Share

บทที่ 527

Author: จิ้งซิง
แต่ก่อนจะไปอารามสุ่ยเยว่ เวินเฉวียนเซิ่งกลับได้ยินข่าวอีกเรื่อง…

“นางหนูหลินเนี่ยนฉือนั่นกลับเมืองหลวงแล้ว?”

เวินเฉวียนเซิ่งขมวดคิ้ว

พ่อบ้านเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก เขาละเลยเรื่องนี้เอง ก่อนหน้านี้คุณชายใหญ่เกิดเรื่องกะทันหัน ทำเอาคนทั้งจวนเจิ้นกั๋วกงสะดุ้ง ต่อมาก็ยุ่งอยู่กับเรื่องของคุณชายใหญ่จนลืมรายงานเรื่องของคุณหนูใหญ่หลินกับท่านกั๋วกงของพวกเขา

กระทั่งวันนี้ท่านกั๋วกงสั่งให้เตรียมรถม้าจะไปอารามสุ่ยเยว่ พ่อบ้านจึงจะนึกถึงหลินเนี่ยนฉือที่อยู่อารามสุ่ยเยว่เช่นกัน

พ่อบ้านรีบกล่าว “ขอรับ เมื่อสองวันก่อนนี้เอง หลังจากคุณหนูใหญ่สกุลหลินกลับเมืองหลวงก็มาหาคุณชายสาม หลังจากโต้เถียงกับคุณชายสาม คุณหนูใหญ่หลินพูดต่อหน้าทุกคนว่า…”

พ่อบ้านลดเสียงคำพูดที่เหลือ

เวินเฉวียนเซิ่งรีบมองไปทางเขาด้วยสายตาเคร่งขรึม “เจ้าว่าอะไรนะ?”

“นางบอกว่าจะถอนหมั้นกับคุณชายสามขอรับ”

เมื่อเวินเฉวียนเซิ่งได้ยิน ก็ทำหน้าโกรธฉับพลัน เขาหลับตา หายใจเข้าลึกๆ พยายามข่มความโกรธลงไป

“เด็กสองคนนั้นลงมือหรือไม่?”

“ลงขอรีบ”

เวินเฉวียนเซิ่งถามต่อ “ใครลงมือก่อน?”

“คุณหนูใหญ่หลินลงมือก่อน คุณชายสามโต้ตอบ แต่ก็ยังยอมคุณหนู
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Wilawan Panthong
วก วนเรื่องไม่เดินซักที ตอนน้อยลงเรื่อยๆ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1002

    ขณะที่เวินเฉวียนเซิ่งกำลังคิดเพ้อเจ้อ กลุ่มแมลงพิษรอบด้านเริ่มโจมตีรวดเร็ว“คุ้มกันใต้เท้ากั๋วกง!”แมงมุมพิษมากมายบ้างก็โจมตีจากพื้นดิน บ้างก็โจมตีลงมาจากต้นไม้เหนือศีรษะทั่วทั้งสารทิศ เหล่าเหล่าองครักษ์และมือสังหารแทบจะไม่สามารถป้องกันตัวโดยเฉพาะองครักษ์มือสังหารเหล่านั้นที่ถูกกัดยังไม่ทันที่พวกเขาจะรู้สึกตัว ในผืนป่าเกิดเสียงร้องโหยหวนดังระงมสูงต่ำสลับกันไปเมื่อเวินเฉวียนเซิ่งมองดู เพียงเวลาแค่ชั่วขณะ มีองครักษ์และมือสังหารหลายคนที่ล้มลงพื้นกะทันหันในทันทีเพียงไม่นาน พวกเขาหลายคนที่ล้มลงก็หมดลมหายใจพวกเวินเฉวียนเซิ่งตระหนักถึงบางอย่างทันที“ระวัง แมลงกู่เหล่านี้มีพิษ!”“อย่าให้โดนพวกมันกัด!”พวกเวินเฉวียนเซิ่งรีบปกปิดร่างกายตัวเอง ตรงส่วนที่ผิวหนังเปิดเผยสู่ภายนอกทว่าต่อให้ทำเช่นนั้น ก็ไม่อาจต้านทานแมงมุมเหล่านั้นที่โจมตีไปทั่วทุกอณูรูขุมขน“ใช้ไฟเผา เผาให้เกิดเป็นทางเดิน แล้วเดินออกไป!”พวกเขาไม่รู้ว่าภายในผืนป่าแห่งนี้มีแมงมุมกู่ชนิดนี้ซ่อนอยู่มากน้อยเพียงใดพวกเขารู้เพียง หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าอีกไม่นานพวกทั้งหมดคงต้องตายอยู่ในผืนป่าแห่งนี้!พวกองครักษ์

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1001

    บนต้นไม้ บนพื้น...ล้วนเป็นเสียงที่ทำให้รู้สึกอดไม่ได้ที่จะขนลุกไปทั่วร่างอย่างไม่มีสาเหตุเมื่อรอให้ทุกคนมองเห็นบางสิ่งมากมายที่ปรากฏขึ้นกะทันหันในสายตา สีหน้าของทุกคนต่างตื่นตระหนกนั่นคือสิ่งใด?!สิ่งที่ดูแน่นหนา สิ่งที่เป็นผืนสีดำขนาดเล็ก ภายในชั่วพริบตาก็คลานอยู่โดยรอบพวกของเวินเฉวียนเซิ่งอย่างรวดเร็ว แล้วล้อมพวกเขาทั้งหมดเอาไว้“นั่นคือแมงมุม!”เสนาบดีศาลต้าหลี่ร้องเสียงหลงทันใดรูม่านตาของเขาหดเล็ก มองดูแมงมุมเหล่านั้นด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ พูดอย่างผวา “ทำไมป่าแห่งนี้ถึงได้มีแมงมุมเยอะขนาดนี้? พวกมันคิดจะทำสิ่งใด?!”อยากทำสิ่งใด?ย่อมต้องมาสังหารพวกเขาแน่นอนหลานซื่อไม่ให้กลุ่มแมลงพิษปรากฏตัวต่อหน้าพวกที่มาสืบค้นภายในอารามสุ่ยเยว่ แต่ไม่ได้บอกว่าไม่ให้พวกมันจัดการพวกเวินเฉวียนเซิ่งที่แอบดูอยู่ที่ลับพวกแมลงพิษสุดที่รักของนางขวัญผวาขนาดนี้ หากไม่ให้พวกมันระบายออกมาเสียบ้าง คงจะอดกลั้นจนอึดอัดแย่พอดีกับที่หลานซื่อรู้จุดที่พวกเขาซ่อนตัวแต่แรกแล้วอีกทั้งยังให้แมลงพิษหลายตัวจับตาดูอยู่ตลอดดังนั้นหลังจากเวินซื่อออกมาจากมิติป้ายหยก นอกจากให้อวิ่นซิงปลอบใจพวกแมลงพิษ ยังมีคำ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1000

    “ดูความเคลื่อนไหวบนภูเขานั่นสิ ช่างครึกครื้นเสียจริง”ในป่าแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากเชิงภูเขาหนานเวินเฉวียนเซิ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ผู้ใต้บัญชายกมาให้ ในมือถือตัวหมากอยู่สามเม็ด คลึงเล่นไปพลาง ทอดสายตามองออกไปทางภูเขาหนานไปพลางพอจะเห็นเงาร่างผู้คนมากมายที่หน้าประตูอารามสุ่ยเยว่บนภูเขาอยู่ราง ๆ“ใต้เท้าฉิน ท่านลองทายดูสิว่าบุตรชายของท่านทำสำเร็จ หรือว่าทำไม่สำเร็จกันแน่?”ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา คือเสนาบดีศาลต้าหลี่ที่ก้มตัวหลังค่อมเหมือนผู้ติดตาม เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเวินเฉวียนเซิ่ง เขาก็กัดฟันกรอดด้วยความโกรธแค้นแต่แม้จะรู้ว่าบุตรชายของตนครั้งนี้ต้องตายสถานเดียว ก็ไม่กล้าเผยความเคียดแค้นออกมาแม้แต่น้อยเขาได้แต่แสร้งยิ้มประจบสอพลอ แล้วกล่าวว่า “ด้วยคำชี้แนะของท่านเจิ้นกั๋วกง บุตรชายของข้าน้อยน่าจะสามารถปฏิบัติภารกิจที่ท่านมอบหมายในครั้งนี้ให้สำเร็จเสร็จสิ้นได้”เขาภาวนาในใจไม่หยุด หวังว่าบุตรชายจะหาชุยเหลียงเฟิงนั่นให้เจอจนได้แค่หาชุยเหลียงเฟิงเจอ บุตรชายของเขาก็ไม่จำเป็นต้องไปลอบสังหารธิดาศักดิ์สิทธิ์แล้วแต่ท่านฉินกลับไม่รู้ว่า ต่อให้พวกเขาจะตรวจค้นอารามสุ่ยเยว่และภูเขา

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 999

    ตอนที่เป่ยเฉินหยวนบุกขึ้นสู่ยอดเขา เกาเย่าที่อยู่ตีนเขาก็สังเกตเห็นความผิดปกติในทันที จึงนำกองทัพธงดำบุกขึ้นมาโดยไม่หยุดพักไม่นึกเลยว่าพอขึ้นมาถึง ก็เห็นภาพท่านอ๋องของพวกเขาถีบรองเสนาบดีศาลต้าหลี่กระเด็นไปแล้วจากนั้นก็รีบมองดูอีกที ธิดาศักดิ์สิทธิ์กลับได้รับบาดเจ็บอย่างไม่คาดคิด?!เกาเย่าเข้าใจทุกอย่างได้ในเวลาชั่วอึดใจเดียว รองเสนาบดีศาลต้าหลี่ผู้นั้นบังอาจลงมือโจมตีธิดาศักดิ์สิทธิ์!ไม่แปลกใจเลยที่ท่านอ๋องถีบเขา!อย่ามองว่าเป็นแค่การถีบครั้งเดียว ท่านอ๋องของพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหนพวกเขานั้นรู้ดี การถีบเมื่อครู่น่าจะทำให้กระดูกหน้าอกของฉินจื่ออ๋างหักไปแล้วเกาเย่าแอบด่าว่าสมควรแล้วบังอาจรังแกผู้มีพระคุณช่วยชีวิตท่านอ๋องของเขา!คอยดูเถอะ ตอนนี้เรื่องราวมันบานปลายแล้วไม่ว่าจะเป็นฉินจื่ออ๋าง หรือคนที่อยู่เบื้องหลังที่บงการเขา ท่านอ๋องของพวกเขาจะไม่ยอมเลิกราแต่โดยดีแน่ทางด้านนอกเกาเย่านำกองทัพธงดำเข้าควบคุมทุกคนอย่างเด็ดขาดภายใต้คำสั่งของเป่ยเฉินหยวนแม้แต่คนของอารามสุ่ยเยว่ก็รวมเข้าไปด้วยเพียงแต่ปฏิบัติกับพวกนางด้วยความอ่อนโยนกว่าเล็กน้อย แค่ต้อนมารวมกัน ให้พวกนางไม่วิ่งเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 998

    ถ้าหาชุยเหลียงเฟิงเจอ ก็ฆ่าชุยเหลียงเฟิงถ้าหาชุยเหลียงเฟิงไม่เจอ ถ้าอย่างนั้นก็ฆ่าหลานซื่อเสียเลย!อันที่จริง ขอเพียงคนสกุลหลานทุกคนตายจนหมดสิ้น ก็ไม่มีใครสามารถขุดคุ้ยความจริงในตอนนั้นได้อีก!“...ไว้...ชีวิต บอก...บอกอาจารย์ พาข้า...กลับ...กลับเรือน เร็วเข้า!”หลานซื่อล้มลงในอ้อมแขนของเป่ยเฉินหยวน มือข้างหนึ่งประคองกริชที่ปักอยู่กลางอก มืออีกข้างจับเป่ยเฉินหยวนไว้แน่น นางพูดอย่างอ่อนแรง เลือดไหลจากมุมปากไม่หยุดนางจำเป็นต้องรีบกลับไปให้ได้!ในชั่วขณะนั้นที่นางบาดเจ็บ แมลงพิษทั้งหมดในอารามสุ่ยเยว่ตลอดจนทั่วทั้งภูเขาหนานล้วนถูกรบกวนจนตื่นตกใจ ต้องการพุ่งเข้ามาหานางไม่หยุดหากไม่ใช่เพราะหลานซื่อพยายามควบคุมไว้และปลอบประโลมพวกมันอย่างหนัก เกรงว่าตอนนี้ทุกคนที่อยู่หน้าอารามสุ่ยเยว่จะต้องถูกฝูงแมลงพิษโจมตีอย่างบ้าคลั่งอันตราย!อันตราย!นายหญิงประสบอันตราย!!เวลานี้แมลงพิษทั้งหมดกำลังคำรามอย่างบ้าคลั่งว่า “ฆ่า ฆ่า ฆ่า” รวมถึงแมลงพิษตัวอื่น ๆ ที่หลานซื่อทิ้งไว้ข้างนอก พ้นไปจากร้อยลี้ พ้นไปจากพันลี้ แมลงพิษทั้งหมดที่สัมผัสได้ถึงชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายของหลานซื่อต่างกระสับกระส่า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 997

    “เวินฉางอวิ้น!”หลานซื่อเห็นเวินฉางอวิ้นกุมศีรษะ ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด จากนั้นก็ล้มลงกับพื้น แล้วกลิ้งไปตามทางเดินบนภูเขาลงสู่ตีเขาอย่างรวดเร็วนางขวางไว้ไม่ทัน ทำได้เพียงเปล่งเสียงเรียก...“จู๋เยวี่ย!”“เจ้าค่ะ!”ไม่จำเป็นต้องให้หลานซื่อสั่งการ จู๋เยวี่ยก็รู้ว่าต้องทำอะไรร่างของนางปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน แล้วพุ่งออกไปทันที ไล่ตามเวินฉางอวิ้นที่กลิ้งลงจากภูเขาอย่างรวดเร็วดุจลูกธนูที่หลุดจากคันศร หยุดเขาไว้ได้ทันท่วงที ก่อนที่ศีรษะของเขาจะกระแทกกับก้อนหินหลานซื่อเห็นดังนั้น ก็ถอนหายใจโล่งอกทันทีแต่ในวินาทีต่อมา จู่ ๆ แมลงพิษโดยรอบก็ส่งเสียงคำรามดังลั่นอย่างรุนแรงครู่หนึ่งในหัวของนาง!อันตราย!คำเตือนจากแมลงพิษทำให้หลานซื่อตระหนักได้ในเสี้ยววินาที นางพุ่งตัวไปข้างหน้าทันใดคนที่อยู่ด้านหลังกระบวนท่าหนึ่งพลาดเป้า แต่ดูเหมือนจะคาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าแล้ว จึงออกกระบวนท่าที่สองอย่างรวดเร็ว หมุนกริชในมืออย่างฉับไว แล้วแทงเข้าที่ตำแหน่งหัวใจของหลานซื่ออย่างรุนแรง“ฉึก!”“ธิดาศักดิ์สิทธิ์!!”“อู๋โยว!”หลานซื่อจับแขนของคนผู้นั้นไว้แน่น พลางกัดฟันมองเขา “ไม่นึกเลยว่าเจิ้นกั๋วกงจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status