สามี (14)
"ว่าไงครับคุณไฟผู้คิวยาวยิ่งกว่าดารา" ทันทีที่เจเดินเข้ามาในห้องประชุม ที่มีเพื่อนสนิทนั่งรออยู่....คำแซวที่เอ่ยขึ้นจนไฟคุ้นชินเพราะนานทีเขาจะเข้าบริษัท ที่เหลือก็ปล่อยให้คุณพ่อเจผู้ฉลาดและเก่งกาจดูแล
"ธรรมดาเพื่อนรัก...แล้วนี่ลูกค้านัดกี่โมงวะ"
"บ่ายสอง อีกสักพักคงมา" เจบอกกล่าวพรางสายตามองไปยังนาฬิกาที่แขวนผนัง
"พี่เจคะ ลูกค้ามาแล้วค่ะ" แจงเลขาสาวสวยเอ่ยบอก
"อ่า...เชิญมาเลยครับ" เจที่ได้รับรายงาน สั่งการต่อไปพร้อมกับนำพาตัวเองเดินไปนั่งยังหัวโต๊ะเพื่อรอคุยงาน
.....ประตูห้องประชุมเปิดออก เผยให้เห็นบุคคลที่มาใหม่ ไฟ เจ และแนนลุกยืนแทบพร้อมกันอย่างให้การต้อนรับ
หญิงสาวที่ดูมาดมั่นในชุดสีเเดงเพลิง งามสง่าดุจนางพญาก็ไม่ปาน เดินนวยนาดวางท่าเข้ามาใกล้ ความงามที่เห็นทำเอาไฟเพื่อนสนิทพ่อเจนั้นตาค้างตะลึง
"สวัสดีครับ คุณไอรดา" เป็นเจที่เดินไปต้อนรับก่อนที่เธอจะเดินมาถึงที่นั่งที่จัดเตรียมพร้อมกล่าวทักทายอย่างสุภาพ ในแบบคนรุ่นราวคราวเดียวกัน
"สวัสดีค่ะ" ไอรดาตอบรับคำทักทายด้วยรอยยิ้ม
"สวัสดีครับ ผมอภิชาติ...เชิญคุณไอรดานั่งก่อนครับ" ไฟที่ได้สติจากการตะลึงรีบบึ่งทักทาย พรางผายมือเชื้อเชิญหญิงสาวผู้มาใหม่
"ขอบคุณค่ะ"
....แก้วกาแฟใบหรูสำหรับต้อนรับแขกที่มาเยือนถูกวางลงตรงหน้าของไอรดาด้วยฝีมือของแจง เธอยิ้มตอบรับอย่างขอบคุณแต่ไม่พูดใด ๆ
"เรามาเริ่มกันค่ะ...พอดีฉันมีธุระต่อ" ไอรดาว่ากล่าว
"ครับ จุดนี้ทางคุณไอรดาต้องการวางแอดลักษณะไหนครับ" เป็นเจผู้ที่เชี่ยวชาญกว่าไฟพูดขึ้น สายตาเฉี่ยวของไอรดาจ้องมองคนพูดอย่างจับจ้องและตั้งใจ
"เรียกว่าไอซ์ก็พอค่ะ" เธอพูดเสนอพร้อมเปรยยิ้มแก่เจ ที่ตอนนี้ต้องนิ่งหยุดเสนองานเมื่อเธอทักท้วง
"อ่อครับคุณไอซ์....อยากให้ทางผมวางแผนการลงแบบไหนดีครับ เป็นลักษณะแบรนด์เนอร์หรือว่ายิงแอดโฆษณาทางสื่อมีเดีย" เจเสนอและถามความเห็น
"คุณว่าแบบไหนเหมาะกับธุรกิจของไอซ์คะ?" ไอรดาพูดด้วยน้ำเสียงจริตหญิง สายตามองตรงดิ่งไปยังคนพูดอย่างหว่านเสน่ห์ เธอให้ความสนใจกับชายตรงหน้าเพียงสายตาแรกที่มองเห็น
"ธุรกิจคุณไอซ์เป็นเครื่องสำอาง ผมว่าลงสื่อมีเดียแบบไทน์อิน คนจะเห็นเยอะกว่านะครับ แล้วก็......"
"ไอซ์เอาตามนั้นเลยค่ะ"
ยังไม่ทันที่เจจะพูดจบ ไอรดาก็ว่ากล่าวขึ้นแทรกทันที ทำเอาคนที่ร่วมการประชุมเงยหน้ามองเร็วพลันอย่างงวยงง
"มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่าคะ?" ไอรดาย้อนถาม เมื่อเห็นสีหน้าเหล่าผู้คนจ้องมองกัน
"ไม่มีครับคุณไอซ์"
"ไอรดาค่ะ"
ไฟที่แทบเสียหลักยืน เมื่อไอรดามีความสองมาตรฐานในการเรียกขาน ทั้งที่เธอนั้นเพิ่งสั่งเจให้เรียกอีกแบบ แต่กลับเพื่อสนิทที่นั่งเคียงข้างเจ กลับให้เรียกอีกแบบที่เป็นทางการ
"เอ่อ...ครับคุณไอรดา ทางเราไม่มีปัญหาอะไร สิ่งที่คุณต้องการทางเราดำเนินให้ได้แน่นอนครับ" ไฟรีบแก้ต่างทันที แต่ในใจพร่ำบ่นอุบอิบเมื่อถูกหักหน้า
"ไอซ์ตกลงตามที่คุณเจเสนอนะคะ..." เธอไม่ได้สนใจในสิ่งที่ไฟนั้นพูดออกมา แต่เบือนสายตาและหันไปให้ความสนใจอีกคนที่นั่งหัวโต๊ะ
"ครับ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมจะออกแบบและส่งคอนเทนท์ไปให้คุณไอซ์ตรวจทางเมลนะครับ" เจเริ่มเข้าเรื่องต่อ
"ได้ค่ะไม่มีปัญหา...ว่าแต่เย็นนี้คุณเจมีนัดไหมคะ ให้เกียติร่วมมื้อเย็นกับไอซ์สักมื้อได้ไหมคะ?" สิ่งที่พูดโดยไม่ได้สนใจคนรอบข้าง ก็ในเมื่อสนใจก็ไม่จำเป็นต้องรีรอ
....พฤติกรรมที่ไอรดาแสดงออกมาอย่างเปิดเผย ทำเอาแจงเลขาสาวนั้นหมั่นไส้ แต่เธอก็ไม่สามารถแสดงกิริยาออกไป เพราะนั่นคือเม็ดเงินหลักล้านที่จะเข้าบริษัท จึงทำได้เพียงหมั่นไส้ในใจ
"เอ่อ...ได้ครับเดี๋ยวผมเป็นเจ้ามือเองครับ"
"ค่ะ...." ไอรดายกยิ้มอย่างพอใจ เมื่อเจตอบรับเรื่องงานที่ต้องการจะเจรจาตอนไหนก็ย่อมได้ เธอแบมือไปตรงหน้าอย่างร้องขอ
เจที่รู้กับสิ่งที่เธอนั้นสื่อความหมายจึงยื่นเครื่องมือสื่อสารลงฝ่ามือเรียวของเธอ
"แล้วเจอกันนะคะคุณเจ"
"ครับ"
"ฉันขอตัวนะคะ"
ทุกคนที่อยู่ภายในตอบรับการลาจากของไอรดา ด้วยสีหน้าปั้นแต่งก่อนจะปรับเข้าสู่สีหน้าที่เก็บกั้นอยู่นาน
"เหมือนพวกกูเป็นลมเย็นจากแอร์ เหมือนมีแค่มึงสองคนอะเนอะ" และเป็นไฟที่แซวขึ้น หลังจากที่ส่งไอรดาเรียบร้อย
"นั่นสิคะพี่ไฟ เหมือนเราสามคนเนี้ยเป็นธาตุอากาศงั้นแหละ...ออกตัวแรงงงงงงง" แจงเสริมทัพอย่างหมั่นไส้
"ลูกค้า....แยกย้ายไปทำงาน"
"เบื่อพ่อหม้ายมหาเสน่ห์....เราไปกันเถอะน้องแจง น้องแนน" ไฟที่ตีเนียนเดินแทรกกลางระหว่างแนนกับแจง โอบไหล่คนทั้งสองผ่านหน้าเจไป
"ตีเนียนเลยนะมึง ปล่อยน้อง!" เจสาวเท้าเดินแล้วกระชากไฟออกจากร่างของหญิงทั้งสองอย่างแรงจนหลุด ก่อนที่ตัวเองจะเดินมือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋านำหน้า
(("ไอ้เจ...ไอ้พ่อเทพบุตรมาจุติ หมั่นไส้โว้ย"))
เสียงของไฟตะโกนตามหลัง เมื่อเขานั้นเสียหลักล้มด้วยแรงกระชากของเจ รีบดีดตัวลุกแล้วแหกปากอย่างเจ็บใจ
สามี - (พิเศษ) ส่งท้าย(("อ้วก แอะ โอก"))"แม่แนน...แม่แนนเป็นอะไรคะ" เสียงแหลมใสของเด็กหญิงไอติม วิ่งตามแม่แนนเข้ามายังห้องน้ำ เธอตกใจกับการผลีผลามวิ่งแจ้นมือปิดปากของผู้เป็นแม่(("อ้วก อ้วก")) แม้จะได้ยินเสียงของลูกสาวร้องไห้ อยากจะกอดปลอบแทบขาดใจแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เมื่ออาการที่เป็นยังไม่บรรเทา"ฮือ แม่แนน...งือ แม่แนนไม่ฉบาย" เด็กหญิงร้องไห้โฮเมื่อเห็นอาการของผู้เป็นแม่...เธอสงสารเมื่อแม่นั้นเอาแต่อาเจียนตัวโยน"แม่ไม่เป็นไรลูก...อ้วก โอก" เธอยังคงอาเจียนต่อ แม้จะพยายามอดทนกลั้นใจพูดกับลูกสาว"น้องไอติมจะไปตามคูมพ่อ" เด็กหญิงพูดจบทั้งน้ำตา ก็ก้าวขาสั้น ๆ ของเธอวิ่งไปด้วยความเร็ว((คูมพ่อขา อึก ฮือ...คูมพ่อ!...คูมพ่อได้ยินน้องไอติมไหม...คูมพ่ออยู่ไหนคะ ฮือ)) เด็กหญิงเดินน้ำตานองหน้า จับราวบันไดก้าวขาสั้น ๆ อย่างระมัดระวังทั้งที่ในใจนั้นห่วงใหญ่ผู้เป็นแม่เหลือแสน น้ำเสียงแหลมเล็กตะโกนเรียกผู้เป็นพ่อเน้นเสียงสูง เมื่อเรียกยังไงพ่อก็ไม่ขานรับเสียที ห่วงแม่แนนจะแย่"ไอติมเป็นอะไรลูก!" ผู้เป็นพ่อที่ยืนคุยโทรศัพท์ต้องรีบวางสาย ปรี่เข้าหาลูกสาวที่กำลังเดินร้องไห้มาหา"ฮึก อึก คูมพ่อแม่แนน
สามี - พิเศษ 10สองปีผ่านไป....เด็กหญิงไอติมผู้แสบสันเลื่อนชั้นขึ้นอนุบาลสาม และยังมีเพื่อนร่วมชั้นที่สนิทใจกันเล่นด้วยกันเพียงคนเดียวนั่นคือเจท เด็กชายผมสีทองที่คอยปกป้องและอยู่เคียงข้างมาเสมอตั้งแต่ที่ได้พบเจอกัน"เจท!" เด็กหญิงไอติมเรียกขานเพื่อนชายคนสนิท ที่นั่งเล่นตรงม้าหินอ่อนหลังจากที่ทานมื้อกลางวันเสร็จสิ้น"ไอติม" เด็กชายมองหน้าเพื่อนหญิงแล้วยิ้ม มือที่หมุนลูกคิวบิกเล่นต้องหยุดชะงักเมื่อเพื่อนหญิงนั้นเรียกหา"ไอติมมีขนม...เจทมากินด้วยกัน" เด็กหญิงใบหน้ากลมมนพูดบอกและปีนป่ายขึ้นม้าหินอ่อนนั่งเคียงข้างกับเด็กชายเจท"ไอติมไปซื้อมาเหรอ?" เด็กชายหันไปย้อนถาม"ใช่...ไอติมเดินไปซื้อที่โรงอาหาร วันนี้คูมพ่อให้เงินมาเหรียญทองกับใบสีเขียว แต่ไอติมเอาไปฝากออมทรัพย์กับครูไอซ์เหลือใบสีเขียว ไอติมก็เลยไปซื้อขนมแล้วก็ซื้อมาเผื่อเจทด้วย...กินสิ" เด็กหญิงเล่ายาวเป็นฉาก ๆ แม้เพื่อนจะไม่ได้เอ่ยถามก็ตามทีวันเวลาแม้จะยังผ่านเลยไปนานเป็นปีการพูดจาของเด็กหญิงไอติมก็ยังไม่ค่อยชัดถ้อยคำสักเท่าไหร่ แต่บางคำเธอก็พูดชัดเจนแล้ว ยังมีหลงเหลือแค่บางคำที่ยังไม่ชัดและหลัก ๆ คงเป็นคำว่า คุณพ่อ ที่เธอมักจะเอ่
สามี - พิเศษ 9"ตื่นแล้วได้แล้วครับแนน...เขาบอกว่าโดนน้ำแล้วจะสดชื่น นี่พี่ให้แนนทั้งคืนเลยนะทำไมนอนไม่ยอมตื่นอีกล่ะ" ชายหนุ่มที่ตื่นนอนในยามเช้าก่อนใครทั้งแฟนสาวและลูกสาวก็ยังนอนจมเตียงอยู่ หลังจากที่จัดการชำระร่างกายจนแล้วเสร็จ เขาเดินมานั่งบนพื้นเตียงนอนเคียงข้างหญิงสาวที่ยังคงหลับใหล อีกฟากฝั่งเตียงก็เป็นลูกสาวตัวน้อยนอนกอดตุ๊กตาหมีตัวโปรดหลับตาสนิทอ้าปากหว๋อ"อื้อ...แนนง่วง" หญิงสาวตอบอย่างงัวเงียและพลิกตัวหนี เมื่อมือหนาของชายหนุ่มนั้นลูกหัวของเธอ"เช้าแล้วนะ ไม่สิสายแล้วไม่หิวเหรอ" เขายังคงถามต่อพร้อมขยับตัวเข้าหา เอนร่างหนานอนเคียงแล้วดึงร่างเสลานั้นเข้ามากอด"ยังไม่หิว...นอนง่วงพี่เจอย่ากวน" หญิงสาวต่อว่าเมื่อเริ่มหงุดหงิดกับการที่ถูกก่อกวนเวลานอน ก็ชายหนุ่มเล่นบรรเลงเพลงรักกับเธอตั้งสามรอบกว่าจะได้นอนเล่นเอาเกือบฟ้าสราง ที่ริมหาดยังไม่พอ แถมมาต่อที่ห้องน้ำอีกสองรอบ ร่างกายบอบบางก็เพลียแรงแทบยืนไม่ไหว สุดท้ายต้องเป็นเขาที่ชำระร่างกายให้ และอุ้มเธอมาส่งที่เตียงนอนในถัดมา เล่นเธอซะขาอ่อนขาล้ายังมีหน้ามาปลุก"ขี้เซาทั้งแม่ทั้งลูกเลย" ชายหนุ่มยังคงพูดต่อชิดหูไม่ขยับปล่อยกอดตามที่
สามี - พิเศษ 8"มานั่งทำอะไรตรงนี้คะ?" หญิงสาวที่พาเด็กหญิงตัวน้อยเข้านอนจนเธอหลับใหลสนิท แต่ไม่เห็นชายวันสามสิบเอ็ดจึงเดินตามหา จนมาพบเขาที่นั่งเล่นตรงโขดหินสูงริมชายชายหาดที่มีม้านั่งตัวยาวสีขาว"เห็นว่าแนนพาไอติมเข้านอนพี่เลยออกมาสูดอากาศเล่น...ทะเลกลางคืนนี่สงบและสวยดีเนอะ" ชายหนุ่มเงยหน้ามองและจับมือหญิงสาวนั่งลงเคียงข้าง"อารมณ์ไหนคะเนี้ย...แนนว่าอากาศเย็นแล้ว เข้าไปนั่งในบ้านดีกว่านะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา""อย่าเพิ่งเข้าไปเลยนะ...นั่งเป็นเพื่อนพี่อีกสักพัก" ชายหนุ่มขอร้องด้วยน้ำเสียงละมุน"ก็ได้ค่ะ..." หญิงสาวส่งยิ้มหวานหันหน้ามองชายหนุ่มด้วยแววตาหวานหยด ก่อนที่ร่างหนาจะเอนลงนอนหนุนตักของหญิงสาว จับมือเรียวสวยแนบกับแก้ม แล้วหลับตาพริ้มรับรสความรู้สึกที่มีต่อหญิงตรงหน้า"เป็นอะไรไปคะ" หญิงสาวเอื้อนเอ่ยพลางใช้มือลูบแก้มเขาเบา ๆ ก้มมองหน้าชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มกับท่าทีของเขาที่เป็น"พี่รักแนนนะ...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงได้ถูกใจแนนทั้งที่พี่ปิดกั้นตัวเองมาตลอด ไม่มองผู้หญิงคนไหน? แต่พอเห็นแนนเข้ากับลูกพี่ได้ดี มันทำให้พี่รู้เลยว่าแนนจะเข้ามาอยู่ในพื้นที่หัวใจของพี่...พี่รักไอติมมากเธอ
สามี - พิเศษ 7...วันไปทะเล..."ว๊าว ทะเล๊ ทะเล ล่าลั่นลาลั่นลา เย้ ๆ..." น้ำเสียงดีใจของเด็กหญิงไอติมพูดอยู่ในรถที่กำลังขับเคลื่อนไปตามถนน ด้านข้างที่มองเห็นพื้นน้ำสีฟ้าสวยกระทบกับแสงแดดจนระยิบระยับ ร่างกายเล็กที่จัดเต็มด้วยเครื่องแต่งกายน่ารัก เพราะแม่แนนเป็นคนสรรหาใส่ให้เธอ ชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าเป็นชั้นกับทรงผมที่ถักเปียสองข้างติดกิ๊บสีฟ้าลายเจ้าหญิงที่เธอชอบ หมวกใบเล็กน่ารักมีหูเหมือนหมีถูกสวมบนหัวเล็ก ทำให้ลับขลับเข้ากับใบหน้ากลมของเด็กหญิงจนน่ารักและสดใส"ดีใจจังเลยนะคะ" เสียงหวาน ๆ ของแนนเอ่ยแซวเมื่อเด็กหญิงนั้นแสดงความดีใจจนออกนอกหน้า"แม่แนนขา...พอไปถึงทะเลเราใส่ชุดว่ายน้ำไปเล่นน้ำกันนะคะ""ไม่ได้!!" เสียงเข้มของพ่อเจดังแทรกระหว่างบทสนทนาของลูกสาวที่พูดชวนแม่แนนของเธอ"คูมพ่อ!! ทำไมต้องเสียงดังน้องไอติมตกใจหมด" เด็กหญิงที่สะดุ้งเฮือกตกใจ จากที่ยิ้มร่าต้องหุบยิ้มทันทีพลางหันไปต่อว่าผู้เป็นพ่อที่พูดกระแทกเสียงดังใส่"นั่นสิคะพี่เจ...ชอบเสียงดังลูกตกใจหมด" หญิงสาวที่ตกใจไม่แพ้เด็กหญิงหันไปต่อว่าเสริมทัพ"ไอติมพ่อขอโทษ...แต่ว่าพ่อไม่ให้แม่แนนใส่ชุดว่ายน้ำนะ" คนเป็นพ่อพูดเสียงด้วยน้
สามี - พิเศษ 6"ตื่นมาทำไมแต่เช้าขนาดนี้" ผู้เป็นพ่อเดินมาเปิดประตูห้องน้ำ ไม่วายบ่นอุบให้ลูกสาวที่ขัดตลอด ขัดดียิ่งกว่าสองขานั่งขัดสมาธิเสียอีก"ก็น้องไอติมปวดฉี่...งื้อคูมพ่อ ถอดกางเกงไม่ได้" เด็กหญิงที่ปวดฉี่หนัก ยืนกระทืบเท้าไปมา พร้อมมือเล็กๆ พยายามถอดกางเกงไปด้วย ความร้อนรนมันจึงทำให้การถอดกางเกงดูยุ่งยาก"มาๆ พ่อช่วย"จ๊าก~~~ แปะ แปะยังไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อจะได้ช่วยเหลือถอดกางเกงจนสุดขา เพียงเด็กหญิงยกขาขึ้นข้างเดียว ของเหลวที่ทำให้เด็กหญิงเป็นทุกข์ก็ไหลลงมา อาบตามลำขาบ้างเพราะอดกลั้นไว้ไม่ไหว"ไอติม!" เสียงผู้เป็นพ่อร้องขึ้นตกใจ เมื่อลูกสาวฉี่ราดใส่กางเกงแถมเลอะพื้นหน้าห้องน้ำอีกต่างหาก"งื้อ...คูมพ่อดุ ก็น้องไอติมทนไม่ไหว คูมพ่อเข้าห้องน้ำนาน" เด็กหญิงยืนฉี่ต่อหน้าผู้เป็นพ่อและบอกถึงเหตุผล"พี่เจก็ชอบดุลูก" เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยตามหลัง พร้อมร่างกายที่สวมทับเสื้อผ้าตัวเดิมเรียบร้อย แม้จะมีรอยเปียกชื้นอยู่ประปรายเล็กน้อย"เอ๋??" เด็กหญิงไอติมเอียงคอมองหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างสงสัย กรอกสายตามองหน้าสลับกันไปมา จนทั้งพ่อเจและแม่แนนนั้นเกิดหน้าแดง "ทำไมคูมพ่อกับแม่แนนฉี่พร้อมกัน นั