หนังสือรักเล่มเดิม(ฉบับปรับปรุง)

" นางสาว พริมรตา เวชนนท์ ชั้น ม6/5 ให้มาที่ห้องฝ่ายปกครองด้วยค่ะ "เสียงประกาศเรียกชื่อ ขนมผิง ในช่วงพักกลางวัน ในขณะที่นักเรียนเกือบทั้งหมด นั่งทานอาหารอยู่ที่โรงอาหาร ทำให้ คนที่ถูกเรียกชื่อ เป็นเป้าสายตา" ผิง มีอะไร " คนที่ถูกเรียกส่ายหน้า แล้วมองอาหารในจาน ที่ทานเกือบหมดแล้ว จึงยกขวดน้ำขึ้นมาดื่ม" ไปเลย เดี๋ยวเค้าเก็บให้ " มะปรางบอกกับเพื่อน แต่หนมจีนส่ายหน้า" ปราง ไปกับผิง เดี๋ยวเค้าเก็บจานเอง แล้วจะรีบตามไป " สามสาว ไม่เคยทิ้งกัน บอกออกมา" ไม่เป็นไร ผิงไปคนเดียวได้ กินขนมกันไปเถอะ "คนที่รู้นิสัยเพื่อนดี บอกออกมา เกรงใจที่เพื่อนจะต้องอดขนมตอนกลางวัน" ไม่เอา ลุกเร็ว "มะปรางลุกขึ้น แล้วจับมือเพื่อนสาวเดินออกจากโรงอาหาร ตรงไปยังอาคารเรียนหลัก ซึ่งด้านล่าง เป็นห้องฝ่ายปกครอง ติดกับ ห้องประชาสัมพันธ์ประตูกระจกสีชาทำให้มองไม่เห็นภายใน ว่ามีอะไรเกิดขึ้น กริ่งหน้าห้องที่มีเอาไว้ให้กดเรียกอาจารย์ ถูกกดทันทีประตูกระจกเปิดออกพร้อมกับที่อาจารย์หญิงวัยกลางคน โผล่หน้าออกมา" มาแล้วหรอ พริมรตา " อาจารย์แม่ เรียกชื่อด้วยน้ำเสียงดุดัน ตามสไตล์ แล้วมองเพื่อนข้างๆ ที่มาด้วยกัน" ไม่ต้องรอห

ขนมผิงมองคนที่โดดเด่นสะดุดตาตรงหน้า รุ่นพี่ที่น่าจะต้องเรียนจบมัธยมปลายไปแล้ว แต่ยืนยันจะซ้ำชั้นมอหก เพื่อเอาคะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัย เหมือนเพื่อนๆคนอื่น หลังจากที่ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาหลายเดือน จากร่างกายบอบบางเก้งก้าง กลายมาเป็น ชายหนุ่มรูปร่างสูง ผิวขาว มีกล้ามเนื้อ ดูโตกว่าเพื่อนๆรุ่นเดียว" ผิง เค้าตามแกมาหรือเปล่า " หนมจีนถามเพื่อน ที่กำลังตกใจ กับ คนที่ยืนอยู่" บ้า คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ที่นี่ก็ดังไหมละ ใครๆก็อยากมาเรียน "สถาบันกวดวิชา มีชื่อเสียงที่จองคอร์สเรียนกันข้ามเทอมข้ามปี เป็นเรื่องปกติไปแล้ว เพราะการเรียนการสอนในห้องเรียน ไม่ได้เอื้อ ให้นักเรียน ได้รับความรู้อย่างเต็มที่ และ มากเกินพอ สำหรับ การสอบเข้ามหาวิทยาลัย" อะแฮ่ม ได้เวลาเรียนแล้วจ้ะสาวๆ ถ้ามัวแต่มองกันไปกันมา คาดว่าจะโดนเช็คขาดนะจ้ะ "มะปรางทำเสียงดุ ยิ้มกว้าง แล้วเดินผ่านหน้าเข้าไปในห้องคนที่ยืนมองอยู่ไม่ห่างแอบอมยิ้ม ขนมผิงอ่านง่ายมาก ชัดเจนตรงไปตรงมา และถ้าเค้าคิดไม่ผิด ขนมผิงคนนี้ ก็อาจจะมีใจ ไม่มากก็น้อยตำราเรียนเล่มใหม่ที่ได้รับมาอยู่ในมือ ห้องเรียนคลาสใหญ่ เกือบ100คน ทำให้มีคนนั่งกันเต็มแล้ว เก้าอ

เสียงที่บอกออกไปยังดังก้องอยู่ในหู คนที่คิดเอาเองว่า การกระทำเมื่อคืนและเมื่อเช้า เป็นความพิเศษ อดน้อยใจไม่ได้ เพราะคำพูดที่เค้าบอกออกมา มันชัดเจนมากกว่าโทรศัพท์สีใสติดสติ้กเกอร์น่ารัก ถูกหยิบขึ้นมาดูเพื่อไม่อยากให้คิดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วอีกอย่างก็คือ ไม่อยากหันกลับไปมอง ทางที่เดินผ่านมา" ผิง รอด้วย " เสียงเรียกจากทางด้านหลัง ทำให้ต้องเงยหน้าจากโทรศัพท์แล้วมองคนที่เดินตามมา" ไม่รอพี่เลย พี่ยังรอผิงเมื่อเช้า " เค้าบอกยิ้มๆ ตัดพ้อนิดๆ จนคนได้ยิน รู้สึกว่า อะไรยังไง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร เพราะกลัวจะหน้าแตกอีกครั้ง" วันนี้ตอนเย็น กลับด้วยกันนะ พี่ก็มีเรียนเหมือนผิง "คนที่เรียนพิเศษที่เดียวกัน บอกเสียงเรียบ คนฟังอยากจะส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ก็ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงอะไร ได้แต่นิ่งเงียบรถไฟฟ้ากำลังจะจอดให้ผู้โดยสารได้ลงและขึ้น คนข้างในเดินออกมาก่อนที่คนข้างนอกจะดันกันเข้าไป ร่างสูงใหญ่ที่อยู่ด้านหลังกันไม่ให้คนอื่นมาแนบชิด แล้วพาตัวเองให้เข้าไปใกล้กับเธอ ก่อนจะเดินไปหาที่นั่งข้างใน ที่ตอนนี้ ถูกจับจองเต็มไปหมดแล้ว" มาตรงนี้ " เค้าเดินแนบชิดกับเธอ แล้วพามายืนตรงใกล้กับประตูทางออก แล้วขยับตัวให

" ขนมผิง ขนมผิง "เสียงเรียกชื่อใครบางคนที่ทางลงสถานีรถไฟฟ้า ในตอนเช้า ทำให้คนที่ได้ยินชื่อเรียกต้องหันไปมอง ใบหน้าขาวใส ในชุดนักเรียนมอปลาย เดินถือกระเป๋านักเรียนสีดำกับถุงใส่ของสีชมพู เดินผ่านหน้าเค้าไป" มาแล้ว หนม เรียกเบาๆ อายเค้า " คนที่ดุเพื่อนแต่ยิ้มกว้าง เดินมาคู่กัน ชุดนักเรียนแบบนี้ใส่กันเยอะ แต่ทางเดินไปทางนี้ มีแค่โรงเรียนเดียวรุ่นพี่ที่ตกชั้นอย่างเค้า เพิ่งกลับมาเรียนเป็นวันแรกปีที่แล้ว ได้ย้ายไปเรียนต่อต่างประเทศ1ปี ทำให้เพื่อนเข้ามหาวิทยาลัยกันหมด แต่ตัวเอง ต้องกลับมาเรียนที่เดิมอีกครั้ง เพื่อเตรียมสอบอะไรอีกหลายอย่าง ก่อนจะกลับไปอีกครั้ง ในปีหน้า" ตกลงแอดมิชชั่น ผิงเลือกแล้วใช่ไหม ว่าจะเข้าอักษร " คนที่เรียนสายศิลป์ภาษา ก็จะเลือกคณะนี้" อือ เลือกอักษร แต่ผิงเลือกญี่ปุ่นนะ เป็นวิชารอง "" โอ้ย ปวดหัว เรียนฝรั่งเศสแล้ว จะเลือกญี่ปุ่นอีกทำไม " เพื่อนที่คิดว่าจะต่อวิชาภาษาไทย บ่นออกมา" ก็ชอบ " ง่ายมากชัดเจนและถามต่อไปอีกไม่ได้ แค่ชอบ จะมีเหตุผลอะไรให้มากกว่านี้" หนม ไม่รู้จะเข้ามหาวิทยาลัยที่เดียวกับผิงได้ไหม แต่จะพยายามเรียนที่เดียวกันให้ได้ แล้วหนมอาจจะเบนสาย ไปเรี