เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่1│เจ้าป่าลายพาดกลอน (5)
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-22 00:23:12⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆
ในท้ายที่สุดก็ทนลูกตื้อไม่ไหว เดินนำเขาเข้าไปในบ้านที่สมาชิกทั้งสามยังปักหลักนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟา ทันทีที่เห็นว่าเธอไม่ได้กลับมาคนเดียว ความประหลาดใจก็ฉายชัดบนใบหน้าของคนทั้งสามวัย ทว่าก็ยังยกมือมารับไหว้คนมาใหม่
เธอเปรย “เขามาขอข้าวกิน”
กัลยาหน้าเจื่อน “จีบลูก จะไปพูดแบบนั้นกับพี่เขาได้ไงล่ะ”
พิลลาไม่สนใจจะแก้ความเข้าใจผิดอะไร เพราะในมุมมองของเธอ สารินมาขอข้าวที่บ้านเธอทานจริงๆ ขาเรียวก้าวตรงไปยังห้องครัว สารินก็ค้อมหัวให้ญาติผู้ใหญ่ของหญิงสาวอย่างมีมารยาท
“ขอรบกวนสักมื้อนะครับ”
พ่อหนุ่มคนนี้จะคืนเรไรให้กับลูกชาย มารดาและหญิงชรามีหรือที่จะไม่ต้อนรับ
“ตามสบายเลยพ่อเสือ แต่กับข้าวหมดแล้ว บอกพุดจีบให้ทำให้นะ”
“ครับน้ายา”
เพราะเขาก็ตั้งใจมา ‘ชิม’ ฝีมือลูกสาวบ้านนี้อยู่พอดี
เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนก่อนจะพุ่งตัวไปหาคนที่ตนนับถือเป็นพี่ชาย “พี่ พรุ่งนี้ผมไปเอาเรไรนะ”
“เออ เย็นๆ อะ มาได้เลย”
สารินก้าวเดินเข้าไปทางห้องครัว แต่พิรภพก็ยังเดินตามมาติดๆ “แล้วสรุปต้องจ่ายเท่าไรอะครับ”
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก” ประโยคนั้นของสารินเรียกสายตาแม่ครั้วจำเป็นให้หันไปมอง “ผู้ใหญ่เขาคุยกันเรียบร้อยแล้ว”
พิลลาพูดด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ “ออกไปอยู่ข้างนอก” เด็กหนุ่มจึงหมุนตัวเดินออกไปทันทีที่สิ้นประโยค ทำให้ภายในห้องครัวเหลือเพียงเขาและเธอ “อยากกินอะไรคะ”
สารินยังไม่ตอบคำถามในทันที ขายาวก้าวมาหยุดอยู่ด้านหลัง เงาสีดำพาดผ่านตัวพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ของชายหนุ่ม ฝ่ามือหนายันไว้ที่เคาน์เตอร์ครัวโดยมีร่างระหงถูกกักอยู่ในอ้อมแขน โน้มศีรษะจนริมฝีปากอยู่ระนาบเดียวกับใบหู
“พุดจีบใช่ของกินไหมครับ”
“...”
“อยากกินพุดจีบ”
“กินได้ แต่กินแล้วตาย”
มือถูกดึงกลับมา เพียงแต่ดันมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากบาง ดึงไปที่กลีบปากล่างอย่างหยอกเย้า “ผยองเหลือเกิน” สารินยอมผละออกอย่างง่ายดาย เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้นอีกระดับ “ทำไหวเหรอ ไม่เมา?”
“ไหวอยู่ จะกินอะไรก็บอก”
“เป็นคนใจดีเหมือนกันนี่” เธอเพียงหันไปมุ่นคิ้วใส่อีกฝ่าย “แค่อยากรู้ว่าถ้าหิวจริงๆ จะทำให้ไหม”
วันพระไม่ได้มีหนเดียว วันหน้ายังมีโอกาสได้ชิมฝีมือเธออีก แต่วันนี้ดูเหมือนคนผยองควรได้พักผ่อนเสียมากกว่า
“จะบอกว่าพี่ไม่ได้หิว”
“อือ อิ่มแล้ว”
“แกล้ง?”
“เรียกว่าลองใจ”
“ไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้” สายตาคาดโทษถูกส่งไปหาคนตัวใหญ่ “พี่แวะร้านเมลฟี่”
สารินยิ้มอย่างคนโดนรู้ทัน
“เห็นไหม จีบคิดอยู่แล้วว่าพี่แค่แกล้งกัน” ก่อนจะพยายามยุติบทสนทนา “ถ้าไม่หิวก็กลับบ้านไปเถอะค่ะ”
เขายอมทำตามอย่างว่าง่าย แต่ก่อนไปก็มิวายกำชับ “พรุ่งนี้นะ”
“รู้!”
“ทุ่มสองทุ่ม มาตอนนั้น”
คล้อยหลังการไปของเขา พิลลาก็ไม่ลืมไปแจ้งข่าวให้น้องชายทราบว่าพรุ่งนี้ต้องออกจากบ้านพร้อมเธอ เพราะรถถูกจอดทิ้งไว้ที่บ้านของสาริน แน่นอนว่าคนอย่างพิรภพย่อมมีคำถาม แต่ในเมื่อพี่สาวไม่คิดจะอ้าปากตอบ ใครในบ้านก็ไม่กล้าง้างปาก
โดนด่าไม่คุ้มกัน
เกือบสามทุ่มกว่าที่พิลลาจะจัดการธุระของตนจนเสร็จสรรพ สมาร์ตโฟนมีแจ้งเตือนมากมายละลานตา แต่ที่เรียกความสนใจได้ดีที่สุดเห็นจะเป็น ‘เนื้อนมไข่ (3)’ ไลน์กลุ่มของแก๊งเพื่อนสาวร่วมสาบาน
คุณหนูเมลฟี่: อีนม อีช็อกการี
คุณหนูเมลฟี่: หล่อนไปซ้อนท้ายพี่เสือใหญ่สุดหล่อของฉันได้ไง
นางหูตาเป็นสับปะรดนี่ทันเห็นเธอจริงๆ ด้วย!
คุณหนูเนสต์: มีหยังกันสู
คุณหนูเมลฟี่: เมื่อกี้พี่เสือมาจอดหน้าร้าน มีผู้หญิงซ้อนท้ายด้วยคุณหนูเนสต์: ใคร
คุณหนูเมลฟี่: ก็อีนมเพื่อนหล่อนไง
คุณหนูเนสต์: จำผิดหรือเปล่าหรอกพี่จะเทย อีนมมันไม่ได้สนิทอะไรกับพี่เขาเลยนะในมุมมองของลัลนาเห็นเช่นนั้น แม้ว่าพิรภพจะชอบไปสิงอยู่บ้านโต๊ะสนุกเกอร์ แต่เพื่อนคนนี้ก็ไม่ได้สนิทชิดเชื้ออะไรกับเจ้าของบ้าน ซ้ำยังไม่ค่อยชอบขี้หน้าฝ่ายชายด้วย
พิลลาบอกว่าบ้านของสารินเหมือนที่มั่วสุมของวัยรุ่น เลยไม่อยากให้น้องชายไป แต่พิรภพก็ดื้อแพ่ง พี่สาวหัวร้อนจึงบ่นให้เนื้อนมไข่ฟังอยู่บ่อยครั้ง
คุณหนูเมลฟี่: แหมอีเนื้อ เงามันฉันยังจำได้ เห็นกันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย จนหอยเท่าฝาบ้าน มุดหลังเขาไปยังไงก็จำได้จ้าคุณหนูเมลฟี่: มาแถ-ลง ด่วนๆ @คุณหนูพุดจีบ
คุณหนูเมลฟี่: หล่อนกล้าดียังไงมาแย่งผัวเพื่อน หา นางคนไม่มีคิ้ว
คุณหนูเนสต์: อูย พี่จะเทยวีนฉ่ำ
พิลลาพรูลมหายใจยาวเหยียด ปิดไฟจนห้องทั้งห้องมืดสนิท มีเพียงแสงสว่างจากมือถือที่เปิดหน้าห้องแชตของเพื่อนสนิททั้งสองไว้เท่านั้น แล้วจึงพาร่างอันอ่อนแรงไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียง
เนื้อนมไข่ เป็นการรวมตัวของหนึ่งพี่กะเทยและสองสาวต่างขั้ว
คุณหนูเมลฟี่ แต่ก่อนชื่อ เมิร์ช เมธัส แต่โตมาเป็น เมลฟี่ มัทรี ใครเรียกชื่อเก่าให้ได้ยิน เลือดหัวมีอันกระเด็น ปัจจุบันมีธุรกิจส่วนตัวคือเปิดร้านสเต๊ก นักเรียนนักศึกษาตบเท้ามาเป็นลูกค้ากันไม่ขาดสาย เพราะนอกจากจะอร่อยแล้วราคายังจับต้องได้
ส่วน ‘พี่เสือใหญ่สุดหล่อของฉัน’ ใครหล่อก็เป็นผัวแม่นี่หมด
คุณหนูเนสต์ สาวตาคม ผมยาวถึงกลางหลัง ทรวดทรงองเอวดั่งนางฟ้านางสวรรค์ก็ไม่ปาน ความสวยที่มาพร้อมความโฉบเฉี่ยว เปิดห้องเสื้ออยู่ในตัวเมือง การแต่งตัวระดับพริกสิบเม็ด แต่ฝีปากสู้ใครเขาไม่ได้
เผ็ดแต่เปลือก เนื้อในหวานยิ่งกว่าน้ำเชื่อม
คุณหนูพุดจีบ: พูดเรื่องอะไรกัน งง
หลักการการเอาตัวรอดฉบับอีนม หากทำผิดอย่าให้อีกฝ่ายรู้ หากรู้ก็อย่าให้เห็น หากเห็นก็อย่ายอมรับ หากต้องยอมรับให้รับกึ่งหนึ่งเท่านั้น
คุณหนูเมลฟี่: สีข้างถลอกจ้ะ
คุณหนูพุดจีบ: ก็ไม่รู้ว่าพูดเรื่องอะไรจริงๆ นี่ ฉันนอนอยู่บ้าน ไม่ได้ไปไหน
คุณหนูเมลฟี่: จะสารภาพดีๆ หรือสารภาพด้วยน้ำตาคุณหนูเมลฟี่: ถ้าง้างปากหล่อนไม่ได้ เห็นทีคงต้องง้างปากสุดหล่อคุณหนูเนสต์: เอาแหล่ว มีเรื่องแหล่วพิลลากำหมัดแน่น เพราะรู้ว่ามัทรีกล้าไปถามสารินแน่ๆ และดูทรงแล้วไอ้ฝ่ายโน้นก็คงกระเหี้ยนกระหือรือจะพูดเสียเหลือเกิน ไม่ว่าอย่างไร ‘อีไข่’ ก็กัดเธอไม่ปล่อย
แต่จะให้พูดทั้งหมดก็ปากหนัก
คุณหนูพุดจีบ: ติดรถเขากลับบ้านเฉยๆ จ้ะแม่จ๋า
คุณหนูเมลฟี่: นั่น เห็นไหม แล้วมาตีมึน หัดหวานกับเพื่อนเป็นตั้งแต่เมื่อไร
คุณหนูเนสต์: ทำไมต้องกลับกับเขา พิลลี่เป็นอะไร
คุณหนูพุดจีบ: พิลลี่สบายดี แต่มอ’ไซค์พอใจมันสตาร์ทไม่ติดน่ะ เรื่องทั้งหมดก็แค่นี้ นอนแล้วนะ
สองสาวยังคงกระหน่ำส่งข้อความมาในเนื้อนมไข่ไม่หยุด แม้ว่าเธอจะไม่สนใจจะเปิดอ่านแล้วก็ตาม เพราะไม่มีอะไรนอกเหนือจากการจิกเปียของมัทรี โดยมีลัลนาเป็นลูกรับ และเธอที่ตกเป็นเหยื่อของคนทั้งสอง
ที่ไม่สวนเพราะมีชนักติดหลัง และพิลลาก็ขี้เกียจพิมพ์ด้วย ไหนยังรู้สึกเพลียจนจะหลับอยู่รอมร่อ
แต่จะหลับก็หลับได้ไม่เต็มตา ในเมื่อหน้าจอปรากฏชื่อของ ‘Sarin Asawakamol’ เพิ่มเพื่อนมาในเฟซบุ๊ก ทั้งยังส่งข้อความมาด้วย
Sarin Asawakamol: ฝันดีนะครับน้องพุดจูบ
Sarin Asawakamol: *พุดจีบ⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆
บทล่าสุด
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (5)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ “อีนม” มือที่ตั้งท่าจะคว้าผ้าขนหนูเป็นอันชะงัก ก่อนหันกลับมาเลิกคิ้วใส่มัทรี “หล่อนได้กับพี่เสือใหญ่ยัง” ลมหายใจของพิลลาสะดุดกึก นัยน์ตาเบิกโต ภาพความทรงจำที่เพิ่งเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ผุดมาอย่างกับมีใครไปตั้งโปรแกรมไว้ สัมผัสนั้นคล้ายว่ายังติดอยู่ที่มือ ทำให้พิลลาแข็งทื่อไปทั้งตัว กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็เป็นนาที “ยัง ไม่ใช่ ใช่นั่นแหละ แต่หมายถึงว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน จะได้กับเขาได้ไง” สองเสียงประสานกัน “เหรอ / เหรอ” “ใช่ ฉันเคยโกหกอะไรพวกหล่อนหรือ-” “เยอะแยะ” “แต่เรื่องนี้พูดจริง” พิลลายืนยันหนักแน่น หลังได้ผ้าขนหนูมาไว้ในมือ เธอก็โพล่งขึ้นเพื่อตัดบท “ไปอาบน้ำละ” บรรยากาศในร้าน PEEK A BEER เป็นอย่างที่เคยเป็น มีเสียงเพลงจากนักร้องที่เคล้าไปกับเบียร์เย็นๆ เหล้าที่แสนบาดคอ และกับแกล้มที่ขาดไม่ได้ ช่วงหัวค่ำมักเป็นเช่นนี้ แต่พอดึกเข้าหน่อย ผีเสื้อราตรีก็ออกโรง และพวกเธอสามคนไม่เคยแผ่ว “ใครพอจะทราบข่าวบ้างว่าช่วงนี้ยายฟายมันตีกับใคร” ประโยคนั้นเรียกสายตาของสองสาวต่างขั้วได้เป็นอย่างดี ‘ยายฟาย’ ของมัทรีคืออรอนงค์ เพราะเป็นคู่ปรับกันมานาน เห็นว่าชื่อฝ้าย เลยเปล
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (4)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ “ช่วยไอ้เสือกำพร้าแม่ตัวนี้หน่อยได้ไหมครับ” ร่างระหงบนตักแกร่งอาศัยจังหวะนี้ในการพุ่งตัวไปหาชายหนุ่ม แตะริมฝีปากไปที่ปากหยักติดคล้ำ แล้วจึงผละออกมาก่อนที่สารินจะทันตั้งตัว นอกจากริมฝีปาก ร่างแน่งน้อยก็ผละออกจากตักแกร่งในเวลาถัดมา “สอง” เธอหอบหายใจราวกับเพิ่งวิ่งมาราธอนมาก็ไม่ปาน “สองครั้งแล้ว เหลืออีกแค่แปดครั้ง” นัยน์ตาคมจ้องมองไปยังผู้พูด ยกมุมปากขึ้นจนกลายเป็นรอยยิ้ม เสียงแค่นหัวเราะดังขึ้น “อ้อ เมื่อกี้เรียกจูบ?” “ก็ใช่ ของวันนี้ถือว่าเรียบร้อยแล้ว” “ไม่เอาน่า ใครมันจูบกันแบบนี้ เด็กน้อยมาก โคตรรับไม่ได้” “รับไม่ได้ก็เรื่องของพี่ จีบจะกลับบ้านแล้ว” “พุดจีบ” เสียงเข้มๆ เอ่ยเรียกชื่อของเธอ สีหน้าและแววตาไร้แววล้อเล่น ทำให้เธอคาดเดาอารมณ์ของอีกฝ่ายไม่ได้ พิลลาจึงค่อยๆ ก้าวเท้าถอยหลังเพื่อเว้นระยะห่าง “มานี่” “ไม่ จะกลับบ้าน” “มา” สารินยันกายลุกขึ้นยืน พร้อมกับที่ก้าวเท้ามาทางนี้ “แบบนี้มันไม่เรียกว่าจูบ อย่ามาโกง” พิลลาไม่อยู่ฟัง รีบสับเท้าวิ่งออกจากบ้าน ก่อนตรงไปยังรถมอเตอร์ไซค์แล้วบิดสุดแรงเกิด เธอไม่เคยหมดท่าขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยรู้สึกแพ้ย่อยยับจนม
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (3)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ บ้านทั้งหลังมืดสนิท พิลลาจึงเปิดไฟจนพอมีแสงสว่าง คงจะเป็นอย่างที่เด็กวัยรุ่นหน้าบ้านบอก สารินอยู่หลังบ้าน และเธอก็ไม่ได้พกมือถือติดตัวมาด้วย หากต้องเดินออกไปเรียกอย่างไรก็คงต้องเจอกับคนที่อยู่ด้านหลัง จึงหวังว่าความเปลี่ยนไปในบ้านจะเรียกสายตาของเขาได้ ไฟในบ้านเปิดเอง เจ้าของบ้านจะไม่สงสัยแล้วเข้ามาดูหน่อยหรือ แต่ผ่านมาห้านาทีเห็นจะได้ ก็ไม่มีใครเดินเข้ามาด้านใน และวันนี้เธอก็ไม่ได้ว่างมารอเขานานๆ ด้วย เพราะอยากกลับให้ถึงบ้านก่อนที่สองสาวจะมาถึง ไม่อย่างนั้นต้องปั้นน้ำเป็นตัวอีกเช่นเคย พิลลาเดินไปที่ประตู แนบหูไปกับบานไม้เพื่อฟังความเคลื่อนไหวรอบนอก ที่ก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวของพวกวัยรุ่นที่มารวมตัวกัน บางครั้งก็มีเสียงทุ้มต่ำที่คุ้นหูดังเข้าโสตประสาท ร่างระหงสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ยื่นมือไปแตะที่ลูกบิดแล้วออกแรงหมุนช้าๆ จนมันถูกเปิดในที่สุด ไม่รู้ว่ากี่สายตากันแน่ที่มองมา แต่เธอตวัดตาไปมองเพียงสารินคนเดียว อย่างน้อยการมองแค่เขาก็ลดความอายลงไปได้มากโข “มีธุระจะคุยด้วยค่ะ” ว่าจบก็ปิดประตูลงทันที ก่อนสับเท้าเดินไปนั่งที่โซฟาทั้งใบหน้าบึ้งตึง เธอโกรธตัวเองที่เลือก
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (2)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ Pudjeeb Philla: พี่ลืมของไว้ที่ร้าน เธอกำลังจะถ่ายรูปกระเป๋าสตางค์ส่งไปให้ หลังเปิดดูแล้วพบสารพัดบัตร รวมถึงบัตรประชาชนที่มีหน้าเขาแปะหราไว้ พร้อมกับชื่อ ‘สาริน อัศวกมล’ ซึ่งเป็นต้นเหตุที่ทำให้ลัลนารีบต่อสายหามัทรีอย่างเร่งด่วน ทว่าข้อความของเขาก็ถูกส่งเข้ามาเสียก่อน Sarin Asawakamol: หัวใจ?? จากตั้งใจจะถ่ายรูป เธอก็เปลี่ยนมาโต้ตอบกับเขาแทน เห็นแล้วคันไม้คันมืออยากหยุมหัวคน Pudjeeb Philla: ใช่จ้า กำลังจะเอาไปต้มให้หมากิน Sarin Asawakamol: หมาในปากหรือเปล่าครับ Sarin Asawakamol: เลี้ยงดีจังเลยนะ ถึงว่า ขยันทำงานเหลือเกิน Pudjeeb Philla: อ๋อค่ะ คนที่จีบเพิ่งยกพวกไปรุมกระทืบก็พูดแบบนี้แหละ Sarin Asawakamol: อยากโดนจังSarin Asawakamol: โคตรอยาก เธอด่าเขาในใจ แต่ไม่พิมพ์ด่าให้เรื่องยืดยาว เลือกที่จะตัดบทด้วยการส่งรูปกระเป๋าสตางค์ไปให้ Pudjeeb Philla: จะให้เอาไปให้หรือจะมาเอาเอง Pudjeeb Philla: ร้านปิดห้าโมง ถ้ามาก็อย่าเกินนี้ แต่ถ้ารอจีบเอาไปให้ก็ค่ำๆ Pudjeeb Philla: แต่ของพี่นั่นแหละ มีบัตรประชาชน ส่วนเงินไม่ได้นับ แต่ไม่ได้ยุ่งอะไร ถ้าหายก็ไม่เกี่ยวกับจีบ
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (1)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ สารินกลับไปแล้ว หลังจากนั่งๆ นอนๆ อยู่หลังโต๊ะทำงานของเธออยู่หลายชั่วโมง ที่จริงเขายังไม่คิดจะกลับ ถ้าไม่ติดที่เธอไล่ตะเพิดเพราะลัลนากำลังจะมาที่ร้าน เพื่อนสนิทเดินมาทิ้งตัวนั่งที่เก้าอี้ “คืนนี้ออกไหม” “ถ้าหล่อนกับเมลฟี่ไป ฉันก็ไป” “เป็นไร” พิลลาหันไปมุ่นคิ้วใส่เพื่อน “เห็นทำหน้าเซ็งๆ” เป็นอย่างที่ลัลนาว่า เธอเซ็งมากๆ ที่คนอย่างสารินเข้ามาข้องเกี่ยวกับชีวิต ยิ่งเขาพยายามล้ำเส้นที่ตกลงกันไว้ ไม่ยอมให้มันหยุดที่การจูบ แต่คิดจะจีบ เธอก็เกิดอาการอึดอัดคับแน่นในใจ ครั้นจะให้จ่ายเงินก็มีไม่พอ กว่าจะได้แต่ละบาทนั้นไม่ใช่ง่ายๆ ยิ่งต้องจำนำข้าวของสำคัญหรือเลือกหยิบยืมเพื่อนสนิท เธอทำไม่ได้ เนื้อนมไข่คบกันได้นานเพราะไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง ไม่มีใครเคยยืมเงินกันให้ต้องผิดใจ ไม่ร่วมธุรกิจกันในหมู่เพื่อน ทานข้าวก็หารเท่า ดื่มเหล้าไม่เคยเอาเปรียบ มาครั้งนี้เธอก็ไม่มีความกล้ามากพอจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเพื่อน แม้จะรู้ว่าเพื่อนต้องช่วย แต่มันจะเป็นปมในใจว่าครั้งหนึ่งเธอเคยหยิบยืมเงินคนสนิท แค่ยอมให้ไอ้หน้าวัวจูบไม่กี่ครั้ง เปลืองตัวแค่นี้ สบาย ก็ถ้ามันทำแค่นั้น เธอค
สยบเสือใหญ่ บทที่3│คืนฝนพรำที่กำแพงแสน (5)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ ‘ป๋า’ เดินออกไปจากร้าน ควบมอเตอร์ไซค์ไปทางร้านน้ำ พิลลามองจนลับสายตาก่อนส่ายหัวน้อยๆ ป๋าอะไรกัน คนที่ขายนกทอดตลาดทั้งๆ ที่เพิ่งเลยกำหนดมาวันเดียวน่ะ หรือจะขอผ่อนก็แสนจะเรื่องมาก สารินมันเค็มยิ่งกว่าน้ำทะเลเสียอีก ช่วงเที่ยงๆ แบบนี้ ร้านน้ำของปาริฉัตรมีลูกค้าหนาตาทีเดียว หนึ่งในนั้นคืออรอนงค์ บ้านของอรอนงค์ประกอบกิจการซัก อบ รีด ตั้งแต่เขาย้ายมาดูแลตาที่นี่ ก็ได้บ้านนี้ในการจัดการส่วนของเสื้อผ้าอาภรณ์ ไม่ต้องลำบากซักตากเองให้เหนื่อย หลังจากตาถึงแก่กรรม เขาก็ไม่คิดจะย้ายกลับไปอยู่กับครอบครัวที่กรุงเทพฯ เพราะหลงรักกำแพงแสนเสียแล้ว นอกจากส่งเสื้อผ้าซักกับบ้านของอรอนงค์ สาวเจ้ายังอาสาเข้ามาดูแลความสะอาดของบ้านทุกสัปดาห์อีกด้วย เขามีหน้าที่จ่าย และก็ยินดีจ่าย เพราะเธอทำมันได้ดีไร้ที่ติ “ไปไงมาไงเนี่ยพี่เสือใหญ่” สารินระบายยิ้มให้แม่ค้าร้านน้ำ “มาซื้อน้ำน่ะ” “แหม อยากลัดคิวให้สุดหล่อจริงๆ แต่เดี๋ยวโดนคนอื่นเขม่นเอา เพราะงั้นนั่งรอก่อนนะ” เขาเลือกที่จะนั่งโต๊ะเดียวกับอรอนงค์และกีรติ ซึ่งเป็นสองสาวที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี “มาซื้อน้ำเหรอพี่” ชายหนุ่มพยักหน้าเป็
บางทีคุณอาจจะชอบ
เล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์20.3K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.6K viewsประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่189.6K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.2K viewsคุณหมอที่รัก
Davide663 viewsสัญญารักของยัยตัวร้าย
สุรารักษ์107 viewsรอยตราสามีคืนเดียว
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา481 viewsกลรักกับดักเสน่หา
เสวี่ยเยว่88 views
