Share

เดตหมูกระทะ

last update Last Updated: 2025-10-15 17:45:47

เมื่อถึงเวลานัดชายหนุ่มก็เดินมาเคาะประตูห้องหญิงสาว รอสักพักหญิงสาวก็เปิดประตูออกมา แล้วต่างคนก็ต่างมองการแต่ตัวของอีกฝ่ายเพราะทั้งคู่แต่งตัวเหมือนนัดกันมา ด้วยเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นทั้งคู่ ทำให้ชายหนุ่มอดอมยิ้มไม่ได้กับการแต่งตัวของเขากับเธอที่เหมือนคู่รักที่แต่งตัวเหมือนกัน ต่างกับหญิงสาวที่กรอกตาไปมา

"ใจเราตรงกันเลยนะ" ชายหนุ่มพูดด้วยความอารมณ์ดี

"รอแปป เดียวฉันไปเปลี่ยนเสื้อก่อน" หญิงสาวทำท่าจะปิดประตูไปเปลี่ยนเสื้อ แต่ชายหนุ่มก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที

"จะเปลี่ยนทำไมคุณผมว่าน่ารักดีออก รีบไปกันเถอะผมหิวแล้ว" ชายหนุ่มรีบตัดบทกลัวหญิงสาวจะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อจริงๆ

และเดตแรกของเขาและเธอก็คือ หมูกระทะเจ้าเด็ดข้างคอนโดนั่นเอง โดยที่ชายหนุ่มเป็นคนให้หญิงสาวเลือกว่าจะกินอะไรและก็มาจบที่หมูกระทะ หญิงสาวเลือกหมูชุดใหญ่มาหนึ่งชุดก่อนเพราะกลัวกินไม่หมด รอสักพักพนักงานก็นำของมาเสริฟให้ทั้งคู่

"ขอบคุณค่ะ"

"คุณชอบกินหมูกระทะเหรอ" ถามออกไปเพื่อเก็บข้อมูลหญิงสาวให้มากขึ้น

"ก็ชอบนะ สมัยเรียนกินบ่อย" ตอบชายหนุ่มไปด้วยคีบเนื้อไปย่างบนเตาไปด้วย

"แล้วคุณชอบกินอะไรอีก" พยายามถามข้อมูลให้ได้มากที่สุด

"อืม กินอะไรก็ได้ ฉันไม่ค่อยเรื่องมากอยู่แล้ว" 

"แล้วคุณชอบไปเที่ยวแบบไหน ทะเลหรือภูเขา" เผื่อว่าได้มีโอกาสไปเที่ยวด้วยกันสองคนจะได้รู้ว่าจะพาเธอไปทะเลหรือภูเขา

"ก็ชอบทั้งสองแบบอะนะ แล้วแต่อารมณ์" 

"คุณชอบดูหนังแนวไหน" 

"ได้ทุกแนว"

"นี่เลิกถามได้แล้ว กินสักทีเถอะ" เธอเอ่ยขึ้นเสียงเล็กน้อยเพราะชายหนุ่มเอาแต่ถาม ไม่ยอมกินสักที ถ้าจะถามขนาดนี้ไม่ต้องเสียเวลาออกมากินอะไรข้างนอกหรอก กินมาม่าคนละถ้วยแล้วนั่งถามเธอที่ห้องก็ได้

"ครับผม" เมื่อได้ยินเสียงเริ่มไม่พอใจของหญิงสาว ชายหนุ่มคิดว่าวันนี้ถามแค่นี้ก่อน เพราะได้ข้อมูลพอสมควร เมื่อกินไปสักพักหญิงสาวก็เริ่มถามชายหนุ่มบ้าง

"นายเป็นคนที่ไหนเหรอ"

"ผมเป็นคนกรุงเทพฯ เป็นลูกคนเดียว นิสัยก็คล้ายๆ กับคุณ เป็นคนง่ายๆ แต่ได้ยากนะ ที่สำคัญสุดโสดและหล่อมากด้วย" ภูมิใจนำเสนอหญิงสาวสุดๆ

"เว่อร์ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน หน้าตาก็งั้นๆ" บอกอย่างหมั่นไส้คนหลงตัวเอง

"นี่คุณสายตาสั้นหรือเปล่า เวลาผมไปไหนมีแต่คนบอกว่าผมหล่อ สมัยเรียนยังมีแมวมองมาชวนผมเข้าวงการเลยนะ แต่ผมปฏิเสธ" บอกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่หญิงสาวฟังยังไงก็ดูหลงตัวเอง

"ทำไมถึงปฏิเสธล่ะ" ถามอย่างสงสัย แต่พอได้ยินคำตอบก็ทำให้หญิงสาวต้องกรอกตาไปมากับความหลงตัวเองของชายหนุ่ม

"ผมกลัวดังน่ะ" ตอบอย่างหมั่นหน้าหมั่นโหนกมากในสายตาเธอ

"ฉันขอถามอะไรนายสักข้อสิ" ถามออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจังนิดๆ

"ถามหลายๆ ข้อก็ได้ ผมยินดีตอบทุกเรื่อง" 

"ทำไมนายถึงจีบฉันล่ะ ทั้ง ๆ ที่ฉันก็ไม่ได้สวยแถมอายุมากกว่านายอีก" เมื่ออยากรู้ก็ต้องถามให้รู้

"ผมพูดจริงๆ นะตั้งแต่เห็นคุณครั้งแรกที่ร้านอาหารความรู้สึกของผมก็บอกว่า ผมต้องจีบผู้หญิงคนนี้มาเป็นแฟนให้ได้ และเมื่อผมมาเจอคุณอีกครั้งที่คอนโด มันก็ทำให้ผมคิดว่าการเจอคุณอีกครั้งมันคือพรหมลิขิตที่ดลใจให้ผมย้ายคอนโดมาอยู่ใกล้ๆ คุณ" 

"พรหมลิขิตเนี่ยนะ นายอ่านนิยายมากไปหรือเปล่า นายบอกว่าความรู้สึกของนายบอกให้จีบฉัน แล้วถ้าเกิดนายไม่ได้ย้ายคอนโดมาแล้วนายจะเจอฉันได้ไง" พูดจบพร้อมกับทำสีหน้าเอือมระอากับความเว่อร์วังของชายหนุ่มตรงหน้า

"ได้สิ ก็เพื่อนคุณเป็นว่าที่ภรรยาเพื่อนผม ถึงผมไม่ได้ย้ายคอนโดมาอยู่ใกล้คุณ ผมก็สืบเรื่องคุณได้อยู่แล้ว" เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มบอก ก็ทำให้หญิงสาวคิดตามคำพูดของชายหนุ่ม เพื่อนของว่าที่ภรรยาของเพื่อนนายนี่ ถ้างั้นแสดงว่า

"อย่าบอกนะ...ว่านายเป็นเพื่อนกับนายปราชญ์น่ะ" อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ที่นายนี่เป็นเพื่อนกับว่าที่สามียัยพราวฟ้า

"ไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดานะ สนิทมากด้วย" บอกหญิงสาวอย่างมั่นใจ

"ถ้างั้นนายก็คงจะมีนิสัยเหมือนเพื่อนนาย เจ้าชู้ กระล่อน ขี้หลี ไม่งั้นจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้ไง" 

"นี่คุณอย่าเหมารวมสิ เพื่อนกันไม่จำเป็นต้องนิสัยเหมือนกันก็ได้" รีบออกตัวทันทีเดียวเธอจะเข้าใจผิดว่าเขามีนิสัยแบบนั้น

"ถ้านิสัยไม่เหมือนกันจะคบกันได้ไง" หญิงสาวยังไม่ปักใจเชื่อ

"โอเค ผมยอมรับว่าเมื่อก่อนสมัยเรียนผมน่ะค่อนข้างเกเร สำมะเลเทเมา เจ้าชู้ แต่ตอนนี้ผมเลิกหมดแล้ว ตั้งใจทำงานเก็บเงินแต่งเมีย" ส่งสายตาให้หญิงสาวอย่างมีความหมาย

"พอๆ เลิกพูด แล้วก็ช่วยฉันกินได้แล้ว" เมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มเธอก็รีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะเดียวมันจะเข้าตัวเอง

"ครับผม" ฮึ รีบเปลี่ยนเรื่องเลยนะ คุณไม่ต้องกลัวยังไงคุณก็หนีผมไม่พ้นอยู่แล้ว ผมก็แค่ปล่อยให้คุณตายใจไปก่อนเท่านั้นเอง ถึงเวลาเมื่อไหร่ผมจะทำให้คุณดิ้นหนีผมไปไหนไม่ได้ตลอดชีวิตแน่

หลังจากทั้งคู่กินเสร็จเช็ดบิลเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ชวนหญิงสาวเดินกลับคอนโดเพื่อย่อยหมูกระทะ แต่ความต้องการจริงๆ คืออยากอยู่กับหญิงสาวให้นานที่สุด โดยระหว่างทางก็ชวนหญิงสาวคุยเรื่องสัพเพเหระ เพื่อสร้างความสนิทขึ้นไปอีก

"นี่คุณผมถามไรคุณหน่อยสิ"

"ว่ามาสิ"

"คุณชอบผู้ชายแบบไหนเหรอ"

"แบบไหนเหรอ อืมม แบบที่ตรงข้ามกับนายทุกอย่าง" บอกพร้อมมองหน้าชายหนุ่มอย่างจริงจัง

"ถือว่าเป็นคำตอบที่แรงมาก" เมื่อเห็นสีหน้าเหวอๆ ของชายหนุ่มก็ทำให้หญิงสาวหลุดขำออกมา

"ฉันล้อเล่น ฉันไม่มีสเปกหรอก ถ้าความรู้สึกมันบอกว่าใช่มันก็คือใช่" หญิงสาวบอกไปตามความรู้สึกของตัวเอง

"เหมือนผมเลย" บอกพร้อมกับส่งสายตาแบบมีความหมายส่งให้หญิงสาว พร้อมกับถามในสิ่งที่อยากรู้ต่อ

"ทำไมคุณถึงไม่อยากคบใครและไม่อยากมีความรักล่ะ" ถามในสิ่งที่สงสัย หญิงสาวเงียบไปสักพักก่อนที่จะตอบชายหนุ่ม

"ฉันก็แค่กลัวน่ะ เพราะเวลาฉันรัก ฉันก็รักสุดหัวใจ เวลาเจ็บมันก็เลยเจ็บนาน นายไม่รู้หรอกกว่าฉันจะตั้งหลักได้มันต้องใช่เวลานานแค่ไหน และสิ่งที่ฉันเจอมันก็ทำให้ฉันกลัวแล้วก็หมดศรัทธาในความรัก" หญิงสาวบอกชายหนุ่มตรงๆ กับความกลัวในใจ เมื่อได้ฟังชายหนุ่มก็เข้าใจทันที

"ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าสิ่งที่คุณเจอมันหนักหนาสาหัสขนาดไหน แต่ผมจะทำให้คุณเห็นว่าความรักมันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น และผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่มาเจอผู้ชายอย่างผม" ชายหนุ่มหยุดเดินและหันหน้าไปบอกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

"นายมั่นใจขนาดนั้นเลย งั้นฉันจะคอยดู" บอกอย่างหมั่นใส้

"รอติดตามผลงานได้เลย ครับผม" บอกหญิงสาวด้วยใบหน้าทะเล้น

หลังที่ทั้งคู่มาถึงคอนโด ต่างก็แยกย้ายกันเข้าห้องของตัวเอง โดยที่หญิงสาวกับมานั่งครุ่นคิดในสิ่งที่ชายหนุ่มบอกว่าจะทำให้เธอเห็นว่าความรักมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด แต่มันจะจริงเหรอใจหนึ่งก็อยากจะเชื่อแต่อีกใจก็คัดค้าน แล้วคิดว่าดูต่อไปล่ะกัน ฝากชายหนุ่มก็กลับมาคิดว่าจะหาทางใกล้ชิดหญิงสาวให้มากขึ้นกว่าเดิมอีกยังไง แล้วแผนการก็แวบเข้ามาในหัว แล้วหยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความหาหญิงสาวทันที

ติ้ง

"คุณนอนยัง " เงียบไปสะพัก ก็มีข้อความตอบกลับมา

"ยัง มีอะไร" พร้อมสติ๊กเกอร์เครื่องหมายคำถาม

"เสาร์ อาทิตย์นี้คุณว่างไหม" ถามอย่างลุ้นๆ

"ว่าง มีอะไรหรอก"

"ไปเที่ยวทะเลกันไหม" ถามออกไปอย่างลุ้นกับคำตอบที่หญิงสาวจะตอบกลับมา เมื่อได้เห็นข้อความชวนไปเที่ยวของชายหนุ่ม เธอก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะตอบชายหนุ่มกับว่า

"อืม ไปสิ" ไปเที่ยวทะเลก็ดี เผื่อได้แรงบันดาลใจในการเขียนนิยายเพิ่มขึ้น ต่างกับชายหนุ่มที่จะไปสร้างความประทับใจให้กับหญิงสาวจากการไปเที่ยวทะเล

"ไปเช้าวันเสาร์ กลับวันอาทิตย์ ค้างคืนนึงนะ" 

"อืมม"

"โอเคครับ งั้นหลับฝันดีนะครับ ฝันถึงผมด้วยนะ" พร้อมส่งสติ๊กเกอร์ จุ๊บๆ ตบท้าย หญิงสาวส่ายหน้าให้กับสติ๊กเกอร์ชายหนุ่มก่อนจะวางโทรศัพท์ แล้วเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเตรียมเข้านอน

ฝากกดใจ ฝาก comment ฝากกดติดตามนิยายไรท์ เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะค่ะ

ขอบคุณมากค่าาา

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สะดุดรักคุณป้าข้างห้อง   ฉันรักนาย

    หลังจากที่ได้คำตอบของความรู้สึกที่ตัวเองมีให้ชายหนุ่มแล้ว หญิงสาวก็นัดชายหนุ่มออกไปกินข้าวข้างนอก โดยที่หญิงสาวนั้นจองร้านอาหารที่อยู่บนตึกที่ขึ้นชื่อเรื่องบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติก“วันนี้คิดยังไงถึงชวนผมมากินอาหารที่นี่” ชายหนุ่มถามออกไปขณะที่อยู่ในลิฟท์“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่อยากมากินเฉยๆ ““วันนี้คุณทำตัวแปลกๆ นะ”“แปลกตรงไหน”“ก็คุณ..” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบลิฟท์ก็เปิดออกพอดี“ถึงแล้ว” พูดจบหญิงสาวก็จับมือชายหนุ่มให้เดินตามตัวเองไปยังร้านอาหารที่จองไง“สวัสดีค่ะ ได้จองไว้หรือเปล่าค่ะ”“จองไว้ค่ะ”“ไม่ทราบว่าจองชื่ออะไรค่ะ”“ภูริตาค่ะ” หลังจากที่พนักงานเช็คชื่อที่จองตรงกันก็เชิญทั้งคู่เข้าไปด้านในทันที“เชิญด้านนี้ค่ะ”“ค่ะ”เมื่อเข้ามาด้านในก็พบเข้ากับบรรยากาศของร้านที่ค่อนข้างจะเป็นส่วนตัวเพราะแต่ละโต๊ะค่อนข้างจะห่างกัน“โต๊ะนี้ค่ะ ที่ลูกค้าจองไว้” พนักงานหันมาบอกหนุ่มสาวทั้งสองที่เดินตามด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร“ขอบคุณค่ะ”“เชิญครับคุณผู้หญิง” พูดจบชายหนุ่มก็เลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาวนั่ง“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับคำด้วยรอยยิ้มกับท่าทางของชายหนุ่ม“เมนูค่ะ”“ขอบคุณครับ คุณอยากทานอะไรเป็นพ

  • สะดุดรักคุณป้าข้างห้อง   ปรึกษา

    หลังจากที่กลับมาจากบ้านสวนหญิงสาวก็เริ่มทบทวนความรู้สึกของตัวเองว่ารู้สึกยังไงกับชายหนุ่มกันแน่ และที่ปรึกษาที่ดีที่สุดคงไม่พ้นเพื่อนรักอย่างพราวฟ้าตูดดด“ยัยพราวแกทำอะไรอยู่” เมื่อพราวฟ้ากดรับโทรศัพท์หญิงสาวก็กรอกเสียงลงไปทันที“ไม่ได้ทำอะไร ว่าแต่ช่วงนี้หายไปเลยนะ ติดเด็กเหรอย่ะ” พราวฟ้าอดไม่ได้ที่จะแซวเพื่อนสาว“ติดบ้าอะไร”“เหรอค่ะ”“เย็นนี้แกว่างไหม ไปร้านเจ้แก้วกัน”“มีเรื่องอะไรถึงชวนไปร้านเจ้แก้ว”“มีเรื่องจะปรึกษา งั้นเย็นนี้เจอกันนะ”“โอเค เจอกัน”ภายในร้านอาหารริมแม่น้ำหญิงสาวกำลังนั่งมองสายน้ำที่ไหลไป พร้อมกับคิดถึงเรื่องของตัวเองกับชายหนุ่มไปด้วย“นั่งเหม่อคิดอะไรอยู่จ๊ะ” เจ้แก้วเดินเข้ามานั่งฝั่งตรงข้ามพร้อมกับถามคนที่นั่งเหม่อลอยอยู่“ก็คิดไปเรื่อยเปื่อยน่ะเจ้”“แน่ใจ ไม่ใช่คิดถึงเรื่องเด็กนั่นอยู่หรอกเหรอ” เมื่อได้ยิมแบบนั้นทำให้หญิงสาวยิ้มแหย่ๆ ออกไป“มีเรื่องอะไรที่แก้มปิดเจ้ได้บ้าง” พูดจบหญิงสาวก็ยกเครื่องดื่มขึ้นมาจิบแก้เก้อ“โน้นมาแหละ ที่ปรึกษาตัวแสบ” เจ้แก้วพยักหน้าไปทางพราวฟ้าที่เดินตรงมาที่โต๊ะที่ทั้งสองกำลังนั่งอยู่“เหมือนเดิมเจ้” พราวฟ้าสั่งเครื่องดื่มทันท

  • สะดุดรักคุณป้าข้างห้อง   บ้านสวน

    เมื่อตกลงใจว่าจะพาชายหนุ่มไปบ้าน หญิงสาวก็โทรบอกแม่ว่าจะพาคนไปแนะนำให้รู้จัก"ฮัลโหล ว่าไง" แม่หญิงสาวกรอกเสียงไปตามสาย"อาทิตย์นี้แก้มกลับบ้านนะ จะพาคนไปแนะนำให้รู้จัก" หญิงสาวบอกทันทีที่ปลายสายรับโทรศัพท์"จะพาแฟนมาบ้านรึไง" ปลายสายถามหยั่งเชิง"ก็ทำนองนั้น""แล้วเขาเป็นคนที่ไหน อายุเท่าไหร่ ทำงานอะไร พะ......." เมื่อได้ยินแบบนั้นปลายสายก็รั่วคำถามมาทันที"พอก่อนๆ เอาไว้ซักเจ้าตัวเขาเองนะ" หญิงสาวรีบห้ามเมื่อปลายสายรั่วคำถามมา"จะซักให้ขาวเลยคอยดู""ค่าา แค่นี้นะค่ะ" แล้วหญิงสาวก็รีบวางสายทันทีเมื่อถึงวันที่จะไปบ้านหญิงสาว ชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก กลัวว่าตัวเองจะไม่ถูกใจว่าที่พ่อตาแม่ยาย ทำให้หญิงสาวต้องส่ายหน้าอย่างขบขันกับความกังวลของชายหนุ่ม"คุณ คุณว่าผมแต่งตัวเป็นยังไง โอเคไหม" พูดจบก็หมุนตัวให้หญิงสาวดู"นี่นายถามฉันตั้งแต่บนห้องจนถึงลานจอดรถนายก็ยังถามฉันอีกเนี่ยนะ" หญิงสาวส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ"ก็ผมตื่นเต้นนี่ กลัวจะแต่งตัวไม่ถูกใจว่าที่พ่อตาแม่ยาย" ชายหนุ่มบอกอย่างกังวล"พ่อกับแม่ฉันน่ะเป็นชาวสวนไม่เรื่องมากหรอก อะไรก็ได้ แค่เป็นคนดีไม่ทำให้ลูกสาวเขาเสียใจก็

  • สะดุดรักคุณป้าข้างห้อง   อบอุ่นหัวใจ

    เช้าวันใหม่ หลังจากที่ผ่านค่ำคืนแสนหวาน ชายหนุ่มกับหญิงสาวก็ยังไม่ได้ลุกไปไหน เป็นชายหนุ่มที่ตื่นมาก่อนแต่ยังไม่ได้ลุกไปไหน เขานอนมองหญิงสาวที่กำลังหลับอยู่ พลางคิดว่าถ้าตื่นขึ้นมาแล้วเจอหญิงสาวหลับอยู่ในอ้อมกอดเขาแบบนี้ทุกวันเขาคงจะมีความสุขมาก เมื่อคิดได้ก็โน้มใบหน้าไปคลอเครียอยู่ที่ซอกคอหญิงสาว"อืมมม...อย่าแกล้งได้ไหม คนจะนอน" หญิงสาวครางอย่างรำคาญทั้งที่ยังไม่ลืมตาพร้อมกับหันหน้าหนี ชายหนุ่มได้ยินก็อมยิ้มอย่างเอ็นดู"ขี้เซาจริงๆ ตื่นได้แล้ว" เมื่อได้ยินเสียงชายหนุ่มกระซิบอยู่ข้างๆ หูก็ทำให้หญิงสาวค่อยๆ งัวเงียลืมตาขึ้นมา หลังจากปรับแสงได้แล้วก็สบเข้ากับในตาของชายหนุ่มที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว ทำให้หญิงสาวนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ทำให้หญิงสาวรู้สึกหน้าร้อนผ่าวเขินอายขึ้นมาทันที เมื่อเห็นท่าทางเขินอายของหญิงสาวก็ทำให้ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆ กับความน่ารักของหญิงสาว แล้วก็ค่อยๆ โน้มใบหน้าลงไปจูบหญิงสาวอย่างอ่อนโยนเนินนาน "พะ...พอแล้ว" เมื่อรู้สึกหายใจไม่ทันหญิงสาวก็ดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม แล้วคิดว่าที่ได้ไปเมื่อคืนยังไม่พออีกเหรอ ไอ้คนไม่รู้จักพอ"สำหรับผมเท่าไหร่ก็

  • สะดุดรักคุณป้าข้างห้อง   รับผิดชอบ

    แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาผ่านทางช่องหน้าต่างในห้องนอนของชั้นบนสุดของคอนโดหรู หลังจากที่ผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อนปราชญ์นอนมองพราวฟ้าที่ตอนนี้หลับตาพลิ้มอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง“ตื่นได้แล้ว” ปราชญ์พูดจบก็ก้มหน้าลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอขาวของพราวฟ้าอย่างอดใจไม่ไหว“อือออ อย่ากวนได้ไหม ฉันง่วง” พูดจบพราวฟ้าก็หันหน้าหนีสิ่งที่กำลังรบกวนการนอนของเธอ“ถ้าคุณไม่ตื่น ผมลักหลับคุณแน่” ปราชญ์ก้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างใบหูของพราวฟ้าพร้อมกับแลบลิ้นออกมาหยอกเย้าที่ใบหูขาวสะอาดของพราวฟ้าเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ทำให้พราวฟ้าจำเป็นต้องลืมตาตื่นขึ้นมาจากความง่วงงุนเพราะกลัวว่าปราชญ์จะทำอย่างที่พูดจริงๆ ซึ่งพราวฟ้าก็ได้สัมผัสมากับตัวจากเมื่อคืนแล้วว่าปราชญ์นั้นเป็นผู้ชายไม่รู้จักพอ ขนาดเธออ้อนวอนขอให้หยุดปราชญ์ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตามคำขอของเธอสักนิด จนเธอสลบคาอกเขานั่นแหละปราชญ์ถึงยอมหยุด“นายมีอะไร” พราวฟ้าหันมามองหน้าปราชญ์ด้วยความไม่พอใจที่ปราชญ์ปลุกเธอทั้งที่เธอนั้นแสนจะง่วง“ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว เรามีเรื่องต้องคุยกัน” เมื่อเห็นว่าพราวฟ้ายังนอนมองหน้าตัวเองนิ่งไม่ยอมขยับไปไหน ปราชญ์จึงเอ่ยประโยคเด็ดออกมา ซึ่งเมื่อพราว

  • สะดุดรักคุณป้าข้างห้อง   เมา

    ภายในผับหรูที่มีเสียงดนตรีเปิดคลอเบาๆ กับบรรยากาศมืดสลัว พราวฟ้ากำลังนั่งดื่มเหล้าพร้อมกับปลดปล่อยอารมณ์ไปกับเสียงเพลง“มาคนเดียวเหรอครับ” เสียงชายหนุ่มแปลกหน้าเดินเข้ามานั่งข้างๆ พร้อมกับเอ่ยถามขึ้น“แล้วเห็นว่ามากี่คนล่ะค่ะ” พราวฟ้าตอบกลับไปด้วยสายตาหวานเยิ้มเนื่องจากดื่มไปพอสมควรแล้ว“ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ”“ตามสบายค่ะ”“ผมชื่อภัทร ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ”“พราวฟ้าค่ะ” ในขณะที่พราวฟ้ากำลังนั่งคุยกับชายหนุ่มแปลกหน้าอยู่นั้น ด้านบนชั้นสองของผับปราชญ์ที่กำลังนั่งดื่มเพียงลำพังก็มองลงมาที่พราวฟ้าด้วยสายตาไม่พอใจที่เห็นพราวฟ้าพูดคุยหัวเราะกับชายหนุ่มแปลกหน้าอย่างมีความสุขหลังจากที่นั่งคุยกับชายหนุ่มมาได้สักพักพราวฟ้าก็ขอตัวกลับก่อนเนื่องจากรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะเมาแล้ว“พราวขอตัวกลับก่อนนะค่ะ รู้สึกเหมือนจะไม่ไหวแล้วค่ะ”“ให้ผมไปส่งไหมครับ”“ไม่เป็นไรค่ะ พราวกลับเองได้ ขอตัวนะค่ะ” คงเพราะดื่มไปเยอะเพียงแค่ลุกขึ้นยืนพราวฟ้าก็ทำท่าจะเซ ทำให้หายหนุ่มต้องรีบเข้ามาประคองพราวฟ้าทันที“เดี๋ยวผมไปส่งดีกว่านะครับ” พูดจบชายหนุ่มก็ประคองพราวฟ้าออกไป เมื่อเดินมาถึงรถชายหนุ่มก็ประคองพราวฟ้าขึ้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status