ตอนที่ 37 ความแค้นแสนหวาน Nc++

เสียงร้องครวญอย่างเจ็บปวด พรินทร์ไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ ในหัวของเธอก่อนหน้านี้คิดว่ามันคงสุขสมและเสียวซ่าน แต่ทว่ามันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดเลยสักนิด หัวใจของพรินทร์เริ่มเต้นแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆ อาการบางอย่างของเธอกำลังจะตามมา ริมฝีปากบางกัดเม้มเอาไว้เพื่ออดกลั้นกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น

          “ไม่!! โอ๊ะ! ผมก็ปวด! ธารา!”

เสียงทุ้มรอดไรฟันออกมา เอวหนายกขึ้นสูงกดเน้นสะโพกกระแทกแท่งเหล็กฝ่าความคับแคบเข้าไปอย่างแรง! จนทำให้แท่งร้อนแกร่งนั้นทะลุทะลวงเยื้อกั้นเข้าลึกจนสุดลำ!

          สวบ! มังกรใหญ่กระแทกกระทั้นเสียงดังสนั่น!

          “กรี๊ดดดด! ไม่นะ! ปล่อย! ฮึก!”

เสียงร้องของเธอดังพร้อมกับแท่งร้อนกระแทกเข้ามาช่องทางรักของเธอจนจุก

          “โอวว์ ซี๊ดดดด...อึ้มมม์ ปล่อยตัวตามสบายธารา!”

เสียงหอบกระเส่าสั่งคนตัวเล็ก เมื่อเรือนร่างงามพยายามจะเด้งร่างตัวเองออก จนมือหนาต้องจับล็อคเอวบางเอาไว้แน่น!

          ตั่บ! เสียงมังกรใหญ่กระทุ้งกระแทกเสียงดังสนั่นจนร่างบางสั่นสะท้านสะเทือน

          “ฮึก! แต่มันจะ- เจ็บ!”

เสียงร้องของหญิงสาวดังลั่นห้อง ช่วงล่างของเธอเจ็บปวดจนแทบแตกสลาย มือบางคว้าไปที่ลำแขนของชายหนุ่มเอาไว้แน่น เธอจะต้องผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้แม้มันจะเจ็บมากแค่ไหนก็ตาม

          “อึ้มมม อ่าส์ เดี๋ยวคุณก็หาย! โอววว์ ซีสสส์”

กวินกานต์ระเบิดเสียงครางออกมา เขาอดกลั้นความเสียวซ่านนี้เอาไว้ไม่ไหว ช่องทางรักของเธอบีบรัดหุ้มแก่นกายของเขาเอาไว้แน่น ยิ่งรัดก็ยิ่งกระแทก

          ตั่บ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น! กวินกานต์ยังคงกระหน่ำรัวกระแทกส่งแท่งเหล็กร้อนเข้าไปในร่องรักไม่ยั้ง ยิ่งร่างกายแกร่งของเขาเริ่มกระตุกเกร็งมากเท่าไหร่แก่นกายใหญ่ก็ยิ่งกระแทกแรงมากเท่านั้น

          “ฮึก! อ๊ะ!” เสียงร้องของพรินทร์ขาดห้วงเป็นบางช่วง   บางตอน ความปวดหนึบจากแรงกระแทกจากแท่งเหล็กเริ่มคลาย ความวาบหวามบางอย่างเข้าแทรกแซง

          “หายเจ็บยังครับ! ธารา!”

เสียงแหบพร่าเอ่ยถามออกไปในขณะที่เอวสอบยังคง   ตอกตรึงร่องรักอย่างหนักหน่วงในจังหวะรัวเร็ว

          “อาร์ อื้อออ อ๊า! ค่ะ อูยยย์ ซี๊ดดด”

ร่องรักโดนจ้วงอย่างหนัก ความเจ็บปวดจางหายความกระสันซ่านแทรกเข้ามาจนท้องน้อยของเธอเริ่มหดเกร็ง พรินทร์ไม่เคยรู้มาก่อน ว่าหลังจากความเจ็บปวดมันยังความสยิวซ่านซ่อนอยู่

“อึ้มมม โอววว์ อ่าาส์!”

แท่งร้อนตอกอัดอย่างถึงใจ ชายหนุ่มคำรามเสียงต่ำพร้อมกับขบกรามแน่น สันกรามคมชัดมีหยดเหงื่อเม็ดใสประดับ เส้นเลือดที่ท่อนแขนเด่น

          “อ๊า อร๊าง อ๊ะ!”

คนถูกกระแทกร้องคราง เด้งร่างสวนเข้ากับร่างใหญ่เพราะความเสียดเสียวที่ปะทุแรงจนทนไม่ไหว

          ตั่บ! ตั่บ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น

ความปรารถนาโหมแรงราวกับพายุคลั่ง ความสุขอัน    พลุ่งพล่านออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ กวินกานต์ไม่รู้มาก่อนว่า หญิงสาวคนนี้จะทำให้เขามีความสุขได้มากขนาดนี้ ร่างหนาโยกโหมแรงกระแทกจนเรือนร่างงามสั่นสะท้านสะเทือน มือหนายื่นไปเกาะกุมเต้าใหญ่ก่อนจะบีบขย้ำมันอย่างแรงเพื่อระบายความเสียวซ่าน จนคนใต้ร่างร้องครางอย่างไปไม่เป็นภาษา...

“อ๊ะ! ธาราเสียวค่ะ อ๊า! แรงอีกค่ะ อ๊ะ! อ๊า!”

เสียงคนตัวเล็กสั่งเมื่อความเสียวซ่านไต่ไปถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ มือบางดึงทึ้งผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น ปลายเท้าจิกเกร็ง หัวใจสูบฉีดเต้นรัว

“โอววว์ ธารา คุณ! อ่าส์! ซีสสส์ โอ๊ะ! โอ๊ะ!”

แท่งเหล็กร้อนเร่งเครื่องเดินหน้ากระแทกอย่างดุเดือดเมื่อปลายทางฝั่งฝันเริ่มมาถึง จนต้องเร่งขยับสะโพกอย่างเร็วและแรงอย่างไม่ยั้งกระแทกกระทั้นเข้ากับร่องรูสวาทอย่างไม่ปราณี แก่นกายใหญ่จ้วงลึก เสียงหอบหายใจกระเส่า

“อ๊ะ! อ๊า! อ๊ะ! ธาราไม่ไหวแล้วค่ะ อ๊า! อ๊ะ! อร๊ายยยย์!”

เสียงกรีดร้องแห่งความสุขสมอย่างเหลือล้นชักเกร็งไปด้วยความเสียวกระสันที่ไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ เมื่อแท่งใหญ่ขับเคลื่อน   ในกายโถมกระหน่ำลากเข้าออกถี่ยิบติดๆ จนทำให้หยาดหยดของความปรารถนาแตะถึงจุดสุขสมระเบิดน้ำรักออกมาในที่สุด ร่างบางกระตุกเกร็งเบื้องล่างตอดรัดอย่างระรัว...

“โอววว์ ธะ-ธารา โอวว์ ซี้ดดด แน่นมาก โอ๊ะ! โอ๊ะ!”

          ร่างหนาร่อนส่ายเอวกระแทกกระทั้นท่อนเอ็น กระหายดิบเถื่อนเร่งทะยานจนเกือบสุด ร่องรูรักตอดรัดท่อนเอ็นมากเท่าไหร่ เอวสอบออกแรงกระทุ้งมากเท่านั้น

          “โอ๊ะ! โอ๊ะ! ซีสสส์ โอ๊ะ! โอ๊ะ! อร๊ากกกซ์”

แก่นกายใหญ่กระแทกซ้ำๆ ลาวาข้นเริ่มกระจุกอยู่ที่ปลายกระบอก เอวหนาอัดกระทุ้งถี่ยิบเร่งความเร็วเฮือกสุดท้าย จนน้ำสวาทระเบิดออกมาราวกับนมข้นหวานทะลักจนเกือบทะลุเครื่องป้องนั้นออกมา...

          “โอววว์ ซีสสสส์ อึ้มมมม”

สะโพกหนากดเด้งจนตัวลอยเข้าออก เพื่อย้ำรีดน้ำขุ่นข้นออกจากกระบอกปืนใหญ่

          “อื้อ...วีร์คะ...ธาราชอบคุณจังเลยค่ะ”

น้ำเสียงใสพูดขึ้น หลังจากบทรักอันร้อนแรงผ่านพ้นไป ความสุขที่ได้รับมันแผ่ซ่านในใจสุขล้นเกินจะบรรยาย ‘พรินทร์เป็นของเขาแล้ว’

          “ครับ” เสียงขานรับของชายหนุ่มกดต่ำในลำคอ หลังจากมรสุมพายุรักจบลง ความรู้สึกที่แท้จริงของกวินกานต์กลับมาอีกครั้ง เขายอมรับว่าตัวเองมีความสุขอย่างที่สุดกับเธอคนนี้ แต่ความรู้สึกผิดบางอย่างกำลังกดแทรกเข้ามา ‘นี่เขาแก้แค้น...หรือทรยศกับความรักกันแน่’ ทำไมมันช่างสุขปนทุกข์แบบแปลกๆ อย่างนี้...

          [อีกฝากฝั่งเหตุการณ์...ในเวลาเดียวกัน]

          “เส้นด้ายสงสารพระพายจังเลย ทำไมเพื่อนของเส้นด้ายจะต้องมาเจออะไรแบบนี้นะ...คุณพริษฐ์หน้าตาเป็นยังไงกัน ทำไมถึงได้ใจคอเหี้ยมโหดเลือดเย็นขนาดนี้นะ”

          “นั่นสิ! ขนาดฉันที่หลายๆ คนบอกว่าไม่แมน ฉันยังไม่โหดร้ายขนาดนี้เลยนะ...ถ้าพระพายเลือกฉันตั้งแต่แรก ป่านนี้ก็คงมีลูกเต็มบ้านไปแล้ว”

          “แหม...รัณ! ทำอย่างกับแกจะทำเป็นงั้นแหละ...ดูทรงแล้วก็คงไปไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ดีเท่าไหร่แล้วที่พระพายไม่เลือกแก ไม่งั้นก็คงจะช้ำใจไปอีกแบบ...”

          “อะไรของแกเส้นด้าย...พูดแบบนี้หรือแกอยากจะลองกับฉันมั้ยล่ะ...ถึงทรงฉันไม่ได้...แต่ท่าไม้ตายของฉันมีเพียบเลยนะโว้ย”

          “เฮ้อ...แกนี่ช่างไม่รู้ตัวเองจริงๆ เลยรัณ...อืม...ว่าแต่พระพายตอนนี้เราเปลี่ยนร้านยังทันนะ เส้นด้ายไม่อยากให้พระพายต้องเจอคนใจร้ายนั่นเลย...ดูแล้วผู้หญิงคนนั้นคงไม่ได้มานั่งคนเดียวอย่างแน่นอน...เผลอๆ อาจจะตามแฟนของนางมาก็ได้นะ”

          “ไม่ย้ายหรอกเส้นด้าย...พระพายไม่ได้กลัวซะหน่อย...ยังไงซะพระพายเองก็หนีความเป็นจริงเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ดี...อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะ...พระพายไม่อยากเครียดแล้ว”

ในห้วงความคิดของเธอตอนนี้มันมีเรื่องมากมายที่ยังสะสางไม่ได้เลยสักอย่าง ทั้งกวินกานต์ เรื่องหนี้สิน ไหนจะต้องมารบกับผู้หญิงของเจ้าหนี้เธออีก

          “ให้ฉันจัดการยัยคนนี้มั้ย...”