บทที่ 2 แผนร้ายหรือจะสู้กลยุทธ์ที่หนึ่งได้ (1)

"เครียดโว้ย!!!..."

"โอ๊ย... จะตะโกนทำไมครับคุณเซทท์"

"......."

ผู้เป็นเลขาวิ่งแจ้นเข้ามาด้วยหน้าตาตื่น มองเพื่อนสนิทผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนายของตน นั่งกุมขมับด้วยความเครียด เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มเห็นกิริยาท่าทางของเพื่อนเป็นแบบนี้มาก่อน

"จะเครียดทำไมว่ะ กะสเต๊กแค่คู่หมั้น ว่าก็ว่าเถอะนะ น้องชาไทยก็นิสัยดี น่ารัก เหมาะสมกับแกอยู่น้า..."

"ลูกคนขับรถนี่นะ ฮึ! เหมาะสมกับผีนายซิ คนระดับฉันหากคิดจะแต่งงานกับใคร มันต้องเลิศหรูดูดี และเก่งในทุกด้าน แบบไม่มีข้อบกพร่อง ไม่ใช่เด็กฝึกงานกิ๊กก๊อกเมื่อวานซืนแบบนี้"

"แล้วไง นายเลือกได้ไหมล่ะ รักโรงแรมมากไม่ใช่เหรอ ทุกวันนี้ที่นายทุ่มเททุกอย่างก็เพื่อครอบครองมัน พ่อนายคงมีเหตุผลของเขา"

"แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ..."

"เรื่องของนาย ฉันไม่เกี่ยวโว้ย เรื่องมากสเปกสูงนักนะ! นายนะ เฮ่อ..."

กวินเพื่อนสนิทเดินถอนหายใจออกจากห้องไปด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะเผยรอยยิ้มกว้างที่เผยออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

ทางด้านห้องครัวของโรงเเรม ทุกคนต่างวิ่งวุ่นกันจัดทำอาหารตามเมนูเพื่อพร้อมเสิร์ฟ แต่เชฟที่ชำนาญการที่สุดดันถูกไล่ออกเสียได้

" สปาเกตตีบาร์บีคิวหนึ่ง" พนักงานคนหนึ่งเอ่ยลิสต์รายการสั่งอาหารมื้อเย็น

"รับทราบ" เชฟอาร์ทผู้ที่ไม่ค่อยสุงสิงกับผู้ใดเอ่ยขึ้น

"มิกซ์เบอร์รีเฟรนช์โทสต์สองครับ"

"รับทราบค้า..." เชฟหมวยออกโรง

"นี่!เชฟอาร์ทมีห่างเสียงกับน้องมันหน่อยนะ มันจะได้ไม่กลัวเวลาเข้าหานาย"

"ห้ามพูดเวลาทำอาหาร น้ำลายอาจกระเด็นลงไปได้ สอนไม่เคยจำ "

"จ้า....พ่อเย็นชาเจ้าระเบียบสุดที่รัก"

"พี่หมวยคลั่งรักผัวตัวเองอีกแล้วว่ะ ฮ่าฮ่า"ผู้ช่วยหมีพูดขึ้นก่อนจะหันมายิ้มกว้างให้กับชาไทย

ชาไทยที่ทำได้แต่ยืนมองพวกเขาที่วุ่นวายอยู่กับปรุงอาหารเลิศรสอย่างชำนาญการด้วยความคึกคักน่าสนุกสนาน มีเพียงเขาที่ทำได้แค่ยืนมองวัตถุในมือก่อนจะล้างน้ำให้สะอาดเพื่อเตรียมใช้ในขั้นตอนต่อไป

"เกิดเรื่องแล้วค่ะทุกคน" น้ำใสพนักงานสาวเสิร์ฟคนสวยวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้องครัว

"มีอะไรน้ำ..อย่าบอกนะว่าคุณเซทท์ไล่พนักงานออกอีกแล้ว" หมวยถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ไม่ใช่ แต่อาจจะพวกเราทั้งหมดที่ถูกไล่ออกก็ได้แม่"

"ฮ่า..."

"ก็เสต็กเนื้อดันไม่ถูกใจนักธุกิจชาวอเมริกัน ตอนนี้โวยวายลั่นห้อง คุณเซทท์กำลังรับมืออยู่"

"เป็นไปได้ไง? ก็สเต๊กเนื้อสูตรเดิม ฉันปรุงรสเหมือนทุกครั้งที่ทำเลยนะ จะไม่อร่อยได้ไง" เชฟหมวยผู้เชี่ยวชาญด้านการทำสเต๊กเนื้อที่ทุกคนต่างยกมือให้เป็นที่หนึ่งเรื่องความอร่อยไม่ซ้ำใคร

"คุณเซทท์เดินมา แล้วค่ะ ไฟติ้ง!ทุกคน"

ร่างสูงโปร่งใบหน้าขมวดคิ้วด้วยความไม่สบอารมณ์ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เดินตรงมายังชาไทยที่ยืนก้มหน้าล้างวัตถุดิบต่างๆ ท่ามกลางสายตาบรรดาเหล่าผู้ช่วยและเชฟใหญ่

"สเต๊กเนื้อเปลี่ยนเป็นให้ชาไทยเป็นคนทำ"

"ฮ่า...อะไรครับ"ชาไทยแทบไม่เชื่อหูตัวเองอาหารระดับพรีเมียมแบบนั้น เขาจะทำได้อย่างไร หมอนี่คงบ้าไปแล้วจริงๆ

"หากนายทำสเต๊กเนื้อไม่ถูกใจนักธุรกิจคนนี้ ฉันจะประเมินให้นายไม่ผ่านการฝึกงาน นี่คือบททดสอบแรกของนาย"

"แต่คุณ..."

"ไม่มีคำว่าแต่ ท่องไวซะ อยู่ที่นี่ต้องเป็นทุกอย่าง ต้องเก่งเท่านั้น! "

"......."

"แล้ว...ห้ามใครช่วย ไม่อย่างนั้นผมไล่ออก ใครทนได้ทน ทนไม่ได้ก็ไปซะ"

ชายหนุ่มเดินออกไปใบหน้าเผยรอยยิ้มตรงมุมปากอย่างมีเลคนัย ปล่อยให้ชาไทยยืนงงด้วยความไม่เข้าใจ

"ชาไทย ไฟติ้ง! " เชฟหมวยชูกำปั้นพร้อมให้กำลังใจเขา ในสายตาทุกคนเชื่อมั่นว่าเขาทำได้ นี่ทำให้ชาไทยมีกำลังใจฮึดสู้ ครุ่นคิดหาวิธีทำที่จะสามารถทำให้นักธุกิจคนนั้นพอใจ เขาเดินออกตากห้องครัวไป สักครู่ก็เดินกลับเขามาพร้อมรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า ก่อนจะลงมือทำอาหารด้วยตนเองทั้งหมดท่ามกลางสายตาของทุกคนภายในห้องครัว

"นายว่าเขาทำได้ไหม?" เชฟเชียมป์ถามเชฟอาร์ท

"เด็กคนนี้มีดีกว่าที่เราคิด" พูดจบเขาก็เดินออกไปปล่อยให้อีกคนยืนงุนงง

"ดีกว่าที่เราคิด อืม...โอ๊ยช่างเถอะๆ"

'เสร็จแล้ว'

สเต๊กเนื้อพร้อมเสิร์ฟ ชาไทยที่เดินมาเสิร์ฟบนโต๊ะด้วยมือของเขาเองโดยมีคุณเซทท์ยืนเทคแคร์นักธุรกิจอเมริกันเป็นอย่างดี นักธุรกิจมองหน้าชาไทย ก่อนจะกินสเต๊กเนื้ออุ่นที่หั่นเรียบร้อยแล้วเข้าปาก คำแรกเท่านั้นเขาก็หยุดนิ่ง วางช้อนลงอย่างหนัก เซทท์ที่แอบยิ้มตรงมุมปากอย่างผู้ชนะเหลือบมองชายหนุ่มด้วยแววตาดูถูก

"ว้าวว!! ยัมมี แทงกิ๊ววว" นักธุรกิจชาวอเมริกันลุกขึ้นพรวดพร้อมมาจับมือชาไทยเอาไว้ด้วยความสุขที่สุดในชีวิต รอยยิ้มกว้างฝุดขึ้นมาบนใบหน้าทั้งสองฝ่าย ท่ามกลางสายตาของพวกเหล่าเชฟพนักงานที่แอบมองอยู่ตรงมุมหนึ่ง

"แทงกิ้ว" ชาไทยตอบรับด้วยความยินดี ก่อนจะเดินออกมา เมื่อหันหลังกลับไปมองพบว่าท่านประธานยังคงพูดคุยกับเขาด้วยท่าทางงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"ชาไทยสุดยอด" เชฟหมวยกระโดดเข้ามาโอบคอชายหนุ่มด้วยความดีใจ

"อะ แฮ่ม เป็นผู้หญิงนะ"

"ค้า...คุณเชฟอาร์ท"

"ว่าแต่น้องชาไทยทำได้ไงเนี่ย โคตรเก่ง"

"เกินไปครับ แค่ใช่กลยุทธ์ที่หนึ่งเท่านั้นเอง"

"กลยุทธ์ที่หนึ่ง!"

ทุกคนภายในห้องครัวต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัยมีเพียงเขาเท่านั้นที่ยิ้มกว้างออกมาด้วยความสุขใจ