LOGINShare
บทที่ (6.2).5 ไม่ต้องรีบร้อน รอไส้เดือนมันดิ้นเมื่อถูกขี้เถ้า
Last Updated:
2025-07-16 16:20:03
Latest chapter
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ (6.2).5 ไม่ต้องรีบร้อน รอไส้เดือนมันดิ้นเมื่อถูกขี้เถ้า
เป็นเจินเจินที่เดินมาจากด้านหลัง แทรกตัวผ่านเจียงเยี่ยนฟางออกมา แล้วลงมือตบหน้าจูหลิงเพื่อสั่งสอนอีกฝ่ายแทนเจ้านายตนเอง!"จูหลิง เจ้าเป็นเพียงสาวรับใช้ กล้าเสียมารยาทก็แล้วไป แต่ยังหมิ่นเบื้องสูงไม่เลิก เป็นข้าที่ตบสั่งสอนแทนการถูกตัดหัวเสียบประจานของเจ้า ก็ควรขอบคุณแล้ว!" เจินเจินกางแขนกันเจ้านายตนเองไว้ ใครหน้าไหนจะผ่านเข้าไปก็ต้องสังหารนางให้ตายก่อน แล้วค่อยเหยียบศพนางก้าวเข้าไปในเรือน!"..." กู่เยว่ชิงได้ฟังก็สูดหายใจเข้าลึก เกิดความกลัวขึ้นมาในใจ รีบเข้าไปดึงสาวใช้ของตนเองกลับมา พลางเงยหน้ามองเจียงเยี่ยนฟางอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ที่ผ่านมาสตรีผู้นี้ต่างอยู่อย่างสงบเสงี่ยมไม่เรียกร้องสิ่งใด ท่าทางที่เจอแต่ละครั้งก็อ่อนหวานระคนขี้กลัว ดั่งนกน้อยที่ตกจากรังเจอเข้ากับฝูงงู แม้นางจะตัวสูงแต่กลับดูบอบบางอยู่ตลอดเวลา ในตอนที่ท่านอ๋องไล่นางมาอยู่เรือนด้านหลัง นางก็มาอยู่โดยไม่ปริปากบ่นแม้ครึ่งคำ วันนั้นพอถูกใช้ให้ไปต้มน้ำแกงไม่ต่างจากสาวใช้คนหนึ่ง ก็ยังยินยอมทำตามอย่างว่าง่ายอยู่เลยพวกคนใช้ในจวนเองก็ต่างพูดกันให้ทั่วว่า คุณหนูใหญ่เจียงผู้นี้คงรู้ว่าตนไม่มีอำนาจเพียงไร ถึงได้อยู่อย่างเจีย
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ (6.2).4 ตบสั่งสอน
"เปิด..." เสียงคนด้านนอกดังแว่วเข้ามาเจียงเยี่ยนฟางที่เดินมารออยู่ก่อนแล้ว ก็ดึงประตูเรือนเปิดออกโดยไม่รอให้ใครมาทุบประตูให้หนวกหูอีก"พี่หญิง" นางทำความเคารพสตรีหน้าเรือนก่อนเป็นอันดับแรก สีหน้าและน้ำเสียงค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นกังวลใจ "ไม่ทราบว่าพี่หญิงมีเรื่องอะไรให้น้องสาวคนนี้ช่วยเหลือหรือเจ้าคะ ถึงได้พาคนมาดึกดื่นเช่นนี้""น้องหญิงเจียง เจ้าเห็นความเชื่อใจของข้าเป็นสิ่งใดกัน ทั้งที่... ทั้งที่ข้าเอ็นดูเจ้าขนาดนั้น" กู่เยว่ชิงพูดไปก็เช็ดน้ำตาไป ดวงตาก็เหลือบมองไปด้านหลังตนเองตลอดเวลาเจียงเยี่ยนฟางก็ทำทีเป็นมองไม่เห็นว่าเหมือนนางกำลังรอใครบางคนให้มาถึงอยู่ ในเมื่ออีกฝ่ายเสแสร้งได้แนบเนียน นางเองก็ทำได้เช่นกัน เวลานั้นก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากอกเสื้อ ขึ้นมาปิดใบหน้าเลียนแบบอีกฝ่าย "พี่หญิง ท่านพูดเรื่องอะไรกันเจ้าคะ""อย่ามัวเสียเวลาเลยเพคะพระชายา" จูหลิงที่ยืนประคองเจ้านายไว้ก็พูดไปปลอบไป ครั้นจบประโยคนั้นก็หันไปสั่งสาวใช้ที่มาด้วยกันอีกกลุ่มใหญ่ว่า "ค้นเรือน!""เดี๋ยว!" เจียงเยี่ยนฟางยืดตัวเต็มความสูงพลางยื่นมือขวางทางเข้าไว้ แผ่นหลังเหยียดตรง โยนผ้าเช็ดหน้าทิ้งไปที่อื่น น้ำเสียงเอง
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ (6.2).3 หาเรื่องกันไม่ว่างเว้น
กระทั่งคืนวันต่อมา เจินเจินก็ได้ยินข่าวว่าท่านอ๋องแอบส่งคนไปตามหมอสวี่เข้ามาทางประตูหลัง มารักษาอาการท้องร่วงให้พระชายากู่และคนในเรือนเอินทั้งหมด!เจินเจินพอได้ยินเรื่องนี้แล้วก็รีบรุดไปดูด้วยตาของตนเองว่าเรื่องที่นางได้ยินจากคนใช้ในจวนเป็นความจริงหรือไม่ ครั้นมาถึงเรือนเอินแล้วก็ได้ยินพระชายากู่โวยวายเสียงดังออกมาว่า"ยาพิษที่ทำให้ท้องร่วงพวกนั้นเจ้าเก็บดีหรือไม่ เหตุใดพวกเราถึงโดนไปด้วย!""หม่อมฉันเก็บดีแล้วนะเพคะพระชายา" จูหลิงน้ำเสียงสั่น เมื่อวานนางเพิ่งจะถูกลดเบี้ยของเดือนนี้ไป วันนี้ก็ดันเกิดเรื่องขึ้นอีกแล้ว"แล้วเหตุใดข้าถึงท้องร่วง น่าขายหน้ายิ่งนัก พี่ลี่หยางจะมองข้าอย่างไร! เจ้ามันไม่ได้เรื่อง!" สิ้นเสียงของกู่เยว่ชิงก็มีเสียงของแตกตามมาไม่หยุด"พระชายา ทรงเย็นพระทัยก่อนเพคะ บางที บางทีอาจเป็นพวกของกินที่ห้องครัวเตรียมมาให้ไม่สะอาด จึงทำให้พวกเรา..." เสียงของจูหลิงขาดห้วงไม่เป็นประโยค ด้วยเพราะวิ่งหลบของที่ถูกปามาใส่"เจ้าคิดว่าจะหลอกผู้ใดกัน!" กู่เยว่ชิงตะโกนเสร็จก็หอบหายใจด้วยความเหนื่อย ต่อให้อาหารถูกเตรียมมาไม่ดีแล้วเหตุใดท่านอ๋องทรงไม่เป็นอะไร คนในเรือนอื่นก็ไม่เป็นอะ
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ (6.2).2 เอาคืนทีละนิด
ด้านเจินเจินไม่ได้สนว่าใครเพิ่งจะตกน้ำไป นางพยายามประคองร่างในมือดันขึ้นไปบนสะพานแทน ปากพร่ำถามว่าพระชายาเป็นอย่างไรบ้างอยู่หลายครั้ง และพอส่งคนขึ้นไปได้แล้ว นางถึงได้ปีนตามขึ้นไป"ไปช่วยนางขึ้นมา!" เซียวลี่หยางหันไปบอกเติ้งอู๋ที่ยังคงยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนเติ้งอู๋พอถูกสั่งก็ปลดอาวุธประจำกายวางไว้ ก่อนจะลงน้ำไปเพื่อช่วยกู่เยว่ชิงขึ้นมาจูหลิงที่กำลังรออยู่บนสะพานรีบหันไปบอกให้สาวใช้อีกสองคนไปเอาน้ำชากับผ้าคลุมที่อยู่ในศาลามาเตรียมรอเจ้านาย"พระชายา ทรงเป็นอย่างไรบ้างเพคะ" เจินเจินยังคงถามย้ำอีกรอบ รีบกวาดตามองดูตามร่างกายของคนตรงหน้าที่ฟุบอยู่กับพื้นสะพานให้แน่ใจอีกที"..." เจียงเยี่ยนฟางที่ยังไอไม่หยุดก็ยกมือโบกไปมาแทนคำตอบ พอรับรู้ได้ว่ามือตัวเองสั่นขนาดไหนก็รีบลดมือลง แล้วใช้มืออีกข้างเท้าพื้นให้ตัวเองลุกขึ้นมานั่งให้ดี ๆ แทนจังหวะต่อมาเติ้งอู๋ก็พาคนขึ้นมาจากสระบัวได้แล้ว จูหลิงที่ปาดเข้าไปประคองกู่เยว่ชิงก็รีบยกมือลูบแผ่นหลังให้เจ้านายตนเองเพื่อไอเอาน้ำออกมาให้หมด"พี่หญิงกู่ ท่านเป็นอะไรหรือไม่ ขอโทษด้วย เมื่อครู่ไม่ทันระวังดึงท่านแรงไปหน่อย ไม่คิดว่าท่านที่ยื่นมือมาช่วยจะไม่เกร
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ (6.2).1 แผนของเจ้า ข้าช่วยให้สำเร็จแล้ว
บทที่ 6.2คราสองพอเลย!"พระชายา พระชายาเพคะ!" เจินเจินนั่งลงที่พื้น พยายามมองหาคนที่หล่นลงไปในน้ำ ยิ่งบริเวณนี้กลีบดอกบัวแน่นหนา ทำให้ร่างของอีกฝ่ายกลืนหายไปจนแทบมองไม่เห็น ซ้ำยังไม่ลอยขึ้นมาเหนือน้ำ หรือพยายามตะเกียกตะกายตัวขึ้นมาพอให้เจินเจินสามารถคว้ามือไปจับได้ มีแต่จมหายไปราวกับเจ้าตัวเป็นก้อนหินก็ไม่ปานพลันนั้นเจินเจินก็รู้สึกว่ามีใครมายืนข้างตนเองเลยเงยหน้าขึ้นไปมอง พอพบว่าเป็นเติ้งอู๋ ดวงตาจึงเต็มไปด้วยคำถามว่า จะให้ทำอย่างไร 'ไหนว่ามิอาจให้พระชายาเจียงตายได้อย่างไรเล่า หรือถ้าเป็นอุบัติเหตุก็ไม่เป็นไรงั้นหรือ'เติ้งอู๋แม้จะมีสีหน้าเคร่งขรึมดังเดิม ทว่าก็เอาแต่เฝ้ามองดูฟองอากาศเล็ก ๆ ผุดขึ้นมาเหนือผิวน้ำที่ซ่อนอยู่ระหว่างใบบัวไม่ละสายตา ด้วยไม่รู้ว่าคุณหนูใหญ่เจียงเป็นคนของผู้ใด แต่ก่อนหน้านี้ก็เคยคุยกับท่านอ๋องไปแล้วว่า ยังไม่สามารถให้นางตายได้ เพราะหากนางเป็นคนของฮ่องเต้จริง แล้วเกิดตายขึ้นมา ฮ่องเต้ก็คงประโคมข่าวดวงกินเจ้าสาวของท่านอ๋องออกไปอีกครามิหนำซ้ำอาจบานปลายถึงขั้นยกเรื่องความสะเพร่าของคนในจวนอ๋องที่ทำให้คุณหนูใหญ่เจียงตาย มาเป็นข้ออ้างในการลงโทษเจ้านายของตนก็ได้ส
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ (6.1).5 ไหนเลยจะให้แผนของนางสำเร็จ
ในตอนนั้นจูหลิงก็เดินเข้ามาพร้อมกับกาน้ำชาที่เพิ่งไปชงมาใหม่ นางเดินเข้าไปรินชาให้เจียงเยี่ยนฟางและเจ้านายตนเอง ก่อนจะถอยออกไปรอข้าง ๆ ดวงตาก็จ้องมองดูพระชายาพระนางใหม่ของจวนดึงมือออกจากมือของเจ้านายตน แล้วยกจอกชาขึ้นไปดื่มโดยไม่ยอมเปิดผ้าปิดหน้าออกดี ๆ อีกฝ่ายเพียงแค่ใช้มือข้างหนึ่งเลิกผ้าขึ้นเปิดทางเท่านั้น แต่กิริยาท่าทางกลับน่ามอง ไม่เหมือนข่าวลือด้านนอกเลยสักนิดด้านเจียงเยี่ยนฟางพอยกชาขึ้นดื่มแล้ว ก็จงใจดื่มชาจนหมดจอกในรวดเดียว ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร ครั้นดื่มจนหมดแล้วก็ได้กลิ่นหอมของใบชาชั้นดีที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในปาก "วันหลังชาชั้นดีเช่นนี้ พี่หญิงไม่ต้องนำมาชงให้เยี่ยนฟางดื่มก็ได้เจ้าค่ะ ข้าเคยชินแต่ชาดาษดื่นที่หาได้ในร้านข้างทาง เกรงว่าจะเสียของเปล่า ๆ""ไม่ลำบาก ๆ จวนอ๋องจะขาดตกบกพร่องในการดูแลเจ้าได้อย่างไร" กู่เยว่ชิงคราวนี้รอยยิ้มหดลงเล็กน้อย หลุบตามองจอกชาที่ว่างเปล่าในมือเจียงเยี่ยนฟาง"..." ด้านจูหลิงที่มองเจียงเยี่ยนฟางอยู่ก่อนแล้วก็มีสีหน้าสับสน พลันนั้นที่เจ้านายหันมามอง นางก็แอบส่ายหน้าเล็กน้อยส่งกลับไปเพราะรู้ตัวว่าตนเองหันมองจูหลิงนานเกินไปแล้ว กู่เยว่ชิงจึงแสร้งพ
You may also like
ยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง34.2K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู734.8K viewsเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน104.3K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน22.0K viewsวาสนานี้เป็นของข้า
วอลจู2.6K viewsย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว
คุณธิดา7.4K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่150.8K viewsพระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่!
ไฉ่เลี่ยงหรง2.6K views
