ตอนที่ 27 อ่างสวรรค์ Nc++

“อึ้ม...ซีสสสส์ กระแทกอีก! แรงอีก! โอววว์”

          “อ๊ะ อ๊า อร๊า” เสียงร้องครางของหญิงสาวดังระงมลั่นห้องน้ำใหญ่ น้ำในอ่างกระเซ็นซ่านกระจายออกเพราะแรงควบม้าศึกของคนตัวเล็กที่กระแทกกระทั้นลงมาอย่างระรัว

          “โอวว์ แรงอีก!! โอ๊ะ!!” เสียงคนตัวใหญ่ครวญครางสั่งการเพราะความสุขสมจากกายเล็ก ช่องทางรักคับแคบบีบรัดดุ้นเอ็นใหญ่ของเขาเอาไว้ ปลายกระบอกใหญ่ชนเข้ากับผนังบุนุ่มของเธอ ทำให้ริมฝีปากหนาต้องคว้าปลายถันที่สั่นระรัวอยู่ตรงหน้าเขาเอาไว้ในปากใหญ่ทันที!

          “อ๊ะ อ๊ะ มะ-ไม่ไหว ละ-แล้วค่ะ อ๊ะ!”

เสียงร้องคราญอย่างไม่เป็นภาษาของเธอดังปนเสียงหอบหายใจกระเส่า นันท์นลินมีความสุขอย่างที่สุด ความเสียวซ่านที่ก่อวนอยู่บริเวณท้องน้อยของเธอกำลังจะทะยานไปสู่ปลายสวรรค์!

          “สะ-เสร็จ! พร้อมกัน! สาวน้อย! โอววว์ ซีสสส์”

มือหนาจับเอวคอดของเธอเอาไว้ พร้อมส่งแรงดันร่างของเธอกระแทกกระทั้นเข้ากับมังกรใหญ่ของเขาอย่างรุนแรงพร้อมกับสายน้ำที่กระเซ็นออกดังลั่นห้องน้ำใหญ่

          ตรั่บ! จังหวะกระแทกราวกับเครื่องจักร แรงขึ้น ถี่ยิบพร้อมกับเสียงร้องครวญครางของคนทั้งคู่!

“อ๊ะ! อ๊า! อ๊ะ! อร๊างงง อร๊ายยยยยย์”

ความเสียวซ่านจ่อรออยู่ที่ปลายสวรรค์ ร่างบางกรีดร้องอย่างสุขสม เมื่อความเสียวซ่านสยิวทะยานขึ้นไปจนถึงฝั่งฝันปรารถนา! ร่างงามเด้งกระตุกไปด้านหน้า ช่องทางรักตอดรัดอย่างระรัว!

“โอ๊ะ! สะ-เสียว! ตอดอีกสาวน้อย! โอ๊ะ! โอ๊ะ ซีสสส์!!!”

ตรั่บ! แท่งร้อนรัวจังหวะไม่หยุดพัก เด้งสวนกระแทกกระทั้นจนร่างที่อยู่ด้านบนสั่นสะเทือน

“โอ๊ะ โอ๊ะ! ถะ-ถึง! โอ๊ะ! โอ๊ะ!! โอ๊ะ!!! อ๊ากซ์!!!!”

เสียงร้องครางถูกระเบิดออกมาดังกึกก้อง! แท่งแกร่งกระแทกดิบเถื่อนรัวเร็ว เมื่อความเสียวซ่านทะยานไต่จุดสูงสุดของอารมณ์ จนกระทั่งสายธาราแตกทะลักฉีดพ่นของเหลวข้นเข้าไปในโพรงรักที่บีบรัดอย่างระรัวแตะถึงจุดสุขสมอย่างที่สุด!

“โอววว์...อึ้มมมม...” เสียงแหบพร่าแผ่วเบาลง เมื่อการร่วมรักอันแสนดุเดือดจบลง สายตาคมกริบจ้องมองร่างอวบอิ่มที่อยู่บนเรือนกายของเขา ‘เธอทำให้เขามีความสุข...มากกว่าที่คิด’

“สะ-เสร็จ ละ-แล้วใช่มั้ยคะ”

คนตัวเล็กหลบสายตาคมอย่างเอียงอาย ‘ไม่มีตอนไหนเลยที่นันท์นลินจะไม่มีความสุข’ มันสุขสมอารมณ์ปรารถนาอย่างบอกไม่ถูก อารมณ์สวาทดำมืดของเธอนั้นติดชนวนได้อย่างง่ายดาย ‘ความสุขที่เธอได้รับ...มันคือโบนัสอย่างหนึ่งจากเขา!’

“พอเสร็จแล้ว...ก็จะไปแล้วสิ! คุณยังทำหน้าที่ของตัวเองยังไม่สมบูรณ์เลย...พระพาย...ชื่อของคุณช่างเหมาะกับคุณเสียจริง”

น้ำเสียงของเขาเหมือนกับรำพึงรำพันมากกว่าจากพูดจาปกติ

“งั้นเดี๋ยวฉันจะอาบน้ำให้คุณค่ะ คุณพริษฐ์”

ใบหน้าเนียนร้อนผ่าว เมื่อเธอรู้สึกว่าช่วงล่างของเธอยังคงมีแท่งร้อนค้างคาอยู่แบบนั้นแทนที่เจ้าแท่งนี้จะหดตัวลงแต่ดันขยายตัวขึ้นอีกครั้ง จนคับช่องทางรักของเธอ

“อืม...เธอรู้ใช่มั้ย...ว่าเจ้ามังกรของผมมันยังกินไม่อิ่ม...”

“ตะ-แต่ คุณพึ่งจะทำไปเมื่อกี้นะคะ”

คนตัวเล็กเริ่มประท้วง เมื่อเธอรู้สึกว่าเจ้ามังกรใหญ่ของเขาจะเริ่มกระตุกขึ้นมา

“จะบอกอะไรไว้อย่างนะ...ผมสามารถเอาคุณทั้งคืนได้โดยไม่เหนื่อยเลยด้วยซ้ำ...อยากรู้มั้ย...สาวน้อย...ว่าโดนทั้งคืนมันเป็นยังไง”

“คุณจะบ้าเหรอคะ...ฉะ-ฉันจะต้องกลับบ้านนะ”

“คืนนี้ไม่ต้องกลับหรอก...คนสวย”

เสียงหายใจของชายหนุ่มเริ่มหอบกระเส่าขึ้นเรื่อยๆ พริษฐ์ไม่คิดว่าตัวเองจะมีความต้องการมากมายขนาดนี้มาก่อน อาจเป็นเพราะเขาเครียดจากงานมากเกินไปหรืออย่างไร เธอทำให้เขาอยากระเบิดอารมณ์ออกมา หรืออาจจะเป็นเพราะอารมณ์ทางเพศของเขาสูงขึ้นเพราะร่างอันนุ่มนิ่มนี่หรือเปล่า แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามแต่ ความสุขที่เขาได้รับจากเรือนร่างอวบอิ่มนี้ก็ทำให้เขามีความสุขอย่างที่สุด...ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในฐานะลูกหนี้ของเขาก็ตาม

เช้าวันต่อมา...

แกร๊ก! ประตูอัตโนมัติถูกเลื่อนเปิดออก เมื่อรถมินิคันหรูทะยานเลี้ยวเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังใหญ่

“เอ่อ...คุณหนูคะ”

ทั้งร่างและเสียงของป้าน้อยกำลังร้องเรียกนันท์นลินมา  แต่ไกล เธอยังไม่ได้ลงจากรถด้วยซ้ำ ป้าน้อยมีเรื่องด่วนอะไรกันนะ ถึงได้ตรงปรี่มาที่เธอจนน่าตกใจ

“มีอะไรเหรอคะป้าน้อย...หน้าตาตื่นมาเชียวค่ะ”

ร่างบางเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้าไปภายในบ้าน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมืออันอวบอูมนั้นดึงแขนของเธอเอาไว้ก่อน

“คุณหนู! อย่าพึ่งเข้าไปนะคะ...คือว่า...”

 กาญจนาไม่รู้จะเริ่มบอกคุณหนูของเธออย่างไรดีกับเหตุการณ์เบื้องหน้า

“อะไรคะป้าน้อย...”

นันท์นลินแปลกใจกับท่าทีของป้าน้อยเหลือเกิน วันนี้มาป้าน้อยของเธอเป็นอะไร

“คุณวีร์ค่ะคุณหนู...เธอมารอคุณหนูตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว!”

“อะไรนะคะ! พะ-พี่วีร์หรือคะป้าน้อย!”

นันท์นลินตกใจอย่างที่สุด เมื่อเธอได้รับรู้ในสิ่งที่ป้าน้อยบอก มือบางยกทาบอกทันที ใจของเธอกระตุกวาบราวกับโดนกระชากอย่างจัง

“ค่ะคุณหนู... ตอนนี้นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกค่ะ”

“ป้าน้อย...พระพายจะทำยังไงดีคะ...พระพายกะ-กลัวจังเลยค่ะ...พระพายจะบอกกับพี่วีร์เรื่องนี้ยังไงคะ...ป้าน้อย”

 ใจเต้นรัวเร็วขึ้นมาทันใด นันท์นลินปิดมือถือตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้เธอกะจะนัดกวินกานต์คนรักของเธอ เพื่อทำความเข้าใจกับเรื่องทั้งหมด นันท์นลินไม่คิดว่ากวินกานต์จะรอเธอทั้งคืนแบบนี้

“ป้าว่า...คุณหนูหนีไปไหนไม่ได้แล้วค่ะ...คุณผู้ชายก็ไม่อยู่ด้วยค่ะ เมื่อคืนคุณผู้ชายไม่กลับบ้าน...เอ่อ...น่าจะไปนอนที่คอนโดค่ะ...ไปเถอะค่ะคุณหนู...ค่อยๆ อธิบายนะคะ ป้าน้อยเชื่อว่าคุณวีร์เธอเข้าใจค่ะ...”

“แต่...พระพาย”

“ไปเถอะค่ะคุณหนู อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดนะคะ ป้าจะรอดูคุณหนูอยู่ใกล้ๆนะคะ...คุณหนูของป้าน้อยต้องสู้และเผชิญกับเรื่องนี้ให้ได้นะคะ...”

“ค่ะ...” นันท์นลินกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เธอจะทำอย่างไรดีกับเหตุการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้

นันท์นลินค่อยๆ เดินเข้าไปด้านใน ใจกลางห้องโถงใหญ่ ร่างของแฟนหนุ่มนั่งเอกเขนกอยู่ตรงโซฟาตัวใหญ่ สภาพของกวินกานต์ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผ่านการนอนมาทั้งคืน

 “พระพาย!”

ทันทีที่ร่างของนันท์นลินปรากฎ แฟนหนุ่มของเธอก็ร้องเรียกด้วยความดีใจ ร่างสูงปรี่ตรงเข้าไปคว้าตัวหญิงสาวเข้ามากอดไว้ราวกับรู้สึกโล่งอกที่ได้เห็นหน้าคนรักของตัวเอง

“พี่วีร์...”

น้ำเสียงอันสั่นเครือร้องเรียกคนรัก ความรู้สึกผิดมันกำลังกัดกินในใจของนันท์นลินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรออกไปได้อีก ในเมื่อเรื่องทุกอย่างนั้น เธอผิดอย่างมหันต์ ‘ผิดที่รู้สึกดีกับบทรักของใครอีกคน...จนลืมคนรักของตัวเอง’