บทที่ 4 เสียจูบให้กับชายแปลกหน้า

เมื่อครุ่นคิดแล้วก็วกวนไปมา ยังหาทางออกไม่ได้ ร่างอวบจึงได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วก็เปิดประตูออกไปจากห้องนี้ที่คงจะเป็นห้องแต่งตัวของนักแสดงเพราะเห็นมีกระจกบานใหญ่อยู่ในห้อง

ขณะที่หอมหมื่นลี้ครุ่นคิดในใจถึงเรื่องที่เพิ่งได้ยินมาก  ก็บังเอิญเดินชนเข้ากับร่างแข็งๆร่างหนึ่ง   เมื่อเงยหน้าขึ้นก็สบตากับเจ้าของดวงตาคมดุจเหยี่ยวที่จ้องมองมาอย่างไม่พอใจนัก   “ ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าเดินไม่ระวัง ”  คิ้วเข้มนั้นขมวดยิ่งขึ้นเอื้อมมือมาจับแขนเรียวของเธอเอาไว้ แล้วดึงให้เข้าไปในห้องตรงข้ามกับห้องที่อันอันเพิ่งเดินออกมา   เขาลากร่างอวบของอันอันเเข้าไปในห้องนั้น แล้วประตูไม้หนาหนักก็ปิดลงตามหลังของพวกเขา   เขาคิดจะทำอะไรกัน “ ร้ายกาจไม่เบานะ ขอโทษอย่างนั้นหรือ หญิงแพศยาเช่นเจ้าแค่เพียงคำว่าขอโทษมันก็ไม่เพียงพอหรอก  ”

ขณะที่อันอันกำลังอ้าปากถามเขาด้วยใบหน้าตกตะลึงอยู่นั้น อยู่ๆใบหน้าหล่อคมคายนั้นก็ก้มลงมาจนชิดใบหน้าหวานของเธอแล้วลิ้นสากก็พลันฉกเข้ามาในปากจิ้มลิ้มของอันอันที่เผยอขึ้นโดยไม่รู้ตัว และเมื่อลิ้นสากที่ร้อนรุ่มนั่นควานเข้ามาในปากจิ้มลิ้มของสาวรุ่นเช่นอันอันแล้ว มันก็ควานชิมความหวานในปากนั้นทันที  เมื่อพบลิ้นเล็กนุ่มนิ่มของนาง มันก็เข้าเกี่ยวพัน  บุรุษหนุ่มแปลกหน้านั้น  ทั้งดูดลิ้นเล็กของคนตรงหน้าและเกี่ยวพันมันอย่างดูดดื่ม จากจูบที่จาบจ้วงรุกรานอย่างไม่ให้ได้ตั้งตัวกลายเป็นจูบเว้าวอนอ่อนหวานเหลือเกิน จนสาวโสดที่อายุเกือบจะสามสิบแล้วสะท้านไปทั้งตัว 

หอมหมื่นลี้เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ดูดดื่มจนกลายเป็นเร่าร้อน อดีตนางแบบสาวส่งลิ้นเข้าพัวพันกับคนตรงหน้าอย่างไม่ยอม และจูบนั้นเร่าร้อนจนแทบจะลุกเป็นไฟ  เพราะยิ่งจูบยิ่งต่างติดใจและมันเหมือนมีกระแสไฟช็อตเบาๆระหว่างทั้งสองร่าง

นายท่านหนุ่มยิ่งจูบยิ่งติดใจ เขาแทบจะไม่อยากจะเชื่อว่าหลิวอันอันเด็กสาวที่เขาจ้องมองมาหลายวันแล้ว และมีท่าทางดูอ่อนแอ  นางมักจะหลบสายตาของเขาหลายครั้งแล้ว แต่เขาไม่เชื่อหรอก หญิงร้ายกาจร่านรักที่แสร้งทำเป็นอ่อนแออ่อนหวานจนพี่ชายของเขาฆ่าตัวตายไปเพราะคำลวงของนาง  และเขาจะไม่ยอมเสียทีนางดังเช่นพี่ชายของเขาเป็นอันขาด

หลังจากนางฟื้นจากสลบไปสองวันก็มีท่าทางแปลกๆดังเช่นที่สาวใช้สหายของนางบอกกับเขา  แต่บัดนี้นางร้อนแรงยิ่งนัก ยิ่งเขาจูบนางยิ่งติดใจ แม้เขาจะรังเกียจหญิงเช่นนี้ หญิงแพศยาหลอกลวงให้บุรุษหลงรักแล้วทอดทิ้ง หญิงที่คงจะทอดร่างให้บุรุษเชยชมมาหลายคนแล้ว แม้พี่ชายของเขาที่ต้องมาตายเพราะหลงไหลนาง ก็อาจจะได้เชยชมแล้ว แม้แสนจะรังเกียจไม่อยากจะจูบปากอวบอิ่มที่แสนจะน่ารังเกียจนี้ แต่มันก็พลั้งเผลอไปแล้ว  เพราะความโมโหและความรู้สึกบ้าๆที่พุ่งขึ้นมาอย่างห้ามตนเองไม่อยู่  เขาไม่เคยจูบกับสตรีใดแล้วรู้สึกเช่นนี้  นับตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่ม  หากมีความต้องการตามวัยหนุ่ม เขาก็จะเรียกหญิงคณิกามาปรนนิบัติเพียงเท่านั้น  ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับหญิงใดมาก่อน

แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับเขากัน จากที่เคยหมางเมินและแสนจะรังเกียจ ไม่คิดว่าจะทำเช่นนี้กับร่างอวบขาวผ่องที่แปดเปื้อนกลิ่่นอายบุรุษไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่มาแล้ว   แต่เมื่อสบตากับหลิวอันอันอีกครั้งหลังจากที่นางตกน้ำและสลบไปจนกระทั่งนางหายดีและกลับมาทำงานได้อีกครั้ง   ความรู้สึกที่เขามีต่อหลิวอันอันคนเดิมมันก็เปลี่ยนแปลงไป  ความรังเกียจแสนจะรังเกียจของเขาก็เปลี่ยนเป็นรู้สึกต้องการนางอย่างมาก อย่างไม่เคยมาก่อน เหมือนมีพลังงานบางอย่างระหว่างนางกับเขาที่ดึงดูดเข้าหากัน และมันเกิดขึ้นหลังจากที่นางฟื้นจากสลบไปและเมื่อเขาสบตานางเข้าที่ด้านนอกนั้น 

ทั้งสองจูบกันอย่างเร่าร้อน บัดนี้อดีตนางแบบสาวนั้นเต็มใจที่จูบกับหนุ่มแปลกหน้าคนนี้อย่างเร่าร้อน “ อื้อ..อื้อ.. ” ปากจิ้มลิ้มครวญครางเบาๆออกมาทั้งที่ยังถูกเขาจูบอยู่ เมื่อมือหนานั้นบีบเค้นอกอวบใหญ่เกินตัวของนาง เขาฟอนเฟ้นมันอย่างมันมือ นิ้วแกร่งสะกิดผลอิงเถาที่เขาคลำพบนั้นอย่างต้องการปลุกเร้านาง “ หลิวอันอัน…ข้าต้องการเจ้า…” เขากระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างใบหูเล็กพร้อมกันนั้นก็ไล้เลียใบหูเล็กของนางไปมา “ อ๊าา อ๊าาาา….ฮื้อ….” สาวแรกแย้มครวญครางเสียงกระเส่าอย่างทนไม่ไหว เพราะนางรู้สึกเสียว เสียวมาก จนแทบจะทนไม่ไหว 

ขณะที่ทั้งสองหนุ่มสาวกำลังเคลิบเคลิ้มกับรสรักที่เพิ่งค้นพบในกันและกัน อดีตนางแบบสาวนั้นตอนนี้สมองนั้นขาวโพลน และเมื่อเสียจูบแรกในชีวิตสาวให้กับหนุ่มในยุคโบราณแล้วก็เหมือนติดใจเป็นอย่างมาก หลงลืมไปจนสิ้นว่าทั้งสองนั้นกำลังอยู่ที่ใด   และบัดนี้รอบๆตัวเริ่มมีความืดเข้ามาปกคลุมเพราะเริ่มค่ำมืดแล้วและเลยเวลาอาหารเย็นมาแล้ว แต่สองหนุ่มสาวก็ไม่ได้สนใจสิ่งใด ไม่ได้สนใจวันเวลาว่าล่วงเลยมาเท่าใดแล้ว 

ริมฝีปากหยักหนาปล่อยริมฝีปากอวบอิ่มที่บวมเจ๋อเพราะถูกบดจูบอย่างรุนแรงนั้นออกช้า ๆ ทั้งสองต่างจ้องมองกันอย่างอึ้งงัน “ บ้า ท่านทำอย่างนี้ได้อย่างไรกัน  บ้า หื่นเหลือทน ทำอย่างนี้กับเด็กสาวอย่างข้าได้อย่างไรกัน ตาแก่บ้าตัณหา ”  

นายท่านหนุ่มชะงักไปกับวาจาร้ายแรงของหญิงแพศยาที่เขาเผลอจูบอย่างเร่่าร้อนไปเมื่อครู่ ความหวานของปากจิ้มลิ้มที่ช่างต่อล้อต่อเถียงยังซาบซ่านไม่คลาย  “ ก็เจ้าอยากจะทอดสะพานให้กับข้าทำไมกันเล่า ตอนแรกข้าก็ไม่ได้สนใจไยดีหญิงร่านเช่นเจ้าหรอกนะ อายุแค่เพียงเลยวัยปักปิ่นมาเพียงเล็กน้อย  แต่ก็ผ่านชายมาแล้วหลายคน  ข้าแค่สมเพช เห็นเจ้าร่านเหลือทน จึงได้สงเคราะห์ให้ แต่ก็ ไม่เห็นจะน่าสนใจอะไร จูบก็ไม่เป็นประสา ข้าเองก็ไม่อยากจะเสียเวลากับหญิงเช่นเจ้าหรอกนะ ”   

นายท่านหนุ่มอดทนไม่ไหวจึงได้ออกปากต่อว่าหญิงที่กล้าเอ่ยถ้อยคำสามหาวต่อว่าเขาอย่างไม่ไว้หน้า แถมนางยังมาว่าเขาเป็นตาแก่อีกด้วย  นายท่านหนุ่มไม่เคยถูกผู้ใดกล้าต่อว่าเขารุนแรงและหยาบคายเช่นนี้มาก่อน 

หอมหมื่นลี้อดีตนางแบบที่เป็นอดีตขาวีนตัวแม่ ที่ไม่่ค่อยจะยอมใครมาก่อน เมื่อได้ยินถ้อยคำปรามาสที่หนุ่มโบราณตอบโต้อย่างรุนแรงออกมานั้น แถมยังว่านางไม่ได้เรื่องอีก  ก็พลันอยากจะเอาชนะ นางก้าวเข้าไปจนชิดร่างล่ำสันนั่น แล้วยกแขนเรียวงามเกี่ยวลำคอหนาของเขาลงมาแล้วก็ประกบจูบริมฝีปากหยักหนานั่นด้วยตนเอง ลิ้นเล็กนุ่มนิ่มสอดเข้าไปในปากหนาที่อ้าออกเพื่อเปิดทางให้นางสอดลิ้นเล็กเข้าไปในปากหนาของเขา 

เมื่อลิ้นทั้งสองพบกันก็เข้าพัวพันกันอย่างเร่าร้อน อย่างไม่มีใครยอมใครจากที่หอมหมื่นลี้จู่โจมคนร่างสูงก่อน แต่เมื่อจูบกันไปมานางก็ตัวอ่อนระทวยเมื่อถูกเขาจูบตอบอย่างเร่าร้อน และยาวนานจนนางแทบจะหายใจไม่ออกเขาจึงได้ปล่อยปากจิ้มลิ้มของนางเป็นอิสระ และก็ลดใบหน้าซุกไซร้มาตามใบหน้าหวานและซอกคอหอมกรุ่นนั้นต่อ “ ในเมื่อเจ้ารนหาที่เองนะ ข้าก็จะสอนบทเรียนให้เจ้าเอง กระต่ายน้อย ”