ログインEp.5 หล่อเเต่รูป จูบไม่หอม 1/2
"ลากฉันมา มีอะไร?" ดูยัยตัวเเสบทำกับเขาสิ ฉุดลากกระชากตัวเขาออกมาจากงานทำเหมือนเขาเป็นสิ่งไม่มีชีวิตไม่มีจิตใจ อยากจะทำอะไรกับร่างกายของเขาก็ทำตามอำเภอใจได้งั้นสิ "ฉันก็ไม่อยากจะลากพี่มาหรอก เเต่ในเมื่อเราต้องเเต่งงานอยู่บ้านเดียวกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ เราต้องมาตกลงกันก่อน" การเเต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความยินยอมพร้อมใจ หรือเกิดจากความรักของทั้งสองฝ่าย ก็ต้องมีข้อตกลงก่อนที่จะใช้ชีวิตคู่อยู่บ้านหลังเดียวกัน "พูดต่อดิ" "ข้อเเรกเราเเต่งงานกัน หึ้ย!!" ไม่อยากกจะพูดประโยคต่อไปนี้เลย กระดากปากฉิบเป๋ง! "ก็ต้องเป็นสามีภรรยากันก็จริง เเต่ห้ามพี่เเตะต้องตัวฉันเด็ดขาด" คนตัวเล็กยกนิ้วขึ้นพร้อมชี้หน้าคนตัวสูงด้วยท่าทางที่โคตรจะจริงจัง "ใครอยากจะเเตะต้องตัวลิงเเสบเเบบเธอไม่ทราบ" มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นถามอย่างหน้ามึนๆเห็นเเล้วกวนประสาทเธอเข้าไส้ "ห้ามพูดขัด!" ยังไม่ทันไร พูดจาสั่งนู่นสั่งนี่สั่งนั่นยิ่งกว่าเมียซะอีก ถ้าได้ยัยนี่มาเป็นเมียจริงๆหูเขาคงชาทุกวัน เเว๊ดๆเก่งฉิบหาย! "ข้อที่สอง ห้ามพี่ไปมั่วผู้หญิงคนอื่น" นี่คือสิ่งสำคัญที่สุดของเรื่อง ถึงไม่ได้รักกัน ไม่ได้หึงหวงกัน เเต่ถ้ามีเรื่องผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้อง เธอไม่มีวันยอมเเน่ๆ "หึง?" พูดมาได้ไม่อายปาก! "ใช้อะไรคิด อย่าเพิ่งหลงตัวเอง ที่ฉันห้าม เพราะว่าฉันอายขี้ปากชาวบ้านที่มีสามีมั่วผู้หญิงไม่เลือก" ใครบ้างที่จะไม่อายหากสามีมีชู้ เเถมยังทำให้รู้สึกเหมือนคนโง่ให้สามีสวมเขาให้อีก "งั้นก็ให้ฉันเอาเธอทุกวันสิ จะได้มั่วเเค่เมียคนเดียวไงครับ" มาเฟียหนุ่มเเสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เธอหลังจากพูดจบประโยคที่ตรงไปตรงมา เเล้วเมื่อกี่ไอ้หมาตัวไหนที่บอกว่า 'ใครอยากจะเเตะต้องตัวลิงเเสบเเบบเธอไม่ทราบ' ไอ้หมาตัวไหนหนอ? "ไอ้บ้า! ฉันไม่มีวันยอมให้พี่เเตะต้องตัวฉันหรอก ไม่มีวันเว้ย! ฝันไปเถอะ!" เเค่คิดยัยวีนัสก็อยากจะอ้วกเเตกล่ะ ขอบอกเลยมันจะไม่มีเหตุการณ์อย่างว่าเกิดขึ้นระหว่างเธอกับไอ้คนเจ้าเล่ห์นี่เด็ดขาด "หึ มันต้องมีสักวันที่เธอจะโดนฉัน..." มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มร้ายเเล้วเว้นจังหวะการพูด ค่อยไล่สายตาคมเข้มมองไปยังกลางกายสาวอย่างไม่อาย จากนั้นก็ขยับกายเข้าไปใกล้ๆเเล้วพูดต่อ "เอาตรงนั้น บอกเอาไว้ก่อนเลยว่า...ฉันเป็นคน...ขี้เxี่ยน เเละก็...เน้ดดุซะด้วยสิ" น้ำเสียงเซ็กซี่เอ่ยกระซิบข้างๆใบหูพลางเป่าลมหายใจอุ่นๆรดต้นคอจางๆใส่คนตัวเล็กอย่างยั่วยวนทว่ากวนส้นตีน เเถมเขายังเเอบสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นของเธอไปพลางๆ ส่วนคนที่ได้ยินตอนนี้ถึงกับควันออกจากหู ทั้งโกรธทั้งโมโห เธอรีบผลักร่างกำยำออกให้ห่างจากตัวเธออย่างเเรง เพราะรู้สึกว่าอยู่ใกล้เขาเเล้วเธอจะไม่ปลอบภัย "ไอ้คนลามกพูดจาหยาบคาย! ทุเรศที่สุด!" คนตัวเล็กใช้สายตากับน้ำเสียงดูถูกชายหนุ่ม ทว่าเขากลับเเสยะยิ้มอย่างชอบใจที่ทำให้เธอโกรธได้ขนาดนี้ "ผู้ชายอย่างพี่ไม่เห็นจะมีอะไรดี ดูเเล้ว...ก็คงจะมีเเค่...หล่อเเต่รูป จูบไม่หอม!" คนตัวเล็กขยับริมฝีปากสวยไปด่าคนตรงหน้าอย่างไม่นึกเกรงกลัวอำนาจมืด ทันทีที่เธอพูดจบ มาเฟียหนุ่มที่รู้สึกยอมเสียหน้าไม่ได้เอื้อมมือทั้งสองไปล็อกท้ายทอยเเล้วดันใบหน้าสวยของเธอมาหาริมฝีปากได้รูปของเขาอย่างรุนเเรง ซึ่งเป็นการกระทำที่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย จ้ววบบบ! "อื้อออ!!!" ทันทีที่ริมฝีปากกระเเทกกันอย่างรุนเเรง มาเฟียหนุ่มก็บดจูบคนที่ไร้ประสบการณ์อย่างดุเดือดเขาอยากจะสั่งสอนให้เธอรู้ซะบ้างว่าอย่ามาปากเก่งกับคนอย่างเขา ปากดีนักเขานี่เเหละจะบดจูบให้ปากเธอหายซ่าเลยล่ะEp.Special 5 Shane & Angel 2/2"ตอนนี้ยังไม่ต้อง ข้ามขั้นตอนนั้นไปก่อน ฉันจะพาเธอเข้าหอก่อนค่อยเเต่ง" ถ้ามัวเเต่รอฤกษ์รอยามเเต่งงานกัน ผมได้ลงเเดงตายก่อนพอดี ผมจึงรีบอุ้มเธอขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวอย่างเร่งรีบเเล้วพาเดินมุ่งหน้าไปยังห้องนอนส่วนตัวของผมทันที ผมจะพาว่าที่เมียเข้าหอเเม่งเเต่เช้าตรู่นี่เเหละ ใครมันจะทำไม"เข้าหอคืออะไรคะ?" ระหว่างที่ผมเดินอุ้มว่าที่เมียไปยังตัวบ้าน เธอก็เอ่ยถามผมด้วยหน้าตาท่าทางที่สงสัย คงไม่รู้สินะว่ามนุษย์เขาเข้าหอกันยังไง เเต่รู้อะไรไหมครับ ไอ้ท่าทางเเละสีหน้าไร้เดียงสาเเบบนั้นของเธอตอนถามผมมันเป็นเชื้อเพลิงปลุกปั่นไอ้มังกรยักษ์ของผมได้เป็นอย่างดี นี้ถ้าไม่กลัวเธออายชาวบ้านนะ ผมจะจับเธอทำเมียเเม่งตรงพื้นดินนี้เลย"เข้าหอก็คือ เธอจะได้เป็นเมียของฉัน เเละฉันก็จะได้เป็นผัวของเธอ" ผมตอบคำถามเธอกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เเหบพร่าราวกับขาดน้ำมาเป็นศตวรรษ ไอ้เวรเอ๋ย ทำไมเดินไม่ถึงเรือนหอสักทีวะ รู้สึกว่ามันอยู่ไกลเกินไปหรือผมใจร้อนอยากจับเธอทำเมียเกินไปก็ไม่รู้ ช่างเเม่งสิวะ จากนั้นผมก็รีบอุ้มว่าที่เมียวิ่งจะได้ถึงเตียงสวาทเร็วๆ"งั้นเข้าหอเลยค่ะ นางฟ้าอยากเป็นเมียของพี่
Ep.Special 5 Shane & Angel 1/2"เเม่ง! นายกับไอ้ลีทิ้งกูไปมีลูกมีเมียกันหมดเลย ปล่อยให้กูเเม่งนั่งเหงาอยู่คนเดียวไม่มีใครให้ซบตักเลยสักคน" ผมนั่งบ่นพึมพำโยนก้อนหินลงน้ำด้วยความน้อยอกน้อยใจในโชคชะตาอยู่ตรงท่าน้ำคนเดียวเเม่งโคตรเปล่าเปลี่ยวหัวใจตอนนี้ผมกลับมาที่บ้านเกิดซึ่งอยู่ต่างจังหวัด เพราะอะไรนะเหรอที่ผมต้องกลับมาอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ก็เพราะนายกับไอ้ลีพากันหนีไปมีเมียมีลูกกันหมดทิ้งผมให้ต้องอยู่เพียงลำพังนายบอกให้ผมกลับไปหาพ่อหาเเม่หาคนที่ผมรัก เพราะนายจะพาเมียพาลูกไปเที่ยวต่างประเทศประมาณหนึ่งสัปดาห์ นายเลยบอกว่างานไม่ต้องทำ นายอยากให้ผมกับไอ้ลีได้พักผ่อนบ้างซึ่งมันก็ดีอ่ะนะ เเต่ผมเหงาไง เเทนที่ไอ้ลีมันจะมาอยู่เป็นเพื่อนผม เเต่มันกลับเห็นเมียดีกว่าผม มันเลยหนีตามเมียมันไปต่างจังหวัด เเม่งไอ้เวรลี! ดูดนมจนลืมเพื่อน คิดว่ากูไม่รู้หรือไงวะ"ทำไมวะ ทำไมคนเขียนถึงใจร้ายกับกูฉิบหาย เเม่งเขียนให้กูไม่มีเมียอยู่คนเดียว เเบบนี้มันไม่ยุติธรรมนี่หว่า" เอาจริงๆ ผมเเม่งโคตรน้อยใจคนเขียนบทให้ชีวิตผมต้องเป็นเเบบนี้ มันทรมานมากรู้ไหม การที่ไม่มีใครเลยสักคนให้เราได้พูดคุยเเชร์เรื่องราวต่างๆด้ว
Ep.Special 4 Leo & Prickkang 1/2สามปีต่อมา"ป๊าค้าบ วายอยากกิงลูกอมค้าบ~" น้องลีวายวัยสามขวบลูกชายสุดที่รักของปะป๊าลีโอกับมะม๊าพริกเเกงน้องลีวายวิ่งดุ๊กดิ๊กๆมาหาคนเป็นพ่อออดอ้วนด้วยท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูเเบมือขอปะป๊ากินลูกอมรสหวาน"ลูกอมมันไม่ดีนะครับลูก มันจะทำให้ฟันวายผุ ถ้าฟันวายผุ วายก็จะปวดฟัน กินข้าวก็ลำบากนะครับ" ลีโออุ้มตัวลูกชายตัวน้อยขึ้นมานั่งบนตักเเกร่งก้มใบหน้าลงหอมกระหม่อมลูกน้อยอย่างรักใคร่ จากนั้นเล่าบอกถึงข้อเสียของลูกอมให้ลูกชายในอ้อมอกได้ฟัง"จริงหยอค้าบม๊า?" น้องลีวายตกใจเล็กน้อยที่ลูกอมรสหวานซึ่งเป็นของที่โปรดปรานสามารถทำให้ฟันผุเเละทำให้ปวดฟันได้ เด็กชายตัวน้อยไร้เดียงสาจึงรีบเอ่ยถามมารดาที่นั่งอยู่ข้างๆเพื่อความเเน่ใจว่าบิดาไม่ได้พูดโกหก"จริงสิค่ะลูก ม๊าว่าวายกินขนมอย่างอื่นดีกว่าเนอะ เดี๋ยวม๊าไปเอาคัพเค้กที่ม๊าทำให้วายกินดีไหมคะ?" พริกเเกงยกมือบางลูบศีรษะน้อยๆของลูกชายเบาๆ"ก็ได้ค้าบ~" น้องลีวายพยักหน้ายิ้มจนตาหยีน่าเอ็นดูตอบตกลงมารดา ลีโอกับพริกเเกงจึงก้มใบหน้ามาเสมอเเก้มป่องของลูกเเล้วกดหอมเเก้มลูกน้อยคนละข้างด้วยความรัก จากนั้นพริกเเกงก็ลุกจากโซฟาเพื่อไปเอ
Ep.Special 4 Leo & Prickkang 1/2หมั่บ!"ที่รัก เฮียไม่อยากให้พริกทำงานเลย" เเขนเเกร่งสวมกอดเอวบางจากทางด้านหลัง ปลายคางคมวางไว้บนลาดไหล่มนเบาๆ น้ำเสียงทุ้มที่เอ่ยกระซิบใกล้ๆเปลี่ยนเป็นเสียงสองราวกับเเมวเหมียวที่ต้องการจะออดอ้อนเจ้านายของมันในขณะที่ฉันกำลังตั้งอกตั้งใจทำขนมคัพเค้กสูตรของพี่วีที่ได้ร่ำเรียนมา"เฮียลีคะ พริกไม่ได้เหนื่อยอะไรเลยนะคะ พริกเเค่ทำขนมเองนะ ไม่ได้ทำนา" มือบางบีบครีมสีหวานตกเเต่งหน้าตาคัพเค้กให้ดูน่ารับประทานพลางพูดคุยกับเฮียลีขี้หวงไปด้วย"ก็นั่นเเหละ เฮียเป็นห่วงพริกมากนะ เเละก็เป็นห่วงไอ้ต้าวของเราด้วย" ฉันเผยรอยยิ้มหวานออกมาเมื่อพ่อของลูกว่าเเบบนั้น จึงวางทุกอย่างที่ถือเอาไว้ลงบนเคาน์เตอร์ครัว เเล้วค่อยหันมาเผชิญกับเฮียลีพร้อมกับยกวงเเขนเรียวขึ้นคล้องรอบๆลำคอหนา"เอาเป็นว่าถ้าท้องโตกว่านี้พริกจะพักอยู่บ้านให้เฮียทำงานหนักคนเดียวเลย" อยากดูเเลฉันกับลูกนักงั้นก็ทำงานหาเงินคนเดียวเเล้วกันนะคะเฮียลี ฉันพูดเล่นๆขำๆกับสามี"ดีมากครับ เฮียยอมทำงานหนักๆเพื่อพริกกับลูกของเรา" ฉันเเค่พูดเล่นๆเองนะ เเต่เฮียกลับพูดจริงจังจนฉันต้องยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู"ปะป๊าของเจ้าตั
Ep.Special 3 Destiny Of Us "The End" 2/2"ชีวิตหลังจากเเต่งงานเป็นยังไงบ้างล่ะ?" ทว่าทันใดนั้นเองเสียงของหญิงชราคนหนึ่งก็ดังเข้ามาในโสตประสาททำให้คอลินเเละวีนัสหันหลังไปมองก็เห็นหญิงชราคนนั้นกำลังถือไม้เท้ายันกับพื้นมองมาที่ทั้งคู่"เอ่อ คุณยายถามพวกเราสองคนหรอคะ?" วีนัสเลิกคิ้วถามหญิงชราตรงหน้าด้วยความสงสัย"ยืนอยู่กันเเค่นี้ให้ข้าไปถามใครล่ะ" เสียงที่เเหบเเห้งของหญิงชราตอบกลับมา"พวกเอ็งทำถูกเเล้วที่เเต่งงานกันตามสัญญาที่ปู่ของพวกเอ็งได้ทำไว้""ยายรู้ได้ยังไงครับ ว่าเราสองคนเเต่งงานกันตามสัญญาของคุณปู่" คอลินกับวีนัสถึงกับตกใจหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ ไม่รู้ว่าคุณยายคนนี้รู้เรื่องสัญญาระหว่างตระกูลของเขาเเละเมียรักได้ยังไง"ข้ารู้ทุกอย่างนั่นเเหละ" จากนั้นหญิงชราก็เริ่มเล่าถึงเหตุผลที่ทำให้ทั้งสองต้องมาเเต่งงานกันย้อนกลับไปเมื่อ 20 ปีก่อนมีคนรู้จักเเนะนำมาเฟียใหญ่ทั้งสองให้ลองมาดูดวงในที่เเห่งนี้ เพราะเเม่หมอคนนี้ดูเเม่นมากๆราวกับรู้ถึงอนาคตของมนุษย์โลก จึงทำให้มีคิวเเถวยาวเหยียดเพื่อมารอดูดวงกันเยอะมากๆ เเละพอถึงคิวของมาเฟียใหญ่เพื่อนรัก คาร์ลอสกับเอเธอร์จึงพากันเข้าไปข้างในเต็นท์ซ
Ep.Special 3 Destiny Of Us "The End" 1/2 @คฤหาสน์รอซเซ่ เช้าวันเสาร์เเสนสดใสไม่ต้องขยี้ตาตื่นขึ้นมาเเต่เช้าเพื่อเเต่งตัวไปโรงเรียน วันนี้เป็นวันที่สองตระกูลใหญ่พาลูกๆมาเล่นด้วยกันณ คฤหาสน์รอซเซ่ ส่วนคนเป็นพ่อเป็นเเม่นั่งพูดคุยเเชร์ประสบการณ์ต่างๆด้วยกันพลางมองดูลูกๆของตัวเองเล่นกันอย่างมีความสุข "ปี้ไอซ์คะ ตุ๊กตาตัวนี้กองควีนน่ายักไหมคะ?" บนโซฟาสีเทากว้างขนาดใหญ่ น้องควีนนี่ลูกสาวสุดที่รักของเเด๊ดดี๊คอลินกับหม่ามี๊วีนัสยกตุ๊กตาตัวโปรดให้พี่สาวของเธอได้ดูพร้อมกับตั้งคำถาม "น่ารักเหมือนน้องควีนเลย เเละพี่ก็ชอบชุดเดรซตัวนี้มากด้วย" น้องไอริสลูกสาวคนโตของเเด๊ดดี๊ออซซี่กับหม่ามี๊เดซี่ตอบกลับน้องสาวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ชุดกระโปรงฟูฟ่องสีชมพูสดใสของตุ๊กตาตัวนั้นว่าเธอชอบส่วนนี้ของตุ๊กตามากๆ "ถ้าปี้ไอซ์ใส่ต้องฉวยมากเเน่ๆเยยค่ะ" "เเต่พี่ใส่ไม่ได้นะสิ" น้องไอริสพูดติดตลกเเล้วก็ยกมือขึ้นปิดปากขำในคำพูดของตัวเอง "คิกๆ/ คิกๆ" สองสาวงามดุจเจ้าหญิงในเทพนิยายนั่งเล่นด้วยกันเเละหัวเราะด้วยกันอย่างมีความสุข ตัดภาพมาที่หนุ่มน้อยสองคนที่มีหน้าตาหล่อเหลาราวกับฟ้าประทานมาให้กำลังนั่งคุยกัน