บทที่ 371

เขาไม่ได้ใส่กางเกง! กางเกง!

“อ๊ากกกก!”

บาปกรรมจริง ๆ

ไป๋จิ่งหยวนร้องโวยวายราวกับหมูที่โดนเชือด ก่อนจะรีบดึงเสื้อผ้าจากด้านข้างมาคลุมเอาไว้อย่างรวดเร็ว

หญิงสาวแปลกหน้าเองก็ตกใจไม่ต่าง เธอนั่งยอง ๆ ลงกับพื้นแล้วใช้มือกุมหัวด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา

ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตู ไป๋จิ่งหยวนจึงหยุดร้อง แต่ก่อนที่จะตอบก็ได้ยินเสียงจากคนข้างนอกถามเข้ามา “มีใครอยู่ข้างในไหมครับ? ขอเข้าไปได้หรือเปล่า?”

เสียงของผู้ชายอีกคน

ไป๋จิ่งหยวนสับสนเล็กน้อย

แต่ก่อนที่จะเปิดประตูก็มีมือเล็ก ๆ คว้าที่ข้อเท้าของเขาเอาไว้ก่อน

หญิงสาวก้มหน้าทว่าจับขาของเขาเอาไว้แน่น ดวงตากลมของเธอเต็มไปด้วยความมืดมัว

“อย่านะ...” เธอขอร้อง “อย่าเปิดประตู อย่าบอกว่าฉันอยู่ที่นี่...”

“ว่าไงนะ?” ไป๋จิ่งหยวนดูมึนงง “เกิดอะไรขึ้น?”

“ขอร้องล่ะค่ะ”

เสียงเคาะจากด้านนอกเริ่มดังขึ้น

ไป๋จิ่งหยวนไม่มีเวลาคิดมากนัก ก่อนที่คนด้านนอกจะเตะประตูเปิดออก เขาเลือกที่จะฉีกเสื้อผ้าที่คลุมร่างตัวเองออกอย่างรุนแรง แล้วกดหญิงสาวลงกับพื้นทันที

มือใหญ่ของเขาวางอยู่บนหลังของเธอไม่ให้มันสัมผัสไปกับพื้นเย็น ๆ โดยตรง

ร่างกายที่แข็งแรงกำยำของเขากำล