Share
บทที่ 172
Related chapters
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 173
อเล็กซ์เดินเข้าประตูมา ในมืของเขานั้นถือถุงบิสกิตอาหารเช้าอยู่ เขาออกไปฝึกซ้อมตั้งแต่เช้าตรู่และก็เลยหาอาหารเช้าทานก่อนที่จะกลับบ้าน เขาไม่คาดคิดว่ากลับมาแล้วจะพบเจอโลงศพสีแดงสดที่หน้าประตูบ้านตัวเอง รวมไปถึงพบกับสปาร์คและคนอื่น ๆ ด้วย น้ำเสียงของเขาสงบ แต่สายตาของเขากลับเยือกเย็นมาก 'ใครหน้าไหนส่งโลงศพมาที่หน้าประตูบ้านของคนอื่นทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครเสียชีวิตที่บ้านหลังนี้?' "ลูกกกกก!" บริตทานีรีบวิ่งไปหาอเล็กซ์และกอดเขาแน่นทันทีที่ได้เห็น น้ำตาของเธอไหลอาบสองแก้ม และก็ไม่สามารถกลั้นมันไว้ได้อีกต่อไป ก่อนที่อเล็กซ์จะกลับมา เธอตกใจกับข่าวนี้มากและคิดว่ามันคือความจริง บริตทานีรู้สึกเปราะบางมาก ๆ เธอทนไม่ได้ถ้าจะต้องสูญเสียคนที่รักไปอีกคน “คุณแม่ เป็นอะไรไปครับ? ผมยืนอยู่ตรงนี้แล้ว ผมยังมีชีวิตอยู่ แล้วก็แข็งแรงมาก ๆ คุณแม่ไม่เห็นหรือไงครับ? ผมแค่กังวลว่าคุณแม่อาจจะเหนื่อยจากการทำอาหารเช้าทุกวัน ผมก็เลยออกไปหาอาหารเช้าสำหรับพวกเราในวันนี้ไง” อเล็กซ์ยิ้ม ในทางกลับกัน สปาร์คและคนอื่น ๆ แทบไม่เชื่อสายตาของพวกเขา ความสุขของพวกเขากลับกลายเป็นความสยดสยองทันที มีทั้งความไม่เชื่อผสมป
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 174
วอลทซ์ปัดฝุ่นออกจากมือของเธอ “พี่คะ เรียบร้อยแล้วค่ะ” อย่างไรก็ตาม บริตทานีรู้สึกตัวสั่นเบา ๆ ด้วยความหวาดกลัว “อเล็กซ์ พวกเขาจะหายใจออกไหมภายในนั้น? พวกเรายังคงเป็นญาติกัน และการลงโทษเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอแล้ว หากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับพวกเขา เรื่องนี้ก็จะไม่จบไม่สิ้นเสียที” อเล็กซ์ตอบว่า “อย่ากังวลไปเลยครับคุณแม่ จะไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับพวกเขาแน่นอน” เขาใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่โลงศพนั้นสองสามรูเพื่อให้แน่ใจว่าจะมีออกซิเจนเพียงพอสำหรับหายใจ “วอลทซ์ ดูแลคุณแม่ด้วยนะ ฉันจะไปส่งโลงศพนี้กลับพร้อมกับไอ้สารเลวพวกนี้” บริตทานีรู้ดีว่าถ้าปล่อยให้ลูกชายไปคนเดียว เขาอาจจะทำให้เรื่องแย่ลงได้ เธอรีบพูดทันทีว่า “อเล็กซ์ แม่จะไปกับลูกด้วย” วอลทซ์ก็อยากจะไปด้วยเหมือนกัน ดูเหมือนเธอจะตื่นเต้นมาก ๆ ด้วยเช่นกัน “ถ้าอย่างนั้น…ก็ได้! แต่ไปรับประทานข้าวเช้ากันก่อน ปล่อยพวกนี้ไว้แบบนี้สักพัก คงไม่เป็นอะไร" ไม่กี่นาทีต่อมา เมอร์เซเดสเบนซ์ก็ขับมาจอดหน้าคฤหาสน์ร็อคกี้เฟลเลอร์ โนอาห์และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งค่อย ๆ อุ้มคุณท่านบิลออกจากรถ ชายชราได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นอัมพฤกษ์ แล
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 175
การประชุมของจอห์นเพิ่งเสร็จสิ้น เขากลับไปที่ห้องทำงานของตน และกำลังคิดว่าครอบครัวของเขาส่งโลงศพให้บริตทานีเป็นอย่างไรบ้าง เขาเกลียดเธอมาก ๆ แม้ว่าเธอเป็นพี่สะใภ้ของเขาก็ตาม ย้อนกลับไปเมื่อสมัยวิลเลียมยังมีชีวิตอยู่ บริตทานีดำรงตำแหน่งรองผู้บริหารฝ่ายขายและการเงินของร็อคกี้เฟลเลอร์ กรุ๊ป มันยากมากที่จะกระทำหรือเล่นตุกติกลับหลังได้ เมื่ออยู่ภายใต้การบังคับบัญชาเธอ เธอดุเขาหลายครั้งในข้อหาปลอมแปลงเอกสารและนั่นมันทำให้เขาต้องอับอาย เขาเคยต้องการจ้างพวกอันธพาลมาลักพาตัวเธอไปและอยากที่จะทำให้เธอต้องอับอายมากกว่าเขาเป็นสองเท่าของที่เธอทำกับเขา อย่างไรก็ตามเนื่องจากการมีการประชุมที่สำคัญ ทำให้เขาต้องพลาดการแสดงที่ยอดเยี่ยมไปอย่างน่าเสียดาย เขารีบโทรหาลูกชายทันที แต่ทว่าสปาร์คกลับไม่รับสาย 'เจ้าเด็กนี่ กล้าดียังไงที่ไม่สนใจรับโทรศัพท์จากฉัน? มัวแต่หลงระเริงกับพวกผู้หญิงนางบำเรอมากจนเกินไปเหรอไง? ทำไมถึงไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง?' ทันใดนั้น เป็ปเปอร์ เลขาสาวสุดสวยของเขาก็เดินเข้ามาในสำนักงาน วันนี้เธอสวมชุดสีดำสง่างามพร้อมส้นสูง ในมือถือแก้วกาแฟที่ข้างในมีกาแฟสดจากประเทศบราซิลหนึ่
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 176
"คุณร็อคกี้เฟลเลอร์คะ อเล็กซ์เป็นนักสู้ และค่อนข้างมีฝีมือด้วย ตอนนี้เขาคงกำลังมีโมโห และมันอาจจะอันตรายที่จะพบเขาโดยไม่มีการเตรียมความพร้อม ฉันรู้จักผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นนักสู้ที่มีทักษะพอสมควร มันจะดีกว่าถ้าฉันขอให้เขามาช่วยสนับสนุนพวกเรา” “ก็ดี!” เป็ปเปอร์รีบกดเบอร์โทรหาชายหัวโล้นทันที เธอเริ่มวางแผนในหัวทันที เนื่องจากอเล็กซ์ยังไม่ตาย จึงหมายความได้ว่าเขายังมียาอยู่กับตัว และเธออาจจะสามารถแย่งชิงยานั้นมาได้ เธอรู้ว่าไม่มีทักษะที่จะสามารถแย่งมันมาจากตระกูลโยเวลได้ อย่างไรก็ตาม หากเป็นเพียงแค่อเล็กซ์คนเดียวเท่านั้น เธอต้องรับมือได้ ทุกอย่างจะง่ายขึ้นมากเมื่อเทียบกับการแย่งชิงมันมาจากตระกูลโยเวลที่มีกองทัพเป็นโขยง ในเวลาเดียวกัน ฝูงชนได้เข้ามามุงรอบ ๆ โลงศพที่คฤหาสน์ ร็อคกี้เฟลเลอร์ เกือบทุกคนในคฤหาสน์ต่างก็พากันออกมาดู สาวใช้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และแม้แต่เพจและสามีของเธอก็รีบออกมาทันทีที่ได้ยินเรื่องนี้ เพจกระทืบเท้าของเธอด้วยความโกรธ “แกกล้าดียังไง บริตทานี่? แกทำเกินไปแล้ว... แกมันล้ำเส้นมากจนเกินไปแล้ว! กล้าดียังไงมาขังพวกเขาไว้ในโลงศพแบบนี้? แกยังคงหลงเหลือค
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 177
'อะไร?' จอห์นจ้องไปที่วอลทซ์ เส้นเลือดของเขาปูดโปนเต็มหน้าผาก "แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกไม่ได้มีค่าพอที่จะพูดกับฉัน หลีกไป!” จากมุมมองของเขา วอลทซ์ก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่อาจดูดีกว่านิดหน่อย ถ้าเป็นเวลาปกติ เขาคงจะพยายามจีบสาวงามเช่นเธออย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันที่ทั้งภรรยาและลูกชายของเขายังถูกขังอยู่ภายในโลงศพ เขาไม่มีอารมณ์ที่จะทำเช่นนั้น จอห์นผลักฝาโลงอย่างแรงเพื่อที่จะเปิดมันออก อย่างไรก็ตาม มันไม่ขยับเลยแม้สักนิด มันถูกตอกปิดไว้ด้วยตะปู ความแข็งแรงของเขาเพียงคนเดียวไม่เพียงพอที่จะเปิดโลงศพนี้ได้ “บอดี้การ์ดอยู่ไหน? บอดี้การ์ด! มาช่วยฉันที! พวกแกทุกคนบ้าไปหมดแล้วเหรอ? ฉันไม่ได้จ่ายเงินจ้างให้พวกแกทำหน้าที่แค่ยืนอยู่ที่นั่นและไม่ทำอะไรเลยนะ!” จอห์นคำรามอย่างเกรี้ยวกราด บอดี้การ์ดต่างมองหน้ากันไปมา พวกเขาไม่กล้าเข้าไปช่วย พวกเขาได้เรียนรู้บทเรียนหลังจากที่พยายามต่อสู้กับวอลทซ์ จิ้งจอกสาวที่งดงามคนนี้เป็นคนที่น่ากลัวมาก เพราะมีพลังมหาศาลมากเสียจนพวกเขายากที่จะต้านทาน เมื่อเทียบกับเงินไม่กี่พันดอลลาร์ พวกเขาให้คุณค่ากับชีวิตของตัวเองมากกว่า
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 178
ชายหัวโล้นหยุดร้องโอดครวญจากความเจ็บปวดไม่ได้ หยาดเหงื่อไหลลงบนหน้าผากของเขา ตระกูลร็อคกี้เฟลเลอร์ทุกคนต่างก็ดูผิดหวังอย่างมาก ชายหัวโล้นเข้ามาด้วยความทะนงโอหังและอวดดี เขาดูถูกเหยียดหยามทุกคนด้วยท่าทีไม่สนโลก พวกเขาทั้งหมดต่างก็คิดว่าเขาเป็นนักสู้ในตำนาน แต่ทว่ามันก็เป็นแค่คำอวดอ้างของชายคนนี้ วอลทซ์หัวเราะคิกคัก "ฉันเป็นใครน่ะเหรอ? ฉันก็เป็นแค่ทาสรับใช้อย่างไรล่ะ ถ้าแค่สู้กับทาสรับใช้ยังไม่ได้ แกกล้าดียังไงมาคิดว่าจะอวดดีต่อหน้าคนอื่นล่ะ? ไอ้กระจอก!” วอลทซ์ที่ยิ้มหวานเมื่อครู่ก่อน จู่ ๆ รอยยิ้มของเธอก็กลายเป็นรอยยิ้มที่ดูโรคจิตขึ้นมาและตบไปที่ชายหัวโล้นอย่างแรงสองครั้ง แรงตบของเธอนั้นมันสามารถทำให้ฟันของชายหัวโล้นร่วงออกมาถึงสองซี่ ท่าทีของชายหัวโล้นเปลี่ยนไป และเขาก็เผยให้เห็นถึงความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งปากของเขายังมีเลือดไหลออกมา เขาไม่กล้าพูดอะไรออกมาสักคำในขณะที่เหลือบมองไปที่เป็ปเปอร์อย่างหมดรูป สีหน้าของเขาดูไม่สู้ดีและเขาเตรียมที่จะถอยและหนีไปจากที่นี่ “ใครบอกให้แกไปกัน?” เสียงแผ่วเบาเอ่ยถามจากทางด้านหลังเขา ทุกคนต่างก็มองไปที่สระน้ำ อเล็กซ์ที่ยืนนิ่งจ้
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 179
“การประมูลสมุนไพรอะไรคะ? นี่ อเล็กซ์ คุณคงจำคนผิดแล้วค่ะ ฉันไม่มีความรู้เรื่องสมุรไพรอะไรเลย แล้วฉันจะไปประมูลทำไมคะ? ฉันมักจะไปที่โรงพยาบาลถ้าต้องการยา ทำไมฉันถึงจะต้องเสี่ยงไปประมูลสมุนไพรยาที่ฉันไม่รู้จักด้วย? ใครจะไปรู้ว่ามันมีผลกระทบอะไรบ้าง?” เป็ปเปอร์ยิ้มปฏิเสธข้อกล่าวหาของอเล็กซ์ อเล็กซ์ยิ้มกลับแล้วพูดว่า “ใช่ คุณพูดถูก ใครจะไปรู้ว่ามันมีผลกระทบอะไรบ้าง? คุณก็น่าจะรู้ดีใช่ไหม คุณเลขากิมมิช? คุณระวังตัวไว้ก็ดีแล้ว คุณมีถึงสี่ตารวมไอ้แว่นตาที่คุณสวมใส่อยู่ ดังนั้นคุณควรจะมองเห็นได้ชัดเจนกว่าพวกเรามาก ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำผิดอีกนะ” จากนั้นเขาก็หันไปหาจอห์น “ส่วนแก ใกล้ถึงเส้นตายอีกไม่กี่วันแล้ว แกต้องคิดได้แล้ว” “หากแกปฏิเสธที่จะคืนสิ่งที่ฉันขอ แกอาจจะเปิดโลงศพนี้ไม่ได้อีกตลอดไป” อเล็กซ์พูดพร้อมกับวางมือเบา ๆ ลงบนฝาโลงศพ ด้วยการตบเพียงแค่เบา ๆ ฝาโลงก็แตกออกกลายเป็นแค่เศษไม้ ใบหน้าของเป็ปเปอร์ซีดเผือด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตระหนกตกใจและไม่อยากที่จะเชื่อ เธอเองก็เป็นนักสู้ ดังนั้นจึงรู้ว่าการกระทำของอเล็กซ์นั้นทรงพลังมากเพียงใด แม้ว่าชายหัวโล้น ซึ่งเป็นถึงนักสู้ระด
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 180
ใครก็ตามที่มีจิตสำนึกที่ดีก็คงจะไม่พูดคำเหล่านี้ออกมา ทั้ง ๆ ที่เพิ่งได้รับการช่วยเหลือให้รอดพ้นจากความตาย วอลทซ์ต้องการที่จะจัดการบิลซะตรงนั้นเลย แต่เธอกลับถูกอเล็กซ์ห้ามเอาไว้ อเล็กซ์ฉีกเสื้อของเขาที่เปื้อนน้ำลายแล้วโยนมันลงบนพื้น “นี่แสดงว่าพวกเราไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณอะไรกับพวกคุณอีกแล้ว เราขาดกันนับจากนี้ และจากนี้ไปพวกฉันไม่มีความสัมพันธ์หรืออะไรที่เกี่ยวข้องกับร็อคกี้เฟลเลอร์อีกแล้ว ฉันไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณอะไรทั้งนั้นแล้ว แต่พวกคุณยังมี ถ้าไม่คืนของที่เคยเป็นของ ๆ พ่อฉันก่อนวันที่ 5 ตุลาคม พวกคุณทุกคนจะต้องชดใช้มันด้วยชีวิต” “ไปกันเถอะ คุณแม่!” "หุบปากเน่า ๆ ของแกไปสะ!" บิลโกรธตะคอกใส่เขาด้วยดวงตาแดงก่ำ “เอาสิ มาเอาชีวิตของฉันไปเลย! ไอ้กระจอก ไอ้เนรคุณ ฉันจะไม่ส่งเงินจากตระกูลของฉันให้แกแม้แต่แดงเดียว! แกคิดว่าแกเป็นร็อคกี้เฟลเลอร์จริง ๆ น่ะหรือ? ฝันไปเถอะ! แกไม่เคยเป็นหลานชายของฉันเลย ไม่เลย แล้วจะบอกอะไรให้นะพ่อของแกไม่ได้แม้แต่จะเป็นลูกแท้ ๆ ของฉันเลย! พวกแกทั้งคู่มันก็เป็นเพียงแค่คนนอกเท่านั้นแหละ!” "อะไรนะ?" สิ่งนี้มันทำให้ทั้งอเล็กซ์และบริตทานีตกใจอย่างสุดขีด แม้
Latest chapter
