Ep.5 หล่อเเต่รูป จูบไม่หอม

Ep.5 หล่อเเต่รูป จูบไม่หอม

"ลากฉันมา มีอะไร?" ดูยัยตัวเเสบทำกับเขาสิ ฉุดลากกระชากตัวเขาออกมาจากงานทำเหมือนเขาเป็นสิ่งไม่มีชีวิตไม่มีจิตใจ อยากจะทำอะไรกับร่างกายของเขาก็ทำตามอำเภอใจได้งั้นสิ

"ฉันก็ไม่อยากจะลากพี่มาหรอก เเต่ในเมื่อเราต้องเเต่งงานอยู่บ้านเดียวกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ เราต้องมาตกลงกันก่อน" การเเต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความยินยอมพร้อมใจ หรือเกิดจากความรักของทั้งสองฝ่าย ก็ต้องมีข้อตกลงก่อนที่จะใช้ชีวิตคู่อยู่บ้านหลังเดียวกัน

"พูดต่อดิ"

"ข้อเเรกเราเเต่งงานกัน หึ้ย!!" ไม่อยากกจะพูดประโยคต่อไปนี้เลย กระดากปากฉิบเป๋ง! "ก็ต้องเป็นสามีภรรยากันก็จริง เเต่ห้ามพี่เเตะต้องตัวฉันเด็ดขาด" คนตัวเล็กยกนิ้วขึ้นพร้อมชี้หน้าคนตัวสูงด้วยท่าทางที่โคตรจะจริงจัง

"ใครอยากจะเเตะต้องตัวลิงเเสบเเบบเธอไม่ทราบ" มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นถามอย่างหน้ามึนๆเห็นเเล้วกวนประสาทเธอเข้าไส้

"ห้ามพูดขัด!" ยังไม่ทันไร พูดจาสั่งนู่นสั่งนี่สั่งนั่นยิ่งกว่าเมียซะอีก ถ้าได้ยัยนี่มาเป็นเมียจริงๆหูเขาคงชาทุกวัน เเว๊ดๆเก่งฉิบหาย!

"ข้อที่สอง ห้ามพี่ไปมั่วผู้หญิงคนอื่น" นี่คือสิ่งสำคัญที่สุดของเรื่อง ถึงไม่ได้รักกัน ไม่ได้หึงหวงกัน เเต่ถ้ามีเรื่องผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้อง เธอไม่มีวันยอมเเน่ๆ

"หึง?" พูดมาได้ไม่อายปาก!

"ใช้อะไรคิด อย่าเพิ่งหลงตัวเอง ที่ฉันห้าม เพราะว่าฉันอายขี้ปากชาวบ้านที่มีสามีมั่วผู้หญิงไม่เลือก" ใครบ้างที่จะไม่อายหากสามีมีชู้ เเถมยังทำให้รู้สึกเหมือนคนโง่ให้สามีสวมเขาให้อีก

"งั้นก็ให้ฉันเอาเธอทุกวันสิ จะได้มั่วเเค่เมียคนเดียวไงครับ" มาเฟียหนุ่มเเสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เธอหลังจากพูดจบประโยคที่ตรงไปตรงมา

เเล้วเมื่อกี่ไอ้หมาตัวไหนที่บอกว่า 'ใครอยากจะเเตะต้องตัวลิงเเสบเเบบเธอไม่ทราบ' ไอ้หมาตัวไหนหนอ?

"ไอ้บ้า! ฉันไม่มีวันยอมให้พี่เเตะต้องตัวฉันหรอก ไม่มีวันเว้ย! ฝันไปเถอะ!" เเค่คิดยัยวีนัสก็อยากจะอ้วกเเตกล่ะ ขอบอกเลยมันจะไม่มีเหตุการณ์อย่างว่าเกิดขึ้นระหว่างเธอกับไอ้คนเจ้าเล่ห์นี่เด็ดขาด

"หึ มันต้องมีสักวันที่เธอจะโดนฉัน..." มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มร้ายเเล้วเว้นจังหวะการพูด ค่อยไล่สายตาคมเข้มมองไปยังกลางกายสาวอย่างไม่อาย จากนั้นก็ขยับกายเข้าไปใกล้ๆเเล้วพูดต่อ

"เอาตรงนั้น บอกเอาไว้ก่อนเลยว่า...ฉันเป็นคน...ขี้เxี่ยน เเละก็...เน้ดดุซะด้วยสิ" น้ำเสียงเซ็กซี่เอ่ยกระซิบข้างๆใบหูพลางเป่าลมหายใจอุ่นๆรดต้นคอจางๆใส่คนตัวเล็กอย่างยั่วยวนทว่ากวนส้นตีน เเถมเขายังเเอบสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นของเธอไปพลางๆ

ส่วนคนที่ได้ยินตอนนี้ถึงกับควันออกจากหู ทั้งโกรธทั้งโมโห เธอรีบผลักร่างกำยำออกให้ห่างจากตัวเธออย่างเเรง เพราะรู้สึกว่าอยู่ใกล้เขาเเล้วเธอจะไม่ปลอบภัย

"ไอ้คนลามกพูดจาหยาบคาย! ทุเรศที่สุด!" คนตัวเล็กใช้สายตากับน้ำเสียงดูถูกชายหนุ่ม ทว่าเขากลับเเสยะยิ้มอย่างชอบใจที่ทำให้เธอโกรธได้ขนาดนี้

"ผู้ชายอย่างพี่ไม่เห็นจะมีอะไรดี ดูเเล้ว...ก็คงจะมีเเค่...หล่อเเต่รูป จูบไม่หอม!" คนตัวเล็กขยับริมฝีปากสวยไปด่าคนตรงหน้าอย่างไม่นึกเกรงกลัวอำนาจมืด

ทันทีที่เธอพูดจบ มาเฟียหนุ่มที่รู้สึกยอมเสียหน้าไม่ได้เอื้อมมือทั้งสองไปล็อกท้ายทอยเเล้วดันใบหน้าสวยของเธอมาหาริมฝีปากได้รูปของเขาอย่างรุนเเรง ซึ่งเป็นการกระทำที่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย

จ้ววบบบ!

"อื้อออ!!!" ทันทีที่ริมฝีปากกระเเทกกันอย่างรุนเเรง มาเฟียหนุ่มก็บดจูบคนที่ไร้ประสบการณ์อย่างดุเดือดเขาอยากจะสั่งสอนให้เธอรู้ซะบ้างว่าอย่ามาปากเก่งกับคนอย่างเขา ปากดีนักเขานี่เเหละจะบดจูบให้ปากเธอหายซ่าเลยล่ะ

คนตัวเล็กเบิกตาโตยิ่งกว่าตาของนกฮูกเมื่อถูกคนเจ้าเล่ห์ขโมยจูบเเรกของเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ตุบๆๆๆ!! มือบางทั้งสองข้างกระหน่ำทุบตีอกเเกร่งอย่างรุนเเรงเพื่อให้เขายอมปล่อยจูบเธอ

ทว่าไม่มีท่าทีที่คนเจ้าเล่ห์จะปล่อยให้ปากของเธอเป็นอิสระง่ายๆ เท่านั้นยังไม่พอ เขาพยายามสอดเเทรกลิ้นร้ายเข้าไปในโพรงปากของเธอ เเต่เธอกลับเม้มปากเเน่นไม่ให้ลิ้นของเขาเข้ามาข้างในได้

มาเฟียหนุ่มจึงกัดที่ริมฝีปากอวบอิ่มจนเธอยอมเผยอปากออกจากกัน เเล้วเขาก็ค่อยสอดลิ้นเข้าไปตวัดลิ้นเล็กที่พยายามวิ่งหนีเขา เเต่ก็เท่านั้นเเหละ คนมากประสบการณ์อย่างเขาปราบเธอได้สบายมาก

ลิ้นร้ายทำการดูดดึงลิ้นเล็กอย่างดุเดือด เเละเขาไม่คิดเลยว่ายัยตัวเเสบจะหอมหวานได้ขนาดนี้ ทำเอาเขาไม่อยากปล่อยปากเธอให้เป็นอิสระเลย

"อืม" มาเฟียหนุ่มครางต่ำในลำคอด้วยความพึงพอใจ ทว่าผิดจากอีกคนที่กำลังจะขาดอากาศหายใจตายอยู่เเล้ว นี่มันจูบกระชากวิญญาณเธอชัดๆ ยิ่งกว่าซีรีย์ที่เธอเคยดูซะอีก เขาไม่มีความอ่อนโยนเหมือนพระเอกในซีรีส์เลยเเม้เเต่นิด คงจะมีเเค่ความป่าเถื่อน

"อื้อออ" เมื่อคนตัวเล็กกำลังจะขาดอากาศหายใจ มาเฟียหนุ่มจึงยอมผละริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ทำให้น้ำลายบางส่วนไหลยึดติดตามมุมปากของทั้งคู่

คนตัวเล็กยกมือของตัวเองเช็ดน้ำลายออกอย่างรู้สึกรังเกียจเเละขยะเเขยง ซึ่งต่างจากอีกคนที่เเลบลิ้นออกมาเลียน้ำลายที่มุมปากราวกับคนโรคจิต

"หึ เป็นไง? ทีนี้หอมถึงใจเธอไหมละยัยตัวเเสบ?" มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วถามพลางเเสยะยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์ เธอบังอาจมาว่าเขาหล่อเเต่รูปจูบไม่หอม เขาก็เลยเเสดงให้ดูว่าจูบของเขานั้นหอมหวานถึงใจขนาดไหน

"กรี๊ดดดด!!!" คนตัวเล็กกรี๊ดออกมาด้วยความโมโหเมื่อถูกขโมยจูบเเรกซึ่งเอาไว้ให้สามีในอนาคต ตอนนี้หน้าเธอเเดงซ่านไปหมด "นี่มันสำนวน!!" สำนวนที่มาจาก สวยเเต่รูปจูบไม่หอม เเต่ที่เธอพูดว่า หล่อเเต่รูปก็เพราะว่าเขาเป็นผู้ชาย

"พี่มันไอ้คนฉวยโอกาส มาจูบปากฉันทำไม!!! ฉันเกลียดผู้ชายอย่างพี่ที่สุดในโลกเลย เกลียดๆๆๆ!!!" วีนัสยกกำปั่นน้อยๆขึ้นทุบตีที่อกเเกร่งอย่างเต็มกำลังด้วยความโกรธ

ทว่าไม่ได้ทำให้เจ้าของอกเเกร่งรู้สึกเจ็บอะไรเลย กำปั่นน้อยๆนั่นทำอะไรเขาไม่ได้หรอก เเต่เขารู้สึกรำคาญเเละไม่ชอบที่เธอบอกว่าเกลียดเขาที่สุดในโลกมากกว่า

"เกลียดฉันนักใช่ไหม ได้~ อีกรอบละกัน" เขาจะสั่งสอนยัยเด็กเเสบด้วยปากของเขาให้เข็ดเลยคอยดู

มาเฟียหนุ่มใช้มือขวาจับกำปั่นน้อยๆทั้งสองข้างเอาไว้ เเล้วก็ดึงร่างบางเข้ามาประชิดที่ลำตัวจนร่างกายเบียดชิดกัน จากนั้นก็จู่โจมปากอวบอิ่มอย่างดูดดื่ม ปากนี้เองที่มักจะด่าทอเขาอยู่เสมอ

จ้วววบ!

"อื้ออ/ อืมม" อีกคนขัดขืนไม่ยินยอม ส่วนอีกคนตวัดลิ้นร้ายดูดดึงลิ้นที่ไม่เป็นประสาอย่างมีอารมณ์ จ้วบๆๆๆ เสียงของน้ำลายคละคลุ้งกันไปทั่วโพรงปากอย่างเอร็ดอร่อย อืม~ หวาน!

"ไอ้เวรเอ๋ย!!" คนที่เเอบสุ่มมองอยู่โกรธจนเลือดขึ้นหน้าเมื่อเห็นน้องสาวโดนไอ้เพื่อนเจ้าเล่ห์กำลังบดจูบกระชากวิญณาณโดยที่เธอไม่ได้เต็มใจ

"ไอ้ออซซี่อย่าเข้าไปนะเว้ย!!" ก่อนที่ออซซี่จะไปชกหน้าไอ้เพื่อนเจ้าเล่ห์ คลาร์กก็รีบจับตัวเอาไว้ก่อน

"มึงเห็นไหมว่ามันกำลังจูบปากน้องกู โดยที่น้องกูไม่ยินยอม!" น้ำเสียงเข้มกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะการกระทำของมันจะหยามหน้าเขาเกินไปเเล้วนะ

"เออน่า มึงใจเย็นๆก่อน ผัวเมียกันก็เงี้ยเเหละ" คลาร์กพยายามบอกให้เพื่อนใจเย็นๆ ทว่าประโยคสุดท้ายออซซี่มองหน้าเขาเเรงมาก

"กรี๊ดดดด!!! วันนี้เเหละฉันจะเอาเลือดไม่ดีออกจากปากพี่เอง!!!" หลังจากที่ปากบวมเจ่อจากจุมพิตอันเร่าร้อนเป็นอิสระ วีนัสก็จะไม่ทนให้ไอ้ว่าที่สามีในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้ามาหยามเธอได้อีกเเล้ว ตายซะเถอะ!

ทว่าก่อนฝ่ามือบางจะได้ฟาดลงบนหน้าหล่อคม มือหนากลับเร็วกว่าคว้าได้ทัน เขาจับเเขนทั้งสองข้างของว่าที่เมียในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าไคว้หลังเพื่อไม่ให้ทำร้ายเขาได้อีก

"โอ้ยย!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ไอ้คนสุภาพบุรุษน้อย!! ปล่อยยยสิเว้ย!!!" ว่าที่เมียโวยวายด้วยความพิโรธ ทว่าว่าที่ผัวกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ

"ไม่ปล่อย" ให้ตายเขาก็ไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก "ฉันอายุมากกว่าเธอ หัดทำตัวเคารพกันบ้าง เเละอีกไม่นานฉันก็ต้องเป็น ผัวเธอ หัดทำตัวให้ดูน่ารักหน่อยสิครับเมีย" ว่าที่ผัวทำหน้ายียวนกวนบาทาใส่ว่าที่เมียอย่างรู้สึกนึกสนุกเเละมีความสุขที่ได้เเกล้งยัยตัวเเสบให้โมโหได้

ยิ่งเธอด่ายิ่งเธอต่อว่าเขาสารพัดก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะเอาชนะเธอมากขึ้นเท่านั้น งั้นขอฉกริมฝีปากที่ชอบด่าเขาไม่หยุดสักทีหน่อยเถอะ

"ไม่ มี วัน!!" ว่าที่เมียเน้นคำพูดทุกพยางค์ด้วยความหนักเเน่น เเละในเมื่อเธอยังไม่หยุดซ่าใส่เขาสักที งั้นก็อีกหลายๆรอบเเล้วกัน

จ้วบบบๆๆ! ฟอดๆๆๆ! ทั้งจูบทั้งหอมเเก้มทั้งสองข้างสลับกันไปมาเป็นการสั่งสอนคนดื้อรั้นให้หลาบจำว่าไม่ควรมาท้าทายอำนาจของเขา

"อื้ออ~/ อืมม~"

"พระเจ้าช่วย! พวกมึงเห็นไหม มันจูบ มันหอมเเก้มวีนัสไม่หยุดเลยเว้ย!" คลาร์กที่เเอบสุ่มมองเหตุการณ์ทุกอย่างอุทานด้วยความตกใจ ไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าไอ้เสือร้ายตัวนี้มันจะกล้าขนาดนี้

"ฉันบอกให้ปล่อย!!!" เมื่อริมฝีปากกับเเก้มนวลเป็นอิสระ คนตัวเล็กก็ไม่ทนที่จะเเว๊ดๆใส่คนข้างหลังที่ไม่ยอมปล่อยเเขนของเธอสักที

"ปล่อยก็โง่นะสิ"

"ก็ด้ายย!!" จบคำพูด ถือว่าเตือนเเล้วไม่ยอมฟังเอง

ตุบ!

"โอ้ยยย!!! ยัยกุลสตรีน้อย!!!" ว่าที่ผัวปล่อยพันธนาการโดยอัตโนมัติเเล้วย้ายมือทั้งสองข้างมากุมกล่องดวงใจเเทน เพราะเมื่อกี่โดนว่าที่เมียใช้เท้าเตะไปที่จุดกลางกายอย่างไม่ปรานี

"หึๆ รีบๆไปให้หมอดูน้า เกิดสูญพันธุ์ขึ้นมาน่าอายหมอไม่รับทำศัลยกรรมไอ้หนูน้อยนะจะบอกให้~" ว่าที่เมียยืนกอดอกหัวเราะเยาะว่าที่ผัวที่คุกเข่าลงกับพื้นกุมของรักของตัวเองเอาไว้อย่างห่วงเเหน

ใบหน้าหล่อเหยเกเเสดงถึงความเจ็บปวด ทว่ามองมาที่เธออย่างคาดโทษ เพราะคำพูดของเธอดูถูกดูเเคลนไอ้อนาคอนด้ายักษ์ของเขาเกินไปเเล้วนะ พูดมาได้ยังไง 'ไอ้หนูน้อย' เดี๋ยวสักวันจะเจอมันพ่นพิษร้ายใส่ เเล้วจะพูดไม่ออก

"หวังว่าจะเดินไปเองได้นะว่าที่ผัว หึๆ ไปก่อนล่ะ บ๊าย" ว่าที่เมียโบกไม้โบกเมียลาเเล้วเดินจากไปอย่างผู้ที่ได้รับชัยชนะ นี่สินะ ที่เขาเรียกว่า มาหลังดังกว่า ฮ่าๆๆ