หนึ่งเดือนต่อมา
เย็นวันศุกร์หลังเลิกเรียน ฉลามก็ได้เตรียมตัวกลับบ้านด้วยรถยนต์ส่วนตัวของทะเล ที่ได้นำมาจอดไว้ที่ลานจอดรถของคณะ เนื่องจากหอพักในมหาวิทยาลัยห้ามนักศึกษานำรถมาใช้
ช่วงแรกของการเปิดภาคเรียนพวกเขาต้องเข้าร่วมกิจกรรมหลายอย่าง ทั้งการปรับพื้นฐาน กิจกรรมรับน้อง กิจกรรมประกวดดาวเดือนของแต่ละคณะ ซึ่งไอ้หน้าหล่ออย่างทะเลก็ได้รับเลือกให้เป็นเดือนของคณะบริหารธุรกิจอย่างไม่ต้องสงสัย
ครืด ครืด…
ขณะที่นั่งอยู่บนรถของเพื่อนที่ขับออกจากมหาวิทยาลัยได้ไม่นาน ก็มีเสียงสั่นเตือนสายเรียกเข้าดังมาจากโทรศัพท์ของฉลาม
“ครับแม่”
(กำลังจะกลับบ้านใช่ไหม แม่ฝากแวะไปรับน้องหน่อย)
“สถาบันสอนพิเศษข้างโรงเรียนใช่ไหมครับ”
(ใช่จ้ะ แม่ฝากหน่อยนะ เดี๋ยวเย็นนี้แม่จะเตรียมของโปรดลูกเอาไว้รอ อ้อ แล้วอย่าลืมชวนเพื่อนที่มาส่งกินข้าวที่บ้านเราด้วยนะ)
“ครับ”
หลังจากวางสายผู้เป็นแม่ ฉลามก็หันไปเอ่ยกับเจ้าของรถ
“ก่อนเข้าบ้าน กูขอแวะรับน้องด้วยนะ”
“อือ”
สถาบันสอนพิเศษอยู่ถัดจากโรงเรียนมัธยมเพียงไม่กี่ก้าว ซึ่งก็เป็นทางผ่านก่อนจะถึงบ้านของพวกเขาอยู่แล้ว และทั้งสองหนุ่มก็ได้เดินทางไปถึงที่นั่นก่อนเวลาเลิกเรียน ก็ได้นั่งเล่นโทรศัพท์รอเวลาอยู่ในรถ
สิบนาทีผ่านไป
“นั่นไง เดินออกมาโน่นละ” ฉลามเอ่ยพลางเปิดประตูลงจากรถแล้วตะโกนเรียกน้องที่กำลังล่ำลากับเพื่อนของเธอ
“ยัยเตี้ย ทางนี้”
ปลาดาวได้ยินเสียงอันคุ้นเคยก็ทำหน้าตกใจ เธอจึงรีบเดินเข้าไปหาที่รถ
“ทำไมเป็นพี่มารับล่ะ แล้วนี่มากับใคร”
หญิงสาวตั้งคำถามกับพี่ชาย ก่อนจะถามหาเจ้าของรถเพราะไม่เคยเห็นรถคันนี้มาก่อน
“มากับไอ้ทะเล แม่บอกให้แวะมารับ”
“พี่ทะเลเหรอคะ”
น้องสาวเปลี่ยนน้ำเสียงทันที ใบหน้าหวานแย้มยิ้มขึ้นกว่าตอนเจอพี่ชายเสียอีก
“อือ รีบขึ้นรถได้แล้ว”
ปลาดาวอมยิ้มเปิดประตูเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง คนที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับก็เหลียวหน้ามามองแล้วเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงละมุนไม่ต่างจากวันนั้น
“สวัสดีครับปลาดาว เจอกันอีกแล้วนะ”
“สวัสดีค่ะพี่ทะเล”
เด็กสาวทักทายกลับเสียงหวาน หลบสายตาของเขาเล็กน้อย นึกว่าจะไม่ได้เจอกันอีกเสียแล้ว
แต่จะว่าไปไม่เจอกันหนึ่งเดือน ปลาดาวกลับมองว่าพี่ทะเลของเธอนั้นดูหล่อขึ้นกว่าเดิม พวงแก้มของเด็กสาวเริ่มแดงปลั่งกับความคิดในหัว
สิบห้านาทีต่อมา รถเก๋งสีดำก็ขับมาจอดที่หน้าบ้านของสองพี่น้อง ก่อนจะลงจากรถฉลามก็ได้เอ่ยขอบคุณและชวนเพื่อนเข้าบ้าน
“ขอบใจนะเว้ยที่ให้ติดรถมาด้วย แต่อย่าเพิ่งกลับล่ะ แม่กูชวนกินข้าว”
“อือ” ทะเลขานรับในลำคอ
เด็กสาวที่ลงไปยืนอยู่ข้างรถได้ยินพวกพี่คุยกันก็อมยิ้มเขินที่ทะเลจะได้อยู่ต่อที่บ้านเธออีกหน่อย
ฉลามพาทะเลเข้าไปไหว้สวัสดีพ่อแม่ของตน ก็ชวนเพื่อนขึ้นไปนั่งเล่นบนห้อง พอไปถึงชั้นสองสายตาของทะเลก็หันมองไปที่ประตูห้องที่อยู่ฝั่งซ้ายมือ มีสติกเกอร์ลายแมว ยีราฟ กระต่าย หมีแพนด้า ติดอยู่ทั้งประตูและฝาผนัง ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มขึ้นทันที คงเดาได้ไม่ยากว่านั่นเป็นห้องของใคร
ฉลามพาทะเลเดินไปทางฝั่งขวามือซึ่งเป็นห้องที่อยู่ตรงข้ามกับห้องนั้น และห้องที่อยู่ตรงกลางก็เป็นห้องของพ่อแม่
“ตามสบายเลยนะเพื่อน”
เจ้าของห้องเอ่ยพลางดึงเก้าอี้เกมมิ่งที่โต๊ะคอมพิวเตอร์มานั่ง ส่วนทะเลก็หย่อนก้นนั่งที่ปลายเตียง ระหว่างนี้สองหนุ่มก็ชวนกันเล่นเกมไปพลาง ๆ สักครึ่งชั่วโมงแม่ของฉลามก็ขึ้นมาเรียกให้ทุกคนลงไปกินข้าว รวมทั้งเด็กสาวตัวเล็กที่เปิดประตูออกจากห้องมาพร้อมกัน
ปลาดาวสบสายตากับหนุ่มรุ่นพี่แวบหนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าที่เขินอายเดินลงบันไดไปก่อน และทั้งสองหนุ่มก็เดินตามกันลงไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
“ตามสบายเลยนะจ๊ะทะเล ไม่ต้องเกรงใจ”
“ขอบคุณคุณลุงคุณป้านะครับที่ชวนผมกินข้าวด้วย”
“ป้าต่างหากที่ต้องขอบคุณที่ทะเลมีน้ำใจให้ฉลามติดรถมาด้วย แล้วยังแวะไปรับปลาดาวให้อีก”
“ผมยินดีครับ มันเป็นทางผ่านไปบ้านอยู่แล้วครับ”
“ได้ยินฉลามพูดถึงมานาน เพิ่งจะย้ายมาปีก่อนใช่ไหมจ๊ะ”
“ใช่ครับ ครอบครัวผมเปิดรีสอร์ตอยู่อีกฝั่งครับ”
นภาถามไถ่เพื่อนลูกชายพอเป็นพิธีให้ได้รู้จักกัน ก็เอ่ยชวนทุกคนกินข้าว
หลังจากกินข้าวเสร็จ ทะเลก็ได้ไหว้ลาพ่อแม่ของเพื่อน แล้วเดินออกไปนอกตัวบ้านพร้อมกับฉลาม
“ปลาดาวอย่าลืมขอบคุณพี่ทะเลด้วยนะลูก”
นภาบอกกับลูกสาว ปลาดาวจึงรีบเดินตามหลังพี่ชายออกไปที่หน้าบ้าน
“พี่ทะเล ขอบคุณนะคะที่แวะไปรับ”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม และเธอก็ได้รับยิ้มหล่อละมุนของเขากลับมาเช่นกัน
“พี่ยินดีครับ ยังไงก็ต้องแวะมาส่งพี่ชายเราอยู่ดี”
“พี่ทะเลใจดี ไม่เหมือนใครบางคน จะกลับบ้านมาเจอน้องสาวไม่เห็นมีของติดไม้ติดมือมาเลย ชิ” ปลาดาวว่าพลางหันไปจิปากใส่พี่ชาย
“อ้าว วกกลับมาหาพี่จนได้”
“ก็มันจริงไหมล่ะ แม้แต่ขนมสักห่อก็ยังไม่ซื้อให้น้อง คนขี้งก”
“เออ ๆ ไว้ครั้งหน้าแล้วกัน”
“ครั้งหน้า แล้วมันเมื่อไหร่”
“เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น กูเข้าบ้านก่อนนะเว้ย มึงก็ขับรถดี ๆ ล่ะ อ้อ อย่าลืมปิดประตูรั้วด้วยล่ะปลาดาว”
“อือ ไว้เจอกันวันอาทิตย์” ทะเลเอ่ยตามหลังเพื่อนที่รีบหนีน้องสาวเข้าบ้าน
“อ้าว ทำไมทิ้งให้ฉันปิดประตูล่ะ” ปลาดาวหันไปต่อว่าพี่ชาย ก่อนจะหันกลับมาเจอใบหน้าหล่อละมุนของหนุ่มรุ่นพี่
“พี่มีอะไรจะให้”
“อะไรเหรอคะ”
เด็กสาวถามออกไปด้วยหัวใจที่เต้นรัว มองดูคนที่เดินไปเปิดกระโปรงท้ายรถแล้วหยิบกล่องสี่เหลี่ยมออกมายื่นให้
“นี่ครับ”
“พี่ยังไม่ลืม?”
ปลาดาวเลื่อนมือออกไปรับด้วยความแปลกใจแต่ก็เผยรอยยิ้มหวานขึ้นมาเช่นกัน เธอก็นึกว่าเขาแค่พูดไปอย่างนั้นที่บอกว่าจะซื้อกล่องสุ่มให้เป็นของขวัญที่ได้รู้จักกัน
“สัญญากันแล้วจะลืมได้ยังไง”
ทะเลเลื่อนมือวางบนศีรษะของคนตัวเล็ก ปลาดาวก็ช้อนสายตาขึ้นมองหนุ่มรุ่นพี่ด้วยความดีใจ ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
“ขอบคุณนะคะ หนูจะรักษาของที่พี่ให้อย่างดีเลยค่ะ”
“กลับก่อนนะ เดี๋ยวพี่ช่วยปิดประตูให้”
“ขอบคุณค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ”
“ครับ นอนหลับฝันดีนะตัวเล็ก”
“ฝันดีค่ะพี่ทะเล”
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาบอกฝันดี ทำเอาใจดวงน้อยแทบละลายลงไปกองอยู่กับพื้น
ปลาดาวยืนโบกมือให้กับคนที่กำลังจะกลับบ้านด้วยรอยยิ้มเขิน มองรถที่ขับออกไปจนลับสายตาก็รีบถือของที่ได้รับขึ้นไปบนห้องนอน
มือเล็กแกะกล่องลายการ์ตูนที่ด้านในมีซองพลาสติกห่อหุ้มอีกชั้น เมื่อแกะซองออกเธอก็หยิบตุ๊กตาเด็กผู้หญิงที่สวมชุดกระต่ายสีชมพูออกมาเชยชม
“น่ารักเหมือนคนให้เลย”
เสียงหวานเอ่ยกับตุ๊กตาตัวน้อยราวกับมันเป็นตัวแทนของใครบางคน แล้ววางตุ๊กตาลงบนโต๊ะเขียนหนังสือเพื่อเป็นแบบที่จะวาดลงในสมุดโน้ต แล้วเขียนข้อความว่า ของขวัญชิ้นแรกที่ได้รับจาก...
หลายเดือนต่อมาก๊อก ก๊อกปลาดาวที่กำลังกลับมาถึงห้องได้ไม่นานก็หันมองไปยังประตูที่มีเสียงเคาะดังขึ้นด้วยความแปลกใจ วันนี้เป็นวันพุธจะว่าเป็นแฟนหนุ่มก็คงไม่น่าใช่ แต่เธอก็ไม่ได้นัดเพื่อนให้มาหาที่ห้อง จึงได้ลุกออกจากโซฟาเดินไปที่ประตูเพื่อแอบดูว่าเป็นใคร“ใครคะ”หญิงสาวเอ่ยพลางเพ่งสายตามองไปที่ตาแมวซึ่งติดอยู่ตรงประตู ริมฝีปากอวบอิ่มก็เผยรอยยิ้มขึ้น รีบหมุนลูกบิดเปิดออกไป โผเข้าสวมกอดคนที่กางแขนพร้อมรับ“มาได้ยังไงคะ มีธุระแถวนี้เหรอ”“เปล่าครับ พี่ตั้งใจมาหาเรา”“มาหาหนูเหรอคะ”ปลาดาวผละตัวออกเล็กน้อยช้อนสายตาขึ้นมองแฟนหนุ่ม ก่อนจะก้มลงมองกระเป๋าเสื้อผ้าที่เขานำมาด้วย ซึ่งรอบนี้ก็เป็นใบใหญ่กว่าทุกครั้ง“เข้าไปในห้องกันเถอะครับ”ปลาดาวพยักหน้ารับ ทะเลก็ก้มลงหยิบกระเป๋านำไปเก็บไว้ในห้องนอนโดยที่มีแฟนสาวเดินตามเข้าไปด้วย“พี่ตั้งใจมาอยู่กับเราจนกว่าจะสอบเสร็จ”ทะเลหย่อนก้นลงนั่งที่ปลายเตียง คว้าเอาตัวของแฟนสาวนั่งลงบนตักแล้วเอ่ยกระซิบข้างหู อีกสามอาทิตย์ปลาดาวก็จะสอบปลายภาคและเรียนจบหลักสูตรปริญญาตรีแล้ว เขาจึงรีบเคลียร์งานที่สำคัญแล้วมาอยู่เป็นเพื่อนเธอที่คอนโด“มาอยู่นานแบบนี้ไม่กระทบกั
ระยะเวลาเกือบสามเดือนที่ปลาดาวมาฝึกงานที่รีสอร์ตของแฟนหนุ่ม ก็ทำให้ทั้งสองคนมีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น แต่เวลามันก็ผ่านไปเร็วจนน่าใจหาย เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเปิดภาคเรียน ปลาดาวก็ต้องกลับไปเรียนต่ออีกปีหนึ่งก็จะจบการศึกษา ส่วนทะเลก็มีหน้าที่ของตนต้องดูแลธุรกิจอยู่ที่นี่ ทั้งคู่จึงทำได้เพียงโทรคุยกันเหมือนที่ผ่านมา และเจอกันช่วงเย็นวันศุกร์จนถึงวันอาทิตย์เขาก็เดินทางกลับเย็นนี้เหล่าพนักงานจึงร่วมใจกันจัดงานเลี้ยงขึ้นเพื่อเลี้ยงส่งให้กับปลาดาว เธอจึงได้ขออนุญาตพ่อแม่มานอนค้างที่บ้านแฟนหนุ่มหนึ่งคืนหลังจากงานเลี้ยงจบลงในเวลาสามทุ่มกว่าพนักงานก็พากันกลับ ทะเลจึงพาแฟนสาวไปที่บ้านเล็ก ซึ่งปลูกอยู่ในพื้นที่เดียวกันกับบ้านของพ่อแม่ แต่บ้านหลังนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขาที่พักอาศัยอยู่ตามลำพัง“หน้าเราแดงมากเลยนะ เมารึเปล่าครับ”ทะเลโอบเอวแฟนสาวเข้ามาแนบชิด ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบพวงแก้มที่แดงปลั่ง ดวงตาหวานหยาดเยิ้มเงยขึ้นมองพร้อมกับรอยยิ้ม“เมาค่ะ เมามากด้วย แต่ว่า…”“แต่ว่าอะไรครับ”“แต่ว่าไม่ได้เมาเหล้า แต่เป็นเมารักพี่ คิกคิก”ปลาดาวส่งเสียงหวานหัวเราะชอบใจ ตอนนี้เธอเมาระดับหนึ่งแต่ก็ยั
สองปีต่อมาตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อน ทะเลได้ขับรถออกจากบ้านแต่เช้ามุ่งหน้าไปยังบ้านของแฟนสาว พอเปิดประตูลงจากรถก็เจอกับแม่ของเธอที่กำลังเดินออกมาหน้าบ้านก็เอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเอง“มาแต่เช้าเลยนะจ๊ะ”“สวัสดีครับ ผมมารับปลาดาวไปฝึกงานครับ”“แล้วนี่กินข้าวกินปลามารึยัง”นภาเอ่ยถามแฟนลูกสาวแต่คิดว่าทะเลคงยังไม่ได้กินอะไรก่อนออกจากบ้านมา เพราะนี่มันก็เพิ่งจะเจ็ดโมง คงจะตื่นเต้นเลยรีบออกจากบ้านมาแต่เช้า“ยังเลยครับ”“รอน้องแป๊บนึงนะ ปลาดาวคงกำลังแต่งตัวอยู่ข้างบน”“ครับ ผมรอได้”ทะเลเดินตามแม่ของแฟนสาวเข้าไปในครัว แล้วอาสาช่วยตักอาหารไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าว“ค่อย ๆ เดินก็ได้ปลาดาว ดูยัยลูกสาวคนนี้ ซนไม่เคยเปลี่ยน”ปลาดาววิ่งลงบันไดมาด้วยใบหน้าสดใส นภาเห็นแล้วก็ได้แต่ส่งเสียงเอ็ดพลางยกยิ้มส่ายหน้าไปมา คงดีใจที่ทะเลมารับแต่เช้า ก่อนที่ปลาดาวจะเดินอมยิ้มเข้ามาหาแล้วสวมกอดแขนของผู้เป็นแม่ ก่อนจะส่งยิ้มหวานทักทายแฟนหนุ่มที่ช่วยแม่ของเธอเตรียมมื้อเช้าเสร็จแล้ว ทะเลก็ได้นั่งกินข้าวกับครอบครัวของปลาดาว แต่ก็ขาดเพื่อนรักไปหนึ่งคนสองปีมานี้ฉลามก็ได้ย้ายไปอยู่คอนโดใกล้กับที่ทำงาน เขาทำงานในตำแหน
สองเดือนต่อมาพี่ชายของเธอและแฟนหนุ่มก็ได้ส่งโปรเจกต์ผ่านเรียบร้อยแล้ว หลังจากสอบปลายภาคเสร็จทั้งสามคนก็พากันกลับไปเยี่ยมคนที่บ้านปลาดาวได้นั่งรถไปกับทะเล ปล่อยให้พี่ชายของเธอขับรถไปเอง และพอไปถึงก็เข้าไปหาพ่อกับแม่ที่ร้านอาหาร“สวัสดีค่ะพ่อ สวัสดีค่ะแม่”หญิงสาวเอ่ยทักทายบิดามารดา ก่อนจะเข้าไปสวมกอดแม่ของเธอให้หายคิดถึง“สวัสดีครับ” ฉลามยกมือไหว้พ่อและแม่ของตน“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า”“ทะเลก็มาด้วยกันเหรอจ๊ะ ดีเลย เที่ยงนี้ก็กินข้าวด้วยกันที่ร้านนะ”นภาเอ่ยกับเพื่อนของลูกชาย ฉลามเห็นดังนั้นก็กระตุกยิ้มคิดในใจ ว่าที่แม่กำลังชวนอยู่น่ะคือว่าที่ลูกเขย แต่ว่าเรื่องนี้ได้รับปากน้องสาวเอาไว้แล้วว่าเธอจะเป็นคนบอกด้วยตัวเอง เขาจึงทำได้แค่เงียบหลังจบมื้ออาหารที่วันนี้นภาตั้งใจเข้าครัวที่ร้านเพื่อลงมือทำต้อนรับลูกทั้งสอง รวมทั้งเพื่อนสนิทของลูกชายอย่างสุดฝีมือ ทะเลก็ได้จับมือปลาดาวที่นั่งอยู่เก้าอี้ถัดจากเขาข้างใต้โต๊ะ ก่อนที่ใจดวงน้อยจะเต้นระรัวไปด้วยความลุ้นระทึก“คุณลุงคุณป้าครับ ผมมีเรื่องอยากขออนุญาต”“เรื่องอะไรเหรอจ๊ะ” นภาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง“พ่อคะ แม่คะ หนูกับพี่ทะเลเรากำล
หลายวันต่อมาหลังจากเรียนเสร็จแฟนหนุ่มใจดีของเธอก็อาสาพาเพื่อน ๆ ไปนั่งเล่นกันที่ร้านคาเฟซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย ร้านนี้ได้ถูกตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์น ด้านหลังเป็นสวนที่มีน้ำตก มีต้นไม้ให้ความร่มรื่น น่านั่งจิบกาแฟยามบ่ายสุด ๆทั้งห้าคนได้เข้าไปจับจองโต๊ะว่างที่อยู่ข้างน้ำตกให้ฟีลแบบอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ แล้วสั่งอาหารและเครื่องดื่มมานั่งกินกันอย่างเอร็ดอร่อยแต่แล้วก็มีลูกค้าสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน ทำการสั่งขนมเค้กและสตรอว์เบอร์รีสมูททีที่หน้าเคาน์เตอร์ แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะว่างเย็นนี้เชอร์รีมีนัดกับหนุ่มนักศึกษาคณะรัฐศาสตร์ที่ร้านนี้ โดยที่เขาบอกให้เธอมาสั่งอาหารรอแล้วจะรีบตามมา และพอเธอได้รับของที่สั่งก็เลื่อนมือไปหยิบแก้วสมูททีขึ้นมาดื่ม แต่แล้วสายตาที่กวาดมองสำรวจไปรอบร้าน ก็สะดุดเข้ากับคนรู้จักมือเล็กจับแก้วน้ำปั่นเอาไว้แน่นราวกับอยากให้แตกละเอียดคามือ เธอได้แต่กัดกรามแน่น จ้องคนกลุ่มนั้นด้วยดวงตาแข็งกร้าวคนที่หันหน้ามาทางเธอนั่นก็คือหนุ่มรุ่นพี่กับปลาดาว แล้วตอนนี้เพื่อนร่วมสาขาก็กำลังตักอาหารป้อนเข้าปากชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มที่ส่งมาให้กัน เห็นแล้วก็รู้สึกโมโหขึ้นมาที่ท
นับตั้งแต่เป็นแฟนกัน ทะเลก็รีบออกจากคอนโดแต่เช้าเพราะได้บอกกับแฟนสาวเอาไว้ว่าจะมากินข้าวด้วยกันที่โรงอาหารของคณะในช่วงเช้า กลางวัน ส่วนตอนเย็นก็จะพาเธอออกไปกินข้าวข้างนอกเพื่อที่จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น ก่อนจะกลับมาส่งเธอที่หอพักในเวลาสองทุ่มทะเลมักจะมาถึงโรงจอดรถก่อนเวลานัดหมาย แล้วก็รีบเดินเท้าไปนั่งรอปลาดาวที่ม้าหินอ่อนหน้าหอพัก“แฟนใครมาโน่นแล้ว” ลูกตาลเห็นออร่าความหล่อของแฟนเพื่อนตั้งแต่ลงบันไดมาจึงได้เอ่ยแซวปลาดาวระบายยิ้มรีบเดินเข้าไปหาแฟนหนุ่มที่เสมอต้นเสมอปลาย มานั่งรอเธอก่อนเวลาในทุกคราที่เธอมีเรียนในช่วงเช้า ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลยก็ได้ เธอเข้าใจว่าเวลาเรียนของทั้งสองคนนั้นต่างกัน แต่ทะเลก็อยากมีเวลาให้แฟนสาวของเขาให้ได้มากที่สุด“มารอนานรึยังคะ”“เพิ่งมาถึงได้ไม่นานครับ” ทะเลระบายรอยยิ้มหล่ออย่างคิดถึง ไม่ต่างจากหญิงสาว“จ้องกันนานแบบนี้ เดี๋ยวก็ท้องหรอกค่ะ คิกคิก”ฮารุเอ่ยแซวขัดจังหวะคนทั้งสองที่เอาแต่ส่งยิ้มจ้องเข้าไปในดวงตาของกันและกันอย่างหวานซึ้ง ก่อนที่ทะเลและปลาดาวจะหลุดขำในลำคอ แล้วทุกคนก็พากันเดินไปยังโรงอาหาร โดยที่ทะเลได้อาสาช่วยถือหนังสือที่ปล