LOGINShare
ตอนที่ 14 ขอเวลาอีกนิด
Last Updated:
2025-02-14 14:37:51“เฮ้อ!...” พัณณ์ชิตาถอนหายใจอย่างหนักหลังจากประตูรถปิดลง
“ดูท่าเขาจะไม่ค่อยเชื่อนะว่าเราเป็นแฟนกัน”
“แล้วฉันต้องทำยังไง ไม่ใช่ว่าเขาจะตามดูเราตลอดนะ”
“ผมไม่รู้ว่านิสัยเขาเป็นยังไง เชื่อคนง่ายหรือเปล่า แต่อย่างมากก็คงตามถึงคอนโดนั่นแหละครับ”
“ไม่ได้นะ ฉันไม่อยากให้เขารู้ว่าพักอยู่ที่ไหน” พัณณ์ชิตารู้จักนิสัยของคนรักเก่าดีว่าเป็นพวกชอบตามตื๊อ ถ้าเขารู้ว่าคอนโดเธออยู่ที่ไหนชีวิตของเธอคงจะวุ่นวายน่าดู
“เขาไม่เคยไปที่นั่นเหรอครับ”
“ไม่เคยค่ะ ฉันเพิ่งย้ายมาอยู่ที่คอนโดนั่นไม่นาน แต่ก่อนฉันอยู่บ้านค่ะ”
“ถ้าไม่อยากให้เขาตามไปก็มีสองทางเลือกคือ ไปค้างที่บ้านผมหรือไม่เราก็ไปนั่งดื่มกันต่อ”
“ถ้าเขาตามเข้าไปล่ะคะ”
“เขาคงตามแน่ แต่ในนั้นคนเยอะครับ เขาคงจับตาดูเราไม่ได้ตลอดหรอก” อันที่จริงถ้าไม่อยากให้เขาตามนิโคไลก็แค่โทรบอกลูกน้องให้จัดการทุกอย่างก็เรียบร้อย แต่ที่ไม่ทำแบบนั้นเพราะอยากชวนพัณณ์ชิตาไปนั่งดื่มด้วยกันสักหน่อย เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของเธอจึงไม่ต้องรีบตื่นนอนตั้งแต่เช้า
“งั้นก็ตกลงค่ะ”
นิโคไลขับรถพาพัณณ์ชิตามายังผับแห่งหนึ่งที่คนค่อนข้างจะพลุกพล่านเพราะเป็นคืนวันเสาร์แต่ก่อนมาเขาให้ธนัทจัดการจองโต๊ะด้านบนให้กับเขาไว้แล้ว พอเดินเข้ามาทั้งสองคนจึงมาต้องหาที่นั่งให้ลำบาก
เสียงดนตรีบริเวณชั้นสองไม่ค่อยดังเหมือนกับทางด้านล่างเท่าไหร่นักแต่มันก็ทำให้ทั้งสองคนต้องนั่งชิดกันเพื่อจะได้คุยกันอย่างสะดวก
“คุณว่าเขาจะตามเรามาไหมคะ”
ก็คงตามนั่นแหละเพราะผมขับไม่เร็วเท่าไหร่ อยากจะวัดใจดูว่าเข้าจะตื๊อคุณแค่ไหน”
“เขาไม่น่าทำอย่างนี้เลยนะคะ เขามีเมียแล้วแท้ๆ”
“แต่ผมได้ยินเขาคุยกับเพื่อนว่ากำลังจะหย่ากัน บางทีเขาอาจจะมีปัญหากันอยู่ก่อนแล้ว”
“ฉันไม่รู้ปัญหาของเขาหรอกนะคะ แต่ที่เขาทำมันไม่ถูกเลย ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ฉันคงไม่มาหรอกค่ะ”
“ปกติเขามาทุกครั้งที่นัดทานข้าวไหมครับ”
“ไม่หรอกค่ะ แต่ทุกครั้งที่เจอกันเราก็ทักทายกันตามปกติเพราะฉันไม่คิดอะไรกับเขาแล้ว ฉันเห็นว่าเขายังเป็นเพื่อนอยู่ อันที่จริงก่อนหน้านี้เขาก็ส่งข้อความมานัดเจอนะคะ แต่ฉันบอกว่ารอเจอพร้อมกับคนอื่นดีกว่า”
“คุณทำถูกแล้วล่ะที่ไม่ออกไปเจอเขา”
“คุณเลยต้องมาลำบากกับฉัน ขอบคุณนะคะ ทั้งเรื่องที่คุณเลี้ยงข้าวพวกเราแล้วไหนจะช่วยฉันเรื่องนี้อีก”
“ผมขอข้อแลกเปลี่ยนข้อหนึ่งได้ไหม”
“ได้สิคะ ถ้าทำได้ฉันยินดีทำค่ะ”
“ผมไม่ขออะไรมากหรอกครับ ขอแค่ให้คุณแทนตัวเองว่าพั้นช์แค่นั้นเองได้ไหมครับ”
“ได้ค่ะ” พัณณ์ชิตาตอบพร้อมกับยิ้มอย่างเป็นมิตร
ทั้งสองนั่งดื่มได้ไม่นานคนที่พูดถึงก็เดินตามเข้ามา นิโคไลเป็นคนเห็นเขาก่อน ชายหนุ่มจึงขยับมาใกล้พัณณ์ชิตาอีกนิด เขาเอนหลังพิงโซฟาแล้วกางแขนโอบไหล่เธอไว้
“เขาเห็นเราไหมคะ”
“ตอนนี้ยังครับ แต่คิดว่าอีกไม่นานคงเห็น” ที่นิโคไลเลือกนั่งด้านบนก็เพราะเขาจะได้มองเห็นทุกอย่างทางด้านล่างรวมถึงเห็นว่าเขาตามหรือเปล่า อีกอย่างก็คือถ้าผู้ชายคนนั้นมองขึ้นมาด้านบนก็จะเห็นว่าเขากับพัณณ์ชิตานั้นสวีทกันมากแค่ไหน
“คุณว่าถ้าเขาเห็นเราอยู่ด้วยกันแบบนี้เขาจะเชื่อไหม”
“ผมไม่แน่ใจเพราะผมกับเพื่อนผู้หญิงก็เคยไปนั่งดื่มกันแบบนี้อยู่บ่อยโดยไม่ได้คิดอะไรกัน”
“แล้วเราจะทำยังไงให้เขาเชื่อล่ะคะ”
“เราก็ต้องแสดงให้สมบทบาทมากขึ้นสิครับ”
“หมายถึงอะไรคะ”
“คนรักกันนอกจากนั่งดื่มด้วยกันแล้วมันก็ต้องมีกอดมีจูบกันบ้าง”
“เดี๋ยวนะ กอดกันฉันพอเข้าใจแต่ถึงกับจูบนี่คงไม่ไหวมั้งคะ แล้วที่นี่คนก็เยอะแยะ”
“ก็เพราะคนเยอะไงครับ ถ้าเขาเห็นเรากอดจูบกันในที่แบบนี้เขาก็จะคิดเองว่าถ้าในที่ลับตามันคงไม่ใช่แค่การจูบ ผมแค่เสนอนะครับไม่ได้บังคับ”
“คุณมั่นใจนะคะว่าถ้าจูบแล้วเขาจะเชื่อเราจริงๆ”
“มั่นใจสิครับ เพราะถ้าผมเป็นเขาแล้วเห็นคุณจูบกับคนที่บอกว่าเป็นแฟนผมก็คงถอยเหมือนกัน”
พัณณ์ชิตามีท่าทางคิดหนัก เธออยากให้ธาวินเลิกสนใจเธอแต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่ามันมากเกินไปที่จะจูบกับนิโคไล
“เอาไงคุณ ผมว่าเขาน่าจะเห็นเราแล้วนะ”
นิโคไลไม่รอฟังคำตอบเพราะเห็นว่าเขากำลังมองขึ้นมาทางด้านบน ชายหนุ่มก้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนเธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น เขาประจบริมฝีปากหยักได้รูปลงมาบนริมฝีปากบางสีสวย จูบแผ่วเบาของเขาทำหญิงสาวใจเต้นแรง ใบหน้าสวยร้อนผ่าว สองมือดันไปที่แผงอก แต่คนชำนาญอย่างเขาก็หลอกล่อจนในที่สุดพัณณ์ชิตาก็ยอมเปิดปากให้เขาส่งลิ้นร้อนเข้าไปด้านในโพรงปากอุ่นได้อย่างง่ายดาย
“อื้อ...”
หญิงสาวส่งเสียงครางประท้วงเบาๆ เมื่อจูบที่อ่อนหวานของนิโคไลกำลังเร่าร้อนและหนักหน่วงขึ้นจนมือที่ผลักไสเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นคล้องไปบนลำคอแกร่งเพื่อยึดเกาะเขาไว้
นิโคไลใช้มือโอบเอวคอดให้เธอขึ้นมานั่งบนตักขณะที่ยังไม่ยอมถอนจูบออก พัณณ์ชิตาใจเต้นแรงและสั่นไปทั้งตัว ใช่ว่านี่เป็นจูบแรก แต่เพราะการจูบในสถานที่แบบนี้ทำให้หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้น เธอเคยจูบมาแล้วทั้งกับธาวินและแฟนอีกคนตอนที่เรียนอยู่ต่างประเทศ แต่ความรู้สึกมันต่างจากจูบของนิโคไลมาก เขาจูบเก่งจนเธอเคลิบเคลิ้ม แทบไม่เป็นตัวของตัวเอง
“เมื่อกี้จูบให้เขาดู แต่ครั้งนี้จูบเพราะอยากจูบนะครับ” นิโคไลผละจูบออกมากระซิบเบาๆ ก่อนจะกระชับให้เธอแนบชิดมากขึ้น ปากร้อนจูบลงบนปากเล็กอีกครั้งซึ่งครั้งนี้มันเร่าร้อนกว่าเมื่อครู่และเธอเองก็เริ่มที่จะจูบกลับเขาไปตามอารมณ์ที่ก่อตัวขึ้นอยู่ข้างใน
สองลิ้นหยอกล้อเกี่ยวกระหวัดกันอยู่นานจนพัณณ์ชิตาต้องครางประท้วงอีกครั้งเพราะเริ่มจะขาดอากาศหายใจ นิโคไลร้อนรุ่มไปกับจูบที่หญิงสาวตอบสนอง เธอจูบกลับอย่างคนไร้ประสบการณ์แต่กลับทำให้เขารู้สึกตื่นตัวจนต้องพยายามข่มอารมณ์ของตนเองไว้อย่างยากลำบาก
เขาผละจูบออกอย่างเสียดายและยิ่งเห็นใบหน้าแดงก่ำของเธอเขาก็ไม่อยากจะหยุดเพียงแค่จูบ
“เขาไปแล้วล่ะครับ” นิโคไลบอกกับพัณณ์ชิตาที่เอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขา
“เขาคงเชื่อแล้วว่าเราเป็นแฟนกัน เรากลับกันเลยไหมคะ” หญิงสาวรีบลงจากตักมานั่งบนโซฟาอย่างรวดเร็ว
“ถ้าไม่มีเรื่องนี้คุณจะยอมเป็นแฟนผมไหมพั้นช์”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“ผมกำลังขอคุณเป็นแฟน”
“เมื่อตอนบ่ายคุณเพิ่งจะขอเป็นเพื่อน ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงคุณก็ขอเป็นแฟนแล้ว ฉันว่ามันเร็วไปไหมคะ”
“แต่เรารู้จักกันนานแล้วนะครับ หรือคุณรังเกียจที่ผมเคยแต่งงานมาแล้ว”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกค่ะ แต่เรายังไม่รู้จักกันเท่าไหร่เลย ขอเวลาพั้นช์อีกนิดได้ไหมเอาไว้กลับจากประชุมที่ภูเก็ตแล้วพั้นช์จะให้คำตอบนะคะ”
Latest chapter
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 40 ตอบจบ (END)
“หมอพั้นช์ลางานตั้งหลายวันครั้งนี้จะไปเที่ยวไหนคะ” พยาบาลหน้าห้องตรวจถามคุณหมอสาวที่มักจะใช้วันหยุดไปกับการท่องเที่ยวและมีของฝากติดไม้ติดมือมาเป็นประจำ“ครั้งนี้คิดว่าจะพักผ่อนอยู่บ้านจริงๆ ค่ะ เจอกันวันจันทร์หน้านะคะ” พัณณ์ชิตาอยากให้เวลากับนิโคไลบ้างเพราะที่ผ่านมาเธอทำแต่งานหนักมาโดยตลอดพัณณ์ชิตาบอกพยาบาลที่หน้าห้องตรวจก่อนจะรีบมาขึ้นรถซึ่งนิโคไลมารออยู่ก่อนแล้ว“เหนื่อยไหมครับ” ชายหนุ่มส่งน้ำเย็นให้เธอ เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่มารับคนรัก“ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับน้ำมาดื่มจากนั้นทั้งสองคนก็ไปทานอาหารเย็นด้วยกันที่ร้านประจำซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างจากเพนท์เฮาส์“ผมขอทำงานต่ออีกนิดนะครับ” นิโคไลบอกคนรักเมื่อมาถึงบนห้อง“ได้ค่ะ”พัณณ์ชิตากลับมายังห้องนอนยังไม่ทันได้เข้าห้องน้ำก็มีข้อความจากหมอปิญชาน์แจ้งผลการตรวจเลือดและนั่นก็ทำให้เธอยิ้มออก ไม่ใช่แค่ผลจากหมอปิญชาน์ แต่เธอยังไม่ตรวจที่อื่นมาแล้วเมื่อตอนบ่าย หญิงสาวยิ้มด้วยความดีใจที่ทุกอย่างมันผ่านไปได้ เธออาบน้ำอย่างสบายใจจนลืมไปว่านิโคไลก็รอฟังผลเลือดอยู่เหมือนกันเมื่อนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกข่าวดีกับเขาก็รีบอาบน้ำและแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แต
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 39 เราจะผ่านไปด้วยกัน
วันนี้พัณณ์ชิตามาเจาะเลือดที่คลินิกของหมอปิญชาน์หลังจากที่ทานยาครบ 28 วันแล้ว ไม่ว่าผลการตรวจเลือดจะออกมายังไงนิโคไลก็ยังยืนเหมือนเดิมว่าเขาจะแต่งงานกับเธอซึ่งเหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งเดือนแล้ว “เดี๋ยวพี่จะเอาเลือดไปส่งเอง พั้นช์ไปรอฟังผลที่บ้านก็ได้นะ” “นานไหมครับหมอ” นิโคไลถาม “ไม่เกิน 2 ชั่วโมงครับ” “ถ้าผลเป็นลบก็หยุดยาแล้วมาตรวจซ้ำอีกครั้งหลังจากวันนี้อีกสองเดือน” “แล้วถ้าผลเป็นบวกล่ะครับ” “ถ้าผลเป็นบกต้องตรวจเพิ่มว่าระดับเชื้อมีมากน้อยแค่ไหนจากนั้นก็จะเริ่มทานต้านเชื้อครับ แต่ผมว่าดูแล้วโอกาสที่จะติดเชื้อแทบไม่มีเลย พั้นช์ก็อาการปกติดี” “ขอบคุณครับหมอชาน์” “พั้นช์ออกไปรอข้างนอกก่อนได้ไหม พี่ขอปรึกษาอะไรคุณนิคสักหน่อย” ปิญชาน์บอกคุณหมอรุ่นน้อง “ขอพั้นช์ฟังด้วยไม่ได้เหรอคะ” “มันเป็นเรื่องของผู้ชายพั้นช์อย่าฟังเลย” “ก็ได้ค่ะ” พัณณ์ชิตาเดินออกไปแล้วปิญชาน์ก็ให้คำแนะนำเพิ่มเติมกับนิโคไลเพราะรู้ว่าผู้ชายทุกคนนั้นมีความต้องการในเรื่องอย่างว่า “ขอบคุณค
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 38 ขออยู่คนเดียวสักพักได้ไหม
“เป็นอะไรหรือเปล่าพั้นช์” นิโคไลถามคนรักทันทีที่เธอขึ้นมานั่งบนรถ “มีเรื่องเครียดนิดหน่อยค่ะ” “ผมช่วยอะไรได้ไหมครับ” “ใครก็ช่วยไม่ได้หรอกค่ะ” “ผมไม่รู้ว่าปัญหามันคืออะไร ถึงผมช่วยไม่ได้แต่ให้กำลังใจพั้นช์ได้ใช่ไหมครับ” เขาจับมือเล็กๆ ขึ้นมาแล้วจูบไปบนหลังมือเบาๆ “ขอบคุณค่ะนิค เรารีบกลับเถอะค่ะพั้นช์เหนื่อยมากอยากนอนพักแล้ว” “พั้นช์หลับเลยก็ได้นะครับ” พัณณ์ชิตาหลับตาลงช้าๆ เธอไม่ได้เหนื่อยอย่างที่พูดเลยสักนิดแต่เธอกำลังเครียดกับปัญหาที่ตนเองกำลังเผชิญอยู่และก็ไม่รู้เลยว่าจะเริ่มพูดกับเขายังไง “ที่รักถึงแล้วถ้าไม่ไหวให้ผมอุ้มไปนะ” “ไม่เป็นค่ะนิค พั้นช์ไหว” พอมาถึงบนห้องก็รีบอาบน้ำและเข้านอนซึ่งนิโคไลก็เข้าใจว่าคนรักเหนื่อยจากการทำงานจริงๆ เพราะเมื่อเช้าเธอบอกเขาว่าวันนี้มีผ่าตัดถึงสามเคสด้วยกัน ชายหนุ่มนั่งทำงานต่ออีกพักใหญ่ก่อนจะอาบน้ำและเข้านอนตามเธอไป พัณณ์ชิตายังนอนไม่หลับเพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ระหว่างรอผลเลือดหนึ่งเดือนนี้เธอต้องหาทางอยู่ห่างจากเขาให้ม
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 37 เห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า
อีกไม่ถึงสองเดือนก็จะถึงงานแต่งงานแล้ว การเตรียมงานเป็นไปตามแผนที่คิดไว้ ทั้งสองคนเลือกไปถ่ายพรีเวดดิ้งที่ภูเก็ตเพราะที่นั่นเป็นจุดที่ทั้งสองตกลงใช่ชีวิตร่วมกัน ตอนนี้ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาเพียงเท่านั้น พัณณ์ชิตายังคงทำงานอย่างเดิมแต่ก็วางแผนไว้แล้วว่าหลังแต่งงานเธอจะรับขึ้นเวรให้น้อยลงเพราะอย่างแบ่งเวลาให้กับครอบครัว ซึ่งเรื่องนี้นิโคไลก็ให้เธอเป็นคนตัดสินใจเอง ส่วนเขาก็ยังคงทำงานที่บริษัทของตนเองและบิดาที่ย้ายออฟฟิศมาไว้ที่ตึกฝั่งตรงข้ามกับโรงพยาบาล “หมอพั้นช์ไหวไหมคะ” พยาบาลประจำห้องผ่าตัดถามเธอขึ้นเพราะวันนี้พัณณ์ชิตาผ่าตัดไปถึงสามเคสและเคสสุดท้ายเป็นที่ค่อนข้างหนักเพราะคนไข้มีเชื้อ HIV แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี” “ไหวค่ะพี่ไก่” “หมอพั้นช์อึดมากๆ เลยนะคะ” “พี่ไก่เหมือนกันนะคะ ถ้าไม่ได้พี่พั้นช์ก็คงแย่” เพราะพี่ไก่หรือปัทมานั้นเป็นพยาบาลที่คอยส่งเครื่องมือให้เธอในห้องผ่าตัด ทั้งสองทำงานเข้าขากันดี บางครั้งเธอแทบไม่ต้องบอกพี่พยาบาลก็หยิบเครื่องมือมารออยู่แล้ว “พี่ดูตารางผ่าตัดแล้ว เดือนนี้หมอพั
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 36 เพราะเขารวยกว่าผมใช่ไหมล่ะ
กลับมาถึงเมืองไทยชีวิตของพัณณ์ชิตาก็ดำเนินต่อไปตามปกติ ในทุกๆ วันนิโคไลจะคอยตามรับส่งจนใครๆ ต่างก็พากันอิจฉา แม้ว่าต้องทำงานบริษัทของตนเองและบิดาแต่นิโคไลก็บริหารเวลาได้ดี “พั้นช์ครับ ผมแต่งตัวโอเคไหม” “หล่อแล้วค่ะ” พัณณ์ชิตามองคนรักที่วันนี้เขาเลือกสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวต่างจากวันปกติที่มักจะสวมแต่สีโทนมืด “มันดูเข้ากับคุณไหม” “เข้าสิคะ นิคคะคุณไม่จำเป็นต้องแต่งตัวให้เข้ากับพั้นช์หรอกนะคะ แต่แบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว” “ผมอยากเปลี่ยนตัวเองบ้าง เบื่อแล้วสีมืดๆ ดูไม่สดชื่นเลย แล้วผมก็อยากดูดีในสายตาของเพื่อนคุณ”วันนี้พัณณ์ชิตานัดทานอาหารกับเพื่อนซึ่งบังเอิญว่าเข้ามาประชุมวิชาการกันที่กรุงเทพหญิงสาวจึงนัดทานอาหารเย็นกับทุกคนและเธอก็ตั้งใจจะบอกข่าวดีให้เพื่อนๆ ได้ทราบ“เราต้องเตรียมการ์ดไปให้เพื่อนๆ ไหมครับ”“พั้นช์เอาใส่กระเป๋าไว้แล้ว ไปกันเถอะค่ะ”“เดี๋ยวสิ ลืมอะไรหรือเปล่า”“ไม่นะคะ หญิงสาวเปิดกระเป๋าถือของตนเองเช็กแล้วว่าด้านในมีการ์ดแต่งงาน โทรศัพท์รวมทั้งกระเป๋าเงินอยู่ครบแล้ว“ผมไม่ได้หมายถึงของในกระเป๋า”“แล้วหมายถึงอะไรล่ะคะ” หญิ
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 35 ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้
สายของวันใหม่พัณณ์ชิตาถึงรู้สึกตัวตื่น เมื่อคืนทั้งเธอและคนรักต่างกระโจนเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า หญิงสาวไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะมีเรี่ยวแรงตอบสนองเขาได้มากขนาดนั้น เธอไม่รู้ว่ามันมากไปหรือเปล่าเพราะไม่เคยมีประสบการณ์กับคนอื่นมาก่อน แต่ถ้าถามว่ามีความสุขไหมคุณหมอสาวก็ตอบได้อย่างไม่อายเลยว่ามันมีความสุขมาก สุขจนนึกว่าทุกอย่างเป็นความฝัน เธอนึกไม่ออกเลยว่าเมื่อวานถ้านิโคไลกลับมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง ถึงแม้จะยิงอังเดรไปแล้วแต่ก็ยังมีลูกน้องของเขาที่รออยู่ทางด้านนอกอีกอย่างน้อยสองคน “โทรศัพท์” พัณณ์ชิตานึกได้ว่าเมื่อวานได้อัดเสียงสนทนาไว้ จึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องทรุดลงข้างเตียงเพราะขาเธอแทบมีแรงอีกทั้งยังปวดร้าวไปทั้งตัว “โอ๊ยยย...” “พั้นช์ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” นิโคไลที่เดินขึ้นมาบนห้องนอนพอได้ยินเสียงก็รีบเข้ามาพยุงเธอขึ้นมานั่งบนเตียง “นิคคะ โทรศัพท์ของพั้นช์อยู่ที่ห้องรับแขก ช่วยไปเอาให้หน่อยได้ไหมคะ” “ผมเห็นแล้วแต่แบตมันหมดตอนนี้ชาร์ตอยู่ เดี๋ยวผมเอามาให้แบตน่าจะเต็มแล้ว” พัณณ์ชิตานั่ง
You may also like
มาเฟียคลั่งรัก (Love as first sex)
จินต์พิชา1.2K viewsi’m bad ผมมันเลว SM20+
ฅนบนดอย1.0K viewsสยบรักมาเฟีย
มดตัวจี๊ด1.9K viewsรักร้าย มาเฟียลูกติด
Melyssa12.4K viewsพ่ายรักนางบำเรอ
หอมชา171.4K viewsเมียมาเฟีย
มดตัวจี๊ด3.9K viewsดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย
นามปากกาลูกแก้ว652 viewsแอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้
MaNIE-STORY1.8K views
