Chapter 3 ดอกไม้ริมทาง

            “อ้า~อ๊ะ..เร็วกว่านี้หน่อยค่ะคุณเตชิน”  สะโพกของเขาได้สอบเร็วและถี่ขึ้น ตามความต้องการของมินนี่ เพราะเวลานี้หญิงสาว พร้อมที่จะออกไปแตะขอบฟ้าเต็มทีแล้ว                                                   

“อืม~อ้า มินนี่เสียว อื้ม” ร่างอรชรเริ่มบิดเกร็งไปทั้งตัว เมื่อเธอสุขสมในอารมณ์ที่ได้รับ เตชินดึงถุงยางที่สวมท่อนเอ็นลำเขื่องออกก่อนจะยัดมันเข้าไปที่ปากเล็กของมินนี่หญิงสาวอ้ารับพร้อมกับอมแล้วดูด

 ก่อนจะผงกหัวขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะแทบหายใจไม่ทั่วท้องเธอโลมเลียมัน ราวกับไอศกรีมแท่งโตที่มีรสชาติอร่อยเหลือล้น ลิ้นเล็กเลียเล็มแตะกระหวัดลงไปที่ส่วนปลาย มันจึงสร้างความเสียวซ่านให้กับเตชินเป็นทวีคูณ

“โอ้วว~ซี้ด..มินนี่เสียวจัง” เสียงของเตชินสบถออกมา เมื่อมินนี่ใช้ปากจัดการกับท่อนเอ็นอย่างช่ำชอง ซึ่งเธอนั้นเคยผ่านสนามศึกสวาทกับเตชินมาแล้วนับไม่ถ้วน หล่อนรู้หมดแบบไหนที่เตชินชอบ ปากเล็กอมแล้วดูด มือเรียวก็คอยจับประคองไว้ที่ส่วนโคน ผงกหัวเข้าออกเร็วและถี่ขึ้น ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นๆ ก็พวยพุ่งเข้ามาเต็มปากของมินนี่                             

“อ้า~ซี้ด กลืนมันลงไปมินนี่!..”

เสียงของเตชินสั่งมินนี่ เมื่อเขาสุขสมดั่งอารมณ์หมายแล้ว เธอเองก็ทำตามอย่างว่าง่าย เตชินจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปยังกลุ่มเพื่อนๆ ปล่อยมินนี่ทิ้งไว้ตรงนั้น แล้วแต่เธอจะจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง เขามีหน้าที่ถอดเวลาสวมใส่มันคือหน้าที่ของเธอ

เดือนหน้าก็จะถึงวันงานแล้ว แต่เจ้าบ่าวเจ้าสาวยังไม่เคยพบเจอกันเลยสักครั้ง เมื่อหมอพุฒตาลเองก็ไม่ได้สนใจ ที่จะไปเจอว่าที่เจ้าบ่าวของเธอเช่นกัน ทั้งสองทำเหมือนราวกับว่าการแต่งงานครั้งนี้ มันเป็นเพียงแค่เรื่องล้อเล่น ทั้งที่จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง และผู้หญิงทุกคนก็คงต้องการที่จะให้มันเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต                                                                                               

ในเวลานี้สิ่งที่หมอพุฒตาลให้ความสำคัญ คือคนไข้และตำราแพทย์ หมอสาวไม่เคยหยุดที่จะพัฒนาความรู้ เธอค้นคว้าทั้งในอินเทอร์เน็ต และในตำราไม่ว่าจะเป็นที่บ้านในห้องนอน ห้องนั่งเล่นห้องพักแพทย์ ทุกที่ที่มีหมอพุฒตาล ที่นั่นก็จะมีหนังสือตำราเต็มไปหมด    

“หมอตาลคืนนี้ว่างไหม ผมอยากชวนคุณไปปาร์ตี้ที่บ้านผม” หมอต้นหมออีกคนที่สนใจในตัวหมอพุฒตาลมานาน ทั้งคู่เข้ามาทำงานที่นี่พร้อมกัน มีความสนิทในระดับหนึ่ง แต่หมอพุฒตาลก็ไม่สามารถทำให้มันพัฒนาไปมากกว่าความเป็นเพื่อนได้                                                  

“ปาร์ตี้อะไรค่ะ หมอต้น” หมอพุฒตาลเอ่ยถามขึ้น ขณะที่ทั้งสองเดินออกมาจากห้องผ่าตัด และกำลังจะตรงไปที่ห้องพักแพทย์                       

“น้อยใจจังหมอตาลจำไม่ได้จริงๆ เหรอครับ” หมอต้นพูดออกมาอย่างน้อยใจ เมื่อหมอสาวที่เขาแอบชอบลืมวันเกิดของเขา ทั้งที่ปีที่แล้ว เธอก็ไปสังสรรค์กับหมอหนุ่มที่บ้าน ครั้งหนึ่งมาแล้ว             

“ขอโทษจริงๆ ค่ะหมอต้นตาลจำไม่ได้ สรุปแล้วปาร์ตี้เนื่องในโอกาสอะไรคะ”                          

“วันเกิดผมครับ แต่ถ้าหมอตาลไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะครับ” เขาพูดเชิงน้อยใจ เมื่อหมอสาวที่เขาตามจีบมาเป็นแรมปี แต่เธอก็ไม่เคยใจอ่อนสักที                                                                                      

“ได้สิคะ แต่ตาลขอชวนหมอสากับหมอเจนไปด้วยนะคะ”                 

 หมอพุฒตาลมักจะพาเพื่อนทั้งสองไปด้วยทุกครั้ง ที่หมอต้นชวน แม้แต่ทานข้าว เธอก็ไม่เคยไปกับเขาสองต่อสอง เมื่อไม่ได้คิดอะไรกับหมอต้นเธอก็แสดงออกด้วยการขอไปที เพื่อให้เขาตัดใจจากเธอ         

“ได้ครับ ผมชวนหมอเจน กับหมอสาเรียบร้อยแล้ว” ยังไงหมอพุฒตาลก็ต้องชวนสองคนนั่นไปอยู่แล้ว หมอหนุ่มเลยจัดการชวนก่อนซะเลย และเขาก็เช็คตารางงานหมอพุฒตาลไว้เรียบร้อย คืนนี้หมอสาวเธอไม่ได้เข้าเวร ความจริงวันเกิดของเขาอีกตั้งสองวันแต่ เมื่อเขาดูตารางเวรของหมอพุฒตาลแล้วเธอไม่ว่างเขาจึงเลือกเอาวันนี้                                        

“ถ้าอย่างนั้นเจอกันเย็นนี้นะคะ ตาลขอตัวก่อน”                              

“โอเคครับเจอกันเย็นนี้” หมอทั้งสองต่างแยกย้ายกันไป จากนั้นหมอพุฒตาลก็เดินเข้ามาในห้องพัก ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาตัวเดิม พร้อมทั้งเอนหลังแล้วหลับตาลงช้าๆ ด้วยความอ่อนล้า จากการผ่าตัดมาอีกเคส เมื่อสมองได้พักกลับทำให้ หมอสาวนึกถึงคำบอกกล่าวของผู้เป็นมารดา

หลังจากแต่งงานแล้วเธอต้องย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านของสามี ตามเจตนารมณ์ของเพื่อนมารดา ถ้าผู้ชายคนนั้นเขารู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้เกิดจากหนี้สิน ที่มารดาของเธอหยิบยืมมา เขาจะมองเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน                                                                                     

Rrrrrr!! เสียงโทรศัพท์ของหมอสาวดังขึ้น เมื่อหยิบมาดูปรากฏว่าเป็นสายของมารดาที่โทรเข้ามา

“ฮัลโหล สวัสดีค่ะแม่”                                                                 

“หมอเมื่อไหร่จะมาลองชุด ทางร้านเขาโทรมาหลายครั้งแล้ว งานก็จะจัดขึ้นเดือนหน้านี้เอง ถ้าใส่ไม่ได้ทางร้านเขาจะได้แก้ไขให้” ผู้เป็นมารดาพูดอย่างร้อนใจ เมื่อลูกสาวไม่กระตือรือร้นเลยสักนิด            

“เดี๋ยวตาลจะเข้าไปค่ะแม่ ช่วงนี้ยังไม่ว่างเลย ไซซ์ของตาลก็เหมือนเดิมแหละค่ะ ไม่อ้วนไปกว่านี้แล้ว” หมอสาวพูดตัดผู้เป็นมารดาออกไป ความจริงแล้วเธอไม่อยากไปต่างหาก การแต่งงานที่เกิดจากข้อตกลงหนี้เป็นศูนย์ มันช่างเป็นการแต่งงานที่แปลกจริง                                   

“ยังไงหมอก็เข้าไปที่ร้านหน่อยแล้วกัน แค่นี้นะดูแลตัวเองด้วย”          

“ค่ะแม่ สวัสดีค่ะ รักนะคะ”  เมื่อวางสายจากมารดาไปแล้ว หมอสาวได้หลับตาลงช้าๆ อีกครั้ง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆเต็มปอด นี่เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม เมื่องานแต่งจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า วันเวลายิ่งผ่านไปเร็ว การเตรียมใจที่จะเป็นภรรยาของใครสักคน ในเวลานี้มันช่างยากเย็นสำหรับหมอพุฒตาลเหลือเกิน

  มือเล็กเรียวที่เคยช่วยชีวิตคนมาแล้วนับไม่ถ้วน แต่เวลานี้กลับทำอะไรไม่ได้เลยกับชีวิตของตัวเอง ที่กำลังจะเดินเข้าไปสู่พันธะผูกมัดกับชายแปลกหน้า ที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ถ้าเขาดีกับเธอก็ถือว่าโชคดีไป แต่ถ้าเขาเป็นผู้ชายใจร้ายก็ถือซะว่าเธอเกิดมาโชคร้ายก็แล้วกัน เมื่อหมอพุฒตาลคิดได้ดังนั้นก็รีบลุกขึ้น ถือกระเป๋าเดินออกจากห้องไปทันที