LOGINShare
บทที่ 1044
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1046
“เจ้าโง่สองคนนี่”แม้แต่หลานซื่อก็คาดไม่ถึงว่า โอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่จะเป็นญาติของหนิงหย่วนโหวนางกลับไม่ได้เชื่อคำพูดของสองพี่น้องคู่นี้ในทันทีนางเพียงแต่นึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันมิน่าเล่า ตอนที่พวกเขาอยู่ที่ด่านจูหยางและต้องการจะเข้าพบหนิงหย่วนโหว ถึงได้ถูกปฏิเสธโดยตรง หรือแม้กระทั่งถูกขับไล่ด้วยท่าทีที่ไร้มารยาทอย่างยิ่งเดิมทีนางก็รู้สึกแปลกใจอยู่แล้ว ต่อให้ฝ่าบาทไม่ได้ส่งคนมาแจ้งหนิงหย่วนโหว แต่ด้วยการจัดการของหนิงหย่วนโหวในเมืองหลวง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ได้รับข่าวคราวใดๆ เลยในเมื่อมีข่าวคราว ก็ย่อมไม่มีทางที่จะไม่พบพวกเขานอกจากว่าจะมีคนคอยขัดขวางอยู่เบื้องหลังและตอนนี้ดูเหมือนว่า คนที่ขัดขวางอยู่เบื้องหลังก็คือสองพี่น้องสกุลโอวหยางคู่นี้นี่เองแต่เหตุผลที่ทำให้หลานซื่ออดไม่ได้ที่จะด่าพวกเขาว่าเป็น ‘เจ้าโง่’ นั้น ไม่ใช่เรื่องนี้ แต่เป็นเพราะพวกเขากล้าพูดความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับหนิงหย่วนโหวออกมาต่อหน้าชนต่างเผ่าถ้านี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายแล้วจะเป็นอะไรได้อีก?!ในตอนนี้เจ้าโง่สองคนนั่น ควรจะภาวนาให้ชนต่างเผ่าพวกนั้นฟังคำพูดของพวกเขาไม่รู้เรื่อง
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1045
พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?หลานซื่อมองไปยังคนทั้งสองที่อยู่ตรงนั้นด้วยความสงสัยนางจำได้ว่าตอนที่นางนำคนออกจากป่า โอวหยางอวี้เทียนและคนอื่นๆ ยังอยู่ห่างจากพวกนางพอสมควร ไม่น่าจะถูกจับได้หรือว่าเป็นเพราะหลังจากที่พวกนางจากไปแล้ว สองพี่น้องโอวหยางอวี้เทียนคู่นี้ ยังคงไล่ตามเข้าไปในป่าแห่งนั้น?แต่เหตุใดแมลงพิษของนางถึงไม่ส่งข่าวมาให้นางเลย?ในขณะนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของหลานซื่อ ต้องการจะติดต่อกับแมลงพิษที่นางทิ้งไว้คอยจับตาดูสถานการณ์ในป่าแห่งนั้นแต่ในตอนนี้นางเพิ่งจะพบว่า ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใด แมลงพิษที่นางทิ้งไว้ที่นั่นทั้งหมดกลับขาดการติดต่อกับนางไปแล้ว!หลานซื่อขมวดคิ้วในทันที จ้องมองไปยังพวกของโอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่ครู่หนึ่ง ในดวงตาที่งดงามคู่นั้นฉายแววระแวดระวังขึ้นมาดูเหมือนว่าสองพี่น้องคู่นี้ จะมีความลับบางอย่างที่นางไม่รู้หรือว่า พวกเขาก็เป็นปรมาจารย์กู่เช่นกัน?ในขณะที่หลานซื่อกำลังครุ่นคิดด้วยความสงสัย ทางฝั่งแท่นบูชาก็พลันมีการเคลื่อนไหวขึ้นบุรุษร่างกำยำของชนต่างเผ่าหลายคน ยกรูปปั้นหินแกะสลักที่คลุมด้วยผ้าสีดำผืนใหญ่ขึ้นมาบนแท่นบูชาทีล
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1044
ภายในป่า เงียบสงัดไร้เสียงเวินเฉวียนเซิ่งนั่งอยู่บนรถเข็น หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็พลันยิ้มออกมา “ดูเหมือนว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์จะยังเข้าใจผิดต่อข้าอย่างลึกซึ้งจริงๆ ข้าแยกแยะเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวชัดเจนเสมอมา บัดนี้ธิดาศักดิ์สิทธิ์และข้าร่วมกันตามหาซากปรักหักพังของหมู่บ้านเซียน ข้าย่อมไม่ทำอะไรที่เป็นผลเสียต่อธิดาศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน”เมื่อหลานซื่อได้ฟังคำพูดเหล่านี้ของเขา นอกจากจะรู้สึกน่าขันแล้วก็ยังน่าขันอยู่ดีนางขี้เกียจจะเสียเวลาพูดจาไร้สาระกับเขาที่นี่ เพียงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านยังมีธุระอะไรอีก?”ความหมายโดยนัยก็คือ หากไม่มีธุระแล้วก็ไสหัวไปเวินเฉวียนเซิ่งมองดูกิริยาท่าทางที่หยิ่งผยองไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาของนาง สองมือของเขากำแน่นขึ้นเล็กน้อย จับที่เท้าแขนทั้งสองข้างของรถเข็น ท่ามกลางราตรี เขามองนางด้วยสายตาที่เย็นเยียบอำมหิต“ไม่มีธุระอะไร เพียงแต่จะมาเตือนธิดาศักดิ์สิทธิ์สักประโยค อย่าลืมว่า ข้าคือผู้มีอำนาจตัดสินใจสูงสุดของขบวนนี้ คนทั้งหมดที่นี่ล้วนต้องฟังคำสั่งของข้า หากธิดาศักดิ์สิทธิ์ยังกล้าตัดสินใจโดยพลการอีก ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ”ทว่าหลานซื่อก
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1043
“พิธีบูชายัญ?”หลานซื่อจับคำสำคัญในคำพูดของอีกฝ่ายได้อย่างเฉียบคม ดวงตาของนางพลันคมกริบขึ้นมาทันที “พวกเจ้าจัดพิธีบูชายัญด้วยคนเป็นที่นี่หรือ?”ชายร่างเล็กพลันหัวเราะหึๆ ๆ ในทันที “ใช่แล้ว จะโทษก็โทษที่พวกเจ้าโชคร้ายเอง นี่เป็นพิธีบูชายัญครั้งใหญ่ครั้งแรกของนายน้อยเผ่าเรา ท่านหัวหน้าเผ่าและเหล่าผู้อาวุโสไม่มีทางยอมให้พิธีล้มเหลวเด็ดขาด ดังนั้นพวกเจ้าต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”“ตุบ!”เป่ยเฉินหยวนพลันยกเท้าขึ้นเตะชายร่างเล็กจนล้มลงกับพื้นอย่างแรงเขาเอ่ยถามด้วยสีหน้าเย็นชา “คนเป็นๆ ที่พวกเจ้าใช้บูชายัญคือชาวต้าหมิงหรือ?”ชายร่างเล็กที่เมื่อครู่ยังหัวเราะอย่างชั่วร้ายอยู่ ก็ถูกเตะจนกระอักเลือดออกมายังไม่ทันที่เขาจะได้ตั้งตัว ก็ถูกเป่ยเฉินหยวนเหยียบลงบนมืออีกข้างหนึ่งเมื่อเห็นว่าชาวจงหยวนที่ราวกับเทพสังหารผู้นี้กำลังจะเหยียบมือของเขาจนขาด ชายร่างเล็กก็รีบร้องขอความเมตตา “อย่าๆ ๆ ข้าพูด ข้าพูดหมดทุกอย่าง!”“ในบรรดาผู้ที่ถูกกำหนดให้อยู่ในขอบเขตของพิธีบูชายัญครั้งนี้ มีคนของจงหยวนพวกเจ้า แต่ก็มีคนของเผ่าอื่นด้วย”เมื่อหลานซื่อได้ยินประโยคหลัง นางก็หรี่ตาลงทันที “คนของเผ่าอื่นพวกเจ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1042
“รนหาที่ตาย”ใบหน้าของเป่ยเฉินหยวนเคร่งขรึม เขาสั่งเสี่ยวหานและจู๋เยวี่ยก่อน “คุ้มครองนายหญิงของพวกเจ้าให้ดี”จากนั้นก็ออกคำสั่ง ไว้ชีวิตหนึ่งคน ที่เหลือฆ่าให้หมด”“พ่ะย่ะค่ะ!”กองทัพธงดำทั้งหมดที่อยู่รอบรถม้าของหลานซื่อ พลันเข้าจู่โจมชนต่างเผ่าและฝูงหมาป่าเหล่านั้นทันทีเสี่ยวหานและจู๋เยวี่ยคุ้มกันอยู่ทางซ้ายและขวาของรถม้า ไม่ยอมห่างแม้แต่ก้าวเดียวในมือของเป่ยเฉินหยวนถือดาบใหญ่ สายตาคมกริบจับจ้องไปยังคนของชนต่างเผ่าสิบกว่าคนนั้น ขณะที่กำลังจะลงมือ เสียงที่กดต่ำลงของหลานซื่อก็ดังมาจากในรถม้าด้านหลัง“ท่านอ๋อง ทิศตะวันตกเฉียงใต้ จับชายคนที่มีแผลเป็นบนโหนกคิ้วไว้”สายตาของเป่ยเฉินหยวนกวาดมองไปรอบหนึ่ง ก็จับจ้องไปยังชายร่างเล็กคนหนึ่งซึ่งหลบอยู่ด้านหลังคนต่างเผ่าคนอื่นๆ ท่าทางหลบๆ ซ่อนๆ ใบหน้าดำคล้ำซูบผอม และบนโหนกคิ้วก็มีแผลเป็นอยู่จริงๆ ทันทีที่เป่ยเฉินหยวนเห็นคนผู้นั้น เขาก็หยิบธนูและลูกศรขึ้นมาทันที เล็งเป้าผ่านฝูงชนและฝูงหมาป่าไปโดยตรงชายร่างเล็กคนนั้นดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงอันตราย ขณะที่คนต่างเผ่าคนอื่นๆ และฝูงหมาป่ากำลังพุ่งเข้าสังหาร เขากลับแอบถอยหลังไปเรื่อยๆ จนกระท
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1041
“ธิดาศักดิ์สิทธิ์ ต้องการให้ข้ากับจู๋เยวี่ยไปจัดการพวกเขา...?”เสี่ยวหานยื่นมือแล้วทำท่าปาดคอหลานซื่อยิ้ม “ตอนนี้ยังไม่ต้อง พวกเขานำคนมาไม่น้อย แถมในนั้นยังมีคนที่น่าสนใจอยู่ด้วย”หลานซื่อคาดไม่ถึงว่า โอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่จะนำเรื่องน่าประหลาดใจนี้มาให้กับนางทันทีที่คนกลุ่มนั้นตามมา ในชั่วพริบตาที่เหล่าแมลงพิษตรวจพบ พวกมันก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่ซ่อนเร้นอยู่จางๆ ท่ามกลางคนเหล่านั้นแรงกดดันชนิดนี้เป็นสิ่งที่เหล่าแมลงพิษคุ้นเคยเป็นอย่างดีเมื่อส่งสัญญาณมาให้หลานซื่อ นางก็รู้ได้ทันทีว่าคืออะไรคือราชากู่หลานซื่อกำลังกลุ้มใจว่าจะไปหาราชากู่ตนใหม่จากที่ใดมาเพิ่มพลังให้อวิ่นซิงอยู่พอดี ผลก็คือคาดไม่ถึงว่าเพิ่งจะออกจากด่านชายแดนก็ได้พบกับเรื่องน่าประหลาดใจเสียแล้วแม้แต่อวิ่นซิงเองพอรับรู้เรื่องนี้ก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อยเพียงแต่คนผู้นั้นปลอมตัวมาอย่างแนบเนียนยิ่งนัก ยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นคนใดในบรรดาคนที่สองพี่น้องโอวหยางนำมาด้วยหลานซื่อไม่ให้เสี่ยวหานไปจัดการพวกเขา ก็เพราะไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้อีกฝ่ายเห็นท่าไม่ดีแล้วลอบห
You may also like
อีกด้านของนางร้าย
l3oonm@12.1K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ230.5K viewsจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ31.4K viewsข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี
หิมะที่ปลิดปลิว22.6K viewsในวันที่ใจของข้าสิ้นรัก
28พิจิกาเฉิน6.0K viewsเล่ห์ร้ายชะตารักนักฆ่าบุปผาเบญจมาศ
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ2.0K viewsโจวเพ่ยชิง มารดาผู้กลับใจ 70
sanvittayam4.0K viewsสามีอยากดื่มสุราต้องช่วยข้าทำสวน
องค์หญิงโนเนม2.0K views
