จะเจอ"ใจเย็นก่อนสิคุณ""ทำไมคุณไม่รี
สยบรัก บทที่ 97
ในเวลาเดียวกันนั้นที่บ้านปลายนา..หลังจากร่วมรับประทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้ว ลุงพงษ์กับป้าวรรณี และคู่ที่มาฮันนีมูนก็ได้กลับบ้าน ซึ่งปล่อยให้ท่านรัฐมนตรีกับอดีตภรรยาได้อยู่ด้วยกันแค่สองคน ในบ้านหลังที่พ่อและแม่ของมิลานเคยอาศัยอยู่เรามารู้จักกับท่านรัฐมนตรีและภรรยาเก่ากันบ้าง สำราญ ชายวัย 57 ปี แต่รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้เป็นไปตามอายุเท่าไร เพราะดูแลร่างกายดี ส่วนประไพ ซึ่งอายุน้อยกว่าสามีเก่าถึง 10 ปี ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยในปีนั้นนางก็ได้คว้าดาวมหาวิทยาลัยมาครอง ความสวยของนางก็ยังคงมีอยู่ แต่ด้วยความไม่พอของสามี จึงยังต้องการเด็กสาวเข้ามาเติมเต็ม"คุณนอนได้ไหมล่ะคะ""นอนได้สิ" สำราญพูดพร้อมกับค่อยๆ หย่อนกายมุดเข้าไปในมุ้งแบบลำบากเพราะไม่เคยนอนแบบนี้มาก่อน"หึ..มันก็สรรหาที่มาอยู่นะ""แต่ผัวเมียคู่นั้นก็ดูรักลูกเราดีนะคะ""อืมม..ชีวิตแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ""คุณนอนไปก่อนเลยนะคะ ฉันจะลงไปเล่นข้างล่าง" ว่าแล้วนางก็แยกตัวลงมาก่อน ..อายุปูนนี้แล้วทำไมหัวใจยังเต้นแรงอยู่อีกควรพอได้แล้วมั้งประไพ เข้าใกล้สามีเก่าแล้วรู้สึกหวั่นไหวจนต้องได้ตำหนิตัวเองพอลงมาถึงข้างล่างนางก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ซึ่งตอนน
สยบรัก บทที่ 96
"คนเจ้าเล่ห์" ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรเพื่อแลกเปลี่ยน"เจ้าเล่ห์ที่ไหนอยากรู้ความลับก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนกันหน่อยสิ" ใบหน้าหล่อคมขยับเข้ามาใกล้ริมฝีปากบางแบบห้ามใจตัวเองไม่อยู่"ครั้งนี้พี่จะเป็นเหมือนครั้งที่แล้วไหม" หญิงสาวไม่ปฏิเสธแถมเธอยังหลับตาให้ แต่อดที่จะถามออกไปไม่ได้ เพราะกลัวว่าเรื่องแบบเดิมๆ มันจะกลับมาอีกครั้ง"ไม่แล้ว..และพี่จะไม่ขอโทษเราอีก แต่พี่จะทำให้เราเห็น" เสกสรรรู้ดีว่าเธอหมายถึงอะไร ตอนนั้นเขายังคึกคะนองในตัวเอง และเสียดายความโสดของตัวเอง จึงได้พยายามผลักไสเธอออกไป"พี่จะทำอะไรให้ฉันเห็น" ดวงตากลมเปิดขึ้นอีกครั้งเพื่อมองสบตา"ทำให้เห็นว่าพี่รักเราไง"น้ำตาได้ไหลลงมาจากดวงตางามคู่นั้น เธอสัมผัสได้ว่าที่เขาพูดมันออกมาจากใจจริง ไม่เหมือนครั้งก่อนที่เขาต้องการแค่ร่างกายของเธอ"ไม่ร้องนะคนเก่งของพี่" จากที่จะจูบก็เลยได้เปลี่ยนมาเป็นซับน้ำตาให้"ฉันเก่งที่ไหน""เก่งสิ..ถ้าจั๊กจั่นของพี่ไม่เก่งแล้วใครจะเก่งล่ะ" เสกสรรคว้าร่างบางเข้ามากอดไว้"ยังเจ็บอยู่ไหม"หญิงสาวตอบด้วยการส่ายหน้าเบาๆ สิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้เธอลืมความเจ็บปวดไปได้ เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะมีความ
สยบรัก บทที่ 95
"จะ..จะ..จริงเหรอวะ" อัมพรแม่ของจั๊กจั่นไม่ค่อยเชื่อ แต่พอมีคนไปตามก็รีบมาดู"ต่อไปนี้แม่จะไม่ให้ใครทำร้ายหนูได้อีกแล้ว เราจะกลับไปพร้อมกันนะ" ประไพพูดพร้อมกับลูบผมของจั๊กจั่นเบาๆ เพื่อปลอบใจหญิงสาวไม่ตอบแต่เธอพยักหน้าเพราะตื้นตันใจ ขนาดท่านไม่ใช่แม่แท้ๆ ยังเป็นห่วงเธอขนาดนี้"คนนี้บอกว่าเป็นแม่ของคุณจั๊กจั่นครับท่าน" ตำรวจที่ควบคุมสถานการณ์อยู่ข้างนอกได้พาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา"จั๊กจั่น" อัมพรตกใจที่เห็นลูกสาวอยู่ในอ้อมกอดของใครก็ไม่รู้"คนนี้ใช่ไหม" ประไพถามจั๊กจั่น แต่สายตามองไปที่อัมพร ซึ่งข้างกายของอัมพรก็มีผู้หญิงอีกคนที่รุ่นราวคราวเดียวกับจั๊กจั่นยืนอยู่ด้วยจั๊กจั่นทำได้แค่ส่ายหน้า เพราะเป็นห่วงแม่ ยังไงท่านก็เป็นแม่ที่ให้กำเนิด"บอกแม่มาตามตรง คนนี้ใช่ไหมคือแม่ใจร้ายที่ทำหนู""เกิดอะไรขึ้นน่ะน้า" ตั๊กแตนสะกิดข้างของน้าอัมพร แล้วถามเบาๆ สายตาก็ได้มองไปดูทั่วบริเวณบ้านของเสกสรร ซึ่งตอนนี้ผู้ชายที่แต่งตัวภูมิฐาน ต่างก็ยืนรอบล้อมอยู่แถวนั้น"ท่านนี้คือผู้ใหญ่ที่จะมาสู่ขอจั๊กจั่นให้ผมครับ" เสกสรรซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล ก็เดินเข้ามาแนะนำให้แม่ของจั๊กจั่นได้รู้จัก"ท่านคือ ท่านรัฐมนตรีสำร
สยบรัก บทที่ 94
"กูขอโทษด้วยนะที่ทำให้มึงเดือดร้อนไปด้วย" พอเหตุการณ์ปกติ ทั้งสี่ก็ได้มานั่งคุยกันที่บ้านหลังเดิมของมิลาน"ไม่เป็นไรหรอกน่าา เป็นเพื่อนกัน""แล้วพ่อมึงจะยอมมาไหมวะ" ด้วยความโมโหและความเป็นห่วงคนรัก เขาก็เลยพูดไปโดยไม่ได้คิด เพราะคนระดับท่านรัฐมนตรีจะว่างมาให้ไหม"ต้องลองคุยกับพ่อดูก่อน""อย่าคิดมากนะเดี๋ยวทุกอย่างมันก็ผ่านไป" มิลานได้แต่ปลอบใจจั๊กจั่นที่นั่งทำหน้าเศร้า"ทุกคนก็เลยต้องได้มาเดือดร้อนเพราะฉัน ฉันน่าจะกลับไปพร้อมแม่ให้เรื่องมันจบๆ ไป""ทุกคนเต็มใจช่วย อย่าพูดแบบนั้นอีกนะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ"เหนือตะวันก็เลยเดินเข้ามาเอาโทรศัพท์ที่รถ เพื่อที่จะโทรหาพ่อดูก่อน.. ที่เขาต้องเก็บโทรศัพท์ไว้ในรถเพราะยังไงบ้านปลายนาก็ไม่ค่อยมีสัญญาณอยู่แล้ว แถมไม่มีไฟฟ้าที่จะชาร์จโทรศัพท์ด้วยเวลาผ่านไป.. ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เขาก็ได้กลับมาหาทั้งสามที่นั่งรออยู่ที่เดิม"พ่อกูติดประชุมในพรรค""ท่านปลีกตัวมาไม่ได้เลยเหรอ" มิลานเดินเข้ามาถามสามี"ไม่แน่ใจ""ทำไมไม่ถามดีๆ ก่อนล่ะ""ทุกคนพอแค่นี้เถอะ ฉันจะกลับบ้าน" จั๊กจั่นไม่อยากจะให้ พวกเพื่อนๆ ต้องมาเดือดร้อนกับเธอมากไปกว่านี้อีกแล้ว"ไม่ได้นะ
สยบรัก บทที่ 93
"มานี่เลยนะนังลูกไม่รักดี!" อัมพรเดินเข้าไปคว้าตัวลูกสาวเข้ามาหวังจะทำโทษ"อย่าทำอะไรจั๊กจั่นนะน้า" เสกสรรที่เดินตามหลังมา ดูท่าไม่ดีก็เลยรีบเข้ามาขวางไว้"เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอเสก ไหนตกลงกับน้าแล้วไงว่าจะไม่เจอหน้ากัน""ผมแค่มาส่งเห็นมันมืดค่ำแล้ว น้าจะปล่อยให้ลูกสาวมีอันตรายหรือไง" ในขณะที่พูดสายตาของเขาตวัดมองไปที่ตั๊กแตน แต่ก่อนไม่เคยรู้เลยว่าตั๊กแตนจะเป็นคนนิสัยแบบนี้ เพราะดูเรียบร้อย ผิดกับอีกคนที่เขากำลังหลงใหลอยู่ในตอนนี้ เธออาจจะเป็นคนที่ดูแรง แต่เธอก็ไม่ได้เสแสร้งเหมือนตั๊กแตน"ใครก็พูดได้ถ้าจะพูดแบบนี้" ตั๊กแตนยังพูดยุแยง เพราะได้ยินเมื่อตอนกลางวันเรื่องที่เสกสรรมาสู่ขอจั๊กจั่นอีกครั้ง ก็เลยเริ่มจะหมั่นไส้"ตกลงแม่จะตีไหม ถ้าไม่ตีฉันจะกลับเข้าห้องแล้ว""จั๊กจั่นอย่าพูดแบบนั้น" เสกสรรห้ามปรามไว้ เพราะมันเหมือนกับไปกระตุ้นอารมณ์ของแม่ เขากลัวว่าน้าอัมพรจะตีเธอซ้ำรอยเดิม"พี่ไม่ต้องมายุ่งหรอกกลับบ้านพี่ไปเถอะ" จั๊กจั่นหันมาตวาดใส่เสกสรร เพราะถ้าเขายังอยู่กลัวว่าเรื่องจะบานปลายมากไปกว่านี้"พี่จะกลับ แต่ต้องแน่ใจก่อนว่าน้าอัมพรจะไม่ตีเรา" แต่เสกสรรไม่ยอมไปเพราะกลัวแม
สยบรัก บทที่ 92
"ไอ้เสกมึงจะฆ่าแม่หรือไง" พ่อรีบเข้ามาในครัวเมื่อได้ยินเสียง"ผมฆ่าแม่ตอนไหน""ก็เรื่องที่มึงกำลังพูดอยู่เมื่อกี้ไง!""พ่อได้ยินแล้วเหรอ""กูได้ยินตั้งแต่คำแรกที่มึงพูดแล้ว" ที่พ่อของเขาได้ยินเพราะท่านอยู่แถวหน้าต่าง ตรงที่เขาคุยกับแม่พอดี"นะพ่อนะ..ไปขอเมียให้ผมหน่อยนะ"ผู้เป็นพ่อไม่ตอบ แต่เดินเข้าไปเก็บของที่ภรรยาทำตกหล่น"พ่อกับแม่จะไปคุยให้ผมไหมเนี่ย""มึงจำได้ไหมก่อนที่มึงจะหนีเข้ากรุงเทพฯ มึงก็พูดคำนี้แหละ แต่มึงให้พวกกูไปถอนคำพูด จนเสียค่าสินไหมไปกี่แสน""เรื่องนั้นผมขอโทษ ผมรับรองว่ามันจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีกแล้ว""กูไม่เชื่อมึงหรอกไอ้เสก""เชื่อผมเถอะพ่อ" เสกสรรเดินตามพ่อออกมาหน้าบ้าน เพราะตอนนี้พ่อเอาขยะออกมาทิ้ง"ถูกตีเลยเหรอวะ" จังหวะนั้นป้าร้านค้ากำลังคุยกับตั๊กแตนอยู่พอดี"จะเหลือเหรอป้า""เรื่องปกติของแม่มันอยู่แล้ว เอะอะอะไรก็ตีลูก""สมน้ำหน้าน่ะสิไม่ว่า เดี๋ยวก็ท้องไม่มีพ่อเข้าสักวัน""กำลังพูดถึงเรื่องใครอยู่" เสกสรรเดินตามพ่อออกมาได้ยินคำนี้พอดี"จะพูดถึงใครล่ะ ก็พูดถึงเรื่องผู้หญิงที่พี่ไม่เอาแล้วไง" ตั๊กแตนหันไปพูดกับเสกสรรแบบได้ใจ เหมือนกับว่าหาแนวร่วมเพราะ
