28

ร่างเล็กร้องออกมาเมื่อจู่ ๆ นิโคลัสก็เอนตัวทำให้เธอเสียหลักล้มลงบนเตียงพร้อม ๆ กับเขา พอรู้สึกตัวอีกทีร่างสูงใหญ่ทั้งหนาและหนักก็ทาบทับอยู่บนตัวเธอบนที่นอนหนานุ่ม ใช่แต่ภิณไลย์ญาที่ออกอาการตระหนกหากแต่ชายหนุ่มก็แสดงความรู้สึกเช่นเดียวกันออกมาทางประกายตาสีทองแดงที่เข้มขึ้นทว่านิโคลัสกลับไม่ยอมขยับตัวออกห่าง ใบหน้าคร้ามคมอยู่ใกล้ดวงหน้าแสนหวานไม่ถึงคืบ หญิงสาวนิ่งอึ้งเหมือนตัวเองก็ยังมึนงง แต่พอตั้งสติได้เธอพยายามเขยื้อนตัวพร้อมทั้งส่งเสียงว่า

“นิค...คะ...คุณ...คุณมึนมากใช่ไหมคะ....ก็ถ้า...ถ้าแฮงค์มากฉันจะ...”

“ผมไม่ได้เมา” เขาขัดขึ้น “วอดก้าแค่นั้นไม่ทำให้ผมถึงกับต้องคลานหรอกนะ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ขยับตัวหน่อยซีคะ ฉันอึดอัดจะแย่ หายใจไม่ออกด้วย”

“เนเน่...”

คราวนี้เสียงห้าวหนักกลับแผ่วพร่า เสียงนั้นทำให้ภิณไลย์ญาเองก็หยุดชะงักและต้องสบนัยน์ตาที่ตอนนี้เป็นประกายคมกล้าขึ้นชั่ววาบ เธอรู้สึกหวั่นหวาดและเริ่มกลัวซึ่งก็ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเข้าใจเมื่อเขาจ้องลึกลงไปในดวงตาของเธอ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาราดรดบนแก้มสีกุหลาบและทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นแรง

“ทะ...ทำไมคะ...”

“คุณ...สนิทกับคริสต์มากขนาดไหน?”

คำถามสั้น ๆ แต่ทิ่มแทงความรู้สึกนั้นทำให้ภิณไลย์ญานิ่งไปชั่วอึดใจก่อนเธอจะตอบว่า

“ก็สนิท...คุณก็รู้ว่าเราเคยเป็นแฟนกัน”

“เคยจูบกันมั้ย”

“บอกไปคุณคงไม่เชื่อว่าเขาแค่หอมแก้มฉัน”

“ผมคิดว่าตอนนี้ผมเชื่อคุณนะ”

“ไม่ใช่เพราะวอดก้านะคะ”

“ผมไม่ได้เมา กี่ครั้งก็จะขอยืนยันแบบนี้”

“คุณจะรู้ไปเพื่ออะไรคะ เพราะถึงยังไงฉันกับคริสต์ก็ไม่สามารถจะกลับไปเป็นอย่างนั้นได้อีกแล้ว”

“คุณยังคิดถึงน้องชายของผมใช่มั้ย เนเน่”

“ไม่มากเท่าเมื่อก่อน ฉันทำใจเกือบจะได้แล้ว คุณพอใจหรือยัง ถ้าพอใจแล้วก็...” ปล่อยฉัน...คำนั้นหลุดหายเข้าไปในปากหยักได้รูปที่นาบลงบนกลับปากอิ่มสวยในจังหวะที่เผยออก ลิ้นหนาแทรกเข้าไปในปากจิ้มลิ้ม ดุนดันลิ้นเล็กในอุ้งปากของภิณไลย์ญาที่ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอกำลังตอบสนองต่อจูบนั้น หญิงสาวรู้สึกอับอายหากแต่ร่างกายของเอกำลังสำแดงอะไรบางอย่างออกมา มันเหมือนความรู้สึกโหยหา กระหายอยากและจุกความซาบซ่านในส่วนลึกอย่างยากจะหักห้าม

“นิค...อะ...” เสียงครางหลุดจากปากสวยแต่ก็เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่เขาถอนริมฝีปากออกก่อนประกบปากจูบเธอหนักหน่วงอีกครั้งและคราวนี้ดูเหมือนนิโคลัสไม่ยอมให้เธอทักท้วงเขาได้อีก ภิณไลย์ญาปั่นป่วนต่อการปลุกเร้านั่น โอ...ไม่นะ...นี่เขากำลังปลุกเร้าเธออย่างนั้นหรือ เธออยากขัดขืนและผลักไสเขาออกไปแต่ยิ่งดึงดันเขาก็ยิ่งจุ่มจ้วงลิ้นเข้าไปในโพรงปากลึกล้ำและยิ่งทำให้กายสาวร้อนเร่าเหมือนถูกไฟผลาญเผา ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยยินดีกับจูบของนิโคลัสที่เขาจาบจ้วงเธอหลายหนหลายครั้ง ทว่าคราวนี้เหมือนมีอะไรบางอย่างดึงดูดและสะกดให้เธอยินยอมต่ออำนาจที่กำลังคุกคามนั้นกระทั่งเขาถอนริมฝีปากออกและหอบหายใจหนัก หากแต่ริมฝีปากรุมร้อนยังเคล้าเคลียบนกลีบปากอิ่มฉ่ำและไม่ยอมขยับตัวออกจากร่างแน่งน้อย

“นิค...ปละ...ปล่อยฉันเถอะค่ะ” หญิงสาวร้องขอ หากเสียงเว้าวอนนั้นราวกับยิ่งยุยั่วอารมณ์ของนิโคลัสให้ยิ่งดำดิ่ง เขากระซิบบนปากสวย

“คุณอยากให้ผมปล่อยคุณ...จริง ๆ อย่างนั้นหรือ”

“ค่ะ...ใช่...อือ...อือ...นิค...ได้โปรด...”

“บอกอีกครั้งสิว่าใช่”

“ชะ...ใช่...อาส์...ใช่ค่ะ”

“แต่ผมว่าไม่...คุณไม่อยากให้ผมปล่อยคุณ...พระเจ้า...ถ้ามันจะ...”

“ไม่...ไม่นะคะนิค...ได้โปรด...”

“ร้องขอให้ผมทำในสิ่งที่คุณอยาก...เนเน่...ผมรู้ว่าคุณต้องการมัน”