Share

บทที่ 92

ริมฝีปากอ่อนนุ่มแนบมา เวินเหลียงใจสั่นเล็กน้อย

ฟู่เจิงดูดแทะกลีบปากทั้งสองกลีบของเธอ บดขยี้พวกมันจนแดงก่ำ

ปลายลิ้นงัดฟัน ช่วงชิงความหอมหวานในปากของเธอ

เวินเหลียงวางสองมือไว้บนไหล่ของเขา นิ้วมือลูบไล้ผ่านท้ายทอยสะอาดสืบเสาะตีนผม ตอบสนองอย่างอารมณ์คล้อยตาม

ลมหายใจของทั้งสองประสานกัน

ห้องโดยสารรถยนต์ปิดสนิท เสียงหอบหายใจหนาหนักมากขึ้นทุกที

ลมหายใจของฟู่เจิงร้อนผ่าว มือใหญ่ลูบไล้ลงตามเส้นโค้งของเธออย่างห้ามใจไม่อยู่

เวินเหลียงสะดุ้งตื่นขึ้นมา ยกมือห้ามเขาไว้ พูดไม่เป็นภาษา “อย่าค่ะ ตอนนี้อยู่ข้างนอก”

ฟู่เจิงจำต้องหยุด ดูดกลีบปากของเวินเหลียงแรง ๆ แล้วค่อย ๆ ผละตัวออก

เส้นไหมสีเงินใสสายหนึ่งยืดยาวตามการผละตัวของฟู่เจิง ขาดออกจากกันตรงกลางซึ่งบางที่สุด ตกอยู่บนคอเสื้อของทั้งสอง ห้องโดยสารรถแคบเล็กมีกลิ่นอายคลุมเครือเพิ่มขึ้นบางส่วน

ฟู่เจิงสูดลมหายใจเข้าลึก สตาร์ตรถทันที นิ้วมือเรียวยาวและขาวกำพวงมาลัยแน่น

รถขับไปถึงกลางทาง เวินเหลียงเห็นวิวนอกกระจกจึงรู้ว่านี่ไม่ใช่เส้นทางกลับโรงพยาบาล

“ไม่กลับโรงพยาบาลเหรอคะ?”

ฟู่เจิงหันไปมองเวินเหลียงพลางยิ้มบาง “คืนนี้กลับบ้านก่อน พรุ่งนี้เช้
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status