Chapter 20 ความรู้สึก   

ตุลาจะรู้หรือเปล่าว่าคำพูดของเขา กำลังทำให้ใบหน้าขององุ่นร้อนผ่าว จังหวะการเต้นของหัวใจของเธอนั้นแรงขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ เมื่อความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น กำลังส่งผลให้หัวใจของเธอละลาย โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย เธอก็พอจะเดาได้ว่าเขาหมายถึงใคร                                        

"ฉันไม่สนใจหรอกนะเรื่องสถานะของคุณ คุณจะโสดจะมีเมียมีลูกกี่คนมันก็ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย ปล่อยฉันได้แล้วค่ะคุณตุลา"                      

"คุณตกลงเป็นแฟนผมก่อนสิ ไม่อย่างนั้นเราก็ผมจะนอนกอดคุณไว้อย่างนี้ทั้งคืนเลย"                    

"เฮ้ย! แบบนี้ก็ได้เหรอ นี่มันคือการมัดมือชกชัด ๆ คุณจะใช้วิธีเผด็จการแบบนี้กับฉันไม่ได้หรอกนะ เพราะตรงนี้มันคือหัวใจไม่ใช่ธุรกิจของคุณ" องุ่นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยืนกราน พร้อมกับชี้ลงไปที่อกข้างซ้าย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม ทันใดนั้นเองเมื่อดวงตาของคนทั้งคู่ประสานกัน ความนัยที่มีก็ถูกเปิดเผยขึ้นมาทันที ต่างคนต่างก็เฝ้ารอคอยที่จะพบกัน                                                                                   

"แค่การตกลงปลงใจเป็นแฟนกับผม ทำให้คุณต้องฝืนใจขนาดนั้นเลยเหรอ...หืม"

ตุลาพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าลงต่ำ ทำให้องุ่นถึงกับรีบหลบสายตาคม ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น ใบหน้าที่ห่างกันไม่ถึงคืบ ต่อให้หญิงสาวพยายามปฏิเสธแค่ไหนเธอก็รู้สึกหวั่นไหวอยู่ดี เมื่อภายในใจลึก ๆ ของหญิงสาวก็มีเขาอยู่เต็มหัวใจ แต่ที่เธอบอกปัดปฏิเสธเขาออกไป เพียงเพราะว่าทุกอย่างมันเร็วจนองุ่นตั้งรับไม่ทัน เธอเองก็หวังอยากจะดูใจเขาให้นานกว่านี้

หญิงสาวไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะจู่โจมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อริมฝีปากร้อนทาบทับลงไปที่เรียวปากอิ่ม เขาบดจูบอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน เหมือนกับคนที่เอาแต่ใจ แม้ว่าหญิงสาวจะพยายามขัดขืน แต่ก็คงจะไม่เป็นผล                                                                                                                           

"อื้อ..อื้ม..." เสียงอื้ออึงที่พยายามต่อต้าน สักพักก็กลายเป็นเสียวซ่าน เมื่อร่างกายของเธออ่อนระทวยไปกับรสจูบที่แสนหวาน อย่างเผลอลืมตัว                                                                                                                    

เขาบรรจงจูบด้วยความรู้สึกที่โหยหา นานแค่ไหนที่เขารอคอยการกลับมาของเธอ ในเวลานี้ชายหนุ่มรู้ตัวแล้วว่าการรักใครสักคน มันทำให้เรามีความอดทนมากพอ ที่จะเลือกให้หัวใจรอเธอมาเป็นคนของใจอย่างไร้เงื่อนไข และไม่ต้องฝืนใจเมื่อเราอยากจูบใครสักคน                                               

กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงคนกดออดหน้าห้องดังขึ้น จึงทำให้ชายหนุ่มจำใจต้องผละจูบออกเสียดาย แต่คนที่เขินอายนั่นคือองุ่น เธอแทบจะไม่กล้าเงยหน้ามองเขาด้วยซ้ำ                                                                                            

"ใครมา ไปรอผมในห้องก่อน จุ๊บ!" เขาไม่พูดเปล่า แต่ได้จุ๊บลงไปที่หน้าผากของหญิงสาวอีกด้วย

"คุณตุลา..." องุ่นร้องเรียกชื่อเขาออกมาเบา ๆ ด้วยความเขินอาย จนเธอไม่รู้จะอายยังไงแล้วในตอนนี้

"ก็เราเป็นแฟนกันแล้วนี่ ผมจะจุ๊บแฟนหรือว่าจูบแฟนมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกจริงไหม" เขาพูดเองเออเองทั้งหมด จนองุ่นไม่รู้ว่าจะเถียงกลับยังไงดี                                                                                                                             

"ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณเป็นคนเอาแต่ใจ รีบไปเปิดประตูสิใครมา คุณรีบคุยแล้วไล่เขากลับเลยนะฉันอยากกลับบ้านแล้ว" องุ่นพูดพร้อมกับทำหน้างอออกมาอย่างอ้อน ๆ ยิ่งทำให้เธอดูน่ารักและมีเสน่ห์มากขึ้น            

"ครับ...ที่รัก รีบเข้าไปรอในห้องสิหรือจะรออยู่ตรงนี้ก็ได้นะ ผมพร้อมจะเปิดตัวคุณเสมอ" ตุลาเน้นเสียงไปที่ประโยคท้าย เพื่อบ่งบอกให้หญิงสาวได้รู้ถึงความจริงจังและจริงใจที่เขามีให้กับเธอ                        

"เปิดตัวอะไรกันเล่า พูดเองเออเองทั้งนั้น...ชิ!" องุ่นพูดออกมา พร้อมกับทำหน้าทำตาด้วยความหมั่นไส้ตุลา จากนั้นเธอจึงรีบเดินเข้าไปในห้องนอนของเขา พร้อมกับปิดประตูอย่างเร็ว                                      

ตุลามองตามหลังหญิงสาว ทำให้ชายหนุ่มถึงกับฉีกยิ้มกว้าง เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเขากับองุ่นกำลังจะเริ่มต้นขึ้นด้วยดี แต่ก็รู้สึกขัดใจเมื่อมีใครมากดออด ก่อนจะเดินตรงไปที่ประตูพร้อมกับทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจออกมา                                                                                                                   

"นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย กำลังฝันอยู่หรือเปล่าองุ่น ตื่น! ตื่นสิ ตื่นได้แล้ว ตื่นไปจ่ายตลาด โอ๊ย! ไม่ได้ฝันนี่นา" พอเดินเข้ามาภายในห้องตุลา องุ่นนั่งลงไปที่เตียงนอนพร้อมกับเอามือขึ้นมาลูบที่ริมฝีปากไปมาเบา ๆ เพราะเธอยังคงสัมผัสได้ ถึงรสจูบที่แสนหวาน จากนั้นหญิงสาวเอามือหยิกลงไปที่ต้นแขนของเธออย่างแรง เพราะคิดว่ากำลังฝันไป แต่แล้วก็ไม่ใช่เพราะนี่มันคือเรื่องจริง

ภายในห้องนอนของตุลา องุ่นอดที่จะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ไม่ได้ และเธอก็ต้องสะดุดกับภาพที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียงนอน มันเป็นภาพของเธอที่ถูกแอบถ่าย ถ้าหญิงสาวจำไม่ผิดน่าจะเป็นตอนที่เธอกำลังยืนรอรถเมล์ องุ่นยังพอจะจำเรื่องราววันนั้นได้อยู่บ้าง ตอนที่ตุลาขับรถตามเธอมา เพื่อจะไปส่งที่บ้านแต่ทว่าหญิงสาวก็ปฏิเสธเขาไป เพราะรู้สึกเกรงใจ                                                                                                                

"แอบถ่ายก็น่าจะหามุมที่สวยกว่านี้หน่อย" หญิงสาวพูดพร้อมกับหยิบกรอบรูปขึ้นมา ในขณะที่ใบหน้าของเธอนั้นเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม เพราะใต้รูปได้มีตัวหนังสือเขียนเอาไว้เป็นประโยคที่ทำให้องุ่นใจเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง                                                                                                                    

***คนของใจไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็จะตามหาให้เจอ ฉันรอวันที่ได้พบกับเธอ แม้ภาพมันจะเบลอ แต่ฉันก็รักเธอ รักจนสุดหัวใจ....***                   

 องุ่นอ่านไปอมยิ้มไป วินาทีนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอนั้นรู้สึกยังไง แม้จะไม่ได้ยินคำบอกรักจากปากของเขา แค่นี้ก็เป็นสิ่งยืนยันได้แล้วว่าตุลารู้สึกกับเธอยังไง                                                                                              

"กดออดเรียกตั้งนานทำเพิ่งมาเปิด" เสียงโวยวายจากทางด้านนอกดังขึ้นมา พร้อมกับการจับผิดชายตรงหน้า                                                             

"มาทำไมมีธุระอะไร" ตุลาถามออกไปอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ ใบหน้าของเขาดูนิ่งและเย็นชา จนแขกผู้มาเยือนรู้สึกผิดสังเกต