เจ็บตัวอีกจนได้

หลังจากทักทายกับเจ้าของบ้านแล้ว ดารณีพาไพลินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน สรุปว่าไพลินนอนห้องติดกับดารณี เพราะแดนไทยอ้างว่าไพลินทำงานดึก ส่วนดารณีนอนหัวค่ำเกรงว่าน้องสาวจะนอนไม่หลับ ข้อนี้ดารณีเห็นด้วย ซึ่งไพลินก็ไม่ได้ติดใจอะไร อย่างน้อยก็ได้นอนห้องติดกันก็ยังดี มีอะไรก็สามารถเรียกดารณีได้

ห้องนอนของแดนไทยอยู่ตรงข้ามกับห้องดารณี มีห้องรับแขกอยู่ตรงกลาง กระเป๋าเสื้อผ้าแดนไทยนำมาวางไว้ให้แล้ว เขาคงพอใจไม่ต้องตามเธอไปที่ไหนๆ เพราะยังไงตอนนี้เธอก็มาอยู่บ้านเดียวกับเขาแล้ว ถ้าจะมานอนเฝ้ากันอีกคงไม่ไหวหรอก เฝ้าเหรอหญิงสาวคิดทบทวน ทำไมถึงคิดว่าเขาต้องมาเฝ้าเธอ แล้วเขาจะเฝ้าเพื่ออะไร เฮ้ยช่างเถอะไม่อยากคิดแล้วปวดหัว

ดารณีขอตัวกลับไปที่ห้อง ปล่อยให้ไพลินอยู่ส่วนตัวหญิงสาวเริ่มจัดการจัดเก็บข้าวของที่ขนมา เธอจัดเสื้อผ้าแขวนในตู้ รื้ออุปกรณ์งานถักออกมา ภายในห้องสะอาดสะอ้าน เธอเริ่มทำงานต่อทันทีหญิงสาวอยู่ในภวังค์อีกครั้ง ไม่ได้ดูเวลาเลยว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว

เที่ยงตรงมีเสียงเคาะประตู ช่างตรงเวลาจริงๆ

ไพลินรู้สึกตัว ต้องละสายตาจากงานที่ทำ เดินไปเปิดประตูห้องจริงอย่างที่คิดไว้เ