Episode 75Truth or Dareทุกคนสั่งเบียร์มาทานเพื่อปลดปล่อยร่างกายหลังจากทำงานมาเหนื่อยๆ ทำให้ตอนนี้บรรยากาศเริ่มครึกครื้นขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะโซ่ที่พยายามเอนเตอร์เทนทุกคนอย่างสนุกสนานโดยสายตาของธามจับจ้องอยู่ที่คนตัวเล็กตรงหน้าที่หัวเราะร่าเริงไปกับมุกตลกของโซ่ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ทั้งที่รู้ว่าดื่มได้ไม่เยอะ แต่ก็ดื้อดึงจะดื่มให้ได้ทำให้ตอนนี้การกระทำของเธอจำเป็นต้องอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา“เรามาเล่นเกมกันไหมทุกคน” โซ่เอ่ยถามขึ้นกลางโต๊ะ“เล่นๆ เกมอะไรเหรอ” ฟูมิโกะรีบตอบรับคำทั้งที่ตัวเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกมที่เล่นคืออะไร“เกมในวงเหล้าก็ต้องเป็น Truth or Dare เท่านั้นสิ กติกามีอยู่ว่าถ้าปากขวดหมุนไปหยุดตรงหน้าใครให้เลือกระหว่าง Truth กับ Dare ถ้าเลือก Truth ต้องตอบคำถามตามความจริง ถ้าเลือก Dare ก็รับคำท้าตามคำสั่งของอีกฝ่าย ถ้าใครทำไม่ได้เบียร์หนึ่งแก้วโอเคไหม?”“หนึ่งแก้วเลยเหรอแบบนี้เรียกมอมเหล้ากันนี่นา”“งั้นมิโกะจังก็ทำให้ได้สิ แค่นี้ก็ไม่ต้องโดนทำโทษแล้ว”“ไร้สาระ” ธามเอ่ยขึ้นพลางส่ายหน้าน้อยๆ “แต่ฉันอยากเล่น” คนตัวเล็กเบะปากคว่ำมองธามด้วยแววตาแดงก่ำราวกับเด็กน้อยกำ
Episode 76ล้ำเส้นผ้าแพรมองธามไม่ละสายตา พร้อมกับค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปใกล้เขามากขึ้น ก่อนที่เธอจะทำบางสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจ เพราะเธอเลือกที่จะฉวยโอกาสกัดปากของธามแทนส่วนอื่นของร่างกายเพราะไม่คาดคิดว่าผ้าแพรจะเลือกกัดที่ปากของเขาทำให้ธามไม่ทันหลบ และถูกผ้าแพรกัดปากเข้าเต็มๆ ต่อหน้าฟูมิโกะที่มองมา แต่เขาก็รีบผลักเธอออกในทันทีเช่นเดียวกันถึงแม้จะสายเกินไปแล้วก็ตาม“ทำอะไรของเธอน่ะแพรมันไม่เห็นต้องกัดตรงนั้นเลย” โซ่ถามเสียงเรียบ เพราะตอนนี้ทุกคนในโต๊ะต่างพากันงุนงงกับการกระทำของเธอกันหมด“สะ…สงสัยดื่มมากไปหน่อยน่ะ” ผ้าแพรตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักฟูมิโกะลุกขึ้นยืนเดินอ้อมมาหาผ้าแพร เธอไม่รอช้าหยิบแก้วเบียร์เทราดลงบนศีรษะของผ้าแพรจนเปียกโชก พร้อมกับใช้มือบีบแก้มของเธอให้เงยหน้าขึ้นมา“เฮ้ย!/เฮ้ย!” สองหนุ่มร้องตะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจกับการกระทำของฟูมิโกะ“จะดื่มหนักยังไงสามัญสำนึกของเธอก็ควรจะมีเอาไว้นะ ครั้งก่อนฉันยอมให้เขาไปกับเธอเพราะว่าเธอไม่รู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน แต่ตอนนี้รู้แล้วกลับทำตัวไร้ยางอายต่อหน้าฉันเนี่ยนะ? เธอคิดว่าฉันจะมีความอดทนให้เธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“พ
Episode 77มากกว่านี้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อร่างสูงตามขึ้นมาคร่อมทับเรือนร่างของเธอเอาไว้ มือทั้งสองข้างวางเอาไว้กลางหน้าอกสัมผัสอัตราการเต้นของหัวใจด้วยความตื่นเต้น ลมหายใจเริ่มติดขัดร่างกายสั่นเทาจนทำอะไรไม่ถูกเสียงลมหายใจสอดประสานเป็นจังหวะเดียวกันปลายเสื้อยืดสีขาวของคนตัวเล็กถูกถกขึ้นมาอยู่เหนือเอวคอดบางด้วยฝีมือของชายหนุ่มแววตาหิวกระหายตรงหน้าภายในห้องพักโรงแรมหรูถูกความเงียบเข้าครอบงำ ต่างฝ่ายต่างปล่อยให้ร่างกายตอบสนองต่อความต้องการของกันและกัน“ทำไมถึงไม่ตอบ” ธามโน้มลงมาเอ่ยถามประชิดริมฝีปากเล็กด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“ตอบอะไร” “ตอนที่เล่นเกมทำไมไม่ตอบว่าชอบฉัน ทั้งที่ชอบจนตัวสั่นขนาดนี้แล้วแท้ๆ” ธามเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า ราวกับต้องการแสดงออกให้เธอเห็นว่าเขาต่างหากที่อยู่เหนือการควบคุมของเธอ“ฉัน…”“ที่งอแงจนพาลใส่คนอื่นไปทั่วก็เพราะฉันไม่ใช่เหรอ? ถ้าฉันไม่สำคัญเธอจะเก็บมาใส่ใจทำไม” “ฉันก็แค่…พวกหวงของ” ฟูมิโกะพยายามหาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง“ฉันก็เป็นพวกชอบลองของเหมือนกัน” ใบหน้าคมคายแปรเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกภายในพริบตาเมื่อหญิงสาวไม่ยอมรับความจริงออ
Episode 78ชอบมากใบหน้าหวานแดงซ่าน ริมฝีปากบางชุ่มไปด้วยน้ำลายใสๆ หน้าอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหอบหายใจ“ถ้าบอกว่าชอบจะทำให้บ่อยๆ เหรอ?” ชายหนุ่มเอียงคอถามด้วยแววตาเจ้าเล่ห์“อืม” ใบหน้าที่พยักขึ้นลงเบาๆ แทนคำตอบทำเอาชายหนุ่มถึงกับชะงักใบหน้าเห่อร้อนให้กับความน่ารักของเธอ “งั้นเธอคงได้ทำบ่อยๆ แล้วละ เพราะว่าฉัน…”“…” เสียงจังหวะหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นทุกวินาที ขณะรอฟังคำตอบจากปากอีกฝ่ายอย่างมีความหวัง“ชอบมาก” ธามเว้นช่วงเอาไว้ขณะถอดกางเกงยีนสีขาวออกไปพร้อมกับแพนตี้ตัวจิ๋ว“ดีใจที่นายชอบ”“แล้วเธอล่ะชอบแบบไหน แบบนี้…”“อ๊ะ…อื้อ!” ความทรมานจากปลายนิ้วเรียวที่ดันเข้ามาบริเวณปากทางรักของเธอทำเอาร่างกายกระตุกเกร็งในขณะที่ปลายนิ้วเรียวยาวกำลังสำรวจช่องทางรักคับแคบอยู่นั้น ปลายลิ้นร้ายก็ตวัดเลียดูดดุนยอดปทุมถันทั้งสองข้างสลับกันไปมาจนอุณหภูมิในร่างกายของคนตัวเล็กแผ่ซ่านออกมาอบอวลไปทั่วห้องเสียงครางกระเส่าที่ดังขึ้นเป็นระยะอยู่ข้างหูทำให้ธามยิ่งรู้สึกกระสันมากขึ้นทุกที แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อยากรีบร้อนปลดปล่อยออกมาเพียงลำพัง เขาอยากให้เธอรู้สึกดีไปด้วยสำหรับครั้งแรกของกั
Episode 79ไม่มีสิทธิ์ลืมใบหน้าหวานเริ่มเห่อร้อนขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสะโพกสอบเริ่มเคลื่อนไหวจังหวะรักให้หนักหน่วงมากยิ่งขึ้น อีกทั้งยังพยายามอัดกระแทกเข้ามาจนสุดความยาว จนคนตัวเล็กรู้สึกจุกบริเวณท้องน้อยครั้งแล้วครั้งเล่า“อืม!” เสียงคำรามในลำคอของชายหนุ่มยิ่งทำให้คนตัวเล็กรู้สึกตื่นเต้นอยากเห็นสีหน้าและแววตาของเขาเวลามองมาที่เธอ “ธาม~” ฟูมิโกะเอ่ยเรียกเจ้าของแรงรักด้วยน้ำเสียงหวานแบบที่ไม่เคยเรียกชื่อเขาแบบนี้มาก่อน ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับวูบไหวไปชั่วขณะ ก่อนจะโน้มลงมาจูบเบาๆ บนหน้าผากมนราวกับกำลังให้รางวัล“เจ็บไหม”“หึ” ถึงแม้ความจริงจะเจ็บจนร่างกายแทบจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ แต่เธอก็ไม่อยากพูดมันออกมาทำลายช่วงเวลาดีๆ เหล่านี้ “ฉัน…”“ว่าไง?” ชายหนุ่มถามหาใจความสำคัญที่หญิงสาวใต้ร่างต้องเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“ฉันเหมือน…”“อืม…ฉันจะเสร็จแล้ว” ชายหนุ่มสบถขึ้นด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน สะโพกมนถูกจับยกขึ้นรับแรงกระแทกที่ถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง เมื่อแก่นกายใหญ่กระตุกเกร็งบ่งบอกถึงปลายทางสวรรค์รำไร“อ๊ะ…อ๊า…อื้อออออ~” น้ำเสียงหวานถูกแทนที่ด้วยเสียงครางกระเส่าที่ดังขึ้นกลบเสียงหอบหายใจหนักๆ
Episode 80หลักฐานร่างกายโอนอ่อนไปตามแรงกระแทกที่ถาโถมเข้ามา จังหวะรักหยาบโลนของเขาไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกดีเหมือนครั้งก่อน ทำให้เธออยากดิ้นหลุดจากตรงนี้ ติดที่ว่าไม่สามารถเอาชนะแรงกายของชายหนุ่มที่กำลังเดือดดาลตอนนี้ได้“ฉันไม่ไหวแล้ว…อ๊า…ธามมันจุก!”“ไม่ชอบแบบนี้เหรอ? แต่เหมือนร่างกายเธอไม่คิดอย่างงั้นนะ เพราะตอดฉันไม่หยุดเลยนี่” เขาบอกด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ตอนนี้เรือนร่างที่เคยขาวอมชมพูถูกตีตราประทับเป็นหลักฐานว่าเธอเคยผ่านอะไรมาแทบจะทุกสัดส่วนของร่างกาย“ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ”เมื่อการร้องขอความเห็นใจไม่เป็นผล ร่างกายที่บอบช้ำของคนตัวเล็กในตอนนี้ก็เริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ จนแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงให้ขัดขืนทำได้เพียงยอมจำนนต่อความป่าเถื่อนของอีกฝ่าย“จำฉันได้รึยัง” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน ขณะที่สะโพกสอบยังคงเคลื่อนไหวอยู่ในช่องทางรักบอบช้ำของคนตัวเล็กอย่างต่อเนื่อง“ฉันเจ็บ นายเป็นอะไรของนาย ฮึก~” ฟูมิโกะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสะอื้นไห้ ไม่รู้ทำไมจากค่ำคืนที่แสนหวานของเธอถึงได้มาลงเอยที่ความป่าเถื่อนที่เธอไม่ทันได้เตรียมใจตั้งรับมาก่อน ทำให้เธอร้องไห้ออกมาเพื่อระบายความ
Episode 81ทบทวน“กันเขาไว้ และต่อไปนี้ห้ามให้ผู้ชายคนนี้เข้าใกล้ฉันอีก” ฟูมิโกะออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ ก่อนจะก้าวขึ้นรถไปโดยไม่หันหลังไปมองธามเลยว่าเขาพยายามที่จะฝ่าด่านลูกน้องเข้ามาหาเธอแค่ไหนซึ่งแน่นอนว่าเขาทำมันไม่สำเร็จ ทุกอย่างจึงจบลงด้วยการจากไปแบบไม่มีวันหวนกลับของฟูมิโกะ และเรื่องราววุ่นวายที่เขาไม่ต้องการให้มีในชีวิตด้วยเช่นกันแต่ทำไมในใจของเขากลับรู้สึกผิด และเจ็บปวดมากกว่าดีใจเสียอีก นั่นเป็นเพราะแม้แต่คำว่าขอโทษเขาก็ไม่ได้เอ่ยออกไปต่อหน้าเธอส่วนฟูมิโกะเองหลังจากคืนนั้นเธอก็บินตรงกลับญี่ปุ่นทันทีทำให้ต่อให้ธามจะบุกไปหาเธอที่คอนโดอีกกี่ครั้งก็ไม่มีทางได้พบเจอกับเธออีกแล้ว“ไหวไหมเนี่ยพี่ธาม ไปทะเลาะกันยังไงทำไมถึงได้…” โซ่เดินมาถามด้วยความเป็นห่วง หลายวันมานี้เขาเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณทำอะไรเหม่อลอยไปหมด วันๆ แทบจะอยู่ไม่ติดร้านเอาแต่ไปเฝ้าคอนโดของฟูมิโกะทั้งวันส่วนผ้าแพรหลังจากกลับจากทะเลก็ได้มาขอโทษกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป และพยายามเว้นระยะห่างจากธามจนบรรยากาศในร้านดูอึดอัด“คนผิดคือฉันเอง สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้” ธามเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและแววตาว่างเปล่า“ผิดแล
Episode 82ขอจีบได้ไหมประเทศญี่ปุ่นธามเงยหน้ามองท้องฟ้าประเทศญี่ปุ่นด้วยหัวใจที่กลับมาเต้นแรงมีความหวังอีกครั้ง อย่างน้อยๆ ก็ได้เข้าใกล้ฟูมิโกะเข้ามาอีกนิดถึงแม้จะไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าก้าวต่อๆ ไปจะต้องเจอกับอะไรบ้าง เพราะเขาก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาที่มาเหยียบถึงถิ่นยากูซ่า เพราะได้รับความช่วยเหลือจากอาคิรา เลยมีคนจัดเตรียมที่พัก และคนขับรถเอาไว้ให้ ธามสั่งให้คนขับรถพาเขาไปที่บ้านของฟูมิโกะทันทีที่มาถึง‘มาขอพบฟูมิโกะจัง’ธามชูกระดาษที่เขียนเป็นภาษาญี่ปุ่นให้บอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าประตูดู เพราะเขาไม่สามารถสื่อสารภาษาญี่ปุ่นได้ โดยธีลินพี่สาวของเขาเป็นคนเขียนเตรียมมาให้ทั้งหมด‘บอกว่าธามมาขอพบ’บอดี้การ์ดหันมามองหน้ากัน ก่อนอีกคนจะเดินหายเข้าไปในตัวบ้านเพื่อรายงานการมาของเขา ไม่นานก็กลับออกมา“คุณหนูไม่อนุญาตให้เข้าพบ” ธามหันไปมองหน้าคนของอาคิราที่มากับเขาเพื่อให้ช่วยแปลความหมายที่บอดี้การ์ดพูดมาเมื่อครู่นี้“เขาบอกว่าไม่ให้เข้าพบครับ”“แสดงว่าอยู่ที่นี่จริงๆ สินะ” ธามพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหยิบกระดาษอีกแผ่นส่งให้บอดี้การ์ด “บอกว่าเอาไปให้มิโกะจังให้หน่อย” ธามหันไปขอความ
บทส่งท้ายสิ่งแรกที่คาร์ลินทำหลังจากกลับมาจากอิตาลีคือการตรงไปหาเฟลิกซ์ ซึ่งแน่นอนว่าเธอได้ขออนุญาตเจโรมก่อนมาแล้ว และเขาเองก็นั่งรอเธออยู่ที่ด้านนอก“ขอบคุณที่ยังอุตส่าห์มาหากันนะ” เฟลิกซ์ทักทายร่างบางที่เดินเข้ามาหาเขาภายในห้องทำงานที่กาสิโนพร้อมแหวนเพชรเม็ดโตบนนิ้วนางข้างซ้าย“ฉันก็ต้องมาหาอยู่แล้วสิ”“ตอบตกลงไปแล้วฉันจะมีค่าอะไรอีก”“ขี้น้อยใจจัง เดี๋ยวหาสวยๆ ให้เอาไหม”“ถ้าแค่เป็นผู้หญิงสวยๆ ก็พอ ฉันหาใครก็ได้ไม่จำเป็นต้องรอลินมานานขนาดนี้หรอก”“เพราะรู้ว่านายรอวันนี้ถึงได้ตั้งใจมาบอกไม่ให้รอไง คนดีๆ แบบนายสมควรได้เจอคนดีๆ นะ ฉันไม่เหมาะสมกับนายหรอก” คาร์ลินพยายามปลอบโยนเฟลิกซ์เพื่อรักษามิตรภาพระหว่างเธอกับเขาเอาไว้"ทำไมถึงเป็นมัน ทำไมไม่เป็นฉัน ลินรับปากฉันแล้วนี่ว่าจะหย่ากับมัน”“เพราะไม่อยากผิดคำพูดที่รับปากไว้ฉันเลยหย่ากับเขาแล้ว” คาร์ลินบอกพร้อมกับหยิบเอกสารการหย่าออกมาจากกระเป๋าให้เฟลิกซ์ดู
Episode 36 สัญญาตายและดูเหมือนว่าทั้งสองคนเองก็รู้ตัวเหมือนกันว่าคาร์ลินกำลังรอคำตอบจากพวกเขาทั้งสองคน ถึงได้เอ่ยปากพูดขัดจังหวะขึ้นมา“มองหน้าป๊ะป๋าเหมือนจะมีคำถามนะ”“เราสองคนพ่อลูกแค่มองตาก็รู้ใจแล้วไม่ใช่เหรอคะ งั้นก็ตอบมาเลยสิคะไม่เห็นต้องรอให้ถามเลย” คาร์ลินบอกกับอาคิรา“แค่อยากมาอยู่ในทุกช่วงชีวิตของลูกน่ะ”“แล้วป๊ะป๋าไม่มีความคิดเห็นเรื่องเจโรมกับหนูหน่อยเหรอคะ”“โตแล้วตัดสินใจเองสิ ถึงจะหวงมากแต่ก็ทำได้แค่คอยปกป้องอยู่ห่างๆ เพราะตอนนี้ลูกสาวพ่อโตแล้ว”“ทำไมไม่บอกเจ๊ไปด้วยว่าพ่อให้พี่สาวเขา กับเขาเซ็นสัญญายินยอมตายหากทำให้เจ๊เสียใจ” อาคินพูดแทรกขึ้นพร้อมกับชูสัญญาที่พึ่งเซ็นมาหมาดๆ ในมือ“ว่าไงนะ!”“อย่างโหด/โหดฉิบหายเลย” ไม่ใช่แค่คาร์ลินที่ส่งเสียงร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ แต่ทั้งเม็ดฝุ่น และเซเวียร์ซึ่งไม่คุ้นชินกับวงการมืดของเหล่ามาเฟียต่างก็พากันตกใจไปตามๆ กันอาคินเองก็ช่วยให้ทั้งสองคนได้เห็นอะไรแปลกใหม่โดยการหยิบสัญญาส่งให้เม็ดฝุ่นกับเซเวียร์ดู“สีแดงๆ ที่ใช้ประทับรอยนิ้วมือนี่อย่าบอกนะว่า...”“เลือด” คำตอบจากน้ำเสียงทุ้มของอาคินทำเอาเม็ดฝุ่นตัวหดเหลือเพียงคืบเท่านั้น
Episode 35 เซอร์ไพรส์เป็นอีกหนึ่งในหลายครั้งที่เธอมักจะมองลึกไปในดวงตาของเขาเพื่อรอคำตอบที่มันสะท้อนออกมาเพื่อยืนยันคำตอบของเขาว่าจริงเท็จมากแค่ไหน“พูดไปเธอก็คงจะไม่เชื่อ”“ก็พูดมาก่อนสิ เพราะฉันอยากฟังไม่ว่าคำตอบมันจะจริง หรือเป็นแค่เรื่องโกหกก็ตาม”“ฉัน...”“คุณลูกค้ามีอะไรให้ช่วยไหมคะ” คาร์ลินกลอกตาขึ้นบนด้วยความหงุดหงิดที่ถูกพนักงานส่งเสียงขัดจังหวะเสียก่อนเธอรีบจัดการเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเดินนำเจโรมออกไป เธอยืนสบตากับพนักงานที่รบกวนช่วงเวลาสำคัญเธอครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพียงเดินถือชุดที่ลองไปวางลงบนเคาน์เตอร์คิดเงิน เจโรมเดินตามออกมาจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย พร้อมกับจัดแจงนำของไปส่งยังโรงแรมที่เขาจองเอาไว้“ไม่ฟังฉันตอบก่อนเหรอ”“ไม่มีอารมณ์จะฟังแล้ว”“งั้นอยากฟังเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน” เขาบอกพร้อมกับบีบแก้มนุ่มนิ่มด้วยความมันเขี้ยว “ไปหาข้าวกินกันไหม หรือจะกลับไปกินที่โรงแรม”“ไปกินที่โรงแรมดีกว่าเหนื่อยแล้ว”“ยืนเฉยๆ ก็เหนื่อยด้วยเหรอ”คาร์ลินหันมามองอีกฝ่ายด้วยความหมั่นไส้ เธอดึงแขนเขามาคล้องเอาไว้ ก่อนจะพากันเดินกลับไปที่รถเพื่อกลับยังโรงแรมหลังจากเข้าพักท
Episode 34 รื้อฟื้นความหลังสายตาหวานเยิ้มมองการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มผ่านกระจกสะท้อนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน เมื่ออีกฝ่ายเลื่อนมือลงลูบไล้เนินสามเหลี่ยมอวบนูนไปมาจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานที่ถูกกระตุ้นออกมา“ไหนว่าไม่ให้จับ” อีกฝ่ายเอ่ยแซวย้อนคำพูดของหญิงสาวที่เคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้“ก็ตอนนั้นยังไม่อยากนี่” คนตัวเล็กตอบตาใส ไม่ได้รู้สึกกระดากอายที่ถูกยอกย้อนเลยแม้แต่น้อย“หืม อยากอะไร” เจโรมแกล้งเอ่ยถามทั้งที่ตัวเขาเองก็รู้คำตอบอยู่แล้ว หนำซ้ำยังยิ่งกลั่นแกล้งเธอด้วยการดันเอาปลายนิ้วเรียวยาวเข้าไปทักทายปากช่องทางรักเปียกชื้นของคนตัวเล็กจนร่างบางบิดเกร็งไปมาใบหน้าหวานเหยเกไปตามสัญชาตญาณ ยิ่งเธอตอบช้ามากเท่าไหร่ปลายนิ้วร้ายก็ยิ่งดันเข้าไปลึกมากขึ้นเท่านั้น“ตกลงอยากอะไรไม่เห็นพูด” ยิ่งคนตัวเล็กพยายามกลั้นเสียงครางกระเส่าเอาไว้ อีกฝ่ายก็ยิ่งกระตุ้นแกล้งให้เธอเปล่งเสียงออกมา“อะ...อยากได้”“อยากได้อะไร”“อยากได้แรงๆ ได้ไหม” ประโยคคำตอบกลับที่เต็มไปด้วยความออดอ้อน และมารยาของคนตัวเล็กทำเอาเจโรมอดที่จะเอ็นดูตอบสนองต่อคำขอของเธอไม่ได้“งั้นก็ต้องเก็บเสียงดีๆ นะ” เขาโน้มมากระซิบข้างเรือ
Episode 33 ฮันนีมูนคาร์ลินมองปลายทางที่เครื่องลงจอดยังประเทศอิตาลีด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะพาเธอมาไกลถึงขนาดนี้ ที่สำคัญเธอยังไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยต่างหาก“กระเป๋าฉันล่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามหากระเป๋าสะพายคู่ใจที่มีของสำคัญของเธออยู่ในนั้นหลายอย่างทั้งเอกสาร โทรศัพท์ และบัตรเครดิตต่างๆ“เก็บเอาไว้ให้แล้ว เราจะไม่ใช้โทรศัพท์กันตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นี่”“แล้วทำไมฉันต้องอยู่ที่นี่ ตกลงลักพาตัวฉันมาทำไม” คนตัวเล็กกระแนะกระแหนอย่างไม่เกรงกลัวสถานการณ์ในตอนนี้เลย“แค่จะพาเมียมาฮันนีมูนนี่เรียกลักพาตัวเลยเหรอ ไม่ดูรุนแรงเกินไปหน่อยรึไง” เจโรมแสร้งตีหน้าเศร้าราวกับตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำถูกกล่าวหาให้ความเท็จ“ฮันนีมูน?”“ใช่ เราจะมาฮันนีมูนกันที่นี่ ที่นี่จะมีแค่เราสองคน”คำตอบที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนจากริมฝีปากหยักได้รูปทำเอาคาร์ลินชะงักไปครู่หนึ่ง หัวใจดวงน้อยเผลอเต้นผิดจังหวะเพียงแค่ปล่อยใจจินตนาการภาพเธอกับเขาฮันนีมูนด้วยกันในหัว“เราจะเริ่มจากการไปช็อปปิงกันก่อน เพราะเธอไม่ได้เอาอะไรมาเลย ดีไหม?”“คุณจ่าย?”“แน่นอนสิ ฉันต้องเป็นคนจ่ายอยู่แล้ว แล้วฉันก็จะตามใจเธอทุกอย่างด้วย”
Episode 32 ลักพาตัวหน้าตาที่โดดเด่นบวกกับการแต่งตัวที่เน้นเรือนร่างที่สมส่วนตามมาตรฐานทำให้แม้จะนั่งดื่มอยู่เฉยๆ แต่ก็มีผู้ชายมากมายให้ความสนใจอยากเข้ามาทำความรู้จักกับเธอ“สวัสดีครับมาคนเดียวเหรอ”คาร์ลินเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่โน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมากระซิบข้างหูเธอท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังแข่ง เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขาแต่ยกแก้วตัวเองขึ้นจิบแทนทำราวกับเขาเป็นเพียงอากาศธาตุสำหรับเธอ ยิ่งเห็นหน้าเขาเธอก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เพราะสีผมบลอนด์ทองของเขามันทำให้เธอนึกถึงใครบางคนที่เธอกำลังบ่นถึงเมื่อครู่“ผมชื่อ...”“ฉันไม่ได้อยากรู้จัก” คาร์ลินถอนหายใจออกมาด้วยความรำคาญ ก่อนจะพูดดักอีกฝ่ายอย่างไม่สบอารมณ์“ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนะ”“เพราะเห็นหน้าคุณไงเลยอารมณ์ไม่ค่อยดี” คำตอบที่ไร้ซึ่งมิตรภาพสำหรับคนแปลกหน้า ทำให้อีกฝ่ายเองก็รู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก แต่โชคดีที่มีคนเข้ามาช่วยห้ามไม่ให้เรื่องบานปลายเอาไว้เสียก่อน“เขาไม่อยากคุยด้วยก็รีบไสหัวไปดีกว่า” น้ำเสียงคุ้นเคยที่ดังแทรกขึ้นทำให้มือที่กำลังจะกระดกแก้วเครื่องดื่มเข้าปากชะงักไป เธอมองเจ้าของมือที่นั่งลงโอบเอวเธอเอาไว้ด้วยสายตาราบ
Episode 31 เคลียร์ใจอาคิรากับโจริญได้ปลดล็อกความรู้สึก และเรื่องราวในอดีตของกันและกัน เขากลับกลายมาเป็นคนบริสุทธิ์อีกครั้ง ส่วนคนที่ทำผิดจริงๆ ก็ถูกเอาคืนอย่างเลือดเย็นไม่แพ้กัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่โซเฟียเคยทำเอาไว้ย้อนกลับไปหาตัวเธอ อาคินเป็นตัวแทนจัดการเรื่องราวทุกอย่าง โซเฟียถูกวางยาเหมือนที่เคยทำเอาไว้กับโจริญ ก่อนจะถูกจัดฉากว่านอนกับผู้ชายคนอื่นให้สามีกับลูกๆ ของเธอมาเห็นทำให้เธอถูกฟ้องหย่าจนไม่เหลืออะไรเลย จากชีวิตที่เคยขึ้นไปอยู่จุดสูงสุดก็ถูกดึงลงมาต่ำสุดเพราะการกระทำของตัวเอง และแน่นอนว่าตลอดชีวิตของเธอจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ตามหลอกหลอนเธอไปทั้งชีวิตไม่ว่าเธอจะเริ่มต้นครอบครัวใหม่กี่ครั้งก็ตามโจริญเองถึงสภาพจิตใจจะค่อนข้างย่ำแย่กับความจริงที่ได้รับรู้ แต่อย่างน้อยเธอก็ยังรู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่ได้เพื่อนที่จริงใจกับเธอกลับคืนมา และการที่ได้เห็นเขามีชีวิตครอบครัวที่ดีเธอเองก็พลอยยินดีไปกับอาคิราด้วย และครอบครัวของเธอกับเขาดูเหมือนจะไม่สามารถตัดขาดกันได้ง่ายๆ เมื่อเจโรมน้องชายของเธอเดินมาสารภาพว่าเขาหลงรักลูกสาวของอาคิราเข้าแล้วจริงๆ เธอเองที่เป็นตัวการทำลายความสุขของหลายคนมานานก
Episode 30 ปิดฉากคาร์ลินพยายามคิดทบทวนการตัดสินใจของตัวเองอยู่พักใหญ่ เธอมองแววตาหวาดกลัวของโซเฟียผ่านช่องเล็กด้วยความรู้สึกที่ยังคงสับสน เพราะเธอกลับไม่ได้มองเห็นใบหน้าของโซเฟียที่เป็นเจ้าของใบหน้า แต่กลับสะท้อนเห็นใบหน้าของเจโรมที่สะท้อนกลับมา เธอได้แต่ถามตัวเองว่าถ้าการตัดสินใจของเธอมันทำให้เขาเจ็บปวดก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับตัวเธออยู่แล้ว แต่ก็ทำได้เพียงอวดเก่งไปอย่างงั้นก่อนจะยิ้มเยาะให้กับความโลเลของตัวเอง เธอถือมีดเดินกลับออกมาจากห้องสารภาพบาป ซึ่งหมายความว่าเธอได้ตัดสินใจเลือกแล้วว่าอยากให้เรื่องราวที่แสนยาวนานนี้จบลงอย่างไร“ป๊ะป๋า! มัมมี้! อาคิน! ทำไมทุกคนถึงมาอยู่ที่นี่” คนตัวเล็กดวงตาเบิกโพลงด้วยความประหลาดใจที่เห็นสมาชิกครอบครัวตัวเองพร้อมใจกันนั่งเรียงหน้ากระดานอยู่ตรงเก้าอี้ด้านหน้า และที่สำคัญดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีเพียงแค่ครอบครัวเธอเท่านั้น แต่ถ้าเหลือบมองไปอีกฝั่งยังมีเจโรม และผู้หญิงอีกคนนั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆ ด้วย ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นโจริญพี่สาวของเจโรมนั่นเอง“คุณเองก็มากับเขาด้วยเหรอ”“เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเธอคนเดียวสักหน่อย”
Episode 29 การสารภาพบาปร่างบางในรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วสีแดง กับชุดเดรสผ้าซาตินมันวาวสีแดงเลือดหมู ทรงผมตรงยาวดำขลับสยายปิดแผ่นหลังเนียนสวย ใบหน้าแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางแบรนด์ดัง เดินสะบัดขาเรียวเข้ามาภายในโบสถ์คาทอลิกแห่งหนึ่งที่ตอนนี้มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถเข้าออกได้เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของโซเฟียบุคคลที่เธออยากเจอมานาน แต่พึ่งจะมีโอกาสได้เจอหน้ากันเป็นครั้งแรก และช่างเป็นการพบกันที่น่าประทับใจสำหรับเธอ เมื่อภาพที่เห็นตรงหน้าคือโซเฟียที่โดนมัดติดกับเก้าอี้นั่งอยู่ในห้องสารภาพบาป ส่วนเธอก็เข้ามาประจำที่ตำแหน่งของบาทหลวงจำเป็นมองใบหน้าเวทนาของอีกฝ่ายผ่านช่องเล็กๆ"สวัสดีดีใจที่ได้เจอนะ""แกเป็นใคร""แย่จัง ฉันคิดว่าเธอรู้จักฉันแล้วซะอีก แต่ไม่เป็นไรเราค่อยๆ ทำความรู้จักกันไปก็ได้เริ่มจากเธอก่อนเป็นไง" คนตัวเล็กยกยิ้มมุมปากเพียงลำพังในห้องเล็ก "แต่นับว่าเรามีวาสนาต่อกันนะ ไม่คิดว่าเธอจะได้สามีอยู่ที่ฝรั่งเศสพอดีเราเลยเจอกันได้ไม่ยากอย่างที่คิด""ต้องการอะไรจากฉัน""ต้องการความจริงเมื่อยี่สิบปีก่อนจากปากเธอ คงรู้ใช่ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร" น้ำเสียงหวานละมุนแปรเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกแฝ