8

“เป็นไง?”

“ใหญ่ เอ่อ…แผลเยอะนะ!”

“หิวเหรอ?” 

“บ้า! ใครจะไปอยากในสถานการณ์แบบนี้ได้เล่า พี่นั่นแหละอยากเหรอถึงถาม”

“อยากแต่ไม่ทำ”

“เอ้าทำไมล่ะ!?” 

“ก็เมียไม่อมให้” 

“เรื่องมาก!” 

“ทำแผลเถอะ พี่อยากนอนพักแล้ว” 

“ไม่ทำจริงเหรอ?” 

“คิดจะเอากับผัวอย่างเดียวเลยรึไงเนี่ย?” 

“ก็…บรรยากาศมันให้นี่นา” 

“อมให้ก่อน” 

“ขี้เกียจ”

“งั้นพี่ก็ขี้เกียจเหมือนกัน”

ไหนว่าผู้ชายมันหื่นทุกห้านาทีไง 

ผัวไม่เห็นเป็นงั้นเลย 

ฟีนด์นั่งทายาแล้วทำแผลไม่มากให้กับเขาและสำรวจทุกร่องรอยด้วยความเป็นห่วงมากพอสมควร  เมื่อหลายเดือนก่อนที่เธอแวะไปหาเขายังไม่มีแผลเยอะมากขนาดนี้เลย แต่นี่แผลหลังก็มี ที่แขนก็มี หน้าท้องก็มี ไหนจะแผลที่หน้าผากนั่นอีกล่ะ พี่บลูมเป็นคนหน้าตาดีมาก หุ่นก็จัดว่าดีมากเกินไปด้วยซ้ำ เขาฉลาดมากพอจะทำงานอื่นที่มันปลอดภัยกว่านี้ได้ แต่เขาไม่เคยจะสนใจเรื่องนี้เลยสักนิด เขาบ้างานที่อันตรายแบบนี้ ชอบอยู่กับความเป็นความตายเหมือนกลัวจะอายุยืนยาว ในตอนนี้เธอนึกไม่ออกว่าเราสองคนจะอยู่ด้วยกันยังไง

เมื่อก่อนเขาเถื่อนกว่านี้มาก 

โรแมนติกบอดด้วย

“เสร็จแล้ว ใส่เสื้อผ้านอนเลยเดี๋ยวฉันจะเช็คข้อมูลทั้งหมดก่อนว่ามีอะไรที่ทำให้มันตามอย่างเอาเป็นเอาตายขนาดนี้” 

“จะนอนแก้ผ้าอ่อยเมีย” 

“อุจาดตา!” 

“กลัวอดใจไม่ไหวเหรอ?” 

“บ้าแล้ว!” 

“อย่าปลุกพี่มาเอาแล้วกัน”

“ถ้าปลุกแล้วจะตื่นมาเอาเหรอห่ะ?”

“ไม่อะ ถ้าฟีนด์ไม่ใช้ปากพี่ก็จะไม่ทำอะไร” 

ผลัวะ!!

เธอหยิบหมอนทุบเขาไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้มากแล้วจัดการเรื่องที่เป็นปัญหาในตอนนี้และมันจะเป็นเบาะแสสำคัญเพื่อจบเรื่องวุ่นวาย ที่แขนของพี่บลูมยังมีรหัสผ่านเขียนเอาไว้อยู่นั่นแสดงว่าเขาไม่ได้ฟอกสบู่ที่ตรงนี้เลย โน๊ตบุ๊คที่ซื้อมาเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดและขนมก็อร่อยมากด้วย

เขาเหมือนไม่ใส่ใจอะไรสักเท่าไร

เธอรู้ว่าเขาใส่ใจมาก

เธออ่านเอกสารหลายสิบหน้า ตรวจดูทุกสิ่งทุกอย่างที่ส่งมาด้วยความสงสัยมากกว่าเดิมและมีจุดให้เอ๊ะมาก เอกสารลับพวกนี้ได้มาจากคนในที่รีบขายข้อมูลให้ก่อนจะหนีไปอยู่เมืองนอกเพราะว่ากลัวตายเนื่องจากมีหลายคนถูกฆ่าปิดปาก เธอกำลังจะหันไปหาพี่บลูมเพื่อถามเพราะเขาน่าจะรู้อะไรมากกว่าแต่ก็หลับไปแล้ว 

ปรกติเขาไม่ใช่คนหลับง่ายเลยนะ

สงสัยจะเหนื่อยมากจริงๆ 

นิ้วที่กดแป้นพิมพ์ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเขาขยับตัวแล้วผ้าห่มหมิ่นเหม่กับส่วนนั้นจนเห็นไรขนบางๆอยู่ นาทีนี้เธอไม่สามารถจะห้ามตาของตัวเองได้แล้วจริงๆ มือเล็กเคลื่อนจากโน๊ตบุ๊คมาจับผ้าห่มสีขาวดึงลงช้าๆแล้วยิ้มกว้างเพราะส่วนนี้มันสะดุดตามากจริงๆ ไรขนดกดำหนาซะจนน่าจับโกนออกให้หมด ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถปิดบังแก่นกายที่มีขนาดใหญ่มากแม้ว่าจะยังไม่ตื่นตัว

อยู่ดีๆก็รู้สึกคอแห้งแปลกๆนะเนี่ย 

หุ่นเขาบึกบึนไปทั้งตัวเลย

มือเล็กๆแตะที่กล้ามหน้าท้องที่แน่นมากแบบคนออกกำลังเป็นประจำและรอยแผลเป็นพวกนี้ไม่ได้ทำให้เขาดูแย่เลย เธอแค่สงสัยว่าพื้นที่สีแดงของเขาทำงานนั่นคือที่ไหนกันแน่ เขาทำอะไรที่นั่นกันแน่เพราะไม่เคยบอกเธอเลยสักคำให้รู้ นอกจากบอกว่างานไม่ปลอดภัย ที่หน้าอกกว้างมีรอยที่น่าจะเป็นรอยโดนยิงซึ่งก่อนหน้านี้ยังไม่มีเลย เขาไม่เคยพูดเรื่องความเจ็บปวดของตัวเองให้ฟัง นั่นทำให้เธอเหมือนคนโง่ที่ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง 

“ทำอะไร?” 

“ตื่นมาทำไม?” 

“มีคนมาลูบตัวขนาดนี้ใครจะหลับได้ล่ะ”

“ก็…โดนใครยิงมาเหรอ?” 

“ศัตรูน่ะ กระสุนทะลุตัวคนมาโดนพี่”

“เกือบตายเลยใช่ไหม?” 

“ก็ยังไม่ตายนี่ จะทำหน้าเครียดทำไมเล่า”

“เรื่องผัวทั้งคน!” 

“อย่าคิดมากดิฟีนด์ เดี๋ยวเรื่องนี้จบพี่ก็จะอยู่ด้วยสักพักแล้ว”

“เขาจ้างพี่เท่าไรเหรอ?”

“ใคร?”

“ก็เจ้านายของพี่บลูมไง เขาจ้างให้พี่ไปเสี่ยงอันตรายขนาดนี้เท่าไรเหรอ?”

“จะรู้ไปทำไม?”

“จบเรื่องนี้ฉันจะซื้อตัวพี่มาอยู่ข้างตัว ค่าตัวพี่จะกี่สิบกี่ร้อยล้านก็ได้เลยฉันพร้อมจ่ายขอแค่ได้พี่มาอยู่ด้วยกันที่นี่ แล้วพี่ไม่ต้องเสี่ยงตายอีก”

“มันไม่มีอะไรง่ายขนาดนั้นหรอก พี่พยายามหนีเขามาตลอดชีวิตแล้ว”

“หนียังไง!?”

“หนีหน้าไง พี่คุยกับเขาน้อยมากและไม่เจอกันมาจะสี่ปีแล้วมั้ง”

“ถ้างั้นก็ลาออกมาอยู่กับฉันสิ ฉันรวยมากพอจะเลี้ยงดูพี่บลูมนะ เอาคนทั้งทีมของพี่มาด้วยก็ได้เดี๋ยวฉันหางานให้ทำเอง จะกี่ร้อยล้านฉันก็พร้อมจ่ายเพื่อให้พี่ไม่ต้องไปเสี่ยงตายแบบนั้น” 

เขาขยับตัวนั่งแล้วดึงเมียเข้ามากอดเผื่อจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น เส้นทางนี้เขาเป็นคนเลือกเองเพื่อจะหนีจากคนบ้าอำนาจแบบพ่อและแม่ที่เจ้ากี้เจ้าการทุกอย่าง พี่ชายคนโตขึ้นแท่นรองประธาน ส่วนพี่สาวเป็นหัวหอกสำคัญในหลายเรื่อง เขาจะทำงานแบบสองคนนั้นก็ย่อมได้ แต่เพราะว่าครอบครัวอบอุ่นเกินไปจนรู้สึกร้อนรนแทบทุกครั้งที่เจอกัน เขาเลยต้องหนีห่างออกมาก่อนจะเป็นบ้าไปก่อน

เขายอมเสี่ยงตายดีกว่าอยู่บ้าน 

ตอนนี้คงต้องคิดใหม่

“ไม่ต้องเครียดหรอกน่าฟีนด์” 

“แล้วถ้าเกิดพี่ตายจริงล่ะ?”

“ไม่อยากมีผัวใหม่ห้าคนแล้วเหรอ?”

“ไอ้พี่บลูม!!” 

“เมื่อกี้ยังจะร้องไห้อยู่เลย ทำไมมาเสียงแข็งอีกแล้วล่ะ?”

“ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอห่ะ!?”

“ทำไม?”

“พี่จะให้ฉันหาผัวจากที่ไหนตั้งห้าคนห่ะ มีแค่คนเดียวยังประสาทกินขนาดนี้เลย!” 

“แค่หยอกเฉยๆ ใครจะอยากให้เมียเอาผัวใหม่”

“หยอกบ้านพี่ดิแบบนี้!!” เธอผลักเขาออกด้วยความโมโหมาก แล้วกำลังจะขยับตัวหนีด้วยความหงุดหงิดแต่หางตากลับเห็นอะไรบางอย่าง ไอ้หนูของเขาตื่นมาตั้งตรงแล้ว เธอไม่อยากจะมองจริงๆแต่ว่าจุดนั้นมันทำให้ดึงสายตากลับมาไม่ได้ ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกคอแห้งมากและวูบโหวงในช่องท้อง ผัวก็เอนตัวพิงหัวเตียงแล้วยิ้มกว้างแบบไม่รู้จักอายทั้งแก้ผ้า

“หุ่นพี่ดีนะ” 

“กลืนน้ำลายทำไม?”

“คอแห้ง”

“น้ำตรงโน้นก็มี”

“ก็…เดี๋ยวลุกไปกิน”

“นึกว่าอยากกินน้ำของพี่ซะอีก” 

“พี่นี่มัน…”

“เซ็กซี่ใช่ไหมล่ะ?”

“มันจะเซ็กซ์เสื่อมเพราะพี่กระตุกนมเล่นนี่แหละ!” ย้ำเลยนะว่าเขากระตุกหน้าอกกวนประสาทเธอมาก ผู้ชายบ้าอะไรหน้าอกกว้างและใหญ่ขนาดนี้ เขายิ้มกว้างแล้วกระตุกนมไม่หยุดจนอดจะหัวเราะตามไม่ได้เลยจริงๆ ก่อนที่แก่นกายจะผงกเบาๆเหมือนกำลังเรียกอยู่ 

มีผัวกวนตีนต้องทำใจใช่ไหม 

อะไรทำให้รักเขาเนี่ย