LOGINShare
บทที่ 483
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 802
ตอนแรกเวินซื่อยังไม่ทันได้ตอบสนอง นางนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ “ความหมายของท่านคือ ที่นี่มีปรมาจารย์กู่หรือ?”“หรือควรจะพูดว่า ในสกุลฟ่านมีปรมาจารย์กู่”มิฉะนั้น คนทั่วไปคงไม่ใช้วิธีการเช่นนี้โดยเฉพาะต่อให้เป็นการไล่แมลงและสัตว์ร้าย อย่างมากก็แค่โรยผงไล่แมลงอะไรพวกนั้น แต่บริเวณรอบจวนเจ้าเมืองนี้กลับใช้ผงพิษและเป็นผงพิษที่มีพิษร้ายแรงกว่าแมลงพิษของอู๋โยวเสียอีกวิธีการป้องกันที่แน่นหนาถึงเพียงนี้ หากไม่ใช่คนในวงการเดียวกัน ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะทำได้ถึงขั้นนี้แน่นอนว่า อู๋โยวกับคนเหล่านั้นไม่ได้เป็นคนในวงการเดียวกันเขาหมายถึงกลุ่มคนพวกนั้นในเมืองหลวง“ฟ่านจงกับคนในเมืองหลวงต้องมีการสมรู้ร่วมคิดกันอย่างแน่นอน เดิมทีข้ายังไม่ค่อยแน่ใจ แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดเจนไม่ต้องสงสัยเลย”ฟ่านจงผู้นี้ไม่เพียงแต่เป็นขุนนางที่ทำตัวราวกับเป็นฮ่องเต้ แต่ยังเกี่ยวข้องกับปรมาจารย์กู่ของชนเผ่าอื่นอีก ไม่ฆ่าก็คงไม่ได้แล้วจริงๆ“ปรมาจารย์กู่เบื้องหลังฟ่านจงก็ใช้พิษได้ หากแมลงพิษของท่านถูกกดขี่ จะส่งผลกระทบอะไรต่อท่านหรือไม่?” หลังจากเป่ยเฉินหยวนตัดสินใจได้แล้ว ก็เงยหน้าขึ้นถาม
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 801
“โอ้?”ฟ่านจงอยากจะรู้ในทันที แต่ต่อหน้าผู้น้อยคนนี้ เขายังคงแสร้งทำเป็นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “นึกไม่ถึงเลยว่านี่จะเป็นเรื่องอื้อฉาวของจวนเจิ้นกั๋วกง หากหลานชายเล่าให้ข้าฟัง จะไม่ส่งผลกระทบต่อหน้าตาของเจิ้นกั๋วกงหรอกหรือ?”เวินอวี้จือถอนหายใจ “ไม่เป็นไรขอรับ อย่างไรเสีย หน้าตาของจวนเจิ้นกั๋วกงของพวกเราก็ถูกนางทำลายจนหมดสิ้นแล้ว”ฟ่านจงลูบเคราแพะของตน เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สายตาฉายแววดูแคลนชางโจวแม้จะอยู่ห่างไกลและเส้นทางทุรกันดาร แต่เขาฟ่านจงก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้อะไรเลย หรือมองอะไรไม่ออกอย่างน้อยเรื่องที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อหลายเดือนก่อน หลังจากที่หลบหนีออกจากจวนเจิ้นกั๋วกงแล้ว ไปทูลขอออกบวชต่อหน้าฝ่าบาท เขาก็พอได้ยินมาบ้างจวนเจิ้นกั๋วกงแห่งนี้ก็เป็นเหมือนสถานที่ที่เต็มไปด้วยความอันตราย หากภายในไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจริงๆ แล้วธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงจะยอมทิ้งฐานะบุตรภรรยาเอกผู้สูงศักดิ์ของจวนเจิ้นกั๋วกง แล้วหนีไปบวชชีทำไมกัน?ก็แค่เลือกใช้วิธีการพูดเพื่อปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์เท่านั้นคิดจะหลอกลวงเขา เจ้าเด็กหนุ่มจากจวนเจิ้นกั๋วกงผู้นี้ยังอ่อนหัดนัก“เช
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 800
ดังนั้นเวินซื่อจึงจัดยามาสองถ้วย ซึ่งล้วนมีพิษทั้งสิ้น แต่ที่ทำให้แตกต่างกันออกมาเป็นสองตัวเลือก เพื่อยุให้แตกคอกันเพราะความสัมพันธ์ลูกพี่ลูกน้องของฟ่านจุ้ยกับฟ่านซิ่วซิ่ว ฟังดูไม่ค่อยดีอย่างเห็นได้ชัดดังนั้นเวินซื่อกับเป่ยเฉินหยวนจึงปล่อยเลยตามเลย ช่วยให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองเลวร้ายลง ขณะเดียวกันก็เพื่อหยั่งเชิงพฤติกรรมของทั้งสองสุดท้ายผลของการหยั่งเชิง ฟ่านซิ่วซิ่วดูเหมือนจะรับมือยากกว่า ทว่าความจริงคนที่รับมือยากจริงๆ คือฟ่านจุ้ยที่จะยืดก็ได้จะงอก็ได้“ข้าจะจับตาดูทั้งสองคนให้ดี และจะจับตาดูสถานการณ์ในเมืองจงซินด้วย ท่านตั้งใจไปต่อกรกับฟ่านจงและคนตระกูลฟ่านให้ดีเถอะ”เวินซื่อเอ่ยกับเป่ยเฉินหยวนเมื่อมีตัวประกันทั้งสองอยู่ในมือ ความยากในการรับมือกับฝ่ายนั้นน่าจะลดน้อยลงมากแต่เวินซื่อในขณะนี้ยังไม่รู้ ภายในเมืองจงซิน มีคนรู้จักของนางกำลังนั่งดื่มชาเล่นหมากกับฟ่านจงอยู่ในศาลาว่าการประจำเมือง“นึกไม่ถึงว่าคุณชายสี่แห่งจวนเจิ้นกั๋วกงจะเป็นยอดฝีมือสูงส่งเช่นนี้ วันนี้ได้ต่อกรกัน ทำให้ข้าเลื่อมใสยิ่งนัก””เวินอวี้จือที่นั่งอยู่บนรถเข็นไม้ทำหน้าอ่อนน้อม “ท่านเจ้าเมืองกล่าวชมเ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 799
มีพิษจริงด้วย!สีหน้าฟ่านซิ่วซิ่วเปลี่ยนไปทันที ในใจมีความเยือกเย็นจู่โจม“ทำไม อืดอาดยืดยาดอยู่นั่น อยากตายหรือ?”เป่ยเฉินหยวนหรี่ดวงตาที่เรียวยาวดั่งตาหงส์ ใบหน้าเผยจิตสังหารชัดเจนฟ่านซิ่วซิ่วสั่นสะท้านไปทั้งตัวบาดแผลที่เจ็บปวดอย่างรุนแรงเตือนสตินาง ไม่กินก็คือรนหาที่ตายแต่หากกินต่อไป...ฟ่านซิ่วซิ่วหันมองฟ่านจุ้ยบนพื้น ได้แต่กัดฟันเสี่ยงดูสักครั้ง จากนั้นสวาปามฝืนกินกากยาที่เหลือเหล่านั้นเข้าไปจนหมดแหวะ!กินยากเหลือเกิน!ทรมานเหลือเกิน!ฟ่านซิ่วซิ่วเอามือปิดปาก หันหลังอยากจะอ้วกออกมาแต่นึกไม่ถึงว่าวินาทีต่อมา นอกจากอาการคลื่นไส้ที่พุ่งขึ้นมายังมีความเจ็บปวดรวดร้าวหัวใจตามมาด้วย“แหวะ!”ในที่สุดฟ่านซิ่วซิ่วก็อาเจียนออกมากากยาผสมกับกองเลือด ฟ่านซิ่วซิ่วยังไม่ทันรู้สึกตัว ก็หน้ามืด แล้วร่วงลงบนพื้นเหมือนฟ่านจุ้ย“อู๋โยว กินลงไปหมดแล้ว”เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจที่เวินซื่อมอบให้ เป่ยเฉินหยวนรีบหันไปเรียกนางทันที น้ำเสียงคาดหวังอย่างประหลาดภายในกระโจม เวินซื่อที่อยู่ข้างในตั้งแต่แรกยกขาก้าวออกมาจากหลังผ้าม่าน“ท่านอ๋องทำได้ไม่เลว”เวินซื่อยิ้มพร้อมกล่าวกับเป่ยเฉินหย
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 798
ฟ่านซิ่วซิ่วปวดจนเหงื่อเย็นแตกพลั่ก ทว่าขณะนี้นางไม่กล้าพูดอีกแล้วนางคิดไม่ถึงว่าเป่ยเฉินหยวนโหดเหี้ยมกว่าที่นางคิดไว้เสียอีก!นี่อยู่ตรงหน้าประตูเมืองจงซิน บิดาของนางอาจมาเยือนได้ตลอดเวลา ทว่าเป่ยเฉินหยวนคิดจะลงมือกับนางก็ลงมือทันที!เมื่อเห็นแขนขาดข้างนั้นของตัวเอง ฟ่านซิ่วซิ่วเกลียดชังเป่ยเฉินหยวนมากสารเลวที่สมควรตาย คนป่าเถื่อนที่สมควรตาย!นางจะทำให้เจ้าหมอนี่ที่กล้าตัดแขนนางชดใช้อย่างสาสม!ในขณะที่ฟ่านซิ่วซิ่วกำลังกดแผลตรงแขนที่ขาดอย่างสุดกำลัง เพื่อป้องกันเสียเลือดมากเกินไป แมลงน้อยตัวหนึ่งแอบบินไปเกาะแขนข้างที่ขาดของนางบนพื้น จากนั้นดูดแผลอย่างแรงหนึ่งคำยามนี้ทั้งฟ่านซิ่วซิ่วและฟ่านจุ้ยทั้งสองคนไม่ทันสังเกตเห็นเพราะพวกเขากำลังถูกบังคับให้เลือกยาหากไม่เลือก หรือพูดไร้สาระยืดเยื้อจุดจบฟ่านซิ่วซิ่วได้แสดงให้เห็นแล้วหนึ่งครั้ง ดังนั้นตอนนี้ทั้งสองคนต้องแข็งใจแล้วเลือกถ้วยหนึ่งดูเหมือนกากยา อีกถ้วยดูเหมือนยาต้มถ้วยหนึ่งสีสันประหลาด อีกถ้วยหนึ่งดูเหมือนปกติทำให้ฟ่านจุ้ยและฟ่านซิ่วซิ่วไม่ค่อยกล้าเลือกตกลงถ้วยไหนคือยาพิษ?หรือว่าเป็นยาพิษทั้งสองถ้วย?ฟ่านซิ่วซิ่ว
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 797
“คนละหนึ่งถ้วย พวกเจ้าเลือกเอง”ฟ่านจุ้ยกับฟ่านซิ่วซิ่วได้ยินดังนั้น ล้วนนิ่งอึ้งอยู่ที่เดิมฟ่านจุ้ยที่ยังคุกเข่าอยู่บนพื้นไม่เข้าใจ “ท่านอ๋อง ให้พวกเราเลือกสิ่งนี้ทำไมหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“ย่อมต้องกินเข้าไปนะสิ หรือไม่ก็ดื่มเข้าไป ข้าจะให้ทางเลือกพวกเจ้าสองทาง พวกเจ้าเลือกได้ตามใจชอบ”เป่ยเฉินหยวนยิ้มจางๆฟ่านซิ่วซิ่วรู้สึกผิดปกติทันที นางกลืนน้ำลาย จงใจเอ่ยถาม “นั่น...ดูเหมือนจะเป็นยา? หรือท่านอ๋องต้มยาขับความเย็นให้พวกเราหรือเพคะ?”เป่ยเฉินหยวนอมยิ้มแล้วมองดูพวกเขา “หากพวกเจ้าจะคิดอย่างนั้น ก็ใช่ว่าจะไม่ได้”ตุบ!ฟ่านซิ่วซิ่วเพิ่งได้ฟังก็คุกเข่าลงพื้นกะทันหัน ใบหน้าดวงน้อยขาวซีดเผยให้เห็นความหวาดกลัว “ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันไม่เข้าใจความหมายของท่านจริงๆ หากเป็นเรื่องที่หม่อมฉันเสียมารยาทตรงทางเข้าค่ายก่อนหน้านี้ แล้วท่านอยากลงโทษหม่อมฉัน หม่อมฉันยินดีรับโทษ”“เพียงแต่ยานี่...หม่อมฉันสุขภาพไม่ดีตั้งแต่เด็ก ที่ผ่านมาไม่เคยกินยาสุ่มสี่สุ่มห้า เกรงว่ากินเข้าไปแล้ว ยานี่จะกลายเป็นยาพิษ พลาดพลั้งเพียงนิดก็จบชีวิตลงได้ หม่อมฉันตายไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพียงแต่ท่านพ่อกับท่านย่าต้องเสียใจอย่าง
You may also like
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.4K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม109.3K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.4K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน11.1K viewsจางม่านอวี้ นางสนมล่มเมือง
อัญญาณี587 viewsสามพิศวาส
บุษบาหนึ่งหรัด52 viewsหมื่นฝันพันคะนึง
เพลงมีนา2.4K viewsท่านอ๋องพิการกับนางมารมาใช้กรรม
橙花1.6K views
