“วันหลังเลิกงานแล้วรอฉัน เดี๋ยวฉันไปส่ง” ชายหนุ่มพูดทำลายความเงียบบนรถ
“อย่าดีกว่าค่ะ ลินไม่อยากรบกวนคุณไคโรไปมากกว่านี้” มิลินตอบกลับเสียงเรียบ
ชายหนุ่มละสายตาจากถนนหันมองใบหน้าหวานที่เสมองไปนอกหน้าต่าง ร่างสูงสับสนกับท่าทางห่างเหินของหญิงสาวตัวเล็ก
“เป็นอะไร”
“เปล่านี่ค่ะ ลินเป็นแค่พนักงาน คุณไคโรเป็นเจ้านายมารับส่ง ลินว่ามันดูไม่ค่อยดี” สาวน้อยหันมาจ้องกลับเขา ดวงตาคู่สวยไหววูบไปครู่หนึ่ง
“แต่เธอก็เป็นเพื่อนน้องฉันด้วย” ชายหนุ่มตอบไม่เต็มเสียง
“ฉันไปส่งดีแล้ว”
“แต่คุณไคโรคงมีธุระอื่นด้วย คงไม่ว่างมาส่งลินได้ตลอดหรอกใช่ไหมคะ” เมื่อคิดถึงเรื่องที่พนักงานในร้านคุยกันก็อดหงุดหงิดใจไม่ได้ เผลอพูดเสียงแข็งออกไปตามอารมณ์ เธอพยายามรักษาระยะห่างจากเขาแล้ว เหตุใดชายหนุ่มกลับพยายามเข้ามาใกล้ชิดเธอ
“ถ้าฉันไม่ว่าง ก็ให้กลับกับลูกน้องฉัน” เขาตอบกลับอย่างไม่คิดอะไร แต่ยิ่งสร้างความอึดอัดให้อีกฝ่าย
“คุณไคโรทำแบบนี้ทำไมคะ” เธอตัดสินใจกลั้นใจถามออกไปในที่สุด
“เรื่องอะไร”
“ทำไมต้องคอยดูแล ใส่ใจลินเป็นพิเศษแบบนี้...”
“…เพราะลินเป็นเพื่อนยัยคลีเหรอคะ” ใบหน้าหวานจ้องเขาจริงจัง แม้เธอจะเป็นคนใสซื่อ แต่ก็พอรู้สึกว่าสิ่งที่ชายหนุ่มแสดงมันไม่ปกติ จึงตัดสินใจถามออกไปตรงๆ เพื่อความสบายใจ ดีกว่านั่งคิดเข้าข้างตัวเองไปวันๆ
“….”
“ขอทะ...”
“ก็สนใจ” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรต่อ ชายหนุ่มข้างกายก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อน
หญิงสาวเบิกตาโตตกใจกับคำตอบ ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างคุมไม่ได้ หัวใจทรยศเต้นแรงกับชายหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า
“…สนใจแบบไหนคะ” มิลินก้มหน้างุดหลบสายตา
“อยากให้สนใจแบบไหนล่ะ” ไคโรยกคิ้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์มายังเธอ จ้องมองใบหน้าเล็กที่กำลังแดงก่ำ
เมื่อเห็นหญิงสาวเงียบไป เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ มือร้อนเอื้อมมากุมมือเล็กของเธอที่วางไว้บนหน้าขา นิ้วโป้งหนาลูบไล้ถูไถมือเล็กเล่น
พลางขับรถด้วยท่าทางสบายอารมณ์ สัมผัสแผ่วเบาจากปลายนิ้วสร้างความวูบวาบปั่นป่วนให้หญิงสาว เธอพยายามดึงมือกลับแต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
“อย่าดื้อ...ถ้าไม่อยากให้ทำมากกว่านี้” คำเตือนของชายหนุ่มทำให้เธอต้องหยุดขัดขืน จำยอมให้อีกฝ่ายกุมมือไว้อยู่แบบนั้น
ร่างสูงชายตามองใบหน้าเล็กที่ยังคงเห่อร้อนจากความปั่นป่วนที่เขาสร้าง มุมปากหนายกยิ้มพอใจ หันกลับไปตั้งใจขับรถต่อ
ไม่นานรถสปอร์ตคันหรูก็เลี้ยวรถเข้ามาจอดยังลานจอดรถของคอนโดหญิงสาว แม้เธอจะไม่ได้บอกอีกฝ่ายว่าพักอยู่ที่ไหนก็ตาม
“คุณไคโรรู้จักที่พักลินได้ยังไงคะ” เธอถามออกไปอย่างสงสัย
“แม้แต่รหัสเข้าห้องเธอฉันก็รู้” ไคโรยกยิ้มร้ายมองหน้าเธอด้วยสายตาไม่น่าไว้วางใจ เขาไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่คำพูดของร่างสูงทำให้เธอขนลุกไม่น้อย
“อยากให้พิสูจน์ไหม…”
ร่างสูงโน้มใบหน้าหล่อเข้าใกล้ประกายตาวิบวับราวกับเสือร้ายจ้องมองเหยื่อ
“แต่ถ้าให้พิสูจน์ว่าฉันรู้รหัสห้องเธอไหม...ฉันคงจะออกมาอีกทีตอนเช้าเลย ตกลงไหม” ทุกคำพูดทุกการกระทำของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวอดจะหวั่นไหวไม่ได้
“มะ...ไม่ค่ะ ไม่ต้อง” เธอรีบร้องปฏิเสธ กลัวอีกฝ่ายจะทำจริง
มือหนายกมาลูบหัวเธอเบาๆ รู้สึกเอ็นดูกับท่าทางร้อนรนของสาว
ร่างเล็ก“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” เธอรีบเอื้อมมือหมายจะเปิดประตูรถหนีจากความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย แต่ก็ถูกมือหนาคว้าเอาไว้ก่อนสาวน้อยเอียงคอมองอย่างสงสัย
“ค่ารถฉันล่ะ”
“…เท่าไหร่คะ” เธอถามกลับด้วยความใสซื่อ
ชายหนุ่มยกนิ้วชี้ขึ้นมา 1 นิ้ว
“100 บาทเหรอคะ” เธอหันมองกระเป๋าสะพายใบเล็กในมือหมายจะหาเงินในกระเป๋าให้เขา
“เงินฉันมีเยอะแล้ว...อยากได้อย่างอื่น” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์แฝงความหมาย แม้หญิงสาวจะไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่คงไม่เป็นผลดีกับเธออย่างแน่นอน
“อะ...อะไรคะ” เธอถามเสียงตะกุกตะกัก มองพี่ชายเพื่อนด้วยความระแวง
ใบหน้าหล่อคมเข้มโน้มเข้ามาใกล้เธอจนปลายจมูกเกือบจะสัมผัสกัน ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดใบหน้าหวาน
สายตาทั้งคู่สบมองกัน ต่างฝ่ายต่างไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมา
ก้อนเนื้อในอกซ้ายเต้นระรัว ความใกล้ชิดจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นกายหอมเย้ายวนของชายหนุ่ม สร้างความปั่นป่วนให้เธออีกครั้ง
“ขอเป็นหนึ่งจูบหวานๆ แทนคำขอบคุณ”
เสียงแหบพร่าพูดจบก็ไม่รอให้เธอได้ปฏิเสธ ริมฝีปากร้อนโน้มเข้ามาประกบแนบลงมาเบา ๆ ร่างเล็กเบิกตากว้างด้วยความตกใจ พยายามจะขืนตัวหนี แต่ก็มีท่อนแขนกำยำโอบเอาไว้ ทำให้สุดท้ายเธอก็หลับตาลงไม่ได้ต่อต้านใดๆ อีก ร่างสูงจึงค่อยๆ ขยับกลีบปากหยอกล้อ ขบเม้มไปตามเรียวปากบาง เรียวลิ้นไล่ชิมรสหวานจากกลีบปาก ก่อนจะแทรกลึกสำรวจโพรงปากเล็กชุ่มฉ่ำ
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป เพื่อไม่ให้กระต่ายน้อยตัวเล็กตื่นตูมไปเสียก่อน สอนรสจูบแสนหวานปล่อยให้หญิงสาวค่อย ๆ เรียนรู้ หัวใจดวงน้อยเต้นอย่างบ้าคลั่งกับประสบการณ์ใหม่
ลิ้นเล็กตวัดตอบกลับเงอะงะแต่กลับสร้างความตื่นเต้นให้ชายหนุ่มจากจุมพิตเนิบนาบเริ่มเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน ร่างแกร่งเพิ่มน้ำหนักกดริมฝีปาก บดจูบหนักหน่วง ตักตวงความหวานจากหญิงสาวมากยิ่งขึ้น
ร่างเล็กตอบรับจังหวะร้อนตามอารมณ์ความต้องการของตัวเองที่เพิ่มขึ้นด้วยความลืมตัว ประสบการณ์โชกโชนของเขา ค่อย ๆ ล่อลวงสาวน้อยใสซื่อเคลิ้มตาม
ลมหายใจของทั้งคู่หอบสะท้าน เมื่อแลกลิ้นบดจูบดูดดื่มกันอยู่นาน แขนเรียวเผลอยกโอบรอบต้นคอหนา บดเบียดร่างกายเข้าหาร่างกำยำราวกับโหยหาสัมผัสของเขา
ท่อนแขนแข็งแรงคว้าร่างเล็กยกอุ้มขึ้นมานั่งตักตัวเองที่ฝั่งคนขับรถ โดยที่ริมฝีปากทั้งคู่ไม่ได้ห่างออกจากกัน จัดแจงท่าให้หญิงสาวนั่งคร่อมเขาเอาไว้ กระโปรงตัวเล็กร่นขึ้นมาจนเผยให้เห็นแพนตี้สีขาว มิลินเผลอสอดมือเข้าขยุ้มกลุ่มเส้นผมหนาที่ถูกเสยไว้อย่างลวก ๆ ของชายหนุ่มเพื่อระบายอารมณ์
ความปรารถนาที่เกิดขึ้นทำให้ทั้งคู่ปล่อยทุกอย่างไปตามสัญชาตญาณฝ่ามือร้อนผ่าวล้วงเข้าไปบีบเคล้นสะโพกมน กดเบียดให้ส่วนไวความรู้สึกของหญิงสาวถูไถกับตัวตนแท่งโตที่แข็งขืนอยู่ภายในกางเกงสแล็คสีดำ จนน้ำหวานสีใสไหลเยิ้มชั้นในตัวบาง
“อื้อ~” สัมผัสวาบหวามเสียวซ่านที่ช่วงล่างทำให้เธอเผลอครางเบา ๆ ออกมาในลำคอ
ฝ่ามือร้อนลูบไล้ขึ้นมาฟอนเฟ้นหน้าอกคู่สวยที่เขาเคยได้ลิ้มลองมาแล้ว ขยำบีบมันรุนแรงตามแรงอารมณ์ที่เพิ่มขึ้น นิ้วโป้งใหญ่ถูไถส่วนยอดจนแข็งเป็นไตผ่านเสื้อ ทำร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ไฟราคะแล่นพล่านไปทั่วกาย
“ไปต่อบนห้องกันเถอะ” เสียงกระเส่าของชายหนุ่มกระซิบบอก ปลุกให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์ เธอรีบผละออกจากพี่ชายเพื่อน หายใจหอบถี่สูดอากาศเข้าปอด เมื่อริมฝีปากของทั้งคู่แยกจากกัน เบิกตากว้างมองท่าทางล่อแหลมของตนเอง
ร่างเล็กกระดากอายที่ตนเองเผลอไผลไปกับการนำพาของชายหนุ่ม อดมองค้อนร่างแกร่งที่เธอนั่งคร่อมอยู่ไม่ได้ ‘ไหนว่าจูบเดียว ทำไมพาเธอเตลิดมาจนถึงขั้นนี้’
“อะไร จะปล่อยฉันให้เคว้ง อารมณ์ค้างอีกแล้วเหรอ” เสียงทุ้มร้องท้วง มือสากเชยใบหน้าหวานขึ้นมา เกลี่ยพวงแก้มนวลอย่างใจเย็น
“นี่เกินจูบแล้วนะคะ”
“งั้นช่วยฉันให้เสร็จ แล้วจะปล่อยกลับห้อง” ไคโรเสนอทางเลือกที่แสนเอาเปรียบให้ร่างเล็ก
“มะ...ไม่ค่ะ พอแล้วนะคะ” เธอพยายามอ้อนวอน แต่คราวนี้ชายหนุ่มใจแข็ง ไม่ยอมกลับบ้านไปปลดปล่อยด้วยมือตนเองอีกแล้ว
“แค่มือ เสร็จแล้วจะปล่อย” ร่างแกร่งยังคงพยายามหลอกล่อ จับมือบางของคนตัวเล็กมาลูบบริเวณเป้ากางเกงที่นูนขึ้นมาอย่างชัดเจน
มิลินหน้าแดงซ่านเมื่อสัมผัสเข้ากับแกนกายร้อนผ่าวของชายหนุ่ม แม้จะมีกางเกงกั้นไว้แต่ความร้อนก็ถูกส่งมาถึงมือเธอได้
“ถ้าไม่ใช้มือ ฉันใช้อย่างอื่นแทนนะ” ไม่ว่าเปล่ามือหนาลูบไล้กลีบเนื้อนุ่มผ่านแพนตี้ ที่ตอนนี้เปียกเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใส สายตาเจ้าเล่ห์มองเธออย่างสื่อความหมาย กดดันกลายๆ
“อ๊ะ” หญิงสาวสะดุ้ง เผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ รีบหยุดมือหนาไว้
“ว่าไง” ใบหน้าหล่อร้ายถามย้ำด้วยน้ำเสียงระรื่นอารมณ์ดี
ร่างเล็กได้แต่ยอมพยักหน้าตกลงแม้ไม่เต็มใจก็ตาม ร่างสูงกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ พลางเลื่อนเบาะที่นั่งขยับไปด้านหลัง มือหนาปลดเข็มขัดเส้นหรูโยนทิ้งไว้เบาะหลัง ก่อนควักแกนกายร้อนผ่าวออกมาจากกางเกงอย่างรวดเร็ว
มิลินเบิกตากว้างมองส่วนแข็งขึงของอีกฝ่าย แท่งร้อนสีแดงก่ำโอบล้อมไปด้วยเส้นเลือดมากมายจนดูน่ากลัว ยิ่งทำให้หญิงสาวตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก แม้จะเคยเห็นผ่านคลิปวิดีโอที่เพื่อน ๆ แอบเปิดให้ดูมาบ้าง แต่ก็ไม่เคยเห็นของจริงต่อหน้าต่อตาเช่นนี้
แววตาหื่นกระหายของมาเฟียหนุ่มมองตรงมา อารมณ์กระสันขึ้นสูงถึงขีดสุด เขาชักลำกายใหญ่เบา ๆ สองสามที่ ก่อนจะคว้ามือนุ่มมาสัมผัสมัน
“อ๊า~” ความเสียวซ่านเข้าจู่โจม เมื่อมือเล็กโอบอุ้มส่วนลับไว้ ชายหนุ่มบังคับมือของหญิงสาวให้สัมผัสที่ปลายหัวหยัก ถูวนรอบ ๆ ก่อนจะเลื่อนมากุมที่ส่วนโคน ค่อย ๆ สอนหญิงสาวให้รูดมันขึ้นลงช้า ๆ
ขนาดของมันใหญ่จนมือเธอกำได้ไม่รอบ มือเล็กสั่นกล้า ๆ กลัว ๆ ใจเต้นระรัว จนต้องหันมองทางอื่นไม่กล้าจ้องแก่นกายในมือ
“อย่างนั้น กำแน่นอีก ซี๊ดดด” ไคโรสูดปากพร้อมเร่งจังหวะบังคับให้มือเล็กชักรูดเร็วขึ้นตามอารมณ์ภายในที่เพิ่มสูงขึ้น
ชายหนุ่มปล่อยให้หญิงสาวทำหน้าที่ตนเองไป มือใหญ่ก็เอื้อมสอดล้วงเข้าไปบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ตรงหน้า
“อ๊ะ” มิลินร้องออกมาอย่างตกใจ
“อย่าหยุดมือ ทำให้เสร็จ” เสียงเข้มดุขึ้นเมื่อเธอพยายามผละหนี
“อื้มมม...มือนิ่มฉิบ” ไคโรหลับตาเงยหน้าครางออกมาด้วยความพอใจ
เพิ่มแรงขยำที่ฝ่ามือให้หนักขึ้น จนเนินเนื้อเปลี่ยนเป็นสีแดง แม้มิลินจะรู้สึกเจ็บ แต่มันก็แฝงความเสียวซ่านไว้ด้วย ช่องท้องร้อนวูบเมื่อไฟปรารถนาก่อตัวขึ้นอีกครั้ง มือเล็กยังคงทำหน้าที่มันอย่างดี กำแท่นร้อนรูดขึ้นลงไม่ได้หยุดมือ
ชายหนุ่มหลุบมองกลีบเนื้อสวยที่ซ่อนอยู่ภายในแพนตี้ตัวเล็ก เลื่อนมือลงมาลูบวนรอบเนินสามเหลี่ยม เกี่ยวชั้นในตัวน้อยให้พ้นทาง ไล่นิ้วสัมผัสช่องทางรักตามรอยแยกปิดสนิท ลูบวนจนน้ำสีใสไหลออกมาเลอะเต็มฝ่ามือ เขี่ยเม็ดทับทิมสีแดงสวยเบาๆ
“อ๊า...อะ...อย่าค่ะ” มิลินหลับตาปี๋เงยหน้าคราง เมื่อส่วนมือหนาสัมผัสจุดไวความรู้สึก เขาบดบี้เม็ดเล็กของเธอจนเสียวสะท้านไปทั้งตัว
“ซี๊ดดดด...เร็วอีก จะเสร็จแล้ว” ชายหนุ่มเร่งเสียงกระเส่า ภาพหญิงสาวตัวเล็กนั่งหอบครางอยู่บนตัก กระตุ้นอารมณ์ดิบของเขาให้มากขึ้น
หญิงสาวได้แต่แอ่นกายร้องครวญครางระบายความเสียวซ่าน ความรู้สึกแปลกใหม่ก่อตัวอย่างไม่อาจจะห้ามได้ ร้อนวูบไปทั้งร่างจนปลายขาจิกเกร็ง
“อื้ออ...ละ...ลินรู้สึกแปลก ๆ อ๊ะ...อ๊ะ...มะ...มะไม่ไหวแล้ว”
“ซี๊ดดด ปล่อยออกมา” ชายหนุ่มสูดปาก รีบเร่งจังหวะนิ้วสากที่บดคลึงเม็ดทับทิมสีสวยให้เร็วขึ้นอีก ความเสียดเสียวซ่านร้อนผ่าวกระจุกอยู่ที่ส่วนปลายแท่งร้อนเช่นกัน
“อ๊า / อร๊ายยยย” ร่างเล็กกรีดร้อง ร่างกายเกร็งกระตุกถี่ ๆ เมื่อถึงจุดหมาย ปลดปล่อยน้ำหวานสีไหลจนไหลเยิ้มเปรอะกางเกงชายหนุ่ม เช่นเดียวกับไคโรที่ปล่อยน้ำสีขุ่นจนเลอะช่วงล่างของหญิงสาว
สองร่างหอบหายใจหนักหน่วง กอบโกยเอาอากาศด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากอารมณ์สุขสมที่เพิ่งจบลง
1 ปี ต่อมามิลินอยู่ในชุดสบายๆ สำหรับอยู่บ้าน นั่งกองอยู่กับพื้นในคอกกั้นเด็ก ใบหน้าหวานฉายแววเหน็ดเหนื่อย เธอเคยคิดว่าโชคดีที่ตลอดช่วงตั้งครรภ์แทบไม่มีอาการแพ้ท้อง และสามารถทำงานใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปเมื่อคลอดลูกสาวออกมา 'มีอา'เด็กสาวตัวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มราวตุ๊กตา ดวงตากลมโตเช่นเดียวกับมารดาขนตาหนาเป็นแพ เส้นผมสีดำสนิทแต่ดวงตาได้เชื้อจากไคโรมาคือสีน้ำตาลทอง ช่วงแรกเกิดเธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย กินนมเสร็จก็นอนไม่งอแง แต่ช่วงหลังเมื่อมีอาเริ่มมีพัฒนาการมากขึ้นเด็กสาวกลับดื้อดึง หากไม่พอใจอะไรนิดหน่อยก็จะร้องไห้เสียบ้านแทบแตก แถมช่วงกลางคืนก็หลับยากและตื่นกลางดึกบ่อย ๆ ทำให้ขอบตาของคุณแม่คล้ำลงจนเห็นได้ชัด"แงๆๆๆๆๆ~"เสียงกรีดร้องไห้งอแงของเด็กน้อยดังลั่นคฤหาสน์อีกครั้ง มือน้อย ๆ ปัดป่ายไปทั่ว จับคว้าอะไรได้ก็จะปาทิ้งเสียหมด จนคุณแม่เริ่มท้อใจ"ร้องอะไรคะคนเก่ง มามี้ทำอะไรให้หนูไม่พอใจอีกหื้ม"ร่างเล็กอุ้มลูกสาวที่นอนดีดดิ้นบนพื้นนวมนิ่มของคอกกั้นขึ้นมาแนบอก โยกตัวกล่อมให้ลูกสาวหยุดร้อง พยายามนึกหาสาเหตุ เพราะเพิ่งให้นมและเปลี่ยนผ้าอ้อมไปใบหน้าเล็กแดงก่ำ น้ำตาห
1 เดือนผ่านไปตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด หลังจากไคโรทราบข่าวเรื่องการท้องของมิลิน ชายหนุ่มก็ยืนกรานให้จัดงานแต่งให้เร็วที่สุด เดือดร้อนไปถึงน้องสาวและว่าที่เจ้าสาวที่แทบจะต้องหยุดงานเพื่อเตรียมงานแต่งในระยะเวลากระชั้นชิดลลิสาและคริสเตียนบิดามารดาของไคโรบินกลับมาประเทศไทยทันทีที่ทราบข่าว และช่วยหญิงสาวเตรียมงานพิธีหมั้นในช่วงเช้าเรียบง่ายมีเพียงครอบครัวและคนสนิทมาร่วมงาน ส่วนตอนเย็นไคโรจัดเตรียมงานอย่างยิ่งใหญ่ในโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพ กลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมและมหาลัยถูกชวนมาหมด และยังกลุ่มลูกน้องอีกหลายร้อยคนที่ได้รับเกียรติให้มาร่วมยินดีด้วย ราวกับต้องการป่าวประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาแต่งงานมีลูกมีเมียแล้วพิธีการต่าง ๆ ถูกลดทอนให้น้อยลง เพื่อให้ไม่เจ้าสาวที่กำลังท้องกำลังไส้เหนื่อยจนเกินไป เน้นไปที่การฉลองดื่มสังสรรค์กันมากกว่าร่างเล็กในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวทำจากผ้าลูกไม้ มีผ้าชีฟองผืนบางปาดไหล่ทั้งสองข้าง ช่วงล่างเป็นกระโปรงพองยาว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบเป็นมวยเตี้ย ๆ มีที่คาดผมประดับเพชรเม็ดเล็ก ๆ สวมไว้บนศีรษะ ใบหน้าหวานถูกแต
บริษัทของพิพัฒน์4 เดือนต่อมาตอนนี้มิลินเรียนจบอย่างเป็นทางการเรียบร้อย หญิงสาวยังคงช่วยงานที่บริษัทของบิดาต่อไป ปัญหาภายในบริษัทเริ่มคลี่คลายไปทีละอย่าง ทำให้การทำงานเป็นระบบระเบียบยิ่งขึ้นแต่กลับกันกับร่างกายเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโหมทำงานมากไปหรือเปล่า ช่วงนี้เธอถึงรู้สึกเหนื่อยและเพลียง่ายกว่าปกติ บางครั้งตั้งใจจะนำงานมาเคลียร์ต่อที่บ้าน แต่ 3 ทุ่มเธอก็เผลอหลับไปแล้วก๊อก ก๊อก"น้องลินคะ เที่ยงแล้วนะคะ ไม่ออกไปทานข้าวเหรอ"กิ่ง ผู้ช่วยของพิพัฒน์ชะโงกหน้าเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง เธอคอยช่วยเหลือมิลินตั้งแต่ช่วงฝึกงาน เมื่อได้เห็นความขยันตั้งใจจริงของหญิงสาวก็อดชื่นชมไม่ได้"อ๋อ เที่ยงแล้วเหรอ" ร่างเล็กหันมองนาฬิกาแขวนบนผนังห้องทำงานเล็ก เธอทำงานเพลินจนลืมเวลาเช่นเดิม แต่ตรงหน้ายังมีเอกสารอีกหลายปึกที่ต้องเคลียร์" ไม่เป็นไรค่ะ ลินยังไม่หิวเท่าไหร่ พี่กิ่งไปทานเถอะ""ไม่ได้นะคะน้องลิน แบบนี้จะเสียสุขภาพเอา...แบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ซื้อเข้ามาเผื่อแล้วกันนะ""แฮะ ๆ ได้เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ""น้องลินอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลย""อะไรก็ได้เลยค่ะพี่กิ่ง""โอเคได้จ้า"กิ่งส่งยิ้มให้ลูกสาว
หลายเดือนผ่านไปตอนนี้มิลินและคลีโอเริ่มฝึกงานในเทอมสุดท้ายของ ปี 4 แล้ว แม้ตอนแรกจะตั้งใจออกไปหาที่ฝึกงานในบริษัทใหญ่ ๆ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่ยอมอนุญาต ทำให้สุดท้ายเธอจึงเลือกเข้าไปศึกษางานบริษัทผลิตและส่งออกอะไหล่เครื่องจักรของบิดาเธอแทนมิลินตั้งใจทำงานมาก ตั้งแต่ที่พิพัฒน์เลิกยุ่งเกี่ยวกับการพนัน เขาก็ตั้งหน้าตั้งตาฟื้นฟูกิจการที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ จนเริ่มกลับมาเฟื่องฟู แม้จะเป็นบริษัทขนาดกลาง ไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมาก แต่เนื่องจากถูกปล่อยปละละเลยเป็นเวลานาน ทำให้ตอนนี้แม้หญิงสาวจะเข้ามาช่วย แต่ก็ยังมีปัญหาหลายอย่างภายในที่ต้องปรับเปลี่ยนแก้ไข"เป็นไงบ้างลูก เริ่มชินหรือยัง"พิพัฒน์ถามขึ้นมาหลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องแห่งหนึ่ง ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นห้องทำงานของลูกสาว"ค่ะ แต่ตัวเลขบัญชีย้อนหลังนี่น่าเวียนหัวมากเลยนะ เหมือนมีการแอบยักยอกสั่งซื้อของเข้ามาเกินกว่าที่ควร ซึ่งของบางอย่างไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น แถมยังเลือกซื้อจากเจ้าที่ราคาสูงกว่าตลาดทั่วไปอีก"ใบหน้าหวานเคร่งเครียดจริงจัง เพราะหากลองคำนวณดูแล้ว บริษัทของบิดาเธอศูนย์เสียเงินไปจำนว
มหาวิทยาลัย Hร่างเล็กของมิลินนั่งเลื่อนโทรศัพท์มือถืออ่านข้อมูลบาง อยู่ที่ใต้ตึกคณะบริหารระหว่างรอคลีโอที่ยังเดินทางมาไม่ถึงหลังจากเมื่อวันก่อนได้เปิดอกคุยกับไคโรเรื่องความกังวลของตัวเองแล้ว แต่เธอก็ยังอยากอ่านคำแนะนำวิธีรักษาชีวิตคู่ให้ยั่งยืนยิ่งขึ้น เพราะไคโรก็เป็นแฟนคนแรกของเธอ มีอีกหลายเรื่องที่หญิงสาวไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับความรักและการมีแฟน"หื้มม อ่านอะไรน่ะ 'เคล็ดลับ' รักษาความรัก?"เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างหู พร้อมใบหน้าสวยชะโงกหน้าเข้ามาอ่านหัวข้อบทความที่เธอกำลังเลื่อนดู ทำให้มิลินสะดุ้งด้วยความตกใจ"ตกใจหมดเลยแก มาไม่ให้สุ้มให้เสียง" เธอหันไปตำหนิเพื่อนรักเบาไม่จริงจังคลีโอหัวเราะร่า ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ยังไม่หายนอยด์เรื่องเมื่อวานเหรอไง ถึงมาอ่านอะไรแบบนี้""ก็ไม่เชิง...แกก็รู้ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้เลยว่าแฟนที่ดีควรทำตัวยังไง"เธอไว้ใจไคโรเต็มที่ แต่ก็อยากจะทำอะไรพิเศษขึ้นเล็กน้อย เพื่อเป็นการมัดใจชายหนุ่ม และเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเธอเองด้วย"อื้ม ถ้าทั่วๆ ไปก็คงเชื่อใจกัน มีอะไรคุยกันดี ๆ ใช้เหตุผล ไ
คฤหาสน์ไคโร"เป็นอะไรครับ ยังหน้ามุ่ยอยู่เลย" น้ำเสียงทุ้มออดอ้อนจนไม่เหลือคราบมาเฟียผู้เคร่งขรึมเอ่ยถามแฟนสาว ขณะคลอเคลียร่างบางในชุดนักศึกษาบนเตียงกว้าง"ละ...ลิน..."มิลินเม้มปาก หลบสายตาร้อนของแฟนหนุ่ม นึกหงุดหงิดตัวเองในใจที่ยังไม่อาจสลัดเรื่องเมื่อเย็นออกไปได้ เธอไม่มีความมั่นใจในตัวเองแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นสาว ๆ ที่เขามาชายหนุ่มมีแต่สวย ๆ หน้าตาดี ก็แอบหวั่นใจ"เราตกลงกันแล้วนะ ว่าถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายเราจะคุยกัน""...""คิดอะไรอยู่ครับ?"ใบหน้าหวานแอบเศร้าลง เธอสูดหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกสติ และสุดท้ายก็ยอมเปิดปากเล่าความรู้สึกในใจให้ไคโรฟัง"ลินกลัว...กลัวว่าวันหนึ่งพี่จะเบื่อลิน""โถ่ จะเอาอะไรมาเบื่อ พี่หลงเราขนาดนี้ เราดูไม่ออกเหรอครับ"ไคโรยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำพูดของแฟนสาว เขาใช้นิ้วยาวช้อนใบหน้าของคนตัวเล็กข้างใต้ร่างให้หันกลับมาสบตา"ก็กลัวว่าแค่หลงเฉย ๆ พอนานไปพี่จะเบื่อ ลินแค่ผู้หญิงธรรมดา ได้มาอยู่ข้างพี่นี่ก็เกินฝันแล้ว""ไม่เอา ทำไมชอบดูถูกตัวเอง ลินพิเศษกว่าทุก ๆ คนรู้ไหม ลินคือคนที่ทำให้หัวใจพี่เต้นแรง คนที่พี่อยากปกป้องดูแล คนที่พี่อยากให้มีแต่รอ