ตอนที่ 38 เดือด

“อะไรของแกรัณ! อยู่ดีๆ ก็พูดอะไรบ้าๆ ขึ้นมา”

นารารัตน์มองเพื่อนชายสุดเฮ้วของเธอ ภรัณยูเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างมุทะลุ บ้าดีเดือด ผิดกับรูปลักษณ์ของตัวเองเป็นอย่างยิ่ง หล่อ ขาว คม ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ รูปร่างสูงโปร่งแต่ไม่ถึงกับผอม อกแกร่งกำยำ หุ่นค่อนข้างไปทางสำอางมากกว่าที่ออกแนวชายชาตรี ทำให้ผู้หญิงนับร้อยนับพันมองเพื่อนของนารารัตน์เป็นเกย์มาตลอด

          “ก็หมายถึงเธอคนนั้น ที่เป็นแฟนของนายพริษฐ์นั่นไง ก่อนหน้านี้เธอจะหาเรื่องพระพายอยู่ไม่ใช่เหรอ...ฉันจะอาสาจัดการให้  เธอจะได้ไม่มายุ่งกับพระพายอีก”

          “รัณ! นี่แกจะบ้าหรือไง คิดอะไรไม่ออกแล้วใช่มั้ย แกถึงใช้วิธีแบบเผด็จการของแกน่ะ”

          “พระพายไม่เป็นอะไรหรอกรัณ...ขอบคุณรัณมากเลยนะที่จะช่วยพระพาย...จริงๆ เธอจะโมโหก็ไม่แปลกหรอก เพราะเธอก็ต้องหึงหวงแฟนของตัวเองเป็นเรื่องธรรมดา เป็นใครก็ต้องโกรธกันทั้งนั้นพระพายเข้าใจ”

          “โอเค...ถ้าพระพายไม่เป็นไรก็ดีแล้ว...รัณเองจะได้สบายใจ เอ้า...ดื่มกันบ้างสิ...ไหนๆ วันนี้เราก็มาเจอกัน...ในรอบเท่าไหร่นะ...รอบสองเดือนน่าจะใช่...มาๆ ชนแก้ว!”

          “นานจนจำไม่ได้แล้วสิรัณ...โอเค...ดื่ม!”

          “โอเค...”

[ครึ่งชั่วโมงต่อมา...]

“นั่น! นั่นใช่มั้ยพระพาย! ต้องใช่ผู้ชายคนนั้นแน่ๆ เลย กำลังเดินเข้ามา...เส้นด้ายว่าคนนี้แน่นอน”

ร่างสูงใหญ่กว่าคนทั่วไปกำลังเดินเข้ามาภายในคลับหรู ที่มีผู้คนมากมายเริ่มทยอยกันเข้ามา ชายหนุ่มรูปงามที่ดูโดดเด่นทำให้หลายคนได้เห็นถึงความองอาจสง่างามในท่าทางของเขามากยิ่งขึ้น ไหล่หนากว้างที่ตั้งตรงดูผึ่งผาย จมูกของเขาโด่งเป็นสัน ปากได้รูปสวย ผมสีบลอนด์เข้มนั้นหยักศกนิดๆ ตัดได้รูปกับใบหน้าคมสัน สายตาอันคมเข้มกำลังมองหาใครคนหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล

“อืม...นั่นแหละคุณพริษฐ์”

นันท์นลินพยักหน้าอย่างเศร้าๆ ความรู้สึกของเธอตอนนี้ดูแปลกๆ หม่นๆ มันคลุมเครืออยู่ภายในอก เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะทนได้นานสักแค่ไหนกัน นี่พึ่งผ่านมาเพียงไม่กี่วัน นันท์นลินก็รู้สึกหายใจลำบากแล้ว

“หน้าตาก็ดีทำไมนิสัยเลวขนาดนี้วะ”

ภรัณยูบ่นออกมาพร้อมกับเพ่งสายตาไปยังหนุ่มเป้าหมายที่สองสาวกำลังเอ่ยถึง

“แกไปพูดใกล้ๆ ดิ...รัณ”

“อย่าท้าฉันนะเส้นด้าย...ฉันเอาจริงนะ...ฉันยิ่งอยากจะเห็นหน้าแบบใกล้ๆ อยู่ด้วย อยากจะไปกระชากคอมาถามสักหน่อย ว่าทำไมถึงได้ใจร้ายกับพระพายที่น่ารักและแสนดีของฉันแบบนี้”

[อีกด้านหนึ่ง]

“เจนิสดีใจจังเลยค่ะ ที่ธัญญ์มาหาเจนิส ไม่ปล่อยให้เจนิส อยู่คนเดียว...”

มือบางคว้าไปที่แขนของชายหนุ่ม พร้อมกับฉุดดึงให้เดินมาที่โต๊ะของเธอ

“อืม...ครับ” พริษฐ์ตอบเพียงสั้นๆ เขาก็บอกตัวเองไม่ถูกอยู่เหมือนกันว่าทำไมจะต้องพาตัวเองมาที่นี่ ทั้งที่ควรจะอยู่บ้าน พักผ่อนเพราะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานมาทั้งวัน

สายตาคมสาดส่องไปยังบริเวณรอบๆ ภายในคลับหรูราวกับต้องการหาใครบางคน อารมณ์ความรู้สึกห่อเหี่ยวอ้างว้างเกาะกิน ในใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่แฟนสาวของตัวเองอยู่ตรงหน้า

“เจนิสสั่งเครื่องดื่มให้ธัญญ์แล้วนะคะ...อืม...ธัญญ์มองหาใครคะ...หรือมองหาเพื่อนของธัญญ์คะ...คลับนี้เจนิสจะมาประจำค่ะ คนค่อนข้างจะเยอะแต่ก็มีเฉพาะกลุ่มไฮโซทั้งนั้นเลยนะคะ”

รมิตาพูดพร้อมกับกวาดสายตามองทั่วบริเวณของคลับ วันนี้ลูกค้าของที่นี่เยอะจริงๆ อาจจะเพราะเป็นคืนวันศุกร์ผู้คนถึงออกมาผ่อนคลาย สายตาของเธอสะดุดเข้ากับกลุ่มคนโต๊ะหนึ่ง ที่นั่งห่างออกไปประมาณเกือบสิบเมตร ‘นั่น!’

“อืม...ผมก็มองทั่วไปครับ บรรยากาศที่นี่ดี ผมไม่เคยมาที่นี่เลยสักครั้ง”

พริษฐ์พูดพลางยกแก้ววิสกี้สาดเข้าไปในลำคอ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันที เมื่อเห็นสีหน้าของแฟนสาวเปลี่ยนไป เธอกำลังจ้องมองอะไรบางอย่าง ทำให้พริษฐ์ต้องหันไปมองด้วยเช่นกัน

“สงสัยเจนิสคงต้องไปทักทายลูกหนี้ของธัญญ์หน่อยแล้วค่ะ...อืม...ดูเธอจะมีความสุขเหลือเกินนะ...ใช้ชีวิตสุขสบายไม่ทุกข์ร้อน เหมือนกับไม่ได้อยู่ในสถานะลูกหนี้เลยค่ะธัญญ์...คงจะได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดีนะคะ”

คำพูดของรมิตาจงใจบดขยี้แฟนหนุ่มของเธอ ให้เห็นธาตุแท้ของนังผู้หญิงคนนั้น ริมฝีปากบางสีแดงสดยกยิ้มที่มุมปาก เธอสะใจกับสิ่งที่คนรักของเธอได้เห็นเสียจริง พริษฐ์จะได้รู้ว่าลูกหนี้ของตัวเองลับหลังเป็นอย่างไรบ้าง

“...” พริษฐ์ชะงักไปชั่วครู่ เมื่อเห็นลูกหนี้ที่รมิตาพูดถึงและเป็นต้นเหตุที่ทำให้พริษบ์รู้สึกอารมณ์ไม่โอเคในตอนนี้ ‘ออกมาเที่ยวงั้นสิ?’

“ไม่ต้องหรอก...เจนิส!”

น้ำเสียงเข้มร้องห้ามคนรักทันที อุณภูมิภายในร่างกายของชายหนุ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ แต่ต้องข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้ แต่เพลิงโทสะกลับแสดงออกผ่านแววตาอย่างชัดเจน จนทำให้คนที่นั่งอยู่ด้วยรู้สึกได้ในทันที

“ทำไมคะธัญญ์! ไหนๆ ก็เจอแล้วนี่คะ...อีนังนั่นมันจะได้รู้ยังไงคะ...ว่ามันอยู่ในสถานะไหน! และใครคือตัวจริงกันแน่!”

 รมิตารู้สึกเสียหน้าอย่างแรง เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของแฟนหนุ่ม ที่ดูไม่พอใจเมื่อเห็นลูกหนี้ตัวเองมาเที่ยวแบบนี้ ถ้าเป็นคนธรรมดาปกติก็คงไม่เป็นไร แต่นี่คือคนรักของเธอ รมิตายอมไม่ได้เด็ดขาด

[อีกด้านหนึ่ง]

“เส้นด้ายคิดว่า...เขาเห็นพระพายแล้วแหละ...รวมทั้งแฟนของเขาด้วย...ภาพจินตนาการกับความเป็นจริงต่างกันมาก คุณพริษฐ์หล่อแบบสุดๆเลยอ่ะ...”

“พระพายไม่ต้องกลัวนะ...รัณอยู่ทั้งคน ถ้านายนั่นมาทำอะไรพระพายล่ะก็...รัณไม่เกรงใจแล้วนะ...คอยดูสิ”

“อย่าเลยรัณ...เขาไม่ทำอะไรพระพายหรอก...พระพายกับเขามีสถานะแค่ลูกหนี้เจ้าหนี้ต่อกันเท่านั้นนะ...อีกอย่างแฟนเขาก็อยู่พระพายว่าเราอย่าสนใจเลย...มา...เรามาดื่มกัน...พักเรื่องของพระพายไว้เถอะ...มีแต่เรื่องเครียดๆ พาลให้รัณกับเส้นด้ายไม่สนุกอีก”

          “แต่เส้นด้ายคิดว่า...เราจะไม่ได้แค่เครียดอย่างเดียวแล้วนะตอนนี้ เตรียมตัวได้เลย...แฟนคุณพริษฐ์เธอเดินมาที่พวกเราแล้ว”

สายตาทั้งสามคู่หันไปจ้องมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญทันที ร่างแฟนของเจ้าหนี้กำลังตรงดิ่งมาที่โต๊ะด้วยท่าทีที่ไม่ต้องบอกก็รู้...ว่าไม่ได้มาดีอย่างแน่นอน

          “ไม่ต้องกลัว...เดี๋ยวรัณจัดการเอง”

          “ใจเย็นๆ นะรัณ”

 นารารัตน์รีบร้องเตือนเพื่อนหนุ่มทันที ด้วยสีหน้าท่าทางของผู้มาเยือนนั้น ค่อนข้างจะดูไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่

          “ไม่คิดว่าเธอจะกล้ามาประเจ๋อที่นี่นะ...นังลูกหนี้!”