ตอนที่ 8 เผชิญหน้าสามีอุ้มบุญ

ตอนที่ 8 เผชิญหน้าสามีอุ้มบุญ

              หลังจากวันนั้น อิงฟ้าก็เข้ามาที่กรุงเทพ โดยมาพักยังคอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา เพื่อดำเนินแผนสามีอุ้มบุญของเธอและรวี

"อิงฟ้า ฉันคุยกับภาคินแล้วนะ วันนี้เค้าจะเข้าไปหาเธอ ฉันอธิบายทุกอย่างให้ฟังหมดแล้ว รายละเอียดสัญญา เธอคุยต่อเองเลยนะ บาย" รวีฝากข้อความทิ้งไว้บอกเธอ

“สวัสดีครับอิงฟ้า ภาคินนะครับ เราอยู่ข้างล่างคอนโดครับ” ภาคินโทรหาอิงฟ้าด้วยความรู้สึกประหม่าเหลือเกิน การตัดสินใจครั้งนี้ไม่รู้ว่าเค้าคิดผิดหรือถูกกันแน่ คำถามทั้งหลายวนอยู่ในหัว ได้แต่นั่งกระสับกระส่ายในขณะที่รออิงฟ้าลงมารับ

               “ภาคิน ทางนี้ค่ะ” อิงฟ้าเดินเข้ามาหาภาคินด้านล่างพร้อม เดินนำภาคินขึ้นไปยังห้องของเธอ หญิงสาวเองก็รู้สึกประหม่าไม่แพ้ภาคินเช่นกัน ความรู้สึกครั้งแรกวนเวียนกลับมาในหัวของเธอ ยิ่งทำให้เธอรุ้สึกปั่นป่วนภายในเป็นอย่างมาก

               เมื่อมาถึงห้อง อิงฟ้าหยิบเอกสารสัญญาให้ภาคินอ่าน

               “ภาคิน ทานน้ำไหม” อิงฟ้าถามเพื่อทำลายความเงียบที่เกิดขึ้น

               “ไม่เป็นไรครับ อิงฟ้า” ภาคินกล่าว

               “ภาคิน เลิกพูดสุภาพได้แล้ว คุยกันเองเถอะ” อิงฟ้ากล่าวแก้เก้อ

               “ภาคินอ่านสัญญาแล้ว ถ้าไม่ติดอะไร ภาคินเซ็นต์เอกสารได้เลยจ๊ะ” อิงฟ้าเอ่ยขึ้นหลังจากภาคินอ่านสัญญาจบ

               “อิงฟ้าแน่ใจแล้วเหรอ” ภาคินถามย้ำ แม้ว่าครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องดังกล่าวจากรวี เขาไม่ค่อยเห็นด้วยนักกับความคิดของสองสาวสักเท่าไหร่ แต่พอคิดว่าถ้าเค้าปฏิเสธ อิงฟ้าจะต้องหาคนอื่นมาแทนแน่นอน ดังนั้นเค้าจึงตัดสินใจตอบตกลง

สัญญาหนึ่งปีที่ระบุเงื่อนไขการสละสิทธิ์การครอบครองดูแลบุตร รวมถึงสละสิทธิ์การเลี้ยงดู การพบเจอ และสิทธิ์เรียกร้องต่าง ๆ ในฐานะบิดา นั่นหมายถึงหลังจากหนึ่งปี ภาคินจะต้องตัดขาดจากชีวิตอิงฟ้าและลูกนั่นเอง

               “อืม รวีเล่าให้ภาคินฟังหมดแล้วใช่ไหม ภาคินเต็มใจใช่รึเปล่า” อิงฟ้าถามย้ำอีกครั้ง

               ภาคินไม่ตอบคำถามแต่จรดปากกาเพื่อเป็นการยืนยันคำตอบของเธอ อิงฟ้าจัดการเก็บเอกสารสัญญาเข้าลิ้นชัก จากนั้นเธอเดินไปจับมือภาคิน จูงชายหนุ่มเข้าไปในห้องนอน

               อิงฟ้าและภาคินอยู่ต่อหน้ากันและกันด้านข้างเตียงนอนของหญิงสาว

"อึก" ทั้งคู่ต่างนิ่งเงียบ จนอิงฟ้าได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของภาคิน

อิงฟ้าจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของภาคินออกทีละเม็ดจนกระทั่งเม็ดสุดท้าย ท่าทีเคอะเขินและประหม่าทำให้ภาคินกุมมือหญิงสาวไว้

               “แน่ใจแล้วใช่ไหม อิงฟ้า” ภาคินถามย้ำอีกครั้ง

               อิงฟ้ายื่นหน้าบรรจงจูบปากภาคินแทนคำตอบ ปากทั้งสองประกบกันอย่างดูดดื่ม

คำถามต่างๆ ในหัวภาคินหายวับไปในทันที ความรู้สึกรัญจวนแผ่ซ่าน จากสัมผัสของริมฝีปากบาง ความรู้สึกโหยหาทำให้ภาคินดูดดื่มความหอมหวานจากปากหญิงสาว

               เสื้อผ้าทั้งสองหลุดลอยไปตามพื้นห้อง ร่างของทั้งสองกระวัดรัดเกี่ยวกันแน่น ภาคินละสัมผัสจากปากชุ่มฉ่ำ เลื่อนไล้ดูดเม้มตามซอกคอ ล่วงเลยไปจนถึงปทุมถันอวบอิ่ม ความปรารถนาที่เก็บซ่อนมานาน เหมือนดั่งภมรที่โหยหาน้ำหวานจากเกสรที่ไม่อาจเอื้อม ภาคินดูดเม้มยอดบัวเม็ดงาม มือปาดป่ายตามเนื้อนวลอย่างหลงใหล

               “หวานเหลือเกิน อิงฟ้า” ภาคินได้แต่พร่ำรำพัน

               

               อิงฟ้าเองก็ไม่ต่างกันนัก สัมผัสที่เธอได้รับทำให้วิญญาณของเธอแทบจะหลุดออกจากร่าง ยิ่งได้ยินเสียงภาคินพร่ำรำพันจนตัวเธอ เธอเองก็ยิ่งรู้สึกเสียวซ่าน จนร่างแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ปากภาคินแม้จะดูดกลืนความหวานจากยอดดอกบัวงาม แต่มือของเขาก็เลื่อนเลื้อยเข้าไปกอบกุมร่องหลืบที่เปียกแฉะ มือสะกิดปุ่มกระสันจนหญิงสาวบิดเกียวด้วยความเสียวซ่าน

อิงฟ้าไม่เคยต้องมือชายมาก่อน ยิ่งภาคินสัมผัสปาดป่ายไปทั่งร่างเธอ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านและตื่นเต้นยิ่งนัก แม้จะพยายามกลั้นอารมณ์ด้วยความเขินอายมากแค่ไหน แต่ร่างกายกลับเร่งเร้า เรียกร้องสัมผัสจากชายหนุ่มมากเท่านั้น

                             “อิงฟ้า ภาคินขอนะ”

ภาคินไม่รอคำตอบพร้อมจับอาวุธ สอดใส่เข้าในร่องกลีบของหญิงสาว แต่ชายหนุ่มทำได้แค่เพียงครึ่งลำ เนื่องจากความคับแน่น ทำให้รู้ว่าเค้าคือชายคนแรกที่ได้ครอบครองความหวานนี้ ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตื่นเต้น และหวงแหนยิ่งนัก

               “อ๊ะ อ๊ะ เจ็บ”  อิงฟ้าอู้อี้ในลำคอ

               ภาคินบังคับตัวอย่างหนักเพื่อไม่ให้ร่างบางนี้แหลกสลาย ใจหนึ่งก็สงสารเหลือกำลังแต่ไม่อาจหยุดเพียงเท่านี้ได้ ปากและนิ้วทำให้หน้าที่บดคลึงไปตามร่างกายของเธอให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย

เมื่อร่างบางเริ่มผ่อนคลาย ความรู้สึกใหม่ก็เข้าแทนที่ ทั้งเสียวซ่าน ทั้งอยากรู้อยากลอง

               ภาคินขยับอาวุธออกเล็กน้อย พร้อมกดทับลงไปอีกครั้งจนมิดด้าม ร่องหลีบที่คับแคบยิ่งทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มกระเจิดกระเจิง ภาคินขยับโยก สอดใส่เข้าออกเข้าออก โยกคลอนด้วยอารมณ์ปรารถนาอย่างไม่อาจควบคุมตัวเองได้ อิงฟ้าก็ขยับตอบรับทุกครั้งที่ภาคินกระหน่ำเข้ามาในตัวเธอ ความเสียวซ่านแผ่ทั่วร่างกาย

               “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” เสียงครวญครางดังลั่นบ่งบอกถึงความสุขสมที่ทั้งสองฝ่ายต่างปรนเปรอให้กันและกัน

"เสียวเหลือเกิน คนดี" ภาคินครางออกมา

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" อิงฟ้าแม้จะอายจนหน้าแดงกล่ำ แต่ก็ไม่อาจกล้ำเสียงครางของตัวเองได้

               “จะแตกแล้ว ภาคินจะแตกแล้ว อิงฟ้าพร้อมกันนะ” ภาคินกล่าวก่อนควบครั้งสุดท้าย แรงกระหน่ำทั้งรุนแรงและรวดเร็ว

               “อ๊ะ อร๊ายยยยย” อิงฟ้าครางก่อนที่ร่างเธอหลุดลอย ในหัวขาวโพลนเหมือนถูกดึงขึ้นสูงแล้วร่วงตกลงมา

ภาคินทรุดตัวลงบนตัวหญิงสาว ร่างทั้งสองกอดก่ายกันและกัน