Mag-log inShare
11 รัก...
Huling Na-update:
2024-11-22 15:54:0911 รัก...
ภายในห้องพักของโรงแรมระดับสามดาว เครื่องปรับอากาศเดินเบาเย็นสบายทว่าภายในใจของเทียนหอมนั้นร้อนรุ่ม
เธอนอนคลุมโปงขดตัว ภาพหญิงสาวคนนั้นติดตา ภาพคนที่สวยกว่าเธอและที่สำคัญ ผู้หญิงคนนั้นเป็นสาวเต็มตัวแล้ว ไม่ใช่เด็กสาวอายุสิบเจ็ด
ก๊อก ก๊อก
เธอเปิดผ้าห่มออกหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา
ห้าทุ่มแล้ว...
“น้องส้ม พี่นนท์เอง เปิดหน่อยได้ไหม”
เทียนหอมลงจากเตียงแล้วเดินไปทางประตูมองลอดตาแมว เห็นชานนท์หิ้วปีกเพื่อนสนิทมาด้วย
เมา!!
“ไม่ค่ะ พี่นนท์พาพี่แสนไปนอนที่ห้องตัวเองสิคะ ไม่ก็เปิดห้องใหม่”
“ห้องมันเต็มหมดแล้ว” ชานนท์ขยับเอาตัวสุดแสนพิงไว้เพราะร่างสูงใหญ่น้ำหนักเยอะ “พี่มีนัด”
เสียงอ้อมแอ้มตอบในลำคอทำเทียนหอมเขินอายเมื่อเข้าใจความหมาย
แอ๊ด...
“ก็ได้ค่ะ พี่นนท์หิ้วไปนอนอีกเตียง แล้วปล่อยไว้แบบนั้นแหล่ะ”
เทียนหอมยืนรอหน้าประตูมองไปยังร่างของสุดแสนที่ถูกเพื่อนสนิททิ้งลงบนเตียง
“เฮ้ย! นอนดี ๆ” ชานนท์ยาขาเพื่อนขึ้นแล้วถอดรองเท้าให้วางไว้ข้างเตียง
“ทำไมถึงได้เมาขนาดนี้” เธอบ่นพึม
“มันเสียใจ”
“เสียใจอะไรกัน มีสาว ๆ คอยชงเหล้าให้ต่างหากเลยเมาขนาดนี้”
“ไม่มีหรอก สองคนนั้นเผ่นหนีไปแล้ว ไอ้แสนมันอาละวาดสะน้องหน้าเสีย”
“อาละวาด?”
ชานนท์มาทางประตู “เรื่องที่น้องหวานเขาพูดกับส้มวันนี้ มันไม่ใช่เรื่องจริง”
“ฮึ ส้มไม่ใช่เด็กน้อยนะคะพี่นนท์ อีกอย่างพี่แสนเขาโตแล้ว เป็นชายหนุ่ม มีสาว มีแฟน หรือวันไนท์สแตนด์กับใคร ส้มไม่มีสิทธิ์ไปพูดไปว่าพี่ชายได้หรอกค่ะ”
“น้องส้มก็คุย ถามไอ้แสนมันเองแล้วกัน เจอกันพรุ่งนี้เช้า”
“ค่ะ ขอบคุณพี่นนท์ที่พาพี่แสนขึ้นมา”
“เออ มันก็เพื่อนพี่ ดูแลมันดี ๆ ล่ะ”
เทียนหอมเบ้ปาก ‘ดูแลดี ๆ’ เรื่องอะไร เธอพาร่างไปชะโงกเหนือร่างก้มดูพี่ชายหน้าแดงก่ำ เหงื่อออกจนเปียกโชก
“สมน้ำหน้าแล้ว” เธอพูดแผ่วเบาแล้วยืดกายกลับเร่งความเย็นสักหน่อย แล้วมุดผ้าห่มนอนต่อ ตะแคงตัวไปทางสุดแสน
ในห้องนอนมืดสลัวมีเพียงแสงจากภายนอกให้ความส่องสว่าง เธอมองเงาทะมึนกลางเตียงนอนพลิกซ้ายขวา - - คงร้อนล่ะมั้ง
พลันสะดุ้งเมื่อสุดแสนลุกขึ้นนั่ง ถอดเสื้อออกโยนทิ้ง เขานั่งนิ่งจนเธอใจเต้นตุบตับ แสร้งหลับนอนไม่ไหวติงกลัวว่าพี่ชายจะรู้ว่าแอบดู แต่แล้วเขากลับลุกขึ้นยืนโงนเงนก่อนจะเปิดผ้าห่มเธอออกมุดตัวขึ้นมานอนด้วยกัน
“อืม” เสียงครางอย่างสบายใจขณะที่โอบแขนกอดเธอไว้ซุกหน้าลงมาใกล้หัวไหล่ จนลมหายใจอุ่นจัดกรุ่นแอลกอฮอล์ปะทะซอกคอ
“ยี้ เหม็นเหล้า” เธอผลักหัวเขาออกแต่สุดแสนยังยื้อแถมรัดร่างเธอแน่นกว่าเดิม เทียนหอมจึงยอมปล่อยให้พี่ชายนอนอยู่ท่านี้
กระทั่ง...
“ยังโกรธพี่เหรอหอม”
เธอเงียบไม่ตอบ ตะแคงพลิกตัวไปอีกด้านหนีกลิ่นเหล้าแต่กลายเป็นตัวเองตกอยู่ในอ้อมแขนของคนร่างสูงด้านหลังแทน ลำแขนกำยำสอดข้างใต้ศีรษะกึ่งบังคับให้นอนหนุนท่อนแขนแทนหมอน แล้วขยับจนร่างของเราแนบชิดกัน
“แค่นอนด้วยไม่กี่ครั้ง”
“หนูไม่ได้ถาม พี่เมาแล้ว นอนเถอะ”
สุดแสนยังไม่คลายอ้อมแขน เขาพาตัวเองซุกจมูกลงด้านหลังท้ายทอย พึมพำคนเดียว “เมื่อไรน้องพี่จะโตเสียที”
“หนูโตแล้วนะพี่แสน แต่ตอนนี้พี่เมามาก หนูว่าพี่นอนดีกว่า”
“ไม่ หอมยังไม่โตเลย เพิ่งสิบเจ็ดเอง”
“ก็ใกล้จะสิบแปดแล้วอีกมี่กี่เดือนเท่านั้น”
“อืม ตัวนุ่มนิ่มดีจังเลยน้องพี่ ขอนอนกอดแบบนี้ก่อน”
เธอถอนหายใจ ไอร้อนจากสุดแสนกำลังทำให้เธอเหงื่อซึม จึงผลักผ้าห่มออกแล้วพบว่าพี่ชายวาดท่อนขาขึ้นพาดทันที
“พี่แสน เขยิบไป! หนูร้อน แล้วพี่ก็เหม็นเหล้า”
เธอพลิกร่างหนีเอี้ยวตัวกลับไปใช้มือยันอกแกร่งเปลือยแล้วจึงสังเกตเห็นรอยสักบนแผงอก
“อืมม”
“พี่ไปสักมา” เธอเอื้อมมือไปยังหัวเตียงแล้วเปิดโคมไฟแสงสีส้ม จับพี่นอนหงาย ชะโงกตัวขึ้นมอง “ไปสักมาเมื่อไร? ถ้าพ่อครูเห็นมีหวังโดนยิง”
“เพิ่งสัก” พูดจบกวาดท่อนแขนรั้งเธอลงนอนซบอกบน ฝ่ามือลูบแผ่นหลังเล่น “หายงอนพี่แล้วใช่ไหม”
“ทำไมเงียบล่ะ ไม่ตอบ” มือลูบเลยขึ้นมาถึงหัวไหล่ “ต่อไปพี่จะไม่มีผู้หญิงคนอื่นอีก”
“เกี่ยวอะไรกับหนู พี่แสนจะมีแฟน หนูจะไปมีสิทธิ์พูดอะไรได้”
“ไม่มีสิทธิ์อะไรกันนน” น้ำเสียงยานคาง จับมือเธอวางบนทรวงอก แรงเต้นของหัวใจพี่ชายแรงจนเธอแปลกใจ “หอมมีสิทธิ์เต็ม ๆ เลย”
เธอขยับใบหน้าเอียงมอง เปลือกตาของสุดแสนยังปิดสนิท มีเพียงปากที่เผยอคล้ายยิ้ม “สิทธิ์ที่เอาหัวใจของพี่ไปไงครับคนดี”
“พี่แสน....” เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาเพียงในลำคอ “พี่เมามากใช่ไหม รู้หรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”
“รู้สิ” ดวงตาคมกล้าขยับลืมขึ้นแล้วพลิกร่างให้เทียนหอมเป็นฝ่ายนอนหงายลงเสียเอง “โตเร็ว ๆ นะ คนเก่ง พี่ใกล้รอไม่ไหวแล้ว”
พูดจบสุดแสนทิ้งร่างลงนอนทับ ท่อนแขนพาดกลางตัวเธอไว้แล้วซุกหน้าลงซอกคอ ขยับจนริมฝีปากอุ่นแตะเนื้อนิ่มติ่งหู “พี่รักหอม พี่จะรอนะคนดี”
เทียนหอมนิ่งขึงเงียบงัน ตัวแข็งทื่อเป็นก้อนหินอยู่บนเตียง สุดแสนหลับไปแล้วในที่สุดหลังจากทิ้งคำพูดระเบิดลูกใหญ่ให้เธอนอนขบคิด
มือเล็กวางทาบบนฝ่ามือเขาไว้ลูบเล่นดั่งที่เคยทำเป็นประจำ เอี้ยวหน้าก้มลงมองรอยสักบนอกซ้าย ตรงที่หัวใจของสุดแสนยังเต้นแรงแล้วค่อยขยับสายตาเลื่อนขึ้นจ้องดวงหน้าคมสันที่บัดนี้อยู่ในห้วงนิทรา
“หนูก็รักพี่ เพียงแต่ว่า...”
เทียนหอมหยุดพูดเท่านั้นแล้วเลื่อนสายตากลับไปยังเพดาน กาฝากอย่างเธอมีสิทธิ์หรือ?
อาทิตย์ถัดมา
“น้องเทียนหอม”
เทียนหอมและทอฝันหันกลับไปพร้อมกัน
“พี่จอม หนังเมื่อวานสนุกมากเลยค่ะ จริงไหมหอม”
ทอฝันรีบพูดขึ้นกระตุกแขนเสื้อเพื่อนสนิท ทั้งที่เมื่อวานนี้นั่งดูหนัง หวาดเสียวจะเจอพี่ชายเพื่อนรัก แต่ถือว่าโชคดีที่พี่สุดแสนไม่มา จึงทำให้ไม่กร่อยจนเกินไป
“ค่ะ สนุกมาก วันหลังไปด้วยกันอีกนะคะ”
“ครับ พอดี พี่...” เทียนหอมมองมือของพี่จอมกำซุกในกระเป๋ากางเกง ก้มหน้าเม้มริมฝีปาก
“มีเรื่องหรือเปล่าคะ พี่จอมเป็นอะไร”
“พี่แค่จะมาบอกน้องหอมว่า” เขาหยุดพูดไปชั่วอึดใจก่อนจะพ่นลมหายใจยาวอย่างคนเหนื่อยใจ “เรื่องของเราสองคน คงเป็นไปไม่ได้”
เทียนหอมเบิกตากว้างเพ่งมองสีหน้าซีดเซียว และ...นั่นรอยอะไร
ร่างระหงตอนนี้สูงถึงร้อยหกสิบห้าเซนติเมตรทำให้เธอและพี่จอม ความสูงไม่ได้หนีกันมากนัก ไม่เหมือนทอฝัน เทียนหอมมองรอยเขียวปั๊ดรอบดวงตาซ้าย และโหนกแก้ม ขมวดคิ้วครุ่นคิดก่อนจะพูดตอบกลับไป
“แต่เราเองก็ไม่เคยเป็นอะไรกันนะคะ”
“นั่นแหล่ะ ๆ ที่พี่ต้องการบอก เออ...” พี่จอมยกมือเกาหลังท้ายทอย “แค่นี้ก่อนนะ พี่รีบ ไว้เจอกัน แต่ไม่ต้องทักพี่ก็ได้”
ทอฝันขยับร่างไปใกล้เทียนหอม
“พี่จอมนี่แปลก ๆ นะ เมื่อวันอาทิตย์ยังดี ๆ อยู่เลย พูดคุยจีบหอมรุกหนัก แต่มาวันนี้...เจอกันแต่ไม่ต้องทัก อารายว่ะ”
“เราว่าต้องมีสาเหตุ แต่ช่างเถอะ ดีแล้ว”
“แต่ว่า...”
“เอาน่า ขึ้นห้องกันใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว”
ทอฝันถูกเทียนหอมฉุดกระชากให้เร่งฝีเท้า เทียนหอมหน้านิ่ง เธอคิดว่าพอรู้สาเหตุเรื่องวันนี้แล้ว เธอทอดถอนหายใจ ถ้าขืนสุดแสนยังทำแบบนี้คงไม่มีใครกล้าจีบเธออีกแล้ว
Pinakabagong kabanata
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
Maaari mong magustuhan
กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY21.0K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.3K viewsหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย33.0K viewsเมียในสมรส
ลำเจียก19.3K viewsคาสโนว่าร้อยรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา52 viewsกลร้ายเล่ห์รัก
เตชิตา34 viewsโปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร
Pam18124 viewsสมสู่ประสานสองชีพไซร้
บุษบาหนึ่งหรัด97 views
