ตอนที่ 2 เมียลับคุณอาแสนร้าย

"ทำไมคะ เมื่อคืนอาทศก็มีอะไรกับพริกแล้วทำไมไม่มอง ฮึก!"

มือเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นปิดหน้าแล้วร้องไห้ออกมา เสียใจมากที่ผู้ชายทำเหมือนได้เราแล้วไม่อยากรับผิดชอบ

"แต่กางเกงอายังอยู่ครบนะทั้งในและนอก"

ไม่ว่าจะสมยอมหรือข่มขืนเขาก็ต้องถอด โอเคเขาอาจจะเมาแล้วคิดทำสิ่งแย่ๆ กับพริกหวาน แต่มันอาจยังไปไม่ถึงจุดนั้นก็ได้เขาอยากให้อีกฝ่ายทบทวน

"ก็อาทำเสร็จแล้วเข้าไปอาบน้ำออกมาสวมกางเกงกลับคืนไงคะ"

เขาเนี่ยนะใส่กางเกงยีนขายาวนอน

"หรืออาจะบอกว่าพริกโกหกเหรอคะ ฮื่อๆๆ แกเป็นคนขี้โกหกไปแล้วสินะพริกหวาน"

".."

"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่รับก็ไม่ต้องรับ พริกก็มีศักดิ์ศรีพอ ในเมื่อผู้ชายเขาบอกไม่เอาเรา พริกจะไปทำอะไรได้ล่ะคะ ไอ้ที่เสียไปแล้วก็เสียไปค่ะ ชีวิตพริกก็ต้องดำเนินต่อไป ฮือๆๆๆ"

"พริก.." ทศวรรษได้ยินเสียงสะอื้นไห้ปานใจจะขาดออกมา ถอนหายใจเบาๆ แล้วเขยิบเข้าไปใกล้หลาน ในเมื่อเขานับถือพ่อพริกหวานเป็นรุ่นพี่เขาก็ต้องเอ็นดูพริกหวานเหมือนหลานอยู่แล้ว

อุ้มอีกคนขึ้นมานั่งบนตักแล้วจับสองมือเรียวออก ประคองใบหน้าสวยหวานขึ้นมอง

ใจกระตุกวูบ!

ไหนน้ำตา?

พริกหวานไม่รู้ว่ามีอะไรผิดพลาดอาทศถึงนิ่งขนาดนั้น รีบโอบรอบคอเขาแล้วร้อง