ตอนที่ 2 โอกาสใหม่ที่ได้รับ

ขวัญอุษารู้สึกอบอุ่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝนที่ยังคงตกอยู่เบา ๆ แม้ร่างกายจะเหนื่อยล้าจากการเดินทางหางานและความกังวลใจตลอดทั้งวัน แต่คืนนี้มันต่างออกไป เธอรู้สึกว่าตนเองปลอดภัย ราวกับว่าเธอหลุดพ้นจากความหวาดกลัวและความเจ็บปวดในอดีตชั่วขณะ

ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง เธอรู้สึกของความอ่อนแรงเมื่อยล้าของแขนขาจนแทบไม่อยากขยับไปไหน ตาของเธอมองไปรอบ ๆ ห้องเล็ก ๆ ที่ไม่หรูหรา แต่กลับให้ความรู้สึกสงบที่เธอไม่ได้สัมผัสมานาน

“ที่นี่ คือที่พักใหม่ของฉันแล้วสินะ” ขวัญอุษาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความหวังริบหรี่ แม้จะยังไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร แต่เพียงได้หลับนอนในที่แห่งนี้ ก็เหมือนกับว่าเธอได้เริ่มต้นใหม่

ขวัญอุษาค่อย ๆ ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างอย่างเบา ๆ ความรู้สึกที่ได้พักผ่อนบนเตียงจริง ๆ ในที่สุดก็ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย สายตาของเธอจ้องมองไปยังเพดาน ความเงียบในห้องทำให้เธอเริ่มคิดถึงพ่ออีกครั้ง

เธอหลับตาลง ทว่าภาพของพ่อกลับผุดขึ้นมาในความทรงจำ ภาพของเขานั่งอยู่หน้าบ้าน ก้มหน้าอย่างเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักและการถูกกดดันจากหนี้สิน ขวัญอุษาสัญญากับตัวเองว่าถ้าเธอทำงานหนักพอ เธอจะกลับไปหาพ่อ และจะไม่ปล่อยให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานอีก

“หนูจะทำให้ได้นะพ่อ หนูจะไม่ยอมแพ้ พ่อรอหนูหน่อยนะคะ” ร่างบางพูดกับตัวเองเหมือนย้ำคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อในใจ

เสียงฝนยังคงตกลงมาเบา ๆ คล้ายกับจะกล่อมให้เธอหลับ ฝนที่เคยเป็นสัญลักษณ์ของความเศร้าในอดีต ตอนนี้กลับกลายเป็นเสียงที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยในค่ำคืนนี้ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นจากภายใน แม้ว่าชีวิตของเธอจะยังคงเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่คืนนี้เธอจะปล่อยให้ตัวเองหลับไป โดยไม่ต้องกังวลถึงพรุ่งนี้

ในที่สุด ความเหนื่อยล้าก็พาเธอเข้าสู่ห้วงนิทรา ในคืนแรกที่เธอได้พักพิงในที่ที่ไม่ใช่บ้านของตัวเอง แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่

รุ่งเช้าของวันใหม่ แสงอาทิตย์อ่อน ๆ เริ่มสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ขวัญอุษารู้สึกถึงความอบอุ่นที่แตกต่างจากคืนก่อนหน้า เธอลืมตาขึ้นด้วยความรู้สึกสดชื่น เหมือนพลังที่หายไปกลับคืนมาเต็มที่แล้ว เธอรีบเตรียมตัวอย่างเรียบร้อย และด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่จะเดินไปยังบ้านใหญ่ตามที่คุณหญิงธัญญานัดหมายไว้

บ้านใหญ่ของคุณหญิงตั้งอยู่กลางสวนกว้างใหญ่ สวยงามและเงียบสงบ เด็กสาวเดินผ่านสนามหญ้าที่ตกแต่งอย่างดี ระหว่างทางเดินมีเสียงนกร้องเบา ๆ คลอไปกับสายลม เธอรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในโลกที่แตกต่างจากที่เธอเคยรู้จัก

เมื่อขวัญอุษาเดินมาถึงห้องโถงใหญ่ ก็ได้พบกับคุณหญิงธัญญานั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกซึ่งตกแต่งอย่างหรูหรา แต่แฝงด้วยความอบอุ่น เด็กสาวยกมือไหว้อย่างสุภาพ ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าคุณหญิงด้วยความเคารพ

“วันนี้เป็นวันแรกของหนู ขวัญพร้อมจะทำงานไหมจ๊ะ” คุณหญิงธัญญาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มใจดี

“พร้อมค่ะคุณหญิง หนูจะตั้งใจทำงานให้เต็มที่ค่ะ” ขวัญตอบกลับด้วยเสียงหนักแน่น ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจจริง

“ขวัญ หนูไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณหญิงหรอก เรียกว่าคุณป้าหรือคุณหญิงป้าเถอะ แต่ห้ามเรียกคุณหญิงเฉยๆ โอเคไหม”

“แต่..” 

“ไม่มีแต่จ่ะ เอาตามที่ฉันบอก”

“ได้ค่ะ ขอบพระคุณที่เมตตาขวัญนะคะคุณหญิงป้า” ขวัญอุษายกมือไหว้อีกคนด้วยความเคารพ

คุณหญิงพยักหน้าพอใจ ก่อนจะอธิบายงานที่มอบหมายให้กับขวัญอุษาทำ  

 “บ้านหลังนี้มีหลายงานที่ต้องจัดการ แต่ฉันอยากให้หนูเริ่มต้นจากการช่วยดูแลเรื่องการจัดดอกไม้ในบ้าน ดูแลห้องโถงและห้องรับรองแขก นอกจากนี้ ยังต้องช่วยฉันดูแลในสวนดอกไม้หลังบ้าน ฉันชอบดอกไม้มาก และอยากให้หนูดูแลมันอย่างดี”

ขวัญอุษายิ้มเล็กน้อยเมื่อได้ยินงานที่มอบหมาย เพราะเป็นงานที่เธอรู้สึกชื่นชอบ การจัดดอกไม้และดูแลสวนดอกไม้เป็นสิ่งที่เธอมีทักษะจากการช่วยแม่ทำสวนในชนบท แต่เธอก็ไม่ลืมที่จะแสดงความสุภาพและนอบน้อม

“ขวัญจะทำให้ดีที่สุดค่ะ” เธอตอบกลับด้วยความตั้งใจ

คุณหญิงธัญญายิ้มอย่างพอใจ “ดีมากจ้ะ แล้วนี่ ฉันจะให้เงินเดือนหนู 15,000 บาท เพื่อเป็นค่าจ้าง หนูจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายและสามารถส่งกลับไปช่วยทางบ้านได้”

เด็กสาวตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินจำนวนเงิน แม้จะเป็นจำนวนเงินที่ไม่มากสำหรับคนในเมืองใหญ่ แต่สำหรับเธอที่มาจากชนบท มันเป็นเงินจำนวนมากพอที่จะช่วยพ่อเธอได้ ขวัญอุษารู้สึกตื้นตันใจและก้มหน้าขอบคุณด้วยความเคารพ

“ขอบคุณมาก ๆค่ะคุณหญิงป้า หนูไม่เคยคิดเลยว่าจะได้รับโอกาสดีขนาดนี้”น้ำเสียงของขวัญสั่นเครือไปด้วยความตื้นตัน ความหวังที่เธอเฝ้ารอมานานกลับเริ่มปรากฏขึ้น

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกจ้ะ ฉันเห็นว่าหนูเป็นคนขยันและตั้งใจ ฉันอยากให้หนูใช้โอกาสนี้สร้างชีวิตใหม่ให้กับตัวเอง และอย่าลืมดูแลครอบครัวของหนูด้วยนะ” คุณหญิงธัญญาตอบด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความเมตตา

ขวัญอุษาออกจากห้องรับแขกด้วยความรู้สึกใหม่ เธอได้รับภาระหน้าที่และโอกาสที่เธอไม่เคยคาดฝันมาก่อน จากวันที่เธอหนีออกมาจากบ้านจนถึงวันนี้ ชีวิตของเธอก็เหมือนกับว่าเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

เสียงสายลมพัดผ่านสวนดอกไม้ เธอมองไปที่ดอกไม้สีสวยที่รอให้เธอดูแล มันไม่ต่างอะไรจากชีวิตของเธอในตอนนี้ ที่กำลังรอการเบ่งบาน ขวัญรู้ว่ามันจะไม่ง่าย แต่เธอสัญญากับตัวเองว่าจะใช้โอกาสนี้สร้างชีวิตที่ดีให้กับตัวเองและพ่อ