5.รุ่นน้อง

คนที่ยืนตรงหน้ายิ้มแวบเดียว แค่เพียงไม่กี่วินาที แต่คนที่ได้เห็น กลับใจสั่นขึ้นมาแบบที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

เสียงประกาศบอกสถานีที่รถกำลังจะจอดดังขึ้นมาก่อนที่จะพูดคุยอะไร คนข้างๆลุกขึ้นยืน เตรียมตัวจะลง

ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ แล้วดึงกระเป๋าของตัวเองกลับคืนมา

" บ้านอยู่แถวไหน " เค้าถามออกมา เสียงเบา เพื่อไม่ให้รบกวนคนอื่น

" ลงสถานีเดียวกัน " เค้าตอบกลับมาเสียงเบาเช่นกัน

" กลับดึกทุกวันเลยเหรอ "

" ก็เรียนพิเศษจันทร์ อังคาร พุธ " ขนมผิงตอบแล้วมองด้านนอกที่มืดมิด มีแสงไฟตามคอนโด และอาคารสูง เปิดอยู่

" เลือกคณะอะไร " คนโตกว่า ถามชวนคุย

" เดี๋ยวขอทาย " เค้าทำท่าคิด แล้วยิ้มออกมา

" อักษร ไหม "

" ก็เรียนศิลป์ภาษา ก็ต้องอักษร ไหมละ "

เสียงประกาศดังขึ้นอีกรอบ ขนมผิงลุกขึ้นยืน เตรียมตัวจะลง มือบางจับเสาสแตนเลสเอาไว้ เพื่อเป็นหลักยึดทรงตัว แล้วก็มีอีกมือจับซ้อนอยู่ข้างบน

แววตาที่มองมา สื่อความหมายได้อย่างดี รถไฟฟ้าจอดสนิทแล้ว ประตูเปิดออก คนข้างในทยอยลงกันอย่างเร่งรีบ ท่ามกลางความมืดมิด บรรยากาศยามค่ำคืน

" ลงบันไดทางไหน " คนที่เดินมาด้วยกันถามขึ้นมา

" ทางนี้ " ขนมผิงชี้ไปที่ทางไปบ้านของตัวเอง แล้วเงยหน้ามองคนตรงหน้า

" ไปสิ ทางเดียวกัน"

อาคารพานิชย์หลายคูหาที่อยู่ริมถนนปิดร้านกันเกือบหมดแล้ว หน้าบ้านแต่ละบ้าน เปิดไฟให้ความสว่าง

" ถึงแล้ว " อาคารพานิชย์ตรงหน้าขนาด3คูหา เปิดประตูแง้มเอาไว้ พอให้เห็นแสงไฟภายในร้าน

" อยู่ที่นี่หรอ" ร้านขนมไทยชื่อดัง ที่เป็นบ้านของเธอ

" นี่แหละ บ้านผิง"

" อือ เข้าบ้านนะ พี่ไปแล้ว " เค้าบอกกับเธอ แล้วเดินย้อนกลับไปตามทางที่เดินมา คนที่แอบมองอยู่ที่หน้าบ้าน หัวใจพองโต ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เธอจะคิดว่า พี่พีช อยากมาส่งที่บ้าน

" ป๊า สวัสดีค่ะ หม่าม๊า สวัสดีค่ะ " ลูกสาวเดินเข้ามาในร้าน ยกมือไหว้ทำความเคารพ ป๊า กับ ม๊า แล้ววางกระเป๋านักเรียนลงบนโต๊ะ

บ้านที่เป็นร้านขายขนมขนาดใหญ่ในย่านนี้ เป็นร้านขนมที่เลี้ยงครอบครัวป๊า และ มาถึงเธอ ในตอนนี้

" วันนี้ครูเค้าโทรมาคุยกับป๊า เรื่องงานโรงเรียนแล้ว ผิงไม่ได้ลำบากใจอะไรใช่ไหมลูก "

ชายวัยสี่สิบกว่า ถามลูกสาวคนเดียวด้วยความห่วงใย

" แอบเขินนะป๊า แต่ก็อยากทำ " ลูกสาวตอบตามตรง

" แล้วจะเหนื่อยไหมผิง ใจม๊า อยากจะห้าม เพราะห่วง " ขนมผิงส่ายหน้ารัวๆทันที

" อย่านะม๊า ผิงอยากทำ " คนอยากทำจริงๆ บอกเสียงสั่นรัว

" อย่ามาบ่นนะ ป๊าไม่สนใจ " ป๊าค้อนลูกสาวไม่จริงจังนัก

" ขึ้นบ้านอาบน้ำเถอะลูก ดึกแล้ว เดี๋ยวม๊าอุ่นรังนกให้ อาม่าเค้าตุ๋นเอาไว้ให้หลานสาวคนเดียว ทานสักหน่อย พรุ่งนี้เช้าตื่นมา

คนทำจะได้หายเหนื่อย "

" ได้เลยค่ะ ขอบคุณม๊านะคะ "

ขนมผิงหยิบกระเป๋านักเรียนกับถุงหนังสือ มาถือเอาไว้ แล้วเดินขึ้นไปบนห้อง ชั้นสามของตัวเอง ที่เป็นที่พักอาศัยส่วนตัว ของคุณขนมผิง ของคนทั้งบ้าน

หญิงชราวัยเจ็ดสิบปีตื่นมาตั้งแต่ตีสี่ ง่วนอยู่ในครัวกับคนงานตั้งแต่เช้า ร้านทำขนมไทยขายขนมตลอดทั้งวันตั้งแต่หกโมงเช้าเริ่มเปิดร้าน ยาวไปถึงเกือบห้าโมงเย็นของทุกวัน

กลิ่นหอมของน้ำตาล ใบเตยและ มะพร้าว ตลบอบอวลอยู่ข้างหลังบ้าน ลูกจ้างแต่ละคนอายุมากกว่า ขนมผิงทั้งนั้น บางคนมาอยู่ที่ร้าน ตั้งแต่ ป๊ากับม๊า ยังไม่รู้จักกันเลย

" สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ " เสียงกระซิบ สวัสดีทักทายลูกน้องที่ร้าน เบากว่าปกติ ก่อนที่เจ้าตัว จะเดินเข้าไปหาอาม่า อย่างเงียบๆ

" จ้ะเอ๋ " หลานสาวกอดเอวบางของอาม่า แล้วส่งเสียงทักทาย

" ว้าย " เสียงอาม่าอุทานออกมา แต่ยิ้มกว้าง

" น่าตีน่าตีที่สุด เล่นอะไร " มือเหี่ยวย่นที่กำลังห่อข้าวเหนียวสังขยา ละมือจากงานตรงหน้า แล้วฟาดที่มือคนที่กำลังกอดตัวเองเบาๆ

" เจ็บ อาม่าตีผิง "

หลานสาวร้องเกินจริง ทำหน้างอแงใส่ แล้วมองข้าวเหยียวมูนตรงหน้า

" ซื้อสองห่อค่ะ จะเอาไปฝากมะปราง กับ หนมจีน "

หลานที่เป็นลูกค้าคนสำคัญ หยิบกระเป๋าสตางค์สีชมพูหวานออกมาจากกระโปรง ยื่นแบงก์ยี่สิบส่งให้ คนงานที่กำลังห่อขนมอยู่

แม่ค้าคนสวยที่กำลังห่อขนมหยิบถุงข้างตัวมา หยิบขนมห่อใบตองมาสองห่อ แล้วก็หยิบขนมชั้นกับสาลี่ ใส่ถุงเพิ่มให้อีกอย่างละชิ้น ลูกค้าคนสวยยกมือไหว้แม่ค้า แล้วหอมแก้มแรงๆซ้ายขวา

" เมื่อคืนนี้ รังนกอร่อยที่สุดในโลก ขอบคุณนะคะอาม่า " คนได้รับลูกยอแต่เช้า ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข แล้วมองนาฬิกาที่ข้างฝาผนัง

" ไปได้แล้ว เดี๋ยวสาย " อาม่าบอกหลานสาว แล้วจับมือบางเอาไว้ หยิบแบงก์ร้อยยัดใส่มือบางให้

" เงินทอนค่าขนม "

ลูกจ้างหัวเราะชอบอกชอบใจ หนูผิงมาซื้อขนมไม่บ่อยหรอก นานๆมาทีแต่ว่า ทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนจะแวะลงครัวมาหาอาม่า ก่อน เสมอ ถ้ามาซื้อขนมทีไร แม่ค้าก็ทอนเงินกลับไปทุกครั้ง เช่นกัน

ลูกค้าหน้าร้านมีไม่มากในช่วงเช้า ส่วนใหญ่เป็นคนแถวบ้าน ที่มักจะเลือกซื้อไปใส่บาตร หรือ ไหว้พระ ในวันพระ

ลูกจ้างหลายคนกำลังตักขนมใส่กล่องให้ลูกค้า ส่วนป๊ากับม๊ากำลังช่วยคิดเงิน

มือบอบบางหยิบช้อนพลาสติกที่วางอยู่หน้าตู้ แล้วเดินไปหอมแก้มป๊า ก่อนจะหอมแก้มม๊าอีกครั้ง

" ไปก่อนนะคะ " ลูกสาวเอาถุงขนมใส่กระเป๋า แล้วเดินออกจากร้านไป เป็นกิจวัตรประจำวันของตัวเอง

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าบันไดตั้งแต่เข้า ทำให้คนที่เพิ่งมาถึง หยุดนิ่ง ก่อนจะรวบรวมสมาธิแล้วเดินขึ้นบันไดไป

" พี่มารอ " เค้าบอกเมื่อเธอเดินไปใกล้จะถึงตัว

" อะไรนะคะ " ขนมผิงอยากได้ยินอีกครั้ง

" พี่มารอ " คนที่ตื่นแต่เช้ากว่าปกติ มายืนรอตรงหน้าบันไดทางขึ้น ตั้งแต่เช้า บอกเสียงเรียบ

" ไปเถอะ เดี๋ยวคนเยอะ " ชายหนุ่มบอกแค่นั้นแล้วเดินเข้าไปรอรถด้วยกัน

" ไอ้พีช ไอ้พีช " เสียงเรียกชื่อดังลั่น ทำให้คนถูกเรียกหันไปมอง เพื่อนที่ไปแลกเปลี่ยนด้วยกัน วิ่งมาหา

" ว่าไงครับน้องมอหก " คนที่ไม่ซ้ำชั้นยักคิ้วให้ แล้วมองคนข้างๆที่ยืนอยู่ด้วย

" ไม่แนะนำเหรอ "

" อ่อ นี่รุ่นน้องที่โรงเรียน บังเอิญเจอกัน " คำพูดที่บอกออกมา ห่างเหินมาก จนคนที่ได้ยิน ตีความได้ตามนั้น

" เออ หรอ งั้นไว้เจอกันคราวหน้า ไปล่ะ " คนที่มาทักเดินเลี่ยงไป และคนที่ยืนข้างๆอยู่ ก็เดินห่างไปทันที