LOGINShare
ตอนที่ 70 เงาจันทรา ลอบสู่หัวใจราชสภา
Last Updated:
2025-07-09 20:00:48ฉันยืนมองม่านหิมะขาวโพลนที่กำลังค่อย ๆ จางลง...แสงจันทร์ทาบผ่านผืนฟ้า พร้อมกลิ่นของลมเปลี่ยนฤดู
มือกำแน่นแนบอก ใจฉันยังไม่หยุดเต้นตั้งแต่ปฏิเสธคำสาปของราอูลไป
“ฉันจะไปหาเขา…”
ฉันกระซิบกับตัวเอง เสียงแผ่ว...แต่หนักแน่นกว่าทุกครั้ง ข้างตัวฉัน หยกหิมะนั่งพับหางแนบกับหิมะ ดวงตาสีเขียวมรกตสว่างของมันเงยขึ้นสบตาฉันอย่างเข้าใจ
แม้มันจะพูดไม่ได้
แต่มันรู้ว่าฉันกำลังจะทำอะไร
“ช่วยไปเอาชุดของฉัน...ในห้องข้างหน้าต่างตะวันตกของตำหนักให้หน่อย”
ฉันย่อตัวลง กระซิบพลางลูบหัวมันอย่างแผ่วเบา
หยกหิมะพยักหน้าเล็ก ๆ ก่อนพุ่งตัวออกไป ทิ้งไว้เพียงรอยหิมะเล็ก ๆ ที่จางลงอย่างรวดเร็ว
...
ไม่นานนัก มันก็กลับมาพร้อมห่อผ้าในปาก และกระเป๋าใบเล็กที่ฉันนำติดตัวมาด้วยตั้งแต่แรก
ฉันคลี่ห่อผ้าออกช้า ๆ มือแตะเนื้อผ้าที่เย็นเล็กน้อยจากหิมะ แต่กลับอบอุ่นอย่างแปลกประหลาด…
เพราะมันคือตัวตนของฉัน—ไม่ใช่แม่มดโบราณ ไม่ใช่ผู้พิทักษ์อะไรทั้งนั้น
แต่เป็นเอลาเรีย—หญิงสาวธรรมดาจากโลกมนุษย์ ผ
Latest chapter
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 72 เสียงกระซิบจากจันทรา
เสียงหายใจของเขายังสะท้อนอยู่ในอกฉัน หลังจูบที่ร้อนแรงจนดึงเขากลับมาชั่วครู่—...แววตาของหลงอวิ๋นก็เริ่มสั่นไหวแต่ก่อนที่ฉันจะได้เรียกชื่อเขาอีกครั้งเงานั้น...ก็เคลื่อนไหวมันก้าวออกมาจากหลังเงาไม้ฉันลุกขึ้นยืนเบื้องหน้าเงาร่างสีหม่นที่คืบคลานออกมาจากความว่างเปล่า—มันมีใบหน้าของหลงอวิ๋น แต่เย็นชา ไร้แววตา…ไม่มีฉันอยู่ในนั้นเลย“หลงอวิ๋น…!” ฉันเรียกเขาอีกครั้งแต่ร่างจริงของเขายังคงทรุดอยู่ใต้ต้นสน ไม่มีแม้แต่แรงจะมองฉันเงาจิตหัวเราะในลำคอ เสียงมันต่ำ...เยียบเย็น“เขาเลือกจะลืมเจ้าแล้ว”“เขาเลือกข้า—ความสงบ ความว่างเปล่า...ความแข็งแกร่งที่ไม่ถูกเจ้าแตะต้อง”“ไม่ใช่!” ฉันกัดฟันเวทในตัวฉันเริ่มหมุนวน แสงสีเงินจากหลังมือสว่างวาบขึ้นอีกครั้งและในวินาทีนั้นเอง...เสียงหนึ่งก็กระซิบเข้ามาในหัวเป็นเสียงของหญิงสาวแผ่วเบา...อบอุ่น เสียงที่เหมือน...ของฉันเอง“อย่าให้แสงจันทราถูกกลืน...เจ้
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 71 จูบหนึ่งเดียวใต้เงาจิต
เสียงเวทสะท้อนออกมาเป็นคลื่นสั้น ๆมันไม่ได้ดัง แต่มันหนักหนักพอจะบีบหัวใจฉันให้แน่นจนแทบหายใจไม่ออกฉันแนบตัวอยู่หลังกำแพงหินเวท ตรงรอยแยกที่ไคเซอร์เปิดทางไว้ให้ เสียงสวดบทเวทที่ไม่ใช่ภาษาของโลกมนุษย์...แต่ฉันกลับฟังออกได้ทีละคำ เพราะมันคือ ‘เวทสกัดจิต’“ยินยอม – แยกจิต – ปลดอัตตา – กลืนแสงเป็นศูนย์”ฉันข่มใจ กลั้นหายใจแล้วชะโงกดูผ่านช่องรอยแยกในห้องโถงน้ำแข็งโบราณ เสนาบดีสามคนยืนล้อมวงเวทขนาดใหญ่ที่สว่างวาบขึ้นกลางพื้นน้ำแข็งเก่าแก่ที่กึ่งกลางวงเวทนั้น—หลงอวิ๋นถูกตรึงร่างไว้ด้วย ‘สายพันธะน้ำแข็งแห่งคำสั่ง’เส้นเวทสีฟ้าเทาเหมือนเส้นเลือดของสัตว์ในตำนาน แทรกผ่านข้อมือ ต้นแขน และแผ่เข้าสู่กลางอกเขาไม่ขยับเลยสักนิดร่างสูงของเขา—ที่เคยแข็งแกร่งดั่งภูผา—ตอนนี้เหมือนถูกดูดพลังจากภายใน...เขายังมีชีวิตอยู่แต่ดวงตาที่เคยนิ่งลึกล้ำนั้น...ปิดสนิท“หลงอวิ๋น...” เสียงฉันแทบไม่มีออกจากปากฉันห
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 70 เงาจันทรา ลอบสู่หัวใจราชสภา
ฉันยืนมองม่านหิมะขาวโพลนที่กำลังค่อย ๆ จางลง...แสงจันทร์ทาบผ่านผืนฟ้า พร้อมกลิ่นของลมเปลี่ยนฤดูมือกำแน่นแนบอก ใจฉันยังไม่หยุดเต้นตั้งแต่ปฏิเสธคำสาปของราอูลไป“ฉันจะไปหาเขา…”ฉันกระซิบกับตัวเอง เสียงแผ่ว...แต่หนักแน่นกว่าทุกครั้ง ข้างตัวฉัน หยกหิมะนั่งพับหางแนบกับหิมะ ดวงตาสีเขียวมรกตสว่างของมันเงยขึ้นสบตาฉันอย่างเข้าใจแม้มันจะพูดไม่ได้แต่มันรู้ว่าฉันกำลังจะทำอะไร“ช่วยไปเอาชุดของฉัน...ในห้องข้างหน้าต่างตะวันตกของตำหนักให้หน่อย”ฉันย่อตัวลง กระซิบพลางลูบหัวมันอย่างแผ่วเบาหยกหิมะพยักหน้าเล็ก ๆ ก่อนพุ่งตัวออกไป ทิ้งไว้เพียงรอยหิมะเล็ก ๆ ที่จางลงอย่างรวดเร็ว...ไม่นานนัก มันก็กลับมาพร้อมห่อผ้าในปาก และกระเป๋าใบเล็กที่ฉันนำติดตัวมาด้วยตั้งแต่แรกฉันคลี่ห่อผ้าออกช้า ๆ มือแตะเนื้อผ้าที่เย็นเล็กน้อยจากหิมะ แต่กลับอบอุ่นอย่างแปลกประหลาด…เพราะมันคือตัวตนของฉัน—ไม่ใช่แม่มดโบราณ ไม่ใช่ผู้พิทักษ์อะไรทั้งนั้นแต่เป็นเอลาเรีย—หญิงสาวธรรมดาจากโลกมนุษย์ ผ
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 69 ฉันเลือกหัวใจ...ไม่ใช่คำสาป
โพรงหิมะนิรันดร์ — เวลาก่อนพระอาทิตย์ตกหนึ่งวันฉันนั่งอยู่ท่ามกลางแสงสีฟ้าอ่อนของม่านเวทที่หลงอวิ๋นวางไว้เพื่อป้องกันอันตราย เสียงลมหิมะด้านนอกยังคงพัดอยู่ไม่หยุดหย่อน แต่ภายในนี้—กลับสงบเสียจนหัวใจเจ็บปวดเขาจากไปได้ไม่ถึงหนึ่งวัน...แต่ฉันกลับรู้สึกราวกับเวลาหยุดนิ่งทุกวินาทีที่หายใจคือคำถามเขาปลอดภัยไหม...เขาถูกจับไปหรือเปล่า...หรือว่า…ทุกอย่างกำลังจะสายเกินไปฉันหลับตา สูดลมหายใจช้า ๆ และแนบนิ้วกับผิวพื้นหิมะเย็นเฉียบหัวใจของฉันพยายามตั้งสมาธิ ร่ายเวทที่ฝึกมาหลายคืนเสียงของเขายังดังอยู่ในความคิด—“จงอยู่ที่นี่ จนกว่าข้าจะกลับมา...”แต่ฉัน...ไม่ใช่คนที่ยอมอยู่เฉย ๆ ได้หรอกเวทร่ายหลบมิติเป็นสิ่งที่แทบไม่มีใครเคยสำเร็จ แต่ภายในโพรงหิมะนิรันดร์นี้ ฉันจะต้องทำให้สำเร็จฉันจะต้องใช้มัน เพื่อพาเขาหลบหนีไปจากอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นฉันหลับตาลง สูดลมหายใจลึกจนสุดทุกถ้อยเวทในใจถูกร้อยเรียงเป็นจังหวะที่แม่นยำ—จังหวะ
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 68 จูบแห่งสัญญาใต้หิมะนิรันดร์
กลิ่นไวโอเล็ตจาง ๆ ยังอวลอยู่ในอากาศฉันค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นท่ามกลางแสงสีฟ้าอ่อนจากโคมไฟน้ำแข็งที่ส่องสะท้อนหิมะรอบห้องเป็นประกายเรืองรองร่างของหลงอวิ๋นยังคงอยู่แนบชิดหลังฉัน แขนแกร่งโอบรัดรอบเอวไว้แน่น...ราวกับกลัวว่าฉันจะหลุดหายไปในหิมะคืนที่ผ่านมา ทั้งหิมะ ทั้งเวลา ทั้งเสียงลมหายใจ ล้วนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว และไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไปฉันขยับตัวน้อย ๆ ฝ่ามืออุ่นลูบแนวหน้าท้องฉันเบา ๆ จากด้านหลัง เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหู ในจังหวะที่หัวใจฉันยังไม่ทันตั้งตัว“เอลาเรีย...”“จากนี้ไป...ไม่ว่าเจ้าจะได้ยินอะไร ได้รับข่าวจากใคร…ได้พบใครที่เคยไว้ใจในโลกนี้…”เสียงของเขานุ่ม แต่ชัดเจน ทุกคำหนักแน่นจนฉันต้องหยุดหายใจฟัง“อย่าเชื่อใคร…นอกจากข้า”คำสั่งนั้นไม่ใช่คำสั่งแต่มันคือคำขอร้องที่สั่นลึกจากความหวาดหวั่นในแววตาของเขาฉันพลิกตัวกลับไปเผชิญหน้าเขา จ้องเข้าไปในดวงตาสีน้ำแข็งที่ตอนนี้กำลังละลายเพียงเพราะฉัน“ทำไมคะ? เกิดอะไรขึ้น?”เขาไม่ตอบทันทีมีเพียงปลายนิ้วเย็นจัดของเขาที่ไล้เบา ๆ ไปตามแนวแก้มฉัน ช้าและอ่อนโยนราวกับกำลังจดจำทุกส่วนนั้นไว้อีกครั้ง“ข้ารู้…บางอย่างกำลังเปลี่ยนไป”“ร
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอน 67 คืนใต้หิมะ...ที่มังกรไม่ยอมปล่อย
ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่มือของหลงอวิ๋นเลื่อนไปประคองข้างแก้มฉันไว้อย่างแผ่วเบา นิ้วมือของเขาเย็นจัดตามแบบฉบับของมังกรหิมะ แต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนเปลวอุ่น ๆ ลูบไล้ผิวแก้มที่เริ่มร้อนขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไร้สาเหตุ“เอลาเรีย...”“ข้าจะไม่ปล่อยให้ใครแตะต้องเจ้าอีก...แม้แต่หิมะก็ตาม”เสียงของเขาทุ้มต่ำจนสั่นสะเทือนอยู่ในอกฉัน เขาพูดราวกับคำสัญญา...แต่ดวงตานั้นกลับกำลังเผาไหม้ฉันทีละน้อยริมฝีปากของเขาโน้มลงมาแตะหน้าผากฉันแผ่วเบา...เหมือนจะกลบเสียงหัวใจของฉันที่เต้นระส่ำจากหน้าผาก...ไล่ลงที่สันจมูกจากสันจมูก...มาหยุดที่ริมฝีปากของฉันสัมผัสแรกนั้น...อ่อนโยนจนฉันต้องหลับตาลงโดยไม่รู้ตัวจูบของเขานุ่มและแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าถ้าลึกซึ้งกว่านี้ ฉันจะละลายหายไปในอ้อมแขนของเขาจริง ๆแต่ทันทีที่ฉันจูบตอบเขากลับไป...ปลายนิ้วที่จับใบหน้าฉันแน่นขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่“ข้าอดกลั้น...มานานเกินไปแล้ว”เขากระซิบเสียงพร่าราวกับไม่ใช่คำพูด แต่คือเสียงลมหายใจที่กระซิบเข้าไปถึงกระดูกสันหลังริม
You may also like
ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา3.5K viewsสวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ
rasita_suin607 viewsฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost)
จิงจิงน่ารัก321 viewsสมบัติแห่งขุนเขา
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ5.6K viewsThe Witcher นักล่าเเวมไพร์
จันตรา143 viewsเมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษา
Airflyline406 viewsเจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์
primพริมโรส10.2K views80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook)
primพริมโรส2.3K views
