Novel-novel oleh ceres

บทส่งท้ายหลายเดือนต่อมาหลังจากกลับจากญี่ปุ่นคราวนั้นฟูมิโกะก็ตัดสินใจสมัครเรียนต่อที่ประเทสไทยเพื่อที่จะได้สามารถอยู่ไทยได้อย่างถาวร และตอนนี้ธามเองก็ย้ายมาอยู่ที่คอนโดกับเธอเขาคอยไปรับไปส่งเธอที่มหาลัยอยู่ทุกวัน รวมถึงภาษาไทยเองเธอก็เริ่มมีการพัฒนาขึ้นมา และเพราะความพยายามอย่างหนักของแฟนสาวทำให้ธามไม่อยากเอาเปรียบเธอเขาจึงเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มเติมด้วย อย่างน้อยๆ ก็เอาไว้สื่อสารกับครอบครัวของเธอโดยได้รับคำแนะนำจากพี่สาวของเธอธีลินที่เรียนภาษาญี่ปุ่นไปก่อนหน้าจนสื่อสารได้อย่างคล่องแคล่ว ซึ่งเป็นผลพลอยได้ให้หลานสาวของเขาคาร์ลินสามารถสื่อสารเข้าใจได้ถึงสามภาษานั่นคือไทย อังกฤษ และญี่ปุ่น และคาดว่าหลานคนเล็กที่พึ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นานก็คงจะพูดได้สามภาษาเช่นเดียวกันตอนนี้ร้านขนมของเขาสาขาที่สองเริ่มทำการก่อสร้างเตรียมเปิดร้านแล้วในกลางปีหน้านี้ โดยเขาใช้เงินเก็บของตัวเองทั้งหมดไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากครอบครัวฟูมิโกะที่อยากช่วยให้เขาได้สร้างตัวเร็วๆ หรือแม้กระทั่งจากพี่สาวเขาเอง นั่นก็เพราะเขาอยากพิสูจน์ตัวเองให้ครอบครัวของฟูมิโกะเห็นว่าเขาสามารถดูแลเธอได้“วันนี้ออกไปกินข้าวนอกบ้านกั

Episode 88ปรับความเข้าใจหลังจากปรับความเข้าใจกันดีแล้วทั้งสองคนก็เริ่มปรับตัวเข้าหากันมากขึ้น โดยเฉพาะการใช้ชีวิตเป็นคู่รักจริงๆ สิ่งแรกที่เห็นได้ชัดถึงการเปลี่ยนแปลงไปคือการออดอ้อนของฟูมิโกะที่ดูเหมือนจะแสดงออกต่อเขามากยิ่งขึ้น ซึ่งเขาเองก็มองดูด้วยความเอ็นดู แถมยังรู้สึกดีเสียด้วยซ้ำที่เธอเริ่มแสดงตัวตนด้านใหม่ๆ ออกมาให้รู้จักกันและกันมากยิ่งขึ้น“คุณหนูครับมีคนมาหาครับ”“ใครเหรอ?” ฟูมิโกะที่กำลังให้อาหารปลาคาร์ปอยู่กับธามที่บ่อน้ำภายในเรียวกังหันไปถามลูกน้องที่เดินเข้ามาบอกข่าวด้วยสีหน้าสงสัย“ชื่อยูสึเกะครับบอกว่าเป็นเพื่อนของคุณหนู”“ยูสึเกะ?” คนตัวเล็กพึมพำด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน เธอรู้ดีว่าธามมีนิสัยขี้หึงมากแค่ไหน ครั้งก่อนที่บังเอิญเจอกันเขาก็งอนแก้มป่องออกจากร้านไปไม่บอกไม่กล่าว“ไอ้หน้าจืดนั่นเหรอ”“อือ มาหาน่ะ”“มาหาถึงบ้านเลย?”“อือ”“แล้วจะออกไปเจอไหม” ธามเอ่ยถามเสียงเรียบไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาเป็นพิเศษ“เอ่อ…ควรออกไปเจอหน่อยไหมอุตส่าห์มาหาถึงบ้านแล้ว อ้อ บ้านฉันมีคนอยู่เต็มไปหมดเลยนะไม่ได้อยู่กันสองต่อสองแน่นอน”“ฉันเคยเตือนอะไรเธอไว้จำได้ไหม”“ไม่ให้เ

Episode 87ครอบครัวทั้งธามและฟูมิโกะสวมชุดกิโมโนและยูกาตะแบบโบราณออกมาทานข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตากัน โดยมีพ่อแม่และพี่ชายของฟูมิโกะร่วมวงอยู่ด้วย สถานการณ์ที่พึ่งผ่านไปก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่ชั่วโมงที่พี่ชายเธอพึ่งจะใช้ดาบฟันแขนธามจนเลือดอาบทำให้บรรยากาศค่อนข้างดูอึดอัดอยู่พอสมควร“คิดยังไงกับลูกสาวฉัน”“มาถามอะไรตอนกินข้าวคะ” แม่ของฟูมิโกะเงยหน้าปรามสามี“ไม่เป็นไรครับ” ธามบอกด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปตอบคำถามพ่อของฟูมิโกะ“ผมรักมิโกะจังครับ”“รักถึงขั้นไหน”ธามหันมามองใบหน้าหวานที่เอาแต่ก้มหน้างุดด้วยความประหม่าไม่รู้ว่าคำตอบของเขาจะออกมาในรูปแบบไหน“ถึงขั้นที่อาจจะมีหลานให้ทุกคนครับ”“ว่าไงนะ?! แกท้องเหรอมิโกะจัง?” ฟุทามิที่กำลังใช้ตะเกียบคีบอาหารเข้าปากเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจ“พะ…พี่จะบ้าเหรอไม่ได้ท้องสักหน่อย แล้วนายทำไมไปพูดจากำกวมแบบนั้นเล่า!” ฟูมิโกะรีบปฏิเสธด้วยท่าทางเลิ่กลั่ก ก่อนจะหันมาต่อว่าคนข้างๆ ที่พูดจาชวนเข้าใจผิดไปแบบนั้น“แล้วไป บ้านฉันไม่รีบมีหลานไม่ต้องเอาหลานมาให้พวกฉันตอนนี้”“ครับ” ธามรับคำสั้นๆ“แล้วมีแพลนจะแต่งงานไหม” คราวนี้เป็นพ่อของฟู

Episode 86ตกหลุมพรางอุณหภูมิห้องดูเหมือนจะเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ตามอุณหภูมิในร่างกายของทั้งสองคน จังหวะหายใจเริ่มสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ไออุ่นจากฝ่ามือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างขาวเนียนทำให้ไรขนอ่อนลุกชันขึ้นตามอารมณ์กระสันที่ถูกปลุกเร้าขึ้นมา“อื้อ เดี๋ยวมีคนมา”“ช่างคนอื่นสิ ตอนนี้คิดแค่เรื่องของเราก็พอ” ถ้อยคำหวานที่คอยหลอกล่อให้คนตัวเล็กตกหลุมพราง เริ่มได้ผลขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเธอเริ่มสูญเสียการควบคุม ร่างกายเริ่มอ่อนแรงเกินกว่าจะผลักไสเขาออกไป หนำซ้ำเธอกลับรู้สึกต้องการเขาเสียด้วยซ้ำ“ห้องเก็บเสียงไหม”“เป็นเรียวกังแบบโบราณน่ะเลยไม่ค่อยเก็บเสียงเท่าไหร่”“อืม เข้าใจแล้วงั้นเธอก็ต้องอดทนหน่อยนะถ้าไม่อยากให้ใครมาได้ยินว่าเราสองคนกำลังทำแผลกันยังไง” ธามกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดูใบหน้าเขินอายของหญิงสาวใบหน้าคมคายเลื่อนเข้ามาใกล้พร้อมกับจับใบหน้าหวานให้หันมาจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดลงมาบนปลายจมูกเชิดรั้น ริมฝีปากหนาทาบทับลงมาบนริมฝีปากสั่นระริกของหญิงสาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะเริ่มบดขยี้เบาๆ ชิมความหอมหวานที่คุ้นเคยจังหวะลมหายใจที่เริ่มติดขัดส่งผลให้ริมฝีปากบ

Episode 85ยังคิดถึงการต่อสู้ที่ธามเป็นรองตั้งแต่เริ่มต้นทำให้เขาพลาดท่าถูกดาบฟันเข้าที่ต้นแขนข้างขวาจนเลือดอาบ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้เลย ในขณะที่อีกคนพยายามกัดฟันข่มความเจ็บปวดเดินหน้าต่อสู้อยู่นั้น คนดูอย่างฟูมิโกะกลับร้องไห้ออกมาจนแทบไม่มีเสียงให้ร้อง“พอได้แล้ว…ฮึก พ่อหนูยอมแล้วให้หนูแต่งงานกับใครก็ได้ หนูจะไม่โกหกแล้ว” ฟูมิโกะรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายสะบัดแขนออกจากพันธนาการของลูกน้องวิ่งออกมาคุกเข่าขอร้องต่อหน้าพ่อตัวเองพร้อมกับกอดขาพี่ชายตัวเองเอาไว้ไม่ให้ลงมือไปมากกว่านี้“ทำอะไรของเธอน่ะฉันจัดการได้” ธามทิ้งดาบเดินเข้ามาพยุงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้น แต่เธอกลับกอดขาพี่ชายเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เสียงร้องไห้ของเธอทำให้เธอแทบจะไม่ได้ยินอะไรรอบตัวเลยในตอนนี้“ไม่เอา พอได้แล้ว…ฮึก นายยอมแพ้เถอะนะ” ฟูมิโกะบอกเสียงสั่น “เธอยังสู้เพื่อฉันขนาดนี้แล้วฉันจะยอมแพ้ได้ยังไง” ธามบอกพร้อมกับลูบศีรษะทุยเบาๆ ด้วยความเอ็นดู“เฮ้อ ไปรักกันที่อื่นไป” ฟุทามิถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปส่งดาบให้ลูกน้องเอาไปเก็บ ส่วนเขาก็เดินกลับมานั่งจิบชาที่นั่งตัวเอง“พาไปทำแผลสิมิโกะ” แม่ของฟูมิโกะ

Episode 84ด่านเคราะห์ว่าที่พ่อตายากูซ่าฟูมิโกะวิ่งตามธามออกมาที่รถ มือเล็กๆ เอื้อมไปคว้ามือเขาเอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินไปไกลกว่านี้“เดี๋ยวก่อนสิเรายังไม่ได้กินอะไรกันเลยนะ”“ฉันกินไม่ลงแล้ว เธอกลับไปกินกับไอ้หน้าจืดนั่นแทนสิคงมีความหลังให้ต้องคุยกันเยอะน่าดู”“นายหึงเหรอ? นายทำเหมือนหึงฉันอีกแล้วนะรู้ไหม” ฟูมิโกะถามเพื่อความชัดเจน“ฉันทำขนาดนี้แล้วเธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าฉันชอบเธอขนาดไหน ชอบจนอยากเข้าไปซัดหน้าไอ้นั่นที่เข้ามาคุยกับเธอเต็มทีแล้ว เธอต่างหากตั้งแต่เริ่มต้นเคยคิดจะจริงจังกับฉันบ้างไหม หรือเห็นฉันเป็นแค่ไม้กันหมาเอาไว้หนีการแต่งงานแค่นั้นถึงได้คิดว่าคำพูดและการกระทำของฉันมันไม่มีค่าพอให้เธอเก็บมาใส่ใจว่าฉันทำไปเพราะชอบเธอจริงๆ ไม่ใช่การแสดงแบบที่เธอทำอยู่!”“หมายความว่ายังไง? การแสดงอย่างงั้นเหรอ?”“คุณพ่อ!” คนตัวเล็กตาเบิกโพลงด้วยความตกใจที่เห็นพ่อตัวเองเดินเข้ามาพร้อมกับพี่ชายตัวเอง เธอใช้เหตุผลในการเลิกรากับธามเพื่อบอกครอบครัวตัวเองถึงการกลับมาญี่ปุ่นของเธอและขอร้องไม่ให้ครอบครัวเข้าไปยุ่งในความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาที่กลายเป็นอดีตไปแล้ว“กลับไปคุยกันที่บ้าน

บทส่งท้ายสิ่งแรกที่คาร์ลินทำหลังจากกลับมาจากอิตาลีคือการตรงไปหาเฟลิกซ์ ซึ่งแน่นอนว่าเธอได้ขออนุญาตเจโรมก่อนมาแล้ว และเขาเองก็นั่งรอเธออยู่ที่ด้านนอก“ขอบคุณที่ยังอุตส่าห์มาหากันนะ” เฟลิกซ์ทักทายร่างบางที่เดินเข้ามาหาเขาภายในห้องทำงานที่กาสิโนพร้อมแหวนเพชรเม็ดโตบนนิ้วนางข้างซ้าย“ฉันก็ต้องมาหาอยู่แล้วสิ”“ตอบตกลงไปแล้วฉันจะมีค่าอะไรอีก”“ขี้น้อยใจจัง เดี๋ยวหาสวยๆ ให้เอาไหม”“ถ้าแค่เป็นผู้หญิงสวยๆ ก็พอ ฉันหาใครก็ได้ไม่จำเป็นต้องรอลินมานานขนาดนี้หรอก”“เพราะรู้ว่านายรอวันนี้ถึงได้ตั้งใจมาบอกไม่ให้รอไง คนดีๆ แบบนายสมควรได้เจอคนดีๆ นะ ฉันไม่เหมาะสมกับนายหรอก” คาร์ลินพยายามปลอบโยนเฟลิกซ์เพื่อรักษามิตรภาพระหว่างเธอกับเขาเอาไว้"ทำไมถึงเป็นมัน ทำไมไม่เป็นฉัน ลินรับปากฉันแล้วนี่ว่าจะหย่ากับมัน”“เพราะไม่อยากผิดคำพูดที่รับปากไว้ฉันเลยหย่ากับเขาแล้ว” คาร์ลินบอกพร้อมกับหยิบเอกสารการหย่าออกมาจากกระเป๋าให้เฟลิกซ์ดู

Episode 36 สัญญาตายและดูเหมือนว่าทั้งสองคนเองก็รู้ตัวเหมือนกันว่าคาร์ลินกำลังรอคำตอบจากพวกเขาทั้งสองคน ถึงได้เอ่ยปากพูดขัดจังหวะขึ้นมา“มองหน้าป๊ะป๋าเหมือนจะมีคำถามนะ”“เราสองคนพ่อลูกแค่มองตาก็รู้ใจแล้วไม่ใช่เหรอคะ งั้นก็ตอบมาเลยสิคะไม่เห็นต้องรอให้ถามเลย” คาร์ลินบอกกับอาคิรา“แค่อยากมาอยู่ในทุกช่วงชีวิตของลูกน่ะ”“แล้วป๊ะป๋าไม่มีความคิดเห็นเรื่องเจโรมกับหนูหน่อยเหรอคะ”“โตแล้วตัดสินใจเองสิ ถึงจะหวงมากแต่ก็ทำได้แค่คอยปกป้องอยู่ห่างๆ เพราะตอนนี้ลูกสาวพ่อโตแล้ว”“ทำไมไม่บอกเจ๊ไปด้วยว่าพ่อให้พี่สาวเขา กับเขาเซ็นสัญญายินยอมตายหากทำให้เจ๊เสียใจ” อาคินพูดแทรกขึ้นพร้อมกับชูสัญญาที่พึ่งเซ็นมาหมาดๆ ในมือ“ว่าไงนะ!”“อย่างโหด/โหดฉิบหายเลย” ไม่ใช่แค่คาร์ลินที่ส่งเสียงร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ แต่ทั้งเม็ดฝุ่น และเซเวียร์ซึ่งไม่คุ้นชินกับวงการมืดของเหล่ามาเฟียต่างก็พากันตกใจไปตามๆ กันอาคินเองก็ช่วยใ

Episode 35 เซอร์ไพรส์เป็นอีกหนึ่งในหลายครั้งที่เธอมักจะมองลึกไปในดวงตาของเขาเพื่อรอคำตอบที่มันสะท้อนออกมาเพื่อยืนยันคำตอบของเขาว่าจริงเท็จมากแค่ไหน“พูดไปเธอก็คงจะไม่เชื่อ”“ก็พูดมาก่อนสิ เพราะฉันอยากฟังไม่ว่าคำตอบมันจะจริง หรือเป็นแค่เรื่องโกหกก็ตาม”“ฉัน...”“คุณลูกค้ามีอะไรให้ช่วยไหมคะ” คาร์ลินกลอกตาขึ้นบนด้วยความหงุดหงิดที่ถูกพนักงานส่งเสียงขัดจังหวะเสียก่อนเธอรีบจัดการเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเดินนำเจโรมออกไป เธอยืนสบตากับพนักงานที่รบกวนช่วงเวลาสำคัญเธอครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพียงเดินถือชุดที่ลองไปวางลงบนเคาน์เตอร์คิดเงิน เจโรมเดินตามออกมาจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย พร้อมกับจัดแจงนำของไปส่งยังโรงแรมที่เขาจองเอาไว้“ไม่ฟังฉันตอบก่อนเหรอ”“ไม่มีอารมณ์จะฟังแล้ว”“งั้นอยากฟังเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน” เขาบอกพร้อมกับบีบแก้มนุ่มนิ่มด้วยความมันเขี้ยว &ldq

Episode 34 รื้อฟื้นความหลังสายตาหวานเยิ้มมองการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มผ่านกระจกสะท้อนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน เมื่ออีกฝ่ายเลื่อนมือลงลูบไล้เนินสามเหลี่ยมอวบนูนไปมาจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานที่ถูกกระตุ้นออกมา“ไหนว่าไม่ให้จับ” อีกฝ่ายเอ่ยแซวย้อนคำพูดของหญิงสาวที่เคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้“ก็ตอนนั้นยังไม่อยากนี่” คนตัวเล็กตอบตาใส ไม่ได้รู้สึกกระดากอายที่ถูกยอกย้อนเลยแม้แต่น้อย“หืม อยากอะไร” เจโรมแกล้งเอ่ยถามทั้งที่ตัวเขาเองก็รู้คำตอบอยู่แล้ว หนำซ้ำยังยิ่งกลั่นแกล้งเธอด้วยการดันเอาปลายนิ้วเรียวยาวเข้าไปทักทายปากช่องทางรักเปียกชื้นของคนตัวเล็กจนร่างบางบิดเกร็งไปมาใบหน้าหวานเหยเกไปตามสัญชาตญาณ ยิ่งเธอตอบช้ามากเท่าไหร่ปลายนิ้วร้ายก็ยิ่งดันเข้าไปลึกมากขึ้นเท่านั้น“ตกลงอยากอะไรไม่เห็นพูด” ยิ่งคนตัวเล็กพยายามกลั้นเสียงครางกระเส่าเอาไว้ อีกฝ่ายก็ยิ่งกระตุ้นแกล้งให้เธอเปล่งเสียงออกมา“อะ...อยากได้”“อยากได้อะไร”“อยากได้

Episode 33 ฮันนีมูนคาร์ลินมองปลายทางที่เครื่องลงจอดยังประเทศอิตาลีด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะพาเธอมาไกลถึงขนาดนี้ ที่สำคัญเธอยังไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยต่างหาก“กระเป๋าฉันล่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามหากระเป๋าสะพายคู่ใจที่มีของสำคัญของเธออยู่ในนั้นหลายอย่างทั้งเอกสาร โทรศัพท์ และบัตรเครดิตต่างๆ“เก็บเอาไว้ให้แล้ว เราจะไม่ใช้โทรศัพท์กันตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นี่”“แล้วทำไมฉันต้องอยู่ที่นี่ ตกลงลักพาตัวฉันมาทำไม” คนตัวเล็กกระแนะกระแหนอย่างไม่เกรงกลัวสถานการณ์ในตอนนี้เลย“แค่จะพาเมียมาฮันนีมูนนี่เรียกลักพาตัวเลยเหรอ ไม่ดูรุนแรงเกินไปหน่อยรึไง” เจโรมแสร้งตีหน้าเศร้าราวกับตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำถูกกล่าวหาให้ความเท็จ“ฮันนีมูน?”“ใช่ เราจะมาฮันนีมูนกันที่นี่ ที่นี่จะมี

Episode 32 ลักพาตัวหน้าตาที่โดดเด่นบวกกับการแต่งตัวที่เน้นเรือนร่างที่สมส่วนตามมาตรฐานทำให้แม้จะนั่งดื่มอยู่เฉยๆ แต่ก็มีผู้ชายมากมายให้ความสนใจอยากเข้ามาทำความรู้จักกับเธอ“สวัสดีครับมาคนเดียวเหรอ”คาร์ลินเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่โน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมากระซิบข้างหูเธอท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังแข่ง เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขาแต่ยกแก้วตัวเองขึ้นจิบแทนทำราวกับเขาเป็นเพียงอากาศธาตุสำหรับเธอ ยิ่งเห็นหน้าเขาเธอก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เพราะสีผมบลอนด์ทองของเขามันทำให้เธอนึกถึงใครบางคนที่เธอกำลังบ่นถึงเมื่อครู่“ผมชื่อ...”“ฉันไม่ได้อยากรู้จัก” คาร์ลินถอนหายใจออกมาด้วยความรำคาญ ก่อนจะพูดดักอีกฝ่ายอย่างไม่สบอารมณ์“ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนะ”“เพราะเห็นหน้าคุณไงเลยอารมณ์ไม่ค่อยดี” คำตอบที่ไร้ซึ่งมิตรภาพสำหรับคนแปลกหน้า ทำให้อีกฝ่ายเองก็รู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก แต่โชคดีที่มีคนเข้ามาช่วยห้ามไม่ให้เรื่องบานปลายเอาไว้เสียก่อน“เขาไม่อยากคุยด้ว

บทส่งท้ายไม่กี่เดือนหลังจากนั้น แคว้นโจวหนานก็มีข่าวดี..ฮูหยินของแม่ทัพสวี่ตั้งครรภ์แรกแล้วหลังจากเริ่มรู้ตัวว่าระดูไม่มา และอยู่ๆก็เกิดอาการเหม็นอาหารหลายอย่าง ลู่เจียวจูก็สังหรณ์ใจว่าในท้องน่าจะมีเจ้าตัวเล็กแล้ว นางจึงให้หมอมาตรวจอาการดู“ยินดีกับฮูหยินสวี่ด้วย” หมอชราประสานมือให้นางด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเป็นอย่างที่คาดไว้จริงๆเย็นย่ำเมื่อสามีกลับมาบ้านและรู้ข่าวนี้ ความยินดีก็ฉายเกลื่อนใบหน้าเขาเช่นกัน ก่อนสวี่ห่าวซวนเข้ามาสวมกอดคลอเคลีย“จะเป็นเด็กชายหรือเด็กหญิงกันนะ”“ท่านคงต้องรออีกนานกว่าจะได้เห็นหน้าลูก”เขารอลุ้นอยากเห็นหน้าลูกแทบไม่ไหว ทั้งที่อีกตั้งหลายเดือนกว่านางจะคลอด“ไม่เป็นไร ข้ารอได้ ขอแค่คลอดอย่างปลอดภัยก็พอ”เสียงเขาฟังช่างชวนอบอุ่นหัวใจ ลู่เจียวจูก็อดยิ้มกว้างไม่ได้ค่ำคืนนั้นสามีนัวเนียอยู่แต่กับร่างนาง มีจูบหวานล้ำมอบให้ทั้งบนริมฝีปากและหน้าท้องที่ยังไม่นูนออกมาเลย“จากนี้ข้าจะดูแลเจ้าให้ดีกว่าเดิม”ราวกับเป็นคำมั่

ตอนที่ 29เข้าหออีกครั้งถึงแม้จะบอกว่าการหย่าร้างไม่เคยเกิดขึ้น แต่สุดท้ายการเลี้ยงฉลองใหญ่โตประหนึ่งงานสมรสครั้งใหม่กลับเกิดขึ้นเสียอย่างนั้น“ไหนท่านว่าไม่เคยหย่ากับข้า แต่ทำไมจัดงานเสียอย่างกับแต่งกับข้าอีกครั้งเช่นนี้”“ใครว่าเป็นงานแต่งเล่า นี่มันงานฉลองที่แคว้นโจวหนานมีชัยเหนือยแคว้นเดิมของเจ้าเท่านั้น”ลู่เจียวจูฟังคำกล่าวอ้างของสามีแล้วต้องแอบเบ้ปากนิดๆ หากบอกว่าเป็นงานฉลองจริงเขาจะบังคับให้นางสวมชุดแดงมงคล สวมมงกุฎทับทิมทองเก้าชั้น ร่วมเดินเคียงข้างเขาที่สวมชุดแดงเต็มยศเช่นนี้หรือบางทีสวี่ห่าวซวนอาจอยากเสริมความมงคลให้ชีวิติด้วยการจัดงานที่เสมือนเป็นงานแต่งกับภรรยาคนนี้อีกครั้ง เพื่อให้ทุกคนร่วมอวยพรให้เขาได้ครองรักกับนางนานๆก็เป็นได้และพอถึงตอนค่ำ สุรามงคลก็ยังวางอยู่บนโต๊ะ ราวกับรอให้บ่าวสาวมารินลงจอกแล้วคล้องแขนดื่มชมจันทร์ด้วยกัน“ไหนท่านว่าไม่ใช่งานสมรสซ้ำ”“งานสมรสมีรอบเดียวน่ะดี แต่เรื่องร่วมหอมีหลายๆครั้งไม่นับว่าเสียหาย

ตอนที่ 28ข้าไม่เคยหย่ากับเจ้า‘หากเจ้าอยากตามหานาง เช่นนั้นก็ไปตามหาเอาในปรโลกเถิด’นั่นคือคำที่ลู่จุนเฟิงทิ้งเอาไว้ให้สวี่ห่าวซวนก่อนถูกลากคอไปแน่นอนว่าข้าไม่มีทางเชื่ออย่างสนิทใจเขาใช่จะอ่านความคิดลู่จุนเฟิงไม่ออก ในเมื่ออีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองจะต้องตายอยู่แล้ว เช่นนั้นคงไม่มีทางยอมเห็นใบหน้าดีใจเปี่ยมล้นของศัตรูเด็ดขาดลู่เจียวจูยังไม่ตายแน่ๆ..แต่แค่ต้องหาตัวนางให้พบการปูพรมค้นหาสตรียอดดวงใจแม่ทัพสวี่เริ่มต้นขึ้น แต่ผิดคาดจากที่ตอนแรกคิดว่าอาจพบตัวนางได้ยากสักหน่อย ที่ไหนได้กลับมาเจอเอาง่ายๆในห้องลับของจวนเจ้าเมืองเสียอย่างนั้นถึงสภาพนาง..จะดูย่ำแย่มากเต็มทีก็ตาม“เจียวจู!!”เสียงนั้นเป็นสามีเรียกหานาง โซ่ตรวนถูกปลดออกให้เขาได้กอดร่างหญิงสาวผู้เป็นที่รักไว้นางยังพอมีสติอยู่บ้าง รู้ว่าคนที่มาช่วยเป็นใคร น้ำตาก็ไหลรินอย่างไม่อาจห้าม มือที่ไร้เรี่ยวแรงและซีดขาวค่อยๆเลื่อนมาโอบกอดตอบเขาเบาๆ“ไม่นึกว่าจะเป็

ตอนที่ 27ทวงคืนคืนวันต่อจากนั้น ความทรมานของลู่เจียวจูยังไม่สิ้นสุด ยังไม่อาจเห็นแสงสว่างใดลอดเข้ามาเช่นเดียวกับความหวัง...ส่วนลู่จุนเฟิง ความเครียดยิ่งเพิ่มพูนเมื่อเขาเริ่มกลับมาครุ่นคิดถึงหนทางต่อจากนี้เพราะลู่เจียวจูหย่ากับสวี่ห่าวซวนแล้ว สัญญาสงบศึกจึงเป็นอันสิ้นสุดลง ระหว่างแคว้นโจวหนานกับเมืองจงเหนียนกลับไปสู่ความขัดแย้งเหมือนเช่นร้อยปีที่ผ่านมาหากยังอยู่เฉยๆ..ไม่แน่ว่าภัยอาจจะมาเยือนเขาในอีกไม่ช้า เช่นนั้นลู่จุนเฟิงจึงออกคำสั่งต่อแม่ทัพของเขา ให้เริ่มจัดเตรียมกระบวนรบเพื่อบุกแคว้นโจวหนานอีกคราเพราะสวี่ห่าวซวนพึ่งหย่ากับลู่เจียวจูไป ซ้ำทางแคว้นโจวหนานพึ่งสิ้นศึกกับแดนใต้ กำลังรบน่าจะยังไม่ฟื้นคืนเต็มที่ เรียกว่าจะบุกมาหาเรานั่นเป็นไปไม่ได้ จะตั้งรับก็อาจจะยากเกินไปด้วยซ้ำนี่เป็นเวลาทองที่จะใช้ยึดอำนาจ ให้แคว้นโจวหนานตกมาอยู่ใต้อาณัติของเราเสีย!การจัดตั้งกองทัพเดินทางสู่ชายแดนสองเมืองเต็มไปด้วยความฮึกเหิมเปี่ยมล้นแต่ผิดคาด...ลู่จ

ตอนที่ 26หย่าขาด“ในเมื่อเจ้าไม่เห็นว่าข้าเป็นสามีที่คู่ควรกับเจ้าอีกต่อไป เช่นนั้นก็หย่าให้มันจบเรื่องไปเสีย”ยามกล่าวน้ำเสียงสวี่ห่าวซวนทั้งเข้มข่มขวัญ แววตาของเขาก็ช่างดุดันน่ากลัวอย่างยิ่งราวกับเขาโกรธจริงๆ และไม่คิดอยากจะมองหน้านางให้ยิ่งโกรธเพิ่มไปกว่านี้อีกจริงๆ...ลู่เจียวจูไม่ได้อยากได้รับปฏิกิริยาเช่นนี้ แต่นางต้องกลั้นใจว่าต่อ“พรุ่งนี้ ข้าจะไปยื่นหนังสือหย่าของเรากับท่านผู้ครองโจวหนานเอง ท่านโปรดวางใจ”“เช่นนั้นก็ดี ข้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อยสะสางธุระน่ารำคาญให้ยิ่งลำบากกาย”ฟังวาจาเขาบาดหูได้อย่างเจ็บแสบนัก ลู่เจียวจูเกือบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้วแต่นางยังต้องทนต่อไป กล่าวอำลาอย่างเร็วๆก่อนจากออกมา“จากนี้ข้า..ไม่ใช่ฮูหยินสวี่อีกต่อไป ต้องขอลา”“เชิญ ข้าไม่ส่งนะ”เขาทำทีไร้เยื่อใยได้อย่างแนบเนียนมากจริงๆสมดังตั้งใจ ลู่เจียวจูดูไม่ออกเลยว่าอะไรจริงอะไรปลอมกันแน่

ตอนที่ 25คำตอบรับคืนค่ำ หลังจากวันนั้นที่สวี่ห่าวซวนออกจากบ้านไป ผ่านมาสองคืนก็แล้ว สามคืนก็แล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะกลับมาเลยจุดประสงค์ของท่านคืออะไร? ตั้งใจหนีหน้าข้า หรือแค่อยากให้ความคิดของข้าตกตะกอนมากขึ้นกันแน่?“เฮ้อ!”ลู่เจียวจูผ่อนลมหายใจไม่ต่ำกว่าคืนละร้อยหนนางยังนั่งคอยนอนคอยอยู่บนเตียงอย่างกับจะตายลงเช่นเดิม กระทั่งบ่าวรับใช้หน้าประตูเข้ามารายงาน “ฮูหยินเจ้าคะ มีจดหมายมาถึงท่านเจ้าค่ะ”“จากท่านแม่ทัพหรือ!?”เพียงได้ยินว่ามีจดหมาย แววตานางพลันเปล่งประกายขึ้นมา ประหนึ่งวิญญาณกลับเข้าร่างแล้วกระนั้นแต่ฉับพลันมันก็ต้องวูบดับไปเมื่อได้รับคำเฉลย “ไม่ใช่เจ้าค่ะ เป็นจากท่านเจ้าเมืองจงเหนียนเจ้าค่ะ”จากลู่จุนเฟิงอย่างนั้นหรือรับจดหมายมาแล้ว ลู่เจียวจูยังไม่กล้าทำใจเปิด ด้วยหัวใจกระหน่ำเต้นลุ้นระทึกเขาจะเขียนอะไรมากันนะ...เมื่อในห้องนี้มีเพียงนาง ก็ยิ่งราวกับว่าเสียงหัวใ