Chapter 21 วันที่รอคอย

"รองเท้าผ้าใบคู่นี้ของใคร ดูไซซ์ก็รู้ว่าต้องเป็นผู้หญิงใส่ แอบซ่อนใครไว้ในห้องหรือเปล่า" เมื่อคำถามที่เกิดขึ้น ถูกเจาะจงอย่างตรงประเด็น เวลานี้ตุลารู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกสอบสวน ราวกับว่าเขาตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีร้ายแรง ทั้งที่ความเป็นจริงเขาคือผู้บริสุทธิ์                                               

"ถ้าจะมาเพื่อจับผิดก็เชิญกลับไปได้แล้ว"                                                     

"แค่พูดเล่นทำไมต้องทำหน้าจริงจังแบบนั้นด้วย ขอบรั่นดีสักแก้วสิ"                                                    

"เฮ้ย! ใครอนุญาต" คราวนี้ตุลาถึงกับโวยวายขึ้นมาทันที เมื่อแขกผู้มาเยือนเดินไปหยิบบรั่นดีมารินใส่แก้วแล้วนั่งจิบอย่างสบายอารมณ์ 

"ดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิวันนี้เซ็งมากเลย แม่จะให้ฉันแต่งงานกับใครก็ไม่รู้"                                  

"ฮ่ะ! จริงดิ"                                                                                                         

"อืม..." ในที่สุดตุลาก็ยอมดื่มเป็นเพื่อนซันนี่จนได้ แต่ภายในใจของเขานั้นก็รู้สึกกังวล เพราะกลัวว่าองุ่นจะรอนาน ป่านนี้มารดาของเธอคงเป็นห่วงแย่ที่ลูกสาวไม่กลับบ้านสักที                                                         

"ไม่รู้ใครปล่อยข่าว จนแม่เรียกฉันไปถามว่าฉันเป็นเกย์หรือเปล่า นายว่าบ้าไหมตุลา แถมแม่ยังบอกให้ฉันเตรียมตัวแต่งงานกับ... ยัยอะไรไม่รู้ จำชื่อไม่ได้แล้วฉันไม่ได้ใส่ใจ" ซันนี่พูดพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปาก เมื่อคาสโนว่าตัวพ่อกำลังจะถูกจับคู่ แน่นอนชีวิตที่เป็นอยู่ต้องเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ อิสระที่เคยมีคงหายไปสิ้น ในวันที่เขาเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์กับหญิงสาวแปลกหน้า โดยไม่ทันได้ตั้งตัว                                

"ใครกันที่มองเสืออย่างนายเป็นเกย์" ตุลาหัวเราะออกมาจากในลำคอ เมื่อเขาพอจะเดาได้ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องนี้                                        

ทางด้านองุ่นหญิงสาวรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก ที่ไม่สามารถออกไปจากห้องนี้ได้ ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจโทรบอกมารดา แถมยังแอบโกหกว่าเธอต้องทำงานบ้านให้ตุลาทั้งซักผ้ากวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน อาจจะกลับดึกไม่ต้องเป็นห่วง เพราะตุลาจะเป็นคนไปส่งเธอเอง ให้นางเข้านอนได้เลย                        

"โอเคจ้า แม่รู้สึกเพลีย ๆ หัวถึงหมอนคงหลับเป็นตาย แค่นี้นะลูกไม่ง่วงแล้ว" ไม่รู้ทำไมนางมะปรางถึงไม่รู้สึกห่วงใยองุ่นเลยสักนิด เมื่อรู้ว่าลูกสาวอยู่กับตุลา อาจเป็นเพราะว่าชายหนุ่มได้สร้างความเชื่อมั่นให้กับนาง ตั้งแต่สมัยที่องุ่นเรียนมหา'ลัย เขาเป็นเพียงผู้ชายคนเดียวที่เข้าออกบ้านของหญิงสาวได้ตลอดเวลา ที่สำคัญกันยาและตุลาคอยช่วยเหลือองุ่นเรื่อยมา จึงทำให้นางรู้สึกไว้วางใจ                                                                    

"จ้าแม่ ไม่ต้องห่วงองุ่นนะ สวัสดีจ้า ฝันดีค่ะแม่"                                      

เมื่อวางสายจากมารดา องุ่นได้เดินไปเดินมาจนไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจล้มตัวลงนอน เพื่อรอให้แขกของตุลากลับไปก่อน ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะอยู่อีกนานไหม                                        

ในเวลานี้คนที่กลุ้มใจ คงหนีไม่พ้นซันนี่ ชายหนุ่มผู้ที่เคยตั้งปฏิญาณเอาไว้ว่าจะไม่แต่งงานกับใคร จะขอใช้ชีวิตอยู่ในสถานะโสด ซึ่งสามารถสัมพันธ์กับผู้หญิงแบบไม่ต้องผูกมัดไปจนตาย จะคบกับใครก็ได้เพราะเขาอยากมีชีวิตที่ฟรีสไตล์ แต่แล้วทุกอย่างกลับกำลังจะพังทลาย กลายเป็นว่าเขาต้องแต่งงานกับผู้หญิงแปลกหน้า

"ใจเย็นสิ นายหยุดดื่มได้แล้ว เดี๋ยวก็เมาจนขับรถกลับไม่ได้หรอก"        

"ถ้าฉันเมาขับรถกลับไม่ได้ ฉันก็ค้างกับนาย เหมือนทุกครั้งก็ได้นี่"        "ไม่ได้!" ตุลารีบปฏิเสธเสียงแข็ง จนซันนี่รู้สึกแปลกใจ เพราะเขาไม่เห็นเพื่อนมีอาการแบบนี้มาก่อน             

"เฮ้ย! รีบปฏิเสธอย่างไวแบบนี้ซ่อนใครไว้หรือเปล่า" ซันนี่พูดพร้อมกับฉายแววตา รู้ทันออกมาแล้วชำเลืองหางตาเหลือบมองไปที่ประตูห้องนอนของตุลา เขาไม่รู้ว่าเพื่อนแอบซ่อนใครเอาไว้แต่ที่แน่ ๆ ลางสังหรณ์ของเขาไม่เคยพลาด ในห้องของตุลาต้องมีผู้หญิงอยู่ในนั้นอย่างแน่นอน                                          

"ฉันก็แค่เป็นห่วงนาย รีบกลับบ้านเถอะเดี๋ยวแม่นายก็สงสัยคิดว่าฉันเป็นคู่ขานายอีกคน เรื่องมันจะยุ่งไปกันใหญ่" ตุลาพูดแถไปเรื่อย เพราะไม่รู้ว่าจะหาข้ออ้างไล่ให้สนิทกลับไปยังไงดี                                         

"ดื่มอีกแก้วฉันก็จะกลับแล้ว พรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้า และต้องเข้าไปดู ชุดแต่งงานกับยัยผู้หญิงคนนั้นอีก ชีวิตนี้โคตรเป็นบ้าเลย" ซันนี่พูดพร้อมกับรินเหล้าลงไปในแก้วสองด้วยปริมาณที่จุใจ ก่อนจะส่งให้กับตุลา ชายหนุ่มจำใจยอมรับมากระดกเข้าปากจนหมดแก้ว เพื่อให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปโดยเร็ว ซันนี่จะได้กลับบ้านสักที

"หมดแก้วนายก็ลุกสักที กลับบ้านได้แล้ว" ตุลาไม่พูดเปล่า แต่ชายหนุ่มได้ฉุดแขนเพื่อนให้ลุกขึ้นยืน ในขณะที่เขารู้สึกมึนๆแทบจะเซถลาลงไปด้วยซ้ำ เพราะตุลาเป็นคนไม่ค่อยชอบดื่มไม่เหมือนซันนี่ที่คอแข็งจนหาตัวจับยาก                                                                                                                 

"เออ...กลับก็ได้วะ ไล่จังเลยนะ ขอเข้าห้องน้ำได้ไหม" ซันนี่พูดพร้อมกับแกล้งจะเดินเข้าไปในห้องนอนของตุลา                                  

หมับ! ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบคว้าแขนเพื่อนไว้ทันที                                     

"เข้าห้องน้ำด้านนอกก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเข้าไปในห้องนอนฉัน จะรีบกลับไม่ใช่เหรอเร็ว ๆ สิ" ตุลาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน และนั่นก็ยิ่งทำให้ซันนี่มั่นใจว่าเขาต้องซ่อนใครไว้ในห้องแน่ ๆ                            

"อื้ม...ไม่เข้าก็ได้วะ กลับแล้วราตรีสวัสดิ์นะครับคุณตุลา"                        

"อืม... ขับรถดี ๆ ด้วย"                                                                                      

"ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง แต่ฉันว่านายควรเป็นห่วงคนที่อยู่ในห้องมากกว่า ป่านนี้เธอคงรอแย่แล้วมั้ง" ซันนี่พูดพร้อมกับรีบเปิดประตูออกไปทันที จึงทำให้ตุลายืนถอนหายใจออกมา เมื่อเพื่อนรักอย่างซันนี่รู้ทัน

"กว่าจะกลับเล่นเอาฉันมึนหัวเลยทีเดียว จะขับรถไปส่งองุ่นไหวไหมเนี่ย" ตุลาพูดพร้อมกับเอานิ้วขึ้นมานวดคลึงที่ขมับของเขาเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เปิดประตูย่องเข้าไปภายในห้องนอน