All Chapters of หนี้รักนายพริษฐ์(20+): Chapter 1 - Chapter 10

วันต่อมา... “คุณผู้หญิงไม่ลงมาอีกหรือแวว”พุฒิพงศ์เหลือบมองขึ้นไปข้างบน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้เขาคับแค้นใจเป็นที่สุด พุฒิพงศ์กลับไปเอาคืนกับเพื่อนของเขา แต่ก็โดนตอกกลับมาอย่างน่าเจ็บใจ ผัวะ!! เสียงกำปั้นใหญ่กระแทกมาที่ใบหน้าของเขา สองแขนของเขานั้นถูกตรึงเอาไว้โดยชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ทั้งสอง “แกคิดจะมาเอาคืนคนอย่างฉันเหรอ...ไอ่พงศ์! เมียแกมีใจให้ฉันเองแกไม่รู้เหรอ...แกโง่! หรือแกล้งโง่กันแน่วะ!! ฮ่า ฮ่า” “แต่แก! บุกไปทำร้ายเมียฉันที่บ้าน!” “ใช่! ก็ไปตามคำเชิญของเมียแกไง! เธอบอกว่าแกไม่อยู่ ตอนแรกก็เล่นบทถึงใจอยู่หรอก แต่ไปๆมาๆ ดันอยากเล่นบทโดนข่มขืนซะงั้น ฉันไม่เข้าใจเธอเลยว่ะ ฮ่า ฮ่า” “แก! อย่าใส่ร้ายรดาแบบนี้นะ!!!” “ใส่ร้าย!! แกคงโง่จริงๆ นี่แกเชื่อเมียแกขนาดนี้เลยเหรอวะ แหม...แต่ก็เอาเหอะ เมียแกฟิตเป็นบ้าเลยว่ะ ฮ่า ฮ่า เอาฉันหมดแรงไปหลายยกเลย...ฮ่า ฮ่า” “แก!! ฮึ่ม!! ไอ่ภพ!!!” ผัวะ!! กำปั้นชุดใหม่กระแทกลงมา “แกจำเอาไว้นะไอ่พงศ์! คนหยั่งแก! ไม่มีทางจะมาเทียบฉันได้หรอกจำไว้!! ฮ่า

“ความรักที่ฉันมอบให้กับคุณมันช่างไร้ค่า...ฉันเสียใจอย่างที่สุด...คนที่ฉันรัก...กลับกลายเป็นคนเหยียบย่ำหัวใจของฉันเอง...ความไม่เชื่อใจกัน...คือสิ่งที่ฉันทรมานหัวใจอย่างที่สุด...ฉันไม่อาจทนกับความเจ็บปวดนี้ได้อีกแล้ว...ความรักอันงดงามในภาพจำของฉันในวันนี้...มันจบลง...ฉันไม่สามารถทนอยู่กับความอัปยศของตัวเองได้อีกต่อไป...ฉันคงไม่โทษใคร...นอกจากตัวฉันเอง...ฝากบอกลูกน้อยทั้งสองของฉัน...ว่าแม่คนนี้รักลูกเสมอ...ขอโทษ...ธัญญ์ กับ ธารา ที่แม่ไม่อาจอยู่บนโลกนี้ได้อีกแล้ว...การจากลาเจ็บปวดเสมอหากชาติหน้ามีจริง...ฉันคนนี้...จะขอไม่รู้จักคุณอีกต่อไป...กนกรดา”มือหนาจับกระดาษแผ่นหนึ่งด้วยอาการที่สั่นเทา ข้อความถูกอ่านซ้ำๆ เดิมๆ หลายต่อหลายครั้ง ทั้งที่เจ้าของกระดาษแผ่นนี้ไม่ได้อยู่บนโลกแห่งนี้แล้ว...กนกรดาจากเขาและลูกน้อยไปไม่มีวันหวนกลับ...“คะ-คุณผู้ชายคะ...คุณหนูธัญญ์กับคุณหนูธาราหลับแล้วค่ะ...แต่ว่าคุณหนูเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมทานอะไรเลยค่ะ”แววดาวเข้ามารายงานผู้เป็นนาย หลังจากที่เหตุการณ์การจากไปของคุณนายของบ้านผ่านมานับสิบวันแล้ว บรรยากาศภายในบ้านเศร้าสลดหดหู่เป็นอย่างมาก แววดาวสงสารคุณหนูทั้งสอง

“ป้าว่าคุณพ่ออาจจะห่วงคุณหนูก็ได้นะคะ อีกอย่างคุณวีร์เองก็อยากจะแต่งงานกับคุณหนูคนสวยของป้าเร็วๆ กลัวใครจะมาแย่งไปหรือเปล่าคะ”“อุ้ย! ใครจะมาแย่งไปคะ วันๆ พระพายแทบไม่ได้เจอใครเลยค่ะ ไปเรียนกลับบ้าน วนเวียนอยู่แบบนี้ตลอด ไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนเลย คงไม่มีทางเป็นไปได้หรอกค่ะป้าน้อย”“เอาล่ะ ยังไงเสียคุณหนูก็ตามใจคุณพ่อกับคุณวีร์หน่อยล่ะกันนะคะ คุณหนูคือคนที่คุณพ่อและคุณวีร์รักที่สุดค่ะ”“อืม...ก็ได้ค่ะ พระพายตามใจคุณพ่ออยู่แล้วค่ะ คุณพ่อรักพระพาย และเลี้ยงพระพายมาตลอด ไม่เหมือน...”ความรู้สึกบางอย่างถูกกลืนเข้าไปในอก นันท์นลินรู้สึกลำคอตีบตันไปหมด เมื่อนึกถึงผู้เป็นแม่ที่ทิ้งเธอไปตั้งแต่เด็ก ‘แม่ไม่รักเธออย่างนั้นหรือ’“คุณหนู...” กาญจนามองเด็กสาวที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กอย่างเอ็นดู เด็กคนนี้ขาดความรักจากผู้เป็นแม่“ไม่มีอะไรค่ะป้าน้อย พระพายแค่รู้สึกสงสารตัวเองก็เท่านั้นเองค่ะ ต่อไปถ้าพระพายแต่งงานกับพี่วีร์ พระพายมีลูก...พระพายจะเลี้ยงลูกเองค่ะป้าน้อย...”ความเจ็บปวดที่สะสมมานาน ตั้งแต่นันท์นลินจำความได้ เธอไม่เคยเห็นหน้าตาของแม่ตัวเองเลยด้วยซ้ำ พ่อบอกเธอว่าแม่ไปอยู่ต่างประเทศ ทิ้งเธอไว

“แก! กล้าดียังไงถึงโยนเอกสารใส่ฉันแบบนี้...ไอ่นพ!!”ความโกรธในระดับสิบเกิดขึ้นกับเจนภพทันที เขาหันไปเรียกลูกน้องคนสนิทของเขา “ครับนาย”มานพรีบวิ่งเข้ามา ภาพชายหนุ่มที่ยืนอยู่กลางห้องรับแขกพร้อมกับลูกน้องสองคนนั้น ทำให้มานพตกตะลึงอย่างที่สุด เขารู้จักผู้ชายคนนี้ มานพพึ่งจะรับข้อมูลจากสายของเขาเมื่อครู่ ไม่คิดว่าคนๆ นี้จะทำการได้เร็วขนาดนี้ “ไล่มันออกไป!” “แต่นายครับ...เอ่อ” “อ่านข้อความในเอกสารให้นายของคุณฟังสิ!”พริษฐ์ผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่าเอ่ยเสียงเย็นด้วยท่าทีเคร่งครึมไม่สะทกสะท้านต่อสิ่งใด ร่างสูงยืนเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้องโถง พร้อมกับลูกน้องและทนายมือดีของเขา “ครับ...” มานพกวาดสายตาอ่านเอกสารในมือ ข้อความทุกอย่างในเอกสารนั้นมันทำให้เขาผงะราวกับโดนผีหลอก “ฉันบอกให้แกไล่มันออกไป! ไอ่นพ!”เจนภพรีบตัดบททุกอย่าง เขาไม่อยากให้บุตรสาวของเขาเข้ามาเจอ และต้องรับรู้เรื่องราวของเขา “คุณต่างหาก! ที่จะออกจากบ้านหลังนี้ไป! เจนภพ!”น้ำเสียงอันทรงพลังเอ่ยขึ้นอย่างประกาศิตไม่หวั่นต่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันถึงเวลาเอาคืนแล้ว พริษฐ์ไ

“แล้วฉันจะมีทางไหนรอดบ้าง...แกพอจะหาทางได้ไหมนพ”เจนภพอับจนไร้หนทาง บริษัทกับบ้านหลังใหญ่นี้จะถูกยึดอีกสองวันข้างหน้าแล้ว “เรื่องนี้...ผมไม่กล้าที่จะเสนอนายครับ...”มานพรู้ว่านายของตัวเองนั้น รักลูกสาวมากขนาดไหน หนทางที่เขาจะแนะให้กับนายนั้น นายอาจจะโกรธก็เป็นได้ “มันเป็นเรื่องอะไรกัน...ตอนนี้ฉันจะด่าแกได้ยังไง ลำพังตัวฉันก็ไปไหนไม่รอดแล้ว บอกมาเถอะทางรอดที่แกบอกมันคืออะไร” “นายอย่าพึ่งโมโหนะครับ...เรื่องนี้เกี่ยวกับคุณหนูครับ”มานพหยั่งเชิงความรู้สึกของผู้เป็นนายก่อน ถ้าหากเขาพลาดพูดไปเขาอาจจะโดนเป่าหัวก็ได้ “ทำไม...มันเกี่ยวอะไรกับลูกสาวฉัน...แกพูดมาเถอะน่า ฉันไม่ทำอะไรแกหรอก จนป่านนี้แล้ว ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว แกจะมัวอ้ำอึ้งหาพระแสงอะไรวะไอ่นพ!” “ครับนาย...คือถ้านายให้คุณหนูไปต่อรองกับทางนั้น ผมว่าพอจะมีทางอยู่นะครับ ผมหมายถึง...เอ่อ...อาจจะต้องใช้คุณหนูเป็นตัวล่อทางนั้นก่อนนะครับ คือพอดีวันนี้ผมเห็นนายพริษฐ์นั่นมองคุณหนูเหมือนกับมันกำลังสนใจคุณหนูน่ะครับ ถ้าเกิดว่าให้คุณหนูจัดการเรื่องนี้ ผมว่าเราอาจมีทางรอดนะครับ” “แกจะให้