Mag-log inShare
36
Huling Na-update:
2025-07-26 22:13:22เพียงแค่หนึ่งเค่อเขาก็มายืนเด่นอยู่ด้านหน้าโอรสสวรรค์ที่กำลังอ่านหนังสือฎีกาอยู่เพียงพระองค์เดียว
“ข้าคิดไว้แล้วว่าพี่ใหญ่ต้องมาตอนที่ข้าว่าราชการเสร็จ ข้าก็เลยไล่ให้ขันทีถานให้ออกไปรออยู่ที่หน้าห้องหนังสือ”
“หลักแหลมสมเป็นน้องชายของข้ายิ่ง แล้วคำตอบของข้าเตรียมไว้หรือยัง”
“แน่นอนท่านพี่ของข้า นี่คือราชโองการลงโทษหมินหมิ่น แค่นี้น่าจะสมน้ำสมเนื้อ” ฉางลั่วยื่นราชโองการของพระมเหสีให้แก่พี่ชาย รอเขาอ่านจนจบแล้วจึงถามต่อ “พอใจท่านหรือไม่พี่ใหญ่”
“กักบริเวณหนึ่งเดือนสู้ให้ข้าตบปากนางสามทียังไม่ได้เลยฝ่าบาท ข้าไม่พอใจสักนิด”
“โธ่พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ก็ไม่ได้เป็นอะไรไม่ใช่หรือ ท่านอย่าไปถือสาเรื่องของสตรีมากนักเลย” ถ้าให้เขาตบปากนางจริงๆ แค่ทีเดียวนางก็คงไม่เหลือลมหายใจ
“แต่สตรีคนนั้นคือชายาของข้า ข้ารักนางมากเหมือนที่พระองค์รักซู่เฟยของพระองค์ ดังนั้นจงอย่าพูดกับคำว่าอย่าถือสากับข้าอีก” เขารู้ว่าน้องชายไม่ได้รักพระมเหสีที่แสร้งทำเป็นคนดีเวลาอยู่ต่อหน้า มากไปกว่าพระราชเท
Pinakabagong kabanata
สลักรักอ๋องนักรบ 60
ใบหน้าอมทุกข์คลี่ยิ้มกว้างเมื่อได้ยินดังนั้น “ท่านจะไปตามหาเขาหรือ”“ข้าไปตามหาท่านอ๋องแน่ แต่ต้องหลังจากสองวันนี้ไปแล้ว” เขาอยากจะไปตั้งแต่ตอนนี้ด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องยึดมั่นต่อคำสัญญาที่ให้ไว้กับผู้เป็นนาย “ข้าสัญญากับท่านแม่ทัพไว้แล้ว ว่าจะอยู่ดูแลท่าน ข้าจะไม่ยอมผิดคำพูดเด็ดขาด”“ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว แผลของข้าก็เริ่มดีขึ้น ไม่ได้รู้สึกเจ็บเหมือนสามวันก่อนด้วยซ้ำ ข้ายังมีหมอหลิวและทหารอีกเป็นกองทัพอยู่เป็นเพื่อน แต่ท่านอ๋องไม่มีใครเลย ท่านไปตามหาท่านอ๋องเถอะนะ ข้าขอร้อง”“แต่..”“ถ้าข้อขอร้องแล้วท่านไม่ทำตาม ก็ถือว่านี่เป็นคำสั่งของข้าก็แล้วกัน ถ้าเจอท่านอ๋องแล้วเขาตำหนิท่าน ท่านก็บอกไปเลยว่าข้าบังคับท่าน ข้าขู่จะฆ่าตัวตายถ้าท่านไม่ทำตาม แค่นี้ท่านอ๋องก็ทำอะไรท่านไม่ได้แล้ว”“ไปเถอะท่านเล่ย ข้าจะดูแลพระชายาแทนท่านเอง” หมอหลิวเป็นห่วงสุขภาพของพระชายามากกว่าสิ่งอื่นใด เขาอยากให้นางหายป่วยทั้งร่างกายและจิตใจ จึงยอมเห็นด้วยกับสิ่งที่นางต้องการ“ท่านแน่ใจเหรอหมอ
สลักรักอ๋องนักรบ 59
วิญญาณเร่ร่อนที่ยังไม่ได้กลับเข้าร่างรีบเช็ดน้ำตา แล้วเดินตามสตรีที่ชื่อป้าสี่ไปติดๆ “ถ้าข้าฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ข้าจะทำตัวดีๆ กับท่าน และจะรักท่านให้มากๆ เรื่องเก่าที่เคยบาดหมางใจข้าจะลืมมันไปให้หมด ท่านรีบกลับมาหาข้านะ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกินหรงซาน” ฮือๆๆ ฮือๆๆ“ฮือๆๆ หรงซาน..”“พระชายา พระชายาขอรับ” จวงเล่ยและหมอหลิวต่างรู้สึกตื่นเต้นยินดี รีบถลาไปที่เตียงนอน เมื่อสตรีที่นอนไร้ลมหายใจมาตลอดห้าวันเปล่งเสียงที่แหบแห้งออกมา“หรงซาน ฮึกๆๆ”“พระชายาขอรับ” หมอหลิวแตะแขนสตรีที่เรียกหาสามีพร้อมกับเสียงสะอื้นให้รู้ตัว แล้วใช้ปลายช้อนตักน้ำในถ้วยหยอดใส่ปากให้พอมีความชุ่มชื้นอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวนางจะสำลักเฟิ่งต้าชวี่กลืนกินความสดชื่นอันน้อยนิดนั้นด้วยความชุ่มคอ รู้สึกว่าลำคอของตัวเองมีแต่รสชาติยาที่ขมปร่าเคลือบเอาไว้ หลังจากนั้นก็เริ่มรู้สึกเจ็บแผลที่บริเวณทรวงอก แต่ก็ไม่ได้เจ็บมากเหมือนตอนแรกที่โดนแทงนางลืมตาขึ้นเต็มตาแล้วมองไปรอบๆ เมื่อไม่เห็นคนที่ใจปรารถนาอยากจะเห็นก็เอ่ยปากถามบุรุษท
สลักรักอ๋องนักรบ 58
ทิศใต้ แคว้นต้าหมิงณ ริมลำธารข้างๆ โขดหินก้อนใหญ่ ยังมีวิญญาณของสตรีนางหนึ่งกอดเข่าน้ำตาริน ด้วยความแค้นเคืองใจอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานานห้าวันแล้ว ไม่ใช่ว่านางอยากจะนั่งอยู่ตรงนี้ แต่เพราะนางไปไหนไม่ถูกต่างหาก นางกำลังหลงทางอยู่กลางป่า ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนสุดท้ายก็กลับมาที่เดิมอีก นางอยากเจอหน้าสามีใจจะขาดอยู่แล้ว แต่ทำไมนางต้องหลงวนเวียนอยู่ในป่าแห่งนี้ด้วย“ท่านมัจจุราชชชช..” นางตะเบ็งเสียงเรียกหาพญายมราชสุดเสียงด้วยความโกรธสุดขีด “ถ้าท่านไม่ออกมาพบข้า ข้าจะสาปแช่งท่าน ข้าจะฟ้องต่อสวรรค์ว่าท่านทำงานผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำอีก คนที่ทำงานชุ่ยๆ แบบท่านต้องถูกปลดสถานเดียว ท่านทำ”“พอได้แล้ววิญญาณรนิดา หยุดต่อว่าต่อขานข้าสักที ครั้งนี้ที่เจ้าต้องกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนไม่ใช่ความผิดของข้านะ เป็นเพราะเจ้าตกใจจนวิญญาณเตลิดออกจากร่างเองต่างหาก ถ้าเจ้าตั้งสติให้ดีเจ้าก็จะกลับเข้าร่างของเจ้าได้” เสียงของพญายามัจจุราชดังก้องไปทั่วผืนป่า แต่ไม่มีการปรากฏกายให้เห็นคนที่ตัดพ้อต่อว่าลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ ถึงแม้จะไม่เห็นร่างของอีกฝ่ายแต่ก็ถามต
สลักรักอ๋องนักรบ 57
ตำหนักโบตั๋น“ซางกงลี่เจ้ารู้หรือไม่ว่าวันนี้ฝ่าบาทจะเสด็จตำหนักไหน”ซางกงลี่ไม่กล้าตอบคำถามของพระนาง ได้แต่ทำท่าอึกอัก“คงเป็นตำหนักดอกเหมยสินะ”“เพคะพระมเหสี”“มันน่าเศร้าจริงนะ ข้าคือจอมนางคู่บัลลังก์ของต้าหมิง แต่คนที่ได้รับความรักจากเจ้าของบัลลังก์อย่างแท้จริงกลับเป็นซู่เฟย ช่างน่าขายหน้ายิ่งนัก” มันเจ็บปวดที่หัวใจเหลือเกิน บุรุษที่นางหลงรักและทำดีกับนางมาตลอด แท้จริงแล้วไม่ได้มีใจให้นางเลยสักนิด หัวใจทั้งดวงของเขากลับไปอยู่กับซู่เฟยที่ไร้สกุลคนนั้นจนหมดสิ้น“อย่าตรัสเช่นนั้นสิเพคะพระมเหสี นางยังเด็กและยังใหม่อยู่เท่านั้น อีกหน่อยนางก็จะถูกลืม แต่พระองค์ยังคงเป็นที่หนึ่งและเป็นคนที่ฝ่าบาทไม่ลืมแน่นอนเพคะ” ซางกงลี่ปลอบใจเจ้านายที่นางรักและเทิดทูนเหนือชีวิต“ไม่ลืมแต่ไม่รัก สู้ให้เขารักข้าสักครั้งยังจะดีกว่า ข้าก็มีหัวใจนะ ข้าอยากได้รับความรักเหมือนพระราชเทวีบ้าง”“แต่ฝ่าบาทดีกับพระองค์มากนะเพคะ” ซางกงลี่รับใช้รองพระบาทพระมเหสีมาตั้งแต่เริ่มเ
สลักรักอ๋องนักรบ 56
“ท่านอยากจะบอกอะไรกับข้ากันแน่หมอหลิว.. ท่านจะบอกว่าชายาของข้าตายแล้วใช่ไหม!” ตะคอกถามบุรุษวัยกลางคนที่ยืนตัวสั่นไม่ยอมตอบคำถาม“ยกโทษให้ข้าด้วย แต่พระชายาไม่มีทางฟื้นขึ้นมาแล้วท่านแม่ทัพ” แม้จะกลัวแสนกลัวแต่หมอหลิวก็พูดออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “ท่านควรพานางกลับไปทำพิธีที่เมืองหลวงนะขอรับ”“ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น! จนกว่าข้าจะได้ฆ่าไอ้ฉงเฉินและพวกของมัน หนึ่งชีวิตของชายาข้าต้องแลกด้วยชีวิตของพวกมันเจ็ดชั่วโคตรถึงจะสาสม” น้ำตาที่แห้งเหือดไปได้สามวันเริ่มหลั่งออกมาด้วยความเจ็บปวดหัวใจ “จวงเล่ย เจ้าจัดการมันไปแล้วใช่ไหม”“มันตายอย่างสงบอยู่ในคุกตั้งแต่สามวันที่แล้วแล้วขอรับ” หลังจากพาพระชายากลับมาจากชายป่าวันนั้น เขาก็ได้รับคำสั่งให้ไปฆ่านักฆ่าที่พากลับมาด้วยทันที เขารีบไปทำตามอย่างไม่รอช้า“ดี เจ้าอยู่ดูแลทางนี้แทนข้าที อีกเจ็ดวันถ้าข้าไม่กลับมาให้รองแม่ทัพเผยเคลื่อนทัพกลับเมืองหลวง ทิ้งคนส่วนหนึ่งไว้ดูแลร่างของพระชายา ส่วนเจ้าพาคนที่มีฝีมือไปตามหาร่างของข้าให้พบ แล้วนำกลับมาฝังคู่กับพระชายาของข้าที่นี่”กระโจมแห่งนี้คือที่ที่เขาและนางใช้ชีวิตคู่คลอเคลีย
สลักรักอ๋องนักรบ 55
“ข้าโดนหลอก” นางเริ่มไม่ได้ยินคำพูดของเขาและรู้สึกหายใจติดขัดมากขึ้นทุกที ชีวิตของนางคงสิ้นสุดลงแค่นี้ นางคงต้องจากเขาไปแล้วสินะ ทำไมมันรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจมากกว่าตรงบาดแผลอีกนะ “อย่าร้องไห้สิ” นางพยายามอ้าปากกว้างๆ เพื่อรับอากาศแต่ก็มีน้อยเหลือเกิน“เจ้าก็อย่าทำให้ข้ากลัวสิ ทำใจดีๆ ไว้นะ ข้าจะพาเจ้าไปรักษาตัวที่กระโจม”“อย่า” นางห้ามเสียงแผ่ว มองใบหน้าดุดันชวนหลงใหลของเขาแล้วคลี่ยิ้มละมุน เอื้อมมืออันสั่นเทาจับแก้มที่เริ่มมีหนวดเคราขึ้นมาใหม่และเปียกชื้นไปด้วยน้ำตา “ท่านห้ามนอกใจข้านะ” นางห้ามตามความรู้สึกและอยากบอกรักเขาสักครั้งก่อนจากกันชั่วนิรันดร “เพราะข้าระ..” เลือดก้อนใหญ่ทะลักออกมาจากปากของนางก่อนที่นางจะเอ่ยคำว่ารักชัดๆ ออกมา“ต้าชวี่!!!.. ไม่!!! เจ้าอย่าทิ้งข้าไปแบบนี้” ร่างสูงใหญ่ที่ไม่เคยเกรงกลัวศัตรูเรือนแสน ร้องไห้โหยหวนด้วยความเจ็บปวดเมื่อร่างบางในวงแขนได้ทิ้งเขาไปแล้ว“รีบพาพระชายากลับไปที่ค่ายก่อนเถอะขอรับ บางทีหมอหลิวอาจจะช่วยนางได้” จวงเล่ยเ
Maaari mong magustuhan
ชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน18.1K viewsภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง11.7K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว200.1K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล558.5K viewsสามีข้าหาใช่ตัวร้ายอีกต่อไป
องค์หญิงโนเนม1.7K viewsชายาของท่านอ๋องจวนร้าง
Lovedee2.9K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน9.2K viewsไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ
รอยหยัก - หนิงอัน2.5K views
