เสียชื่อเสียง

5

เสียชื่อเสียง

          หลังจากการสัมภาษณ์ในครั้งนั้นเพียงไม่กี่ชั่วโมง ข่าวของตะวันกับโยเกิร์ตก็ถูกพูดถึงไปทั่วในโลกโซเชียลมีเดีย

          “ตะวันเห็นข่าวหรือยัง ทำอะไรลงไป” ผู้จัดการส่วนตัวหยิบโทรศัพท์มาให้พระเอกหนุ่มดู

          “เอ้าทำไมกลายเป็นผมเป็นคนไม่ดีไปเสียล่ะ ทั้งที่เรื่องนี้ผมไม่ได้เริ่มเลย โยเกิร์ตพูดเองเออเองคนเดียว”

          ตะวันตกใจเมื่อได้เห็นคนในโซเชียลรุมด่าว่าเขา ว่าเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวเจ้าชู้ หลายใจ และต่างพากันให้กำลังใจโยเกิร์ต

          “ตะวันแกทำอะไรไม่คิด ตะวันไม่ผิดที่พูดความจริง แต่ผิดที่พูดช้าไป และมาพูดเอาตอนนี้”

          ชิงชิงไม่อยากต่อว่าอะไรนักแสดงหนุ่มให้มากกว่านี้ เพราะกลัวจะทำให้ตะวันยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่

         “ผมขอโทษด้วยครับพี่ แต่ผมแค่อยากให้เรื่องนี้มันจบๆเสียที” ตะวันยกมือขอโทษผู้จัดการส่วนตัว

          “ตะวันเอ๋ย เตรียมรับบทหนักได้เลย ผู้จัดคงต้องเรียกแกเข้าไปคุยแน่ๆ”

          ชิงชิงเป็นคนที่ดูแลตะวันตั้งแต่วันแรกที่เข้าวงการ เธอเป็นสาวประเภทสองที่มีความสามารถรอบด้าน ตอนนี้เธอก็กำลังหาวิธีที่จะช่วยกู้ชื่อเสียงของตะวันกลับคืนมาให้ได้

          “อลิสฝีมือเธอใช่ไหม”

          มาวินยื่นโทรศัพท์ให้อลิสดู เพราะกระแสข่าวบันเทิงที่กำลังมาแรงตอนนี้ คือข่าวของตะวัน เขากลายเป็นผู้ชาย เจ้าชู้ หลายใจ และโดนบรรดาพวกนักเลงคีย์บอร์ดกำลังรุมด่ากันอย่างสนุกปาก

          “ทำไมเธอคิดว่าฉันเป็นคนทำ พี่ตะวันเขาเป็นคนออกมาให้สัมภาษณ์เอง ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”

          อลิสปฎิเสธ แล่รอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงสาว แสดงถึงความสะใจมาก ที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่ต้องการ

          “เรารู้ว่าเธอต้องอยู่เบื้องหลัง พอเถอะอลิส ไข่มุกมันอาจไม่ได้ชอบที่เธอทำร้ายคนที่เพื่อนรักแบบนี้ก็ได้”

          มาวินไม่เห็นด้วยและยังไม่ละความพยายามที่จะห้ามเพื่อน เพราะเวรมันต้องระงับด้วยการไม่จองเวร

          “มาวินนายรู้ไหม ว่าตั้งแต่ฉันรู้จักกับพี่ตะวัน ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะพูดถึงไข่มุก เหมือนเขาไม่เคยมีเพื่อนเราอยู่ในความทรงจำเลย”

          อลิสกำมือแน่นด้วยความแค้น เธอรอฟังว่าชายหนุ่มจะพูดถึงเพื่อนเธอบ้างแต่เขาไม่เคยพูดเลยแม้แต่ครั้งเดียว

          “ตอนนี้ชื่อเสียงเขาก็เสียแล้ว หยุดเถอะอลิส”        มาวินขอร้อง

          “ได้ ฉันจะหยุดเรื่องชื่อเสียง แต่เรื่องอื่นยังไม่จบ”

          “อลิสเธอหมายความว่าอะไร” มาวินไม่เข้าใจว่าเพื่อนของเธอกำลังจะทำอะไรต่อไป

          “อย่ารู้เลย ยิ่งรู้นายก็ยิ่งมาสบายใจ เราเลือกแล้วที่จะทำ เราก็จะทำให้ถึงที่สุด”

          อลิสไม่รอฟังในสิ่งที่มาวินจะพูดต่อ เพราะเธอมีแผนทุกอย่างอยู่ในใจอยู่แล้ว และทุกอย่างก็กำลังไปได้สวย

         “อลิสรู้เรื่องหรือยัง”

มูมู่ผู้จัดการส่วนตัวรีบเข้ามารายงานนักแสดงสาวที่เพิ่งมาถึงกองถ่าย

“เรื่องอะไรคะ”

“ก็เรื่องคุณตะวัน ที่ออกมาให้สัมภาษณ์เรื่องโยเกิร์ตไง” มูมู่ทำท่าซุบซิบ

“อ๋อ เห็นแล้วค่ะ งานนี้จะดับเลยไหมคะ” อลิสถาม เพราะคิดว่ามูมู่ต้องอ่านเกมออกว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“ไม่รู้เหมือนกัน แต่คนไทยก็ลืมง่าย รวมทั้งลืมดาราที่มีชื่อเสียไปตลอดกาลเลย”

อลิสกอดอกยิ้มอย่างมีความสุข อย่างน้อยวันนี้เธอก็ทำให้ชายหนุ่มทำลายชื่อเสียงตัวเองด้วยตัวของเขาเอง

“อลิส”

เสียงเรียกชื่อที่เธอแสนจะคุ้นเคย ไม่ใช่ใครที่ไหน ตะวันนั่นเอง

“เดี๋ยวพี่ไปดูเสื้อผ้าให้ก่อนนะ”

มูมู่เห็นว่าทั้งคู่น่าจะอยากคุยกันเป็นการส่วนตัวมากกว่า จึงขอตัวเดินไปเตรียมเสื้อผ้าที่ต้องใส่ให้นักแสดงสาว

“พี่ทำตามที่อลิสต้องการแล้วนะ”

 ชายหนุ่มย้ำอีกครั้งถึงแม้จะรู้อยู่แล้ว ว่าหญิงสาวคงรู้เรื่องจากข่าวที่กำลังดัง

“คืนนี้อลิสขอไปดื่มไวน์ที่ห้องห้องพี่ตะวันได้ไหมคะ”

นางเอกสาวไม่พูดถึงข่าว แต่กลับบอกว่าคืนนี้เธอไปที่ห้องของชายหนุ่ม ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ตะวันรู้สึกมีความสุข ที่เขาทำให้อลิสพอใจ

“ยังไม่มืดเลย เราไปหาวัดนอกเมืองทำบุญกันดีไหมคะ”

หญิงสาวชวนดาราหนุ่มไปทำบุญ เพราะอลิสจำได้ ไข่มุกเคยบอกว่าเธอกับตะวันชอบไปทำบุญที่วัดไหนด้วยกัน

“ดีเหมือนกันพี่ไม่ได้ไปทำบุญมานานแล้ว” ดาราหนุ่มเห็นด้วย

“แล้วเราจะไปวัดไหนกันดีคะ” หญิงสาวอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะไปวัดที่ไข่มุกเคยเล่าให้ฟังไหม

“พี่คิดไม่ออกเลย ส่วนมากก็ไปตามที่คุณพ่อคุณแม่พาไป” ดาราหนุ่มตอบตามความจริง

“ถ้าอย่างนั้นไปวัดที่อลิสเลือกแล้วกันนะคะ”

“ได้เลยครับผม”

หญิงสาวบอกทางเพื่อไปยังวัดที่ไข่มุกเคยเล่าให้เธอฟัง ว่าตะวันชอบพาเธอไป

“ตรงนี้อลิสไม่แน่ใจว่าเราต้องเลี้ยงซ้ายหรือขวาค่ะ”

ความจริงแล้งนางเอกสาวรู้ทาง แต่แกล้งทำเป็นถาม เพราะอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะบอกทางถูกไหม

“เอาไงดี เลี้ยวขวาไปก่อนนะ รถหลังตามมาติดเลย” ตะวันทำท่าจะเลี้ยวขวา

“เลี้ยวซ้ายค่ะ” อลิสตะโกนเสียงดังอย่างตกใจ

“เอ้าไหนว่าจำไม่ได้ พอดีอลิสนึกขึ้นได้พอดีค่ะ”

หญิงสาวแก้ตัวทันควัน จนชายหนุ่มไม่สงสัยอะไรเลย เพราะคิดว่าผู้หญิงส่วนมากก็ชอบจำทางไม่ได้อยู่แล้ว

“ถึงแล้วค่ะ”

ทั้งสองคนพากันมาถึงที่วัด อลิสเดินนำหน้าตะวันเข้าไปในโบสถ์เพื่อไหว้พระประธาน และข้างในยังมีการถวายสังฆทานอีกด้วย

“อลิสมาวัดบ่อยเหรอครับ ดูชำนาญเชียว” ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นท่าทางที่คล่องแคล่วของนางเอกสาว

“บ่อยค่ะ แต่เป็นวัดแถวบ้าน เพราะอลิสกับแม่ไม่มีรถ ส่วนมากก็นั่งแต่รถโดยสารประจำทางเอา”

ใบหน้าที่ดูถอดสีทันทีเมื่อหญิงสาวพูดถึงเรื่องราวของเธอกับแม่ ก่อนที่เธอจะได้เข้าวงการบันเทิง

“แล้วตอนนี้ซื้อรถให้แม่หรือยังล่ะ”

“จะเอาเงินที่ไหนมาซื้อคะพี่ตะวัน รถที่อลิสใช้อยู่ก็รถของพี่มูมู่เขาให้ยืม คงต้องรอค่าตัวเรื่องนี้ก่อน ถึงจะได้ซื้อเป็นของตัวเอง”

อลิสส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม เพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าภายในใจของเธอเศร้าหมองเพียงไหน

“อลิสเก่งจัง สามารถส่งตัวเองจนเรียนถึงมหาวิทยาลัย” ตะวันชื่นชม

“ไม่เก่งหรอกค่ะ มีเพื่อนคนนึง คอยช่วยเหลืออลิส         ทุกเรื่อง แม้กระทั่งออกค่าลงทะเบียนให้”

“เพื่อนคนไหน ทำไมมีน้ำใจแบบนี้ วันหลังพาพี่ไปรู้จักบ้างนะ” ตะวันทำท่าตื่นเต้น ที่โลกใบนี้ยังมีคนที่มีน้ำใจแบบนี้อยู่

“เธอตายแล้วค่ะ”

“เอ้า” ชายหนุ่มทำท่าตกใจ

“เธอฆ่าตัวตาย”

หญิงสาวพูดแบบเน้นทั้งประโยคเผื่อมันจะทำให้พระเอกหนุ่มยอมพูดอะไรออกมา

“ไม่น่าเลย คนดีมีน้ำใจแบบนี้ แต่สังคมตอนนี้ข่าวการฆ่าตัวตายมีบ่อยจริงๆ ลูกสาวเพื่อนของคุณพ่อพี่ ก็ฆ่าตัวตายเหมือนกัน”

“เธอชื่ออะไรคะ” อลิสเผลอกระชากเสียงด้วยความตื่นเต้น

“พี่จำไม่ได้ เคยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง ส่วนมากครอบครัวน้องเขาจะมาที่บ้านพี่บ่อย แต่พี่อยู่แต่คอนโดไม่ค่อยได้กลับบ้าน เออ...แล้วทำไมอลิสต้องตื่นเต้นตกใจแบบนั้นด้วย”

ตะวันถามด้วยความแปลกใจ ที่เห็นนางเอกสาว สนใจขึ้นมาทันที ว่าลูกสาวเพื่อนของพ่อตะวันชื่ออะไร

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่อลิสฝังใจกับเรื่องนี้มาก เวลาได้ยินว่าใครฆ่าตัวตายใจคอไม่ดีทุกทีเลยค่ะ”

หญิงสาวแก้ตัวอย่างฉับไว เพราะเธอเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี

“มาๆ พี่กอดปุ๊บใจคอจะดีขึ้นทันที”

พระเอกหนุ่มเดินเข้ามาชิดกับนางเอกสาว ก่อนคล้องเอวคนตัวเล็กไว้ด้วยมือของเขา

“ข่าวเมื่อเช้า กำลังดังเลยนะคะ จะเอาข่าวใหม่อีกเหรอ อลิสไม่อยากตกเป็นมือที่สามนะ”

หญิงสาวเตือนสติชายหนุ่ม ไม่ใช่เพราะเธอห่วงเขา แต่เธอกำลังห่วงชื่อเสียงตัวเองด้วย

“ทั้งใส่หมวก ทั้งปิดหน้า ยังจะมีใครจำเราได้อีกเหรอ”

ตะวันคิดว่าการปลอมตัวแบบนี้คงไม่มีใครจำได้หรอก เขาถึงไม่ระวังตัว

“ถ้าบรรดาแฟนคลับพี่มาเจอ เขาเห็นพี่แค่ติ่งหูเขาก็จำได้แล้ว” หญิงสาวตอบ

“มากไปล่ะ ใครจะมาสนใจใครขนาดนั้น”

ชายหนุ่มส่ายหัวเขาไม่เห็นด้วย ในสิ่งที่อลิสพูด เพราะคงไม่มีใครจะสนใจรายละเอียดของคนอื่นถึงขั้นนั้น

“ถ้าเรารักและปลื้มใครมากๆสักคน เราจะจำทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเขาได้หมด ที่ตะวันไม่เคยมีความรักเหรอคะ ถึงได้ไม่เคยรู้สึก”

เมื่อได้โอกาสนางเอกสาวไม่ปล่อยให้หลุดมือไป เธอหาจังหวะเก็บข้อมูลเพิ่มทันที

“เคยนะแต่เป็นความรักแบบเด็กๆ สมัยประถม ตอนนี้ยังจำชื่อไม่ได้เลย” คนเล่าหัวเราะ

“ถ้าแบบนั้นเขาไม่เรียกรักหรอกค่ะ ไว้สักวันถ้าพี่ตะวันรักใครสักคนจะเข้าใจเอง”

“แต่พี่ว่า พี่ใกล้จะเข้าใจแล้วนะ แต่ตอนนี้สิ่งที่พี่รู้คือ รักไม่มีเหตุผล การที่เราจะรักใครสักคน อยู่ๆมันก็รัก เหมือนผูกพันกันมานาน”

สายตาที่พระเอกหนุ่มมองจ้องดวงตากลมโตของนางเอกสาว ทำเอาอลิสต้องก้มหน้าก้มตาเดิน

“ไปให้อาหารปลากัน แล้วเดี๋ยวเราไปหาซื้อกับข้าวไปทำกินที่ห้องของพี่ตะวันกันดีกว่า”

อลิสพยายามห้ามใจไม่ให้หวั่นไหวกับคำหวาน และท่าทีที่เจ้าชู้ของตะวัน เพราะเธอมาอยู่ตรงนี้เพื่อแก้แค้นไม่ได้เพื่อมารักใคร