สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.10 ไม่รอดพ้นสายตาเพื่อน

ด้านณดาหลังจากที่ดีเอ็มยอมปล่อยแขนให้เธอเป็นอิสระแล้วนั้น ร่างบางก็รีบสาวเท้าเดินออกจากห้องน้ำทันที เธอรู้สึกทั้งโกรธทั้งอายที่เผลอตัวไปจูบกับคนอย่างเขาอย่างไม่ตั้งใจ และดูเหมือนว่าเขานั้นจะรู้ตัวด้วย แบบนี้เธอจะกล้าอยู่สู้หน้าเขาได้ยังไง ให้ตายเถอะนี้ฉันกำลังเป็นอะไรไป ยิ่งคิดใบหน้าสวยถึงกับรู้สึกแดงซ่านขึ้นมาด้วยความเขินอาย ร่างบางเดินออกมาหยุดที่หน้าห้องน้ำ ฝ่ามือเรียวเล็กจับเข้าที่ปากของตนร่องรอยที่ดีเอ็มนั่นกัดไปเมื่อซักครู่

!! ตึก ตึก !! ยิ่งคิดหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมันยิ่งเต้นขึ้นมาอย่างผิดจังหวะ

"ไม่สิฉันต้องไม่รู้สึกอะไรแบบนี้" ณดาพยายามสลัดภาพใบหน้าอันหล่อเหลาของดีเอ็ม นั้นออกจากในหัว โดยที่ไม่รู้ตัวว่ามีคนใจร้ายนั้นเดินตามเธอออกมา สายตาคมเหลือบมองคนตัวเล็กที่ตนจูบด้วยเมื่อซักครู่นั่น

"ฉันไม่อยากได้เงิน แต่อยากได้เธอ"

"คนบ้านี้เขาพูดอะไรออกมากัน" เสียงเล็กพึมพำออกมา อย่างไม่รู้ตัวว่าดีเอ็มนั้นอยู่ด้านหลังของเธอ ยิ่งคิดถึงหน้าเขา จู่ๆ คำพูดของยัยมินนี่ก็แว่วเข้ามาในหัวของฉัน

"สนใจ หึ...นายนี้นะสนใจฉัน เป็นไปไม่ได้ " ร่างบางเอ่ยพึมพำขึ้นมาเสียงเบา แต่นั่นกับทำให้คนยิ้มยากถึงกับผุดรอยยิ้มขึ้นมาที่มุมปากหยัก สงสัยยัยนี้จะหลงเสน่ห์ของผมเข้าแล้วสิ ดีเอ็มเดินมาหยุดที่ด้านหลัง

"แล้วเธอคิดว่าไงละ" เสียงทุ่มเอ่ยถามขึ้นมา ณดาที่คิดอะไรคนเดียวอยู่นั่นถึงกับชะงัก ร่างบางจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาของดีเอ็ม

"นะ..นายตามฉันมาทำไม"

"ฉันตามเธอตรงไหน นี่มันประตูห้องน้ำ เธอต่างหากที่ขวางทางเดินฉัน" ดีเอ็มเอ่ยขึ้นมา

ด้านณดาตอนนี้ฉันรู้สึกอาย คนตรงหน้าถึงกับทำหน้าไม่ถูก แต่ก่อนที่ณดาจะเดินไปนั้น ฝ่ามือหนาของดีเอ็มกับคว้าเข้าที่เรียวแขนเล็กของเธอ

"หมับ" ณดาที่โดนดีเอ็มถือวิสาสะจับแขนอีกครั้งถึงกับตกใจ

"นี้นายจะทำอะไร..." ด้านณดาที่สบตาเข้ากับดีเอ็ม ร่างบางถึงกับเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

"รอยที่คอของเธอนะ ไม่คิดจะปิดบ้างเลยหรือไง " ดีเอ็มทิ้งคำพูดไว้แค่นั้น ร่างสูงปล่อยมือออกจากคนตัวเล็ก ฝ่ามือหนาล้วงกระเป๋ากางเกงรอยยิ้มร้ายผุดขึ้นมาบนใบหน้าด้วยท่าทีพอใจให้กับผลงานของตน

ด้านณดาที่ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าสวยถึงกับชะงักและแดงซ่านขึ้นมาด้วยท่าทีเขินอาย ร่างบางรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำและสำรวจตัวเองอีกครั้ง รอยจูบที่ปรากฏบนต้นคอของเธอ ร่างบางถึงกับตากลมเปิดกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ

ให้ตายเถอะ คนบ้าทำไมถึงได้เจ้าคิดเจ้าแค้นทำกับฉันไม่จบไม่สิ้นนัก แล้วแบบนี้ฉันจะกล้าออกไปได้ยังไง ณดาชั่งใจอยู่ซักพัก เธอจะปิดได้ยังไงในเมื่อเครื่องสำอางนั้นอยู่ในกระเป๋าที่คณะ เมื่อเป็นเช่นนั่นมือเรียวจึงเลือกที่จะปิดกระดุมเสื้อไปจนถึงเม็ดสุดท้ายเพื่อปกปิดร่องรอยที่คอของเธอเอาไว้

ด้านณดาหลังจากที่ฉันกลับมาทำงานกับเพื่อนๆแล้วนั้น พอนั่งลงได้ซักพัก ยัยโจอาน่าหันมาถามฉัน

"ณดาแกหายไปนาน ฉันกะจะโทรตามแกอยู่แล้วเชียว"

"เออ โทษทีนะชานมไข่มุกของแก พอดีมีเรื่องนิดหน่อยนะ ฉันเลยไม่ได้ซื้อให้" ณดาเอ่ยตอบกับเพื่อน

"ไม่เป็นไรแก ยัยมินเล่าให้ฉันฟังแล้ว อย่าคิดมากเลย" โจอาน่าที่ได้ฟังจากปากของมินนี่แล้วนั้นก็พอจะเข้าใจสถานการณ์บ้าง แต่ก่อนที่จะถามอะไรไปมากกว่านี้นั่นจู่ๆ สายตาของเธอก็สะดุดเข้ากับเสื้อนักศึกษาของณดา

"ร้อนขนาดนี้ แกเล่นปิดกระดุมทุกเม็ดแบบนี้ แกหายใจออกเหรอ" คำพูดของโจอาน่า ทำเอาณดานั้นถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย ที่เพื่อนนั้นสังเกตตน

"หายใจออกสิ และฉันว่าอากาศไม่ได้ร้อนอะไรมากด้วย อากาศกำลังดีเลย" ณดาเอ่ยแก้ตัว

"ไม่ร้อนอะไรของแก ฉันนี้เหงื่อไหลจะท่วมตัวอยู่แล้ว ร้อนมาก" ด้านมินนี่ที่เห็นท่าทีของณดาเองต่างก็สงสัย เพราะปกติเพื่อนของเธอนั้นจะไม่ติดกระดุมถึงเม็ดสุดท้ายแบบนี้ แต่นี้คืออะไรกัน

"สงสัยโดนลูกบาส แกท่าจะเพี้ยน" มินนี่เอ่ยจบก็หันไปพิมพ์งานของตนต่อ

ด้านณดาฉันรู้สึกโล่งมากที่ยัยมินนี่ และยัยโจอา ไม่สงสัยและถามอะไรฉันไปมากกว่านี้ เมื่อเห็นว่าเธอเสียเวลามาหลายนาทีแล้วร่างบางก็ก้มหน้านั่งพิมพ์งานของเธอต่อ

อ่านบทความและสรุปไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก สำหรับฉัน แต่เรื่องที่ดีเอ็ม บอกว่าอยากได้ฉันนี้สิเครียดสุด ดูท่าทีแล้วเขาคงไม่ยอมรามือกับฉันง่ายๆ แน่ ขนาดเจอกันไม่กี่ครั้ง เขาก็เล่นจูบฉันถึงสองครั้งแล้ว เรื่องนี้ทำเอาฉันหนักใจสุด

ด้านดีเอ็มหลังจากที่ร่างสูงเดินกลับมาที่คณะเพื่อจะมาเอารถขับกลับคอนโดของตนนั้น แต่แล้วสายตาของผมกับสะดุดเข้ากับไอ้เจมส์และไอ้ดีเทลที่นั่งอยู่ม้าหินอ่อนหน้าคณะ นี้ผมคิดว่าพวกมันอยู่ที่สนามบาสซะอีก

"หายไปไหนมาวะ สัส พวกกูรอมึงตั้งนาน" เจมส์แกล้งเอ่ยถามดีเอ็มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่แฝงไปด้วยเลศนัย

"หึ...มึงไม่น่าถามมัน เดินยิ้มมาซะขนาดนี้ ได้ณดาคนสวยของกูไปกี่ดอกแล้วครับ" คำพูดของไอ้ดีเทลแม่งวอนส้นตีนผมนัก

"อะไรยังไงได้กี่ดอก มึงพูดให้เคลียร์ดิสัสเทล เห็นหน้ากูถามถึงยัยนั้น เกี่ยวไรกัน" ดีเอ็มพยายามเฉไฉ อย่างไม่ยอมรับ ที่หายไปเขาหายไปกับณดาจริง

"หึ...! เนียนชิบหาย มึงดูเพื่อนมึงครับไอ้เชี่ยเจมส์ ลากสาวไปนัวเนียในห้องน้ำซะขนาดนั้น แม่งยังปากแข็ง บอกไม่มีอะไร เกี่ยวไรกับยัยนั่น" ดีเทลไม่พูดเปล่าแต่กับแกล้งเลียนแบบเสียงของดีเอ็ม ด้านดีเอ็มที่ได้ฟังเช่นนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับชะงัก ดูท่าแล้วไอ้สองตัวนี้คงไปเห็นอะไรมาแน่นอน ไม่งั้นพวกมันไม่เล่นดักทางผมแบบนี้หรอก

"กูไม่ได้ลาก แต่ยัยนั้นเข้าไปห้องน้ำเองโว้ย..." ดีเอ็มเอ่ยกับดีเทลและเจมส์

"แล้วมึงก็จัดการคนสวยของกูในห้องน้ำ แล้วเรียบร้อย" ดีเทลยังคงแกล้งถามดีเอ็ม แต่นั่นก็ไม่ได้ผลเมื่อดีเอ็มนั่นปิดปากเงียบไม่ยอมหลุดเรื่องเลวๆ ของตน

"แม่ง รู้ดีทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องของตัวเอง" เมื่อโดนเพื่อนถามจี้มาเช่นนั้น ดีเอ็มถึงกับเปลี่ยนเรื่องหนี

"ณดาครับ" ดีเอ็มได้ยินเช่นนั้นถึงกับหันไปตามเสียงของเจมส์

แต่มันกับเป็นแผนของเจมส์ที่ทำให้เขาหลุด ด้านเจมส์ที่เห็นท่าทีของดีเอ็มเช่นนั้น ทั้งเจมส์และดีเทลสองหนุ่มถึงกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดัง

" ฮ่าๆ หลุดชิบหาย" ดีเทลว่าให้ดีเอ็ม

"สัส" ดีเอ็มเขารู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมากที่โดนเจมส์ และดีเทลเล่นเช่นนี้ ถึงกับแจกนิ้วกลางให้กับทั้งสองหนุ่มไปคนละหนึ่งดอก

"หมดกันพ่อหนุ่มเพลย์บอยของกู" เจมส์เอ่ยพร้อมกับยกยิ้มให้กับดีเอ็ม เขาเป็นเพื่อนดีเอ็มมานานแต่ก็ไม่เคยเห็นว่าเพื่อนนั้นจะเข้าหาสาวๆคนไหน เพราะส่วนมากจะมีแต่สาวๆ ที่เข้าหาดีเอ็ม

"หึ...! ที่พวกมึงรอกู เพื่อรอถามกูเรื่องนี้สินะ " ดีเอ็มเอ่ยถามเพื่อน

"ก็คงงั้น" ดีเทลตอบด้วยสีหน้ายกยิ้มมาด้วยท่าทีพอใจ

"เสือกเรื่องของกูชิบ..."

"ไม่ได้เสือกโว้ย แต่พวกกูแค่เห็นมึงเดินตาม ณดา มึงลงทุนเดินตามผู้หญิงที่มึงชอบขนาดนั้น กูว่าแม่งไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน" ดีเทลยกยิ้มขึ้นมาที่มุมปากอย่างรู้ทัน

"หึ...แสนรู้ พอๆ กับหมาบ้านกูเลย" ดีเอ็ว่าให้กับเพื่อน

"เชี่ยเอ็ม กูไม่ใช่หมาบ้านมึงนะไอ้สัส นี้เพื่อนครับ เพื่อนมึง ถ้ามึงไม่เห็นว่ากูเป็นเพื่อน แม่งเดี๋ยวจีบณดาแข่งมึงไปเลยสัส"

"อยากโดนตีนกู ก็จีบเลยครับ" ดีเอ็มเอ่ยกับดีเทลด้วยท่าทีโมโหและลืมตัว

"เชี่ยเจมส์ มันยอมรับแล้วโว้ย ว่ามันสนใจณดาจริง ซวยชิบหายณดาคนสวยของกู ดันสวยเข้าตาไอ้เชี่ยดีเอ็ม แบบนี้จะรอดพ้นน้ำมือเพลย์บอยอย่างมันไหม " ดีเทลยังเอ่ยแกล้งดีเอ็มมาไม่คิดจะหยุด

ด้านดีเอ็มที่ได้ยินดีเทลว่าให้ตนมาเช่นนั้น ก็ไม่คิดจะปฏิเสธว่าตนนั่นสนใจณดาจริงตามที่เพื่อนว่ามาจริง

"ทำไมกูมันทำไม มึงแม่งดีกว่ากูตายแหละ" ทั้งสองหนุ่มดีเอ็มและดีเทลได้แต่ทะเลาะกันไปมา

"ก็พอกันทั้งคู่แหละครับ" เจมส์เอ่ยมา

"มึงก็ด้วย ถ้าว่ากูๆ จะยุอันนาให้มีผัวใหม่" ดีเทลเอ่ยมาอย่างไม่คิดจะหุบปาก

"อยากโดนตีนกูไม่พอ แม่งวอนตีนไอ้เชี่ยเจมส์อีก รำคาญพวกมึงวะ กูกลับแหละวันนี้มีนัดกับคุณนายวะ" ดีเอ็มเอ่ยจบจากนั้นร่างสูงก็แยกตัวออกจากสองหนุ่มเพื่อกลับคอนโดไปเปลี่ยนชุดก่อนที่จะกลับเข้าคฤหาสน์ไปทานข้าวกับครอบครัว

พอมารดาเอ่ยถึงเรื่องหมั้นหมายก็ไม่อยากจะกลับคฤหาสน์หรอกครับ แต่ติดที่ว่าท่านเอาเรื่องยึดบัตรเครดิตมาล้อผมนี้สิ แบบนี้รับไม่ได้ ดีเอ็มถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก จากนั้นร่างสูงก็ขับรถสปอร์ตคันหรูออกจากมหาลัยไปทันที