홈 / มาเฟีย / หมอของมาเฟีย / ตอนที่ 10 เป็นเพื่อนกันนะ

ตอนที่ 10 เป็นเพื่อนกันนะ

작가: จินต์พิชา

최신 업데이트: 2025-02-12 20:53:19

การได้ใกล้ชิดกับพัณณ์ชิตามาเกือบหนึ่งเดือนทำให้มาเฟียหนุ่มอย่างนิโคไลเริ่มจะคล้อยตามความคิดของบิดาที่อยากให้เขามีภรรยาเป็นคนไทย

นอกจากหญิงสาวจะสวยแล้วยังทำงานเก่งและอึดได้อย่างน่าประหลาด เขาเห็นเธอตรวจคนไข้ทั้งวัน บางวันก็มีผ่าตัด อีกทั้งบางคืนยังถูกเรียกให้มาทำคลอดหรือผ่าคลอดกลางดึกแต่ไม่เคยได้ยินเธอบนว่าเหนื่อยเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ถ้าใครที่จะมาเป็นแฟนกับเธอคงคิดหนักเพราะเวลาพักแทบจะไม่มี และถ้าอีกฝ่ายต้องทำงานด้วยแล้วโอกาสจะได้อยู่กับแฟนก็คงริบหรี่ แต่สำหรับคนว่างงานอย่างนิโคไล กลับมองว่ามันไม่ใช่ปัญหาเลย เขามีเวลาให้เธอตลอดไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหน ขอแค่เธอโทรบอกเข้าก็พร้อมที่จะรับเธอไปส่งที่โรงพยาบาลเพราะวันไหนที่เธอต้องเข้าเวรชายหนุ่มจะมาเช่าโรงแรมที่ใกล้กับคอนโดของเธอเพื่อจะได้รับเธอไปส่งได้ทันเวลา

“วันนี้ให้ผมไปส่งที่บ้านเหมือนเดิมใช่ไหม” เขารู้ตารางของเธอเป็นอย่างดีเพราะปกติแล้วเช้าวันเสาร์เธอจะราวน์คนไข้เสร็จแล้วจากนั้นก็จะไปค้างที่บ้านกับครอบครัว นิโคไลไปส่งเธอแค่หน้าบ้านแต่ยังไม่เคยเข้าไปรู้จักกับคนในครอบครัวของเธอเลยสักครั้ง

ดูเหมือนว่าเธอจะค่อนข้างเว้นระยะห่างกับเขาพอสมควรแต่มันไม่ใช่ปัญหาเลยเพราะถ้าเขาอยากจะรู้จักเธอขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย เขารู้ที่อยู่และข้อมูลของสมาชิกในครอบครัวของพัณณ์ชิตาเป็นอย่างดี

“วันนี้ไม่ต้องค่ะ” เธอบอกขณะที่กำลังรัดเข็มขัดนิรภัย

“ทำไมล่ะ หรือกลัวว่าผมจะเข้าไปในบ้าน ผมไม่ทำอย่างนั้นหรอก ถ้าคุณไม่ชวน”

“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกค่ะ พอดีว่าวันนี้ฉันนัดทานข้าวกับเพื่อนๆ ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นผมไปด้วยนะ ไปที่ไหนร้านไหนล่ะ คุณบอกทางมาเลย” ตอนนี้นิโคไลรู้จักเส้นทางในกรุงเทพมากขึ้นเพราะบางวันเขาก็ออกมาขับรถเล่นเพื่อศึกษาเส้นทางไปในตัว

“คุณจะไปทำไม คุณไม่รู้จักเพื่อนฉันสักหน่อย แค่ไปส่งอย่างเดียวก็พอแล้วมั้ง ขากลับฉันจะให้เพื่อนมาส่ง” พัณณ์ชิตารีบปฏิเสธ

“คุณก็แนะนำให้ผมรู้จักสิ ไม่เห็นยากเลย”

“จะให้ฉันบอกเพื่อนๆ ว่ายังไง นี่ทุกคนฉันขอแนะนำให้รู้จักผู้คุมของฉันนะ อย่างนี้เหรอ ไม่เอาหรอกค่ะ มันฟังดูน่าตลก”

“ผมรับส่งคุณมาเกือบเดือนแล้ว ผมนึกว่าเราเป็นเพื่อนกันเสียอีก” เขาตัดพ้อ

“เพื่อนเหรอคะ” เธอเลิกคิ้วถามพลางมองหน้าเขา

“ครับ เราเป็นเพื่อนกัน”

“ฉันว่าที่คุณคอยตามฉันเพราะอยากหาคนรับผิดชอบเรื่องหลานคุณมากกว่า ไม่มีตรงไหนเลยที่บอกว่าเราสองคนเป็นเพื่อนกันนะคะ”

“นั่นมันแค่ตอนแรก แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคุณทำทุกอย่างถูกต้องแล้ว ผมไม่ได้ติดใจเรื่องนั้นแล้ว”

นิโคไลเชื่อแล้วว่าการตัดสินใจของเธอนั้นถูกต้อง หลานของตนอาการดีขึ้นและเขาก็ถามหมอหลายๆ คน ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันกว่าการตัดสินใจผ่าเด็กออกมานั้นเป็นวิธีที่ดีที่สุดทั้งกับน้องสาวและหลานสาวของเขา

“ถ้าคุณรู้ว่าฉันทำทุกอย่างถูกต้อง คุณก็น่าจะเลิกตามฉันได้แล้วนะคะ”

“ที่ผมตามคุณเพราะผมอยากเป็นเพื่อนคุณนะ”

“คุณอยากเพื่อนฉันเหรอคะ” เธอมองหน้าเขาอย่างไม่ค่อยเชื่อหูตัวเองเท่าไหร่

“ครับ เราเป็นเพื่อนกันได้ไหมพั้นช์”

เป็นครั้งแรกที่พัณณ์ชิตาได้ยินเขาเรียกเธอด้วยชื่อเล่น มันเลยทำให้รู้สึกว่าช่องว่างระหว่างเธอกับเขากำลังขยับเข้ามาทีละนิด จากพี่ชายผู้ป่วยมาเป็นเพื่อน แม้ที่ผ่านมาจะให้เขาตามรับส่งตลอดแต่นั้นก็เพราะคิดว่าเขาเพื่อหลาน แต่พอได้เขาบอกว่าอยากเป็นเพื่อนก็เลยอดแปลกใจไม่ได้

“ทำไมถึงอยากเป็นเพื่อนฉันล่ะคะ”

“ไม่รู้สิ แต่ผมชอบที่ได้คุยกับคุณไง ผมมีเพื่อนไม่เยอะหรอกนะ คุณคงไม่รังเกียจใช่ไหม”

“ไม่หรอกค่ะ แค่แปลกใจ”

“งั้นตกลงเราเป็นเพื่อนกันนะ แล้วเย็นนี้ผมก็ขอไปด้วย”

“คุณจะไปกับฉันก็ได้ แต่มีข้อแม้นะ คุณไปแค่คนเดียวได้ไหม ส่วนลูกน้องของคุณให้เขาตามไปส่งแล้วก็กลับ ไม่ต้องตามติดเหมือนทุกครั้ง”

“ปกติผมก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดนะ” เขารีบเถียงเพราะคิดว่าที่ผ่านมาพัณณ์ชิตาคงไม่รู้ตัว

“ฉันไม่ได้โง่นะคะ ฉันเห็นว่าเขาคอยตามคุณอยู่ห่างๆ เพียงแต่ฉันไม่พูดเพราะคิดว่ามันไม่ได้กระทบอะไรมากแต่ถ้าคุณไปกับฉันแล้วเขาไปกับคุณด้วยฉันกลัวว่าพวกเขาจะตกใจ” เธอบอกเหตุผลของเธอ ส่วนนิโคไลจะรับฟังหรือไม่มันก็เรื่องของเขา ถ้าเขายอมทำตามที่เธอขอเธอก็จะยอมให้เขาไปด้วย

“ได้สิ ไม่มีปัญหา” นิโคไลรู้สึกว่าพัณณ์ชิตาเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและช่างสังเกตมากคนหนึ่งเพราะลูกน้องของเขาไม่ได้ตามติดขนาดนั้นแต่เธอก็ยังรู้สึกตัว

“คุณอย่าเพิ่งรีบรับปากเร็วขนาดนั้น คิดก่อนก็ได้ว่าจะมีผลเสียไหม ถ้าพวกเขาไม่ไปด้วย เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันคงรับผิดชอบไหว” พัณณ์ชิตาไม่อยากบังคับเขาแต่ก็ไม่ค่อยสะดวกใจเท่าไหร่ถ้าเขาจะพาลูกน้องไปด้วย

“ไม่มีปัญหาหรอกครับ ว่าแต่คุณนัดเจอเพื่อนที่ไหน กี่โมงล่ะครับ”

“เรานัดกันที่ร้านอาหาร หกโมงเย็น เดี๋ยวคุณไปส่งฉันที่คอนโดแล้วสักห้าโมงค่อยมารับก็ได้ ฉันเตือนไว้ก่อนนะว่าเพื่อน ๆของฉันส่วนใหญ่เวลาเจอกันก็จะพูดถึงแต่เรื่องการทำงาน ถ้าคิดว่ามันน่าเบื่อจะถอนตัวตั้งแต่ตอนนี้ก็ได้นะ” เธอไม่อยากให้เขาไปนั่งเหงาอยู่คนเดียว

“ผมอยากเป็นเพื่อนคุณ ผมก็ต้องเรียนรู้ว่าสังคมของคุณเป็นแบบไหน”

“ฉันไม่บังคับคุณหรอกนะคะ ถ้ามันน่าเบื่อมาก คุณจะเดินออกมารอข้างนอกก็ได้ ฉันไม่ว่าอะไรคุณหรอก แต่อย่าชวนฉันกลับก่อนเวลาแค่นั้นคิดว่าทำได้ไหมคะ”

“ได้สิ ไม่มีปัญหาอะไรนี่ ถึงผมไม่ได้โตที่เมืองไทยแต่แม่ก็สอนผมเรื่องมารยาทนะครับ”

“ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลยก็แค่บอกไว้ก่อน” ที่พัณณ์ชิตาต้องพูดกับเขาเรื่องนี้ก็เพราะเธอเคยมีแฟนมาก่อนและเวลาเขาไปเจอกับเพื่อนๆ ของเธอชายหนุ่มก็มักจะนั่งทำหน้าเบื่อโลกจนเธอหมดสนุกและบางครั้งก็ชวนเธอกลับก่อนทั้งที่ยังคุยกับเพื่อนไม่ถึงไหม

“ผมไม่ทำอะไรแบบนั้นแน่นอนครับ ผมกลับก่อนนะ เดี๋ยวห้าโมงเย็นเจอกัน”

“ค่ะ แต่ถ้าเปลี่ยนใจก็โทรมาบอกได้ตลอดนะคะ”

“ไม่มีทาง” นิโคไลไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะได้เจอเพื่อนๆ ของพัณณ์ชิตาอย่างแน่นอน เขาเชื่อว่าถ้าอยากรู้จักใครให้มากขึ้นก็ให้ดูเวลาที่เธออยู่กับเพื่อน

พัณณ์ชิตาขึ้นมาบนห้องจากนั้นก็อาบน้ำและตั้งนาฬิกาปลุกในเวลาสี่โมงเย็นก่อนจะล้มตัวลงนอนเก็บแรงเอาไว้ก่อนเพราะการเจอเพื่อนในแต่ละครั้งเธอก็มักจะคุยกันจนดึก เนื่องจากแต่ละคนก็มักจะมีเรื่องราวมาเล่าให้ฟังชนิดที่ว่าไม่มีใครยอมใคร ยิ่งครั้งนี้เป็นการเจอกันในรอบ 6 เดือนคงต้องมีเรื่องคุยกันยาวแน่ๆ

ไม่บ่อยนักที่เธอกับเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา เพราะแต่ละคนก็มีงานที่ต้องรับผิดชอบ การลางานมาเจอกันของเพื่อนที่ทำงานเป็นหมออยู่ตามโรงพยาบาลในต่างจังหวัดจึงทำได้ไม่บ่อยนัก

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.

QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

이전 챕터 다음 챕터

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 40 ตอบจบ (END)
“หมอพั้นช์ลางานตั้งหลายวันครั้งนี้จะไปเที่ยวไหนคะ” พยาบาลหน้าห้องตรวจถามคุณหมอสาวที่มักจะใช้วันหยุดไปกับการท่องเที่ยวและมีของฝากติดไม้ติดมือมาเป็นประจำ“ครั้งนี้คิดว่าจะพักผ่อนอยู่บ้านจริงๆ ค่ะ เจอกันวันจันทร์หน้านะคะ” พัณณ์ชิตาอยากให้เวลากับนิโคไลบ้างเพราะที่ผ่านมาเธอทำแต่งานหนักมาโดยตลอดพัณณ์ชิตาบอกพยาบาลที่หน้าห้องตรวจก่อนจะรีบมาขึ้นรถซึ่งนิโคไลมารออยู่ก่อนแล้ว“เหนื่อยไหมครับ” ชายหนุ่มส่งน้ำเย็นให้เธอ เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่มารับคนรัก“ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับน้ำมาดื่มจากนั้นทั้งสองคนก็ไปทานอาหารเย็นด้วยกันที่ร้านประจำซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างจากเพนท์เฮาส์“ผมขอทำงานต่ออีกนิดนะครับ” นิโคไลบอกคนรักเมื่อมาถึงบนห้อง“ได้ค่ะ”พัณณ์ชิตากลับมายังห้องนอนยังไม่ทันได้เข้าห้องน้ำก็มีข้อความจากหมอปิญชาน์แจ้งผลการตรวจเลือดและนั่นก็ทำให้เธอยิ้มออก ไม่ใช่แค่ผลจากหมอปิญชาน์ แต่เธอยังไม่ตรวจที่อื่นมาแล้วเมื่อตอนบ่าย หญิงสาวยิ้มด้วยความดีใจที่ทุกอย่างมันผ่านไปได้ เธออาบน้ำอย่างสบายใจจนลืมไปว่านิโคไลก็รอฟังผลเลือดอยู่เหมือนกันเมื่อนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกข่าวดีกับเขาก็รีบอาบน้ำและแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แต
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 39 เราจะผ่านไปด้วยกัน
วันนี้พัณณ์ชิตามาเจาะเลือดที่คลินิกของหมอปิญชาน์หลังจากที่ทานยาครบ 28 วันแล้ว ไม่ว่าผลการตรวจเลือดจะออกมายังไงนิโคไลก็ยังยืนเหมือนเดิมว่าเขาจะแต่งงานกับเธอซึ่งเหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งเดือนแล้ว “เดี๋ยวพี่จะเอาเลือดไปส่งเอง พั้นช์ไปรอฟังผลที่บ้านก็ได้นะ” “นานไหมครับหมอ” นิโคไลถาม “ไม่เกิน 2 ชั่วโมงครับ” “ถ้าผลเป็นลบก็หยุดยาแล้วมาตรวจซ้ำอีกครั้งหลังจากวันนี้อีกสองเดือน” “แล้วถ้าผลเป็นบวกล่ะครับ” “ถ้าผลเป็นบกต้องตรวจเพิ่มว่าระดับเชื้อมีมากน้อยแค่ไหนจากนั้นก็จะเริ่มทานต้านเชื้อครับ แต่ผมว่าดูแล้วโอกาสที่จะติดเชื้อแทบไม่มีเลย พั้นช์ก็อาการปกติดี” “ขอบคุณครับหมอชาน์” “พั้นช์ออกไปรอข้างนอกก่อนได้ไหม พี่ขอปรึกษาอะไรคุณนิคสักหน่อย” ปิญชาน์บอกคุณหมอรุ่นน้อง “ขอพั้นช์ฟังด้วยไม่ได้เหรอคะ” “มันเป็นเรื่องของผู้ชายพั้นช์อย่าฟังเลย” “ก็ได้ค่ะ” พัณณ์ชิตาเดินออกไปแล้วปิญชาน์ก็ให้คำแนะนำเพิ่มเติมกับนิโคไลเพราะรู้ว่าผู้ชายทุกคนนั้นมีความต้องการในเรื่องอย่างว่า “ขอบคุณค
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 38 ขออยู่คนเดียวสักพักได้ไหม
“เป็นอะไรหรือเปล่าพั้นช์” นิโคไลถามคนรักทันทีที่เธอขึ้นมานั่งบนรถ “มีเรื่องเครียดนิดหน่อยค่ะ” “ผมช่วยอะไรได้ไหมครับ” “ใครก็ช่วยไม่ได้หรอกค่ะ” “ผมไม่รู้ว่าปัญหามันคืออะไร ถึงผมช่วยไม่ได้แต่ให้กำลังใจพั้นช์ได้ใช่ไหมครับ” เขาจับมือเล็กๆ ขึ้นมาแล้วจูบไปบนหลังมือเบาๆ “ขอบคุณค่ะนิค เรารีบกลับเถอะค่ะพั้นช์เหนื่อยมากอยากนอนพักแล้ว” “พั้นช์หลับเลยก็ได้นะครับ” พัณณ์ชิตาหลับตาลงช้าๆ เธอไม่ได้เหนื่อยอย่างที่พูดเลยสักนิดแต่เธอกำลังเครียดกับปัญหาที่ตนเองกำลังเผชิญอยู่และก็ไม่รู้เลยว่าจะเริ่มพูดกับเขายังไง “ที่รักถึงแล้วถ้าไม่ไหวให้ผมอุ้มไปนะ” “ไม่เป็นค่ะนิค พั้นช์ไหว” พอมาถึงบนห้องก็รีบอาบน้ำและเข้านอนซึ่งนิโคไลก็เข้าใจว่าคนรักเหนื่อยจากการทำงานจริงๆ เพราะเมื่อเช้าเธอบอกเขาว่าวันนี้มีผ่าตัดถึงสามเคสด้วยกัน ชายหนุ่มนั่งทำงานต่ออีกพักใหญ่ก่อนจะอาบน้ำและเข้านอนตามเธอไป พัณณ์ชิตายังนอนไม่หลับเพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ระหว่างรอผลเลือดหนึ่งเดือนนี้เธอต้องหาทางอยู่ห่างจากเขาให้ม
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 37 เห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า
อีกไม่ถึงสองเดือนก็จะถึงงานแต่งงานแล้ว การเตรียมงานเป็นไปตามแผนที่คิดไว้ ทั้งสองคนเลือกไปถ่ายพรีเวดดิ้งที่ภูเก็ตเพราะที่นั่นเป็นจุดที่ทั้งสองตกลงใช่ชีวิตร่วมกัน ตอนนี้ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาเพียงเท่านั้น พัณณ์ชิตายังคงทำงานอย่างเดิมแต่ก็วางแผนไว้แล้วว่าหลังแต่งงานเธอจะรับขึ้นเวรให้น้อยลงเพราะอย่างแบ่งเวลาให้กับครอบครัว ซึ่งเรื่องนี้นิโคไลก็ให้เธอเป็นคนตัดสินใจเอง ส่วนเขาก็ยังคงทำงานที่บริษัทของตนเองและบิดาที่ย้ายออฟฟิศมาไว้ที่ตึกฝั่งตรงข้ามกับโรงพยาบาล “หมอพั้นช์ไหวไหมคะ” พยาบาลประจำห้องผ่าตัดถามเธอขึ้นเพราะวันนี้พัณณ์ชิตาผ่าตัดไปถึงสามเคสและเคสสุดท้ายเป็นที่ค่อนข้างหนักเพราะคนไข้มีเชื้อ HIV แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี” “ไหวค่ะพี่ไก่” “หมอพั้นช์อึดมากๆ เลยนะคะ” “พี่ไก่เหมือนกันนะคะ ถ้าไม่ได้พี่พั้นช์ก็คงแย่” เพราะพี่ไก่หรือปัทมานั้นเป็นพยาบาลที่คอยส่งเครื่องมือให้เธอในห้องผ่าตัด ทั้งสองทำงานเข้าขากันดี บางครั้งเธอแทบไม่ต้องบอกพี่พยาบาลก็หยิบเครื่องมือมารออยู่แล้ว “พี่ดูตารางผ่าตัดแล้ว เดือนนี้หมอพั
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 36 เพราะเขารวยกว่าผมใช่ไหมล่ะ
กลับมาถึงเมืองไทยชีวิตของพัณณ์ชิตาก็ดำเนินต่อไปตามปกติ ในทุกๆ วันนิโคไลจะคอยตามรับส่งจนใครๆ ต่างก็พากันอิจฉา แม้ว่าต้องทำงานบริษัทของตนเองและบิดาแต่นิโคไลก็บริหารเวลาได้ดี “พั้นช์ครับ ผมแต่งตัวโอเคไหม” “หล่อแล้วค่ะ” พัณณ์ชิตามองคนรักที่วันนี้เขาเลือกสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวต่างจากวันปกติที่มักจะสวมแต่สีโทนมืด “มันดูเข้ากับคุณไหม” “เข้าสิคะ นิคคะคุณไม่จำเป็นต้องแต่งตัวให้เข้ากับพั้นช์หรอกนะคะ แต่แบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว” “ผมอยากเปลี่ยนตัวเองบ้าง เบื่อแล้วสีมืดๆ ดูไม่สดชื่นเลย แล้วผมก็อยากดูดีในสายตาของเพื่อนคุณ”วันนี้พัณณ์ชิตานัดทานอาหารกับเพื่อนซึ่งบังเอิญว่าเข้ามาประชุมวิชาการกันที่กรุงเทพหญิงสาวจึงนัดทานอาหารเย็นกับทุกคนและเธอก็ตั้งใจจะบอกข่าวดีให้เพื่อนๆ ได้ทราบ“เราต้องเตรียมการ์ดไปให้เพื่อนๆ ไหมครับ”“พั้นช์เอาใส่กระเป๋าไว้แล้ว ไปกันเถอะค่ะ”“เดี๋ยวสิ ลืมอะไรหรือเปล่า”“ไม่นะคะ หญิงสาวเปิดกระเป๋าถือของตนเองเช็กแล้วว่าด้านในมีการ์ดแต่งงาน โทรศัพท์รวมทั้งกระเป๋าเงินอยู่ครบแล้ว“ผมไม่ได้หมายถึงของในกระเป๋า”“แล้วหมายถึงอะไรล่ะคะ” หญิ
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 35 ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้
สายของวันใหม่พัณณ์ชิตาถึงรู้สึกตัวตื่น เมื่อคืนทั้งเธอและคนรักต่างกระโจนเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า หญิงสาวไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะมีเรี่ยวแรงตอบสนองเขาได้มากขนาดนั้น เธอไม่รู้ว่ามันมากไปหรือเปล่าเพราะไม่เคยมีประสบการณ์กับคนอื่นมาก่อน แต่ถ้าถามว่ามีความสุขไหมคุณหมอสาวก็ตอบได้อย่างไม่อายเลยว่ามันมีความสุขมาก สุขจนนึกว่าทุกอย่างเป็นความฝัน เธอนึกไม่ออกเลยว่าเมื่อวานถ้านิโคไลกลับมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง ถึงแม้จะยิงอังเดรไปแล้วแต่ก็ยังมีลูกน้องของเขาที่รออยู่ทางด้านนอกอีกอย่างน้อยสองคน “โทรศัพท์” พัณณ์ชิตานึกได้ว่าเมื่อวานได้อัดเสียงสนทนาไว้ จึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องทรุดลงข้างเตียงเพราะขาเธอแทบมีแรงอีกทั้งยังปวดร้าวไปทั้งตัว “โอ๊ยยย...” “พั้นช์ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” นิโคไลที่เดินขึ้นมาบนห้องนอนพอได้ยินเสียงก็รีบเข้ามาพยุงเธอขึ้นมานั่งบนเตียง “นิคคะ โทรศัพท์ของพั้นช์อยู่ที่ห้องรับแขก ช่วยไปเอาให้หน่อยได้ไหมคะ” “ผมเห็นแล้วแต่แบตมันหมดตอนนี้ชาร์ตอยู่ เดี๋ยวผมเอามาให้แบตน่าจะเต็มแล้ว” พัณณ์ชิตานั่ง
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 34 เสพติด
เมื่อเห็นคนรักเร่าร้อนและทำทุกอย่างไปตามอารมณ์ปรารถนานิโคไลก็ต้องปล่อยไปกายปล่อยใจไปตามอารมณ์ที่เธอส่งผ่าน หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำขณะบดเบียดโพรงอ่อนนุ่มเข้ากับความแข็งร้อนหมุนวน สะบัดส่ายไปมาทำเอาคนมากประสบการณ์อย่างเขาครางแทบไม่เป็นภาษา“สุดยอดพั้นช์ อ้าห์...ดีมาก...ที่รัก”เขามองคนรักที่ควบอยู่บนตัวเขาราวกับเป็นจ๊อกกี้สาว เธอกำลังพาตัวเองเข้าไปใกล้เส้นชัยทีละนิด นิโคไลเอื้อมมือไปฟอนเฟ้นเต้าอวบอย่างแรงจนเนื้อขาวนวลปลิ้นออกตามร่องนิ้ว ยิ่งเขากระตุ้นเธอก็ยิ่งควบเขาเร็วขึ้นราวกับจะบอกว่าเธอชอบกับการกระทำของเขามากแค่ไหน“นิคจ๋า จูบพั้นช์ได้ไหม”นิโคไลโน้มตัวคนรักลงมาบดเบียดริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนไปพายุตัณหาที่กำลังโหมกระหน่ำปลายลิ้นเกี่ยวกันอย่างไม่ลดละ เขากอดเธอจนหน้าอกนุ่มแนบกับแผงอกแกร่งรู้สึกถึงความร้อนจากร่างกายของเธอที่ยังไม่ลดลงเลยสักนิด“ที่รักคุณจะถึงแล้ว...”เขารู้ด้วยสัญชาตญาณเพราะตอนนี้ผนังอ่อนนุ่มในกายของเธอกำลังตอดรัดแรงและถี่รัวจนท่อนเอ็นของเขาปวดร้าว ชายหนุ่มสวนสะโพกเข้าหาโพรงอ่อนนุ่มอย่างบ้าคลั่ง“นิคขา...อื้อ...อ้าส์...”พัณณ์ชิตากรีดร้องอย
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 33 ฤทธิ์ยา
พัณณ์ชิตาปัดป่ายมือไปทั่วขณะที่อังเดรกำลังซุกไซร้ไปตามซอกคอนั่นยิ่งทำให้สติของเธอลงน้อยลงจนเกือบจะเป็นศูนย์ เธอโอบรอบลำตัวของอังเครมือไปทางด้านหลัง มือเล็กไปชนกับวัตถุแข็งเย็น หญิงสาวกัดฟันข่มความรู้สึกจากการปลุกเร้าก่อนจะดึงปืนที่เหน็บอยู่ทางด้านหลังออกมาปลดเซฟตี้ตามได้ฝึกมาจากพ่อและพี่ชาย จากนั้นก็ใช้แรงที่เหลือดันตัวเองออก แล้วจ่อปืนไปยังหน้าผากของอังเดรด้วยมือที่สั่นเทา “พั้นช์ว่าคุณอาถอยไปดีกว่านะคะ” เธอออกคำสั่งขณะที่กำลังถอยห่างจากเขาทีละนิด “ไม่เอาน่า ยังไงเธอก็หนีไม่รอดหรอก ไอ้ยาที่เธอกินลงไปนั้นยังไงก็ต้องให้คนช่วย” “แต่ต้องไม่ใช่คุณอาค่ะ เชื่อพั้นช์ ถอยออกไปก่อนที่พั้นช์จะลั่นไก” “เธอไม่กล้ายิงหรอก แค่นี้มือเธอก็สั่นไปหมดแล้ว” “ลองดูไหมล่ะ” “เธอคิดว่าแค่นี้จะขู่ฉันได้เหรอ” “ฉันไม่ได้ขู่ถ้าคุณเดินมาอีกก้าวเดียวฉันยิ่งแน่” อังเดรมองหญิงสาวที่กำลังต่อสู้กับความรู้สึกของตนเอง เขาคิดว่ายังไงเธอก็คงไม่กล้ายิง เธอจะใช้ปืนเป็นหรือเปล่าเขายังไม่แน่ใจด้วยซ้ำ เขาก้าวเท้าไปหาเธออย่างไม่
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 32 ความจริงที่ซ่อนไว้
กลับจากเที่ยวเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก นิโคไลก็มีเวลาจัดการกับธุระเรื่องบริษัทของตนเอง ส่วนพัณณ์ชิตาไม่ได้ตามไปที่บริษัทด้วย หญิงสาวพักผ่อนอยู่ที่บ้านตามลำพัง บ้านของนิโคไลเป็นบ้านหลังไม่ใหญ่มาก เพราะเขาอยู่คนเดียว ในทุกๆ วันจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดจากนั้นก็จะกลับในเวลาเย็น วันนี้พัณณ์ชิตามีนัดดินเนอร์กับเขาที่ร้านอาหารในเวลาหนึ่งทุ่ม พอใกล้ถึงเวลานัดหญิงสาวจึงอาบน้ำแต่งตัวรอให้เขามารับ ชุดที่ใส่วันนี้เป็นเกาะอกสีแดงยาวถึงข้อเท้าแต่ผ่าทางด้านข้างถึงโคนขาสวย รองเท้าที่สวมก็เป็นรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วซึ่งทั้งหมดนี้นิโคไลเป็นคนให้ลูกน้องเอามาส่งที่บ่ายเมื่อตอนบ่าย หญิงสาวแต่งตัวเสร็จก็ลงมานั่งรอเขาที่ห้องรับแขกและระหว่างนั้นชายหนุ่มก็โทรศัพท์เข้ามาพอดี “พั้นช์ครับ ผมอาจจะไปถึงช้าหน่อยนะครับ คุณหิวหรือยัง” “ยังเลยค่ะ เมื่อตนบ่ายพั้นช์กินขนมไปแล้ว” “พั้นช์จะไม่ถามหน่อยเหรอครับว่าทำไมผมถึงไปรับช้า” “ไม่หรอกค่ะ ถ้าคุณอยากบอกก็บอกเอง” “ทำไมพั้นช์ของผมถึงน่ารักแบบนี้นะ ผมจะไปเยี่ยมมารีนาครับ เมื่อกี

좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요

GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다

앱에서 책을 무료로 읽어보세요

앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.

공유

ตอนที่ 10 เป็นเพื่อนกันนะ

관련 챕터

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 11 เสียดายเวลา

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 12 ผมอยากช่วย

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 13 แฟนครับ

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 14 ขอเวลาอีกนิด

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 15 หวั่นไหว

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 16 ผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนกันจริงๆ หรือเปล่า

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 17 ผมรู้คำตอบแล้ว

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 18 คุณกลัวอะไรพั้นช์

최신 챕터

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 40 ตอบจบ (END)

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 39 เราจะผ่านไปด้วยกัน

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 38 ขออยู่คนเดียวสักพักได้ไหม

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 37 เห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 36 เพราะเขารวยกว่าผมใช่ไหมล่ะ

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 35 ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 34 เสพติด

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 33 ฤทธิ์ยา

หมอของมาเฟีย ตอนที่ 32 ความจริงที่ซ่อนไว้