บทที่18

“คุณยังยืนนิ่งทําไม? รีบไปไหว้ขอโทษคุณจ้าวสิ!”

เมื่อหยางเหว่ยเห็นว่าลู่เฉินพบกับอุปสรรค เขากลับเกิดความดีอกดีใจที่คนอื่นเกิดความโชคร้าย

ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายได้ทำตัวเด่น ทําให้เขาอิจฉามาก

ตอนนี้ เขาถึงเวลาที่ต้องชดใช้แล้ว

คุกเข่าลง? หรือว่าไม่?

ถ้าคุกเข่าลงแล้ว เขาจะเสียหน้าไปหมด

ถ้าไม่คุกเข่า เมื่อจ้าวเทียนหลงแก้แค้น ถ้าไม่ตายก็ต้องพิการ

“ไอ้หรุ่ม อย่าหาว่ากูไม่ได้ให้โอกาสแกนะ ถ้าวันนี้แกคุกเข่าและไหว้กู กูจะไว้ชีวิตแก มิฉะนั้นอย่าหาว่ากูใจร้าย!”

จ้าวเทียนหลงใช้มือจ้ำไปที่หน้าอกของลู่เฉิน และเขาดูมั่นใจมาก

ลู่เฉินไม่มีสิทธิและอำนาจ ที่เขาสู้เก่งจะทำอะไรได้ล่ะ?

เขาเป็นแค่คนหยาบคายเท่านั้น ไม่ควรค่าแก่การนำออกมาแสดงเลย

“คุณรู้ไหมว่าคุณกําลังเล่นกับไฟอยู่?" ลู่เฉินมองไปที่นิ้วของอีกฝ่าย

“เล่นกับไฟหรอ?”

จ้าวเทียนหลงหัวเราะเสียงดัง "กูไม่เพียงแต่จะเล่นกับไฟเท่านั้น กูยังต้องเล่นกับผู้หญิงของแกด้วย

แกเชื่อหรือไม่ พรุ่งนี้กูจะจัดการผู้หญิงของแกต่อหน้าแก

ไม่ใช่แค่กูเท่านั้น แต่ยังรวมถึงลูกน้องของกูด้วย พวกเขาจะเหยียบเธอคนละครั้งด้วย

กูจะให้แกมองด้วยตาของแกเอง โดยไม่สามารถทำอะไรได